ทายาท

“ท่านชายเหมือนคนที่ยืนอยู่บนยอดเขาเหลียงซาน ส่วนข้านั้นเหมือนน้ำค้างที่อยู่บนยอดหญ้า.. มันต่างกันเกินไป” “มีอะไรที่นางมีแล้วเจ้าไม่มี” “นางเป็นคุณหนู รูปร่างหน้าตาก็งามสง่า ดูดีกว่าข้าเป็นไหนๆ” “อย่างนั้นเหรอ” คิ้วเข้มพาดเฉียงย่นเข้าหากันเล็กน้อยขณะมองหน้านาง เพ่งมองใบหน้างามที่ไม่ค่อยกล้าสู้สายตาสักเท่าไหร่ แล้วคลี่ยิ้มกว้างส่งให้เมื่อนางยอมสบตาสู้ “ทำไมข้าไม่รู้สึกแบบที่เจ้าว่าเลย” คำพูดของเขาทำให้เธอเขินจนหน้าร้อนระอุ ถ้าเอาน้ำแข็งมาวางคงละลายเป็นน้ำในพริบตา “สายตาท่านคงจะมีปัญหาอย่างหนัก” “คงจะใช่ หัวใจของข้าก็เช่นกัน” “ไปกินข้าวเถอะเจ้าค่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว” ถ้ายังไม่เปลี่ยนเรื่องเธอคงเสียตัวให้เขาแน่

เพื่อหลีกหนีชะตากรรมของการเป็นทายาทสำนักคุ้มภัย "เขา" จึงทอดทิ้งทุกสิ่งเพื่อออกตามหาความฝันในการเป็นนักแสดงตัวนาง... หารู้ไม่ว่าแปดปีต่อมา โชคชะตาจะนำพาเขากลับมายังบ้านเก่าอีกครั้ง ในบทบาท "ภรรยา" ของน้องชายบุญธรรม... การแสดงบทบาทที่อันตรายที่สุดในชีวิตจึงได้เริ่มต้นขึ้น โดยมีหัวใจและความรักเป็นเดิมพัน...

ใบไผ่ ชายโสดวัยสามสิบกลับมาเกิดใหม่ในร่างของ ลลิต ทารกน้อยที่ลออจันทร์ตัวประกอบของนิยายชื่อดังที่สุดท้ายต้องมีจุดจบน่าอนาถ ไม่ได้การล่ะลลิตจะต้องปกป้องหม่าม้าไว้ให้ได้เลย !!

บุษบาสวยสดงดงามจับตาจับใจ ใครเล่าจะแลมองจินตะหราผู้ต่ำศักดิ์ กลับมาอีกครั้งสำหรับหนึ่งในสามสาวนางรำ ‘พิมพ์ปราง’ ที่เป็นเพื่อนสาวคนสนิทของหม่อมหลวงกัญญานันใน ‘เพลิงภูหมอก’ หลังจากกัญญานันมีความสุขกับชีวิตคู่ของตัวเองไปแล้วคราวนี้ก็มาถึงคิวของพิมพ์ปรางกันบ้าง ความสวยหวานของพิมพ์ปรางให้ความรู้สึกสบายตาน่ามอง เปรียบกับดอกไม้ที่มีสีสันอ่อนโยน ให้ความหอมสดชื่นชวนดอมดม แต่กลิ่นหอมกลับไม่จีรัง เมื่อหมดกลิ่นเหล่าแมลงก็จากไปหาดอกไม้ใหม่ และการเติบโตในบ้านตระกูลเจ้านายอย่างอรรถพันธ์พงศ์ เป็นเพื่อนเล่นกับหม่อมหลวงกัญญานันผู้เพียบพร้อมพริ้มเพรา งดงามชวนใจละลาย ยิ่งกดให้เธอต้องอยู่ภายใต้ความสูงส่งเลอค่าเสมอมา แต่นั่นไม่ได้สร้างความน้อยเนื้อต่ำใจให้เธอเลยสักนิด คนที่กดขี่ข่มเหงจิตใจและฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นก็คือ 'หม่อมหลวงกิตติกร' หญิงสาวที่ไม่มีวันก้าวขึ้นมาโดดเด่นหรือเทียบเท่ายอมจำนนกับฐานะของตัวเอง ยอมอยู่ใต้เงาของทุกคนเสมอ แต่กลับถูกทำร้ายจนไม่เหลือศักดิ์ศรี ไม่มีที่ให้ยืน เธอจึงเลือกที่จะหนีออกมาจากเงา ทว่าผู้ชายคนนั้นก็ยังเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“พิชชา” มีแฟนอยู่หนึ่งคน เราสองคนรักกันมาก แล้วอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันครบรอบ7ปีที่คบกัน ทุกคนอาจจะกลัวกับอาถรรพ์7ปีที่บอกว่าคู่รักคู่ไหนก็ต้องเลิกกันในปีที่7 แต่ฉันว่ามันไร้สาระ จนวันนึงฉันได้เจอเข้ากับตัวเอง คนที่บอกว่ารักฉันแต่กลับไปนอนอยู่กับคนอื่น ความไว้ใจและความเชื่อใจมันไม่มีอยู่จริง มันก็เป็นแค่เพียงลมปากของผู้ชายเห็นแก่ได้คนหนึ่ง ฉันร้องไห้จนป่วยไปพักใหญ่ จนตอนนี้ฉันกลับมายืนได้อีกครั้ง แล้วผู้ชายคนนั้นก็เข้ามาทำให้วันที่เลวร้ายของฉันกลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาขึ้นมา พิชชา เชาวกรกุล (พิ้งค์) อายุ 25 ปี ความที่เธอไว้ใจ เลยไม่คิดเผื่อใจเอาไว้ว่าคนที่เธอรักและเพื่อนสมัยมหาลัยจะหักหลังกันแบบนี้ เพราะเหตุการณ์นี้ทำให้เธอกลัวที่จะมีความรักใหม่ จึงคิดที่จะไม่เปิดใจให้ใครอีก จนมาพบกับผู้ชายคนนี้ คนที่จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เมธาวิน วรกิจเจริญสกุล (วิน) อายุ 28 ปี ชายหนุ่มที่เฝ้าตามหารักแรกพบของตัวเองมานาน แต่พอได้เจอกับหญิงสาวคนนั้น ก็ต้องผิดหวังเมื่อเธอกำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของคนอื่น

ในวันที่ฉันรักเขาจนหมดหัวใจเขากลับบอกเลิกและทิ้งฉันไปอย่างไม่ใยดี ผ่านมา7ปีเขากลับเข้ามาอีกครั้งแล้วบอกฉันว่า “ดินยังรักอิงอยู่นะ” ขอโอกาสในวันที่ฉันไม่มีให้เขาแล้ว

ณัชชาลูกสาวเจ้าพ่อร้านทองหลายสาขาตกหลุมรักพ่อหนุ่มลุกครึ่งจากแดนอีสานคนบ้านจนอย่างกวิน งานนี้ต่อให้้เขาผลักใสอย่างไงเธอก็จะสู้ สู้จนกว่าเขาจะยอมศิโรราบ!!

ถ้าคนหนึ่งเห็นผี แล้ว อีกคนเป็นโรคนอนไม่หลับ ต้องมาเจอกันคุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะ เมื่อเธอทำให้เขานอนหลับสนิท และเขาทำให้เธอหลุดพ้นจากแดนคนตาย พาร์ทเนอร์จึงบังเกิดขึ้น หรือนี่จะนำไปสู่การเป็นคู่จริงกันน่ะ

"นายควรเลิกยุ่งกับคนที่เขามีเจ้าของนะ" "ถ้าเจ้าของมันไม่สนใจ ก็เท่ากับว่ามันไม่มีเจ้าของ"

พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้