Siren Song Bl

"เพราะเวลาจะนำพาความรักของสองเราให้มาบรรจบกัน" เพราะเห็นภรรยาเป็นของตาย จึงไม่เคยแสดงความรักมากมายที่มีต่อกันให้ได้รับรู้ กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะสายเกินไป แนะนำเรื่อง คนิน อัลฟ่าผู้เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาและฐานะสมกับการเป็นอัลฟ่า แม้กระทั่งกลิ่นซินนามอนประจำตัวล้วนสร้างเสน่ห์ให้ใครต่อใครอยากเข้าหา ทว่าคนินรักและหวงภรรยามาก เสียแต่ไม่เคยแสดงออกแม้ว่าจะผูกพันธะแล้วก็ตาม หอมกรุ่น โอเมก้าหน้าหวานเจ้าของร้านกาแฟเล็ก ๆ เขารักและหวงแหนร้านกาแฟนี้มาก ทั้งที่มีสามีที่แสนจะรวย เพราะที่นี่คือความทรงจำที่สำคัญ ทำให้หอมกรุ่นยอมทะเลาะกับสามีเพื่อรักษาร้านกาแฟนี้ไว้ หอมกรุ่นเริ่มไม่เข้าใจและไม่อยากจะอดทนต่อไปเกือบตัดใจยอมปล่อยมือจากคนรักไป น้องเวลา เจ้าก้อนแป้งตัวน้อย ตัวแทนความรักของพ่อและแม่ แต่พ่อก็ไม่น่ารัก ไม่ค่อยจะมีเวลาให้น้องเวลากับแม่สักเท่าไร กว่าพ่อจะได้เห็นความน่ารักของน้องเวลา ก็เกือบจะไม่ทันกาลเสียแล้ว

‘เซน’ นายช่างหนุ่มวัย 29 ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างเด็กม.6 ที่จากไปเพราะแม่เลี้ยงวางแผนฮุบสมบัติ อุตส่าห์ได้มีโอกาสเกิดใหม่ทั้งที่แต่กลับไม่ได้สุ่มไปโลกเทพเซียน แต่พี่สุ่มให้ผมเป็นIdolนี่นะ!!!

เนม ชื่อจริงของเขาคือ วรวิทย์ วรโชติวาทิน อายุ 25 นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ ไฟแรง และมีเสน่ห์เหลือร้าย รับตำแหน่งต่อจากพ่อแม่ที่เสียไปเมื่อตอนอายุ 17 ปี จากเหตุการณ์เสียพ่อแม่ไปในครั้งนั้น ทำให้เขาได้พบเด็กชายที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนมีที่พักพิงใจ นาย ชื่อจริงของเขาคือ เจ้านาย พัชรวิทิต อายุ 18 เด็กชายบ้านๆ คนหนึ่ง ฐานะกลางๆ ไม่จนแต่ก็ไม่ได้รวย การตายของแม่ทำให้เขารู้อะไรหลายอย่าง ที่พ่อและแม่ไม่เคยบอก ความลับที่ถูกปิดบังไว้ ในช่วงเวลายากลำบาก ก็ได้เจ้านายหนุ่มผู้ใจดีเข้ามาช่วยเหลืออยู่เสมอ "อ่า ทั้งนาย ทั้งฉัน เราต่างเหมือนกันเลยนะ"

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...

予備校に勤める雪ノ下の教え子には一世を風靡した元子役がいる 昔テレビでいつも元気な笑顔を見せていた「たかせはやと」ではなく言葉少ない「高頼颯人」。 雪ノ下は彼を気にかけるようになり…… 雪ノ下 陽介　予備校教師 高頼 颯人　元人気子役の青年

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

แม้ไม่มีอยู่แต่คงอยู่ในใจตลอดไป ผมชื่ออ๊อด บ้านอยู่ท้ายตลาดฝั่งขะโน้น เตี่ยผมเปิดร้านโอเลี้ยง ขายแก้วละครึ่งสลึง สักหกโมงเช้าคนจะเต็มร้านจนบางคนยังต้องยกเก้าอี้จากบ้านมานั้งเองเลยล่ะ ส่วนเธอคนนั้นชื่อนนน ไม่ใช่นะนะนะ นะครับผม ชื่อเธออ่านว่า นะ-นน หนุ่มน้อยลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปในตลาด พ่อเธอดุทีเดียว ได้ยินว่าลุงแกพกปืนยาวเหน็บเอวไว้เวลานอน เวลานอนฝันร้าย จะสดุ้งชักปืนก่อนเลย

ิผังห่วงโซ่อาหารอาณาจักรเสี่ยเข้โคตรเห้ ลิลลี่ = บนสุด เสี่ยเข้ =เจ้าของอาณาจักรเห้ พี่โดม =ลูกอีช่างขัด สารวัตรดาวเรือง=คนหล่อแต่เป็นเมีย ปลาซิว=...ลูกอ๊อดเล็กจิ๋ว   ..นิยายวายpwpไม่มีอะไรมากแค่พาทัวร์รอบบ่อจระเข้ให้เสียวเล่น..เสียวโดนแดก

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”