Judul Komik 18+

“คุณเสือคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ เนตรกับคุณเมธเราไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นค่ะ” เนตรแพรปรับโทนเสียงข่มความโกรธที่เขาดูถูกเธอ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงร่านร้อนอย่างเธอเหรอเนตรแพร” เขาเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พูดแล้วชี้นิ้วจิ้มเข้าที่หน้าผากมนออกแรงผลักเพียงนิดเดียวศีรษะทุยก็เอียงเอนจนทรงตัวไม่อยู่ “พี่เสือคะ ฟางมารับไปทานข้าวกลางวันค่ะ” อยู่ ๆ เฟยเฟิ่งก็เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทั้งศรุตและเนตรแพรหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เข้ามาไม่ดูเวลาตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสองคนในห้องกำลังมีปากเสียงกันอย่างไรอย่างนั้น “น้องฟางมาแล้วเหรอครับ รอพี่แป๊บหนึ่งนะ” ศรุตบอกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันมาตวาดใส่คนตัวเล็กเสียงแข็ง “ส่วนข้าวเที่ยงที่เธอเอามา ฉันไม่กินเอากลับไป พร้อมกับร่างกายเน่า ๆ ของเธอซะ” “คุณเสือคะ เนตรมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเสือค่ะ” เนตรแพรตัดสินใจที่จะบอกเรื่องสำคัญให้ศรุตได้รับรู้ มันคือเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะยินดีกับสิ่งที่เธอจะพูดหรือไม่

"ไหนเคยบอกว่าอยากได้ผม?" "ตอนนี้ก็ยังอยากได้อยู่" รวีธารสบตาคนตัวสูงนิ่ง ส่งสายตาสื่อความหมายความรู้สึกภายในใจ วันนั้นอยากได้ยังไง วันนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน... "แล้วยุ่งกับเพื่อนผมทำไม" "เพื่อนคุณมายุ่งกับฉันก่อนเอง" เธอไม่ได้โกหก ก็เพื่อนเขาเป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อนจริงๆ "อ้อ! ดีนี่ แล้วไอ้ที่ยืนกันอยู่หน้าห้องน้ำเมื่อกี้ได้ทำแบบเดียวกับที่ทำกับผมวันนั้นรึเปล่า" "หมอไทม์!" "ว่าไง? มันได้ทำแบบนี้ไหม" ริมฝีปากร้อนเคลื่อนไหวช้าๆ สัมผัสเบาๆ ที่ติ่งหู กระซิบแผ่วเบาพร้อมลมหายใจอุ่น ก่อนความอุ่นร้อนจากริมฝีปากจะแตะสัมผัสที่ต้นคอ ย้ำเตือนในสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอ "มะ...ไม่ได้ทำ" "งั้นไปสานต่อเรื่องคืนนั้นกัน" *************** "ที่ผ่านมาคุณเป็นคนอยากได้ผมเองไม่ใช่รึไง" "หมอไทม์!" "ทำไม? ผมพูดอะไรผิด คุณอยากได้ผมก็แค่สนอง" ส่วนเขา...ก็ไม่ได้รักเธอสักหน่อย ไม่เห็นมีอะไรต้องแคร์!

ถ้าไม่ติดว่าพ่อสามีขอร้อง เธอคงขอหย่ากับเขาไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เขามาหยามเกียรติควงผู้หญิงอื่นไปทั่วเมืองอยู่แบบนี้หรอก

เมื่ออยู่ดีๆ พนักงานต้อนรับอย่าง ขวัญข้าว ต้องเข้ามาอยู่ในร่างของคู่หมั้นท่านประธานเจ้าของโรงแรมที่เธอทำงานอยู่อย่าง ภาคย์ เธอจะเอาตัวรอดจากการใช้ชีวิตเป็นคนรวยที่นิสัยแย่อย่าง อลิชา ได้ยังไง?

แฟนหนุ่มธงดำรุ่นซีเคร็ท จีบก็ย๊ากยาก พอจีบติดแล้วจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้ ทั้งติดหนึบ ขี้น้อยใจ แถมขี้หึงอีกต่างหาก คุณเคยเป็นกันไหม หลงรักคนที่เป็นไปไม่ได้ หากเพียงเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ต่างกันในเรื่องชนชั้นฐานะ ฉันคงจะไม่ทุกข์ใจแบบนี้ แต่ทว่าเขากลับเป็นคนที่ฉันไม่มีวันจะได้พบในชีวิตจริง ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ จะจับมือหรือสัมผัสกันก็ไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น คำว่ารักที่ออกมาจากปากของตัวละครหนุ่มธงดำในเกมที่เคยทำให้ใจหวั่นไหว พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งของมีคมที่กรีดแทงที่หัวใจ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงบทสนทนาอัตโนมัติของเกม แต่ทว่าหัวใจของฉันมันกลับสั่นไหวขึ้นทุกที นับวันฉันก็ยิ่งโหยหา และถลำลึก….. เอลิออส ฉันรักนายเหลือเกิน ทำไมฉันถึงจริงจังขนาดนี้กันนะ ทั้ง ๆที่นายเป็นแค่ผู้ชายในเกมจีบหนุ่มเท่านั้น ความรักที่มีต่อนายมันมากขึ้นทุกที มันมากเกินที่ฉันจะทานทนไหว ฉันคงทนเล่นเกมนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนฉันจะกลายเป็นบ้าเข้าไปทุกที เพราะงั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะลบเกมทิ้ง และหวังว่า ฉันจะลืมนายได้ในเร็ววัน ลาก่อนที่รักของฉัน

เรื่องรักที่เพิ่มระดับขึ้นตั้งแต่เด็กจนเติบโต ผู้อ่านต้องมีเหรียญไว้สำหรับเสี่ยงทายด้วย เพราะหัวก้อยของคุณจะกำหนดทิศทางของตัวละคร

วันนี้วันแห่งความรักแต่ชีวิตรักของฉันจบลงเมื่อวาน วันเกิดของฉันเอง ของขวัญที่ได้รับกลับเป็นคำบอกเลิกอย่างเย็นชา ฉันเองเลือกผู้ชายไม่หล่อแล้วนะ เพราะไม่อยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่น ที่หลงคนหล่อจนเสียผู้เสียคน แล้วเป็นยังไง คนไม่หล่อแบบไอ้หมาเบียร์นั่นก็ทำให้ฉันเสียผู้เสียคนจนต้องเมาขนาดนี้ วันแห่งความรัก หึ! วันของคนไม่โสดแล้วคนโสดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฉันต้องมานั่งเมาอยู่อย่างนี้ไง เป้าหมายวันนี้ฉันต้องได้มีเซ็กซ์ ต้องได้ปลดปล่อย ขนาดของเจ้านั่นต้องไม่ต่ำกว่าห้าสิบสอง หรือมากกว่านั้น ฉันต้องการอะไรที่มากกว่านิ้วมือของตัวเอง ไอ้แฟนเก่าเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหลอกลวง ใครจะคิดว่าจากที่จะมีผัวกลายเป็นว่า ว่าที่ผัวของตัวเองไปเป็นเมียของคนอื่น

"ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร ในเมื่อฉันเป็นหมัน" "ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันคงท้องกับหมา" "ม่านฟ้า!!" "ไม่ต้องมาตะคอก ทำด้วยกัน พอท้องแล้วมาถามว่าท้องกับใคร ตอนทำทำไมไม่ใส่ถุง รวยเสียเปล่า แต่งกกับอีแค่ถุงยางอันไม่กี่สิบบาท" "ไปตรวจ DNA ลูกเดี๋ยวนี้ มันใช่ฉันหรือเปล่า" "ไหนบอกว่าเป็นหมันไง ไม่ต้องตงต้องตรวจมันหรอก ลูกฉัน ฉันเลี้ยงเอง!" "..."

ฉันเมธาวี หรือ เมญ่า สาวสวยดาวมหาลัย ความสวย ความรวยไม่ต้องพูดถึงค่ะ แต่..แต่ สวยแล้วไงจนป่านนี้อายุจะเข้า 25ปีอีกไม่กี่สัปดาห์ ยังไม่มีแฟน ชีวิตมันเศร้า ยังเศร้าได้อีกเมื่อ..เมื่อ..ฉันเดินตกท่อ นกขี้ใส่หัว ตกส้นสูง ไปสปานวดตัว หมอนวดยังผสมเบคกิ้งโซดาแทนเกลือหิมาลัยเพราะดูผิด ความซวยต่างๆ วิ่งเข้ามาหาจนฉันตกใจ คุณนายปรานีหรือคุณแม่สุดที่รักของฉัน ผู้ไม่เคยเชื่อเรื่องดวงเพราะคุณนายเป็นภรรยานายฝรั่ง (พ่อฉันเป็นลูกครึ่งแต่หน้าตาออกไปทางฝรั่งมากกว่า) ทนไม่ได้ต้องพึ่งหมอดูก็คราวนี้ หมอดูที่คุณยายของฉันนับถือ “นังหนูคนนี้ต้องมีผัวก่อนเบญจเพสไม่งั้นจะตายโหง” แม่เจ้า...ไม่ใช่ไม่เชื่อค่ะ แต่จะหาผัวจากไหน ฉันจะไปหาผัวจากไหน เมญ่าไม่เคยมีแฟน เชิดใส่ผู้มาตลอดตั้งแต่จำความได้ แล้วผู้ชายสมัยนี้ไม่ได้หากันง่าย 50% มีเมียแล้ว 30%เป็นเกย์ เหลือ 20 % ก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ทางเลือกเดียวของฉัน “เอาเพื่อนกันทำผัวเนี่ยแหละ” ปุณกรณ์ หรือหมอปั้น เป็นเพื่อนสนิทของเมญ่า ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เขาคนนี้แหละทางรอดทางเดียวของเมญ่า

เมื่อผู้ชายร้ายกาจต้องการกำราบ สาวสวยปากร้าย ที่แสนเย้อหยิ่งและจองหอง งานนี้เรื่องวุ่นๆจึงเกิดขึ้นเพราะเขาต้องกำราบเธอด้วย...!!!