Lgbt+

ฉินอ๋องหลี่อี้ ท่านอ๋องปราบตะวันตกผู้เก่งกาจ กลับมีอีกฉายาหนึ่งที่ชาวบ้านชาวเมืองเรียกขานอย่างหวาดกลัวว่า...อ๋องอำมหิต ร่ำลือกระฉ่อนว่า ท่านอ๋องฆ่าคนราวหั่นผักฆ่าปลา อำมหิตผิดมนุษย์มนา ทำให้คุณหนูไป๋มู่ตาน ผู้เป็นคู่หมายไม่ยอมเข้าพิธีสมรสด้วย ความซวยจึงมาตกที่ 'ไป๋หยง' ญาติผู้น้องที่ถูกบังคับให้เข้าพิธีสมรสแทน ไป๋หยงรู้ตัวดีว่า ชีวิตของตนเองกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายที่อยู่ในกำมือของอ๋องอำมหิต แต่เขายังไม่อยากตาย เขายังมีห่วง... มีย่าชรา มีแม่และน้องที่ต้องดูแล เขาต้องรักษาตัวและหัวให้อยู่ครบ และไม่บุบสลายให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้!

ในฐานะของหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องการช่วยเหลือคนที่มีใจให้ เมื่อแรกสบตาเขายอมรับว่ามันคือความรู้สึกอันฉาบฉวย แต่เพราะเขาไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น พันตำรวจโท พดุงกิตติ์ ชยธาดา จึงเต็มใจจะยอมมอบเงินและเวลาอันมีค่าเพื่อจีบนายสถานีตัวเล็กให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งอันแสนวิเศษในชีวิต แต่อดีตตำรวจภูธรจากพิษณุโลกคนนี้กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วพระนครอันใครต่อใครต่างก็เชื่อว่ามีเพียงความเจริญรุ่งเรืองกลับแฝงไปด้วยมุมอื่น ๆ ซึ่งไม่มีใครอยากให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วน้องแผน นอกเหนือไปจากงานนายสถานีอันได้ช่วยเหลือเหล่าผู้โดยสาร และงานเสริม ณ ร้านกินดื่มย่านสีเทา ยังมีอีกหนึ่งงานซึ่งซ่อนไว้เบื้องหลัง "เฮียอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผมหาเงินใช้หนี้ให้พ่อยังไง" พูน ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กับภาพอันเย้ายวนตรงหน้า กายเล็กบดเบียดเข้าหาอย่างออกรสออกชาติ ปลายนิ้วที่เขาปรารถนาจะได้สัมผัสอย่างทะนุถนอม กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและกรอบเข็มขัดเงินเงาด้วยความเร่งเร้า "ผมถ่างขาให้แล้ว เฮียก็รีบถอดกางเกงสิ"

คุณหมอหนุ่มแอบรักเด็กหนุ่มวัยมัธยม แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะน้องยังเด็ก รอให้โตก่อนเถอะ ค่อยๆ เลี้ยงไว้ทีละนิดค่ะ “พี่หมออย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาก่อนว่าชอบไหม” “อือ ชอบ” “ก็แค่นั้น” “อะไรก็แค่นั้น” “ก็แค่พูดว่าชอบ มันไม่เห็นอยากตรงไหน” “หวาน ขอกินอีกได้ไหม” “กินช็อกแลตหรือกินผม” ถามออกไปแล้วก็หน้าแดงลามไปถึงใบหู “ใครสอนให้พูดแบบนี้” “ไม่มีใครสอน แค่พูดเพราะอยากพูด” “อย่าพูดกับใครอีก” “แล้วถ้าพูดกับพี่หมอได้ไหมครับ” “พูดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูด คิดว่ารับผิดชอบได้ไหม” “คิดว่าได้” “งั้นก็ต้องพิสูจน์” “ผมก็รออยู่” “ยั่วดีนัก”

"กลัวคนอื่นมาทำร้ายกู แต่มึงเลี้ยงกูด้วยหมัดด้วยลำแข็งตลอด" "ใครก็ห้ามแตะมึง กูทำมึงได้คนเดียว"

ขณะที่คนหนึ่งเป็นห่วงกลัวคนรักจะทำงานหนัก แต่อีกคนไม่รู้อะไรเลย เพราะมัวแต่แบ่งเวลาที่เคยใช้ร่วมกันไปให้อีกคนแล้วหลงระเริงว่ามันคือความสุขที่เขาต้องการ “อยากคบกันนักก็ไปเลย อิสระผมคืนให้"

อาเฟย (ลูกอนุภาคจบ) อาเฟย เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่า พ่อแม่เป็นใคร เขาถูกทิ้งไว้ในพงหญ้าข้างทางตั้งแต่แรกเกิด และถูกชาวบ้านเก็บได้ ก่อนที่จะกลายเป็นเหยื่อของสัตว์ใหญ่น้อย ทว่าชาวบ้านที่เก็บเขาได้ก็ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดูเขา จึงนำเด็กน้อยไปขายให้แก่จวนชินอ๋อง ด้วยราคา 20 ตำลึงเงิน นับแต่นั้น...อาเฟยก็เติบโตขึ้นมาพร้อมกับปณิธานว่า จะเก็บเงินไถ่ตัวของตนเอง และสร้างเนื้อสร้างตัว เป็นอิสระและแข็งแกร่ง!!! แต่อนิจจา...ปณิธานของอาเฟยถูกอ๋องสี่ ผู้มีร่างสูงใหญ่แข็งแรง กล้ามเนื้อทรงพลัง คอยบั่นทอน ด้วยการจับอาเฟยหนีบรักแร้!!!

ชีวิตที่ขัดสนเรื่องเงินของหลินที่เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาเริ่มเปลี่ยนหลังมือเป็นหน้ามือ หลังจากได้รับข้อเสนอจากทินกร เขายอมมีอะไรกับผู้ชายคนนี้เพื่อเงิน ยอมว่านอนสอนง่ายกับคุณแด๊ดทุกครั้งที่มีเงินเข้าบัญชี เป็นอย่างคติประจำใจที่เขาพึ่งตั้งมันสดๆร้อนหลังจากมาอยู่ในความสัมพันธ์นี้ได้ไม่นาน HAVE MONEY HAVE SEX เงินมันยั่วยวนใจนี่นา ที่ยอมอยู่แบบนี้ก็เพราะเขามันหัวสูง อยากได้อยากมี และคนที่ให้มันกับเขาได้งานดายแค่ปลายนิ้วก็คือคุณแด๊ดทินกร.. ทางกลับกันทินกรต้องการจีบหลิน เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นรักแรกพบ ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงอีกครั้ง หลังจากที่มันสงบมาหลายปี แต่เพราะการเข้าหาที่ไม่เหมือนใคร จึงทำให้เขากลายเป็น Sugar daddy ของหลินแทนเสียได้

เมื่อคุณหนูสุดแสนเย่อหยิ่งอยากได้เกียร์รุ่นพี่วิศวะสาวจอมเย็นชามาคล้องคอ หล่อนจึงทำทุกวิถีทางเพื่อมัน แต่ใครเล่าจะรู้ว่าการได้เกียร์มาครอบครองจะทำให้หล่อนสูญเสียทุก ๆ อย่าง

ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชา และเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนงของมาเฟียนักรัก แท้จริงคือหน้ากาก ที่ดักใจใครบางคนให้ตกหลุมพลาง รักที่เกิดขึ้นโดยคนสองคนโดยไม่ต้องมีเหตุผล แต่เมื่อไหร่เราไร้ตัวตนจากสายตาเขา เราก็ต้องหาเรื่องให้ได้ใกล้ชิด เพื่อเรียกร้องความสนใจ และให้อีกฝ่ายซึมซับว่าเรามีตัวตนเพื่อที่จะอยู่ในใจเขา แม้ว่าจะด้วยวิธีการเห็นแก่ตัวก็ตาม....

ดูเหมือนของขวัญวันเกิดปีนี้คงจะทำให้ชีวิตผมไม่ปกติสุขอีกต่อไป - แฟนมีตxพาสต้า