นอกใจ

ในวัยเข้าเลขหก ฉันเลือกทางเดินชีวิตใหม่ ในวันครบรอบวันแต่งงาน ฉันกำลังเก็บกวาดบ้านได้เจออัลบั้มภาพถ่ายอัลบั้มหนึ่งเข้า ที่แท้สามีฉันมักจะพาคู่ขาของเขาไปถ่ายรูปแต่งงานในวันนี้ทุกๆ ปี ตั้งแต่อายุสี่สิบถึงหกสิบปี จากผมดำจนกลายเป็นผมหงอก ตลอดยี่สิบปีไม่เคยขาดหาย ด้านหลังภาพถ่ายยังมีลายมือของสามีฉันที่เขียนไว้ว่า ‘แด่สุดที่รักของผม’ ในเมื่อคนที่เขารักไม่ใช่ฉันอีก ฉันก็ไม่จำเป็นต้องคนรับใช้ให้เขาต่อไป เลี้ยงลูกแล้วตามด้วยเลี้ยงหลาน อยู่แบบมึนงงมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว จะเปลี่ยนตัวเองตอนนี้ก็ยังไม่สาย

กวินมีเมียน้อยทั้ง ๆ ที่มีลลิตาเป็นภรรยาอยู่แล้ว ทั้งคู่แต่งงานกันได้ 5 ปี แต่ฝ่ายชายกลับเปลี่ยนไป เขามีผู้หญิงคนอื่น ๆ อยู่ตลอด ลลิตาจับได้แต่ก็ยอมให้อภัยเพราะรัก เธอยังคงรักเขา เขาคนนั้นที่เป็นสามี สามีผู้ไม่เคยรักเธอแม้แต่สักเศษเสี้ยวหนึ่งของผู้หญิงที่เขาแอบเอาไว้

เพียงฤดี นักบัญชีสาวแสนขยันผู้ต้องการหลีกหนีจากสภาพคนหาเช้ากินค่ำในเมืองหลวงและครอบครัวที่เต็มไปด้วยปัญหา จึงตัดสินใจซื้อที่ดินในต่างจังหวัดแปลงหนึ่ง หวังว่าจะใช้เป็นสถานที่เขียนนิยายออนไลน์และทำช่องยูทูป หลังจากที่ทำเป็นอาชีพเสริมมานาน เพื่อจะสร้างความมั่นคงให้กับทุกคนในครอบครัวที่จากมา พวกเขาจะได้รู้สักทีว่า เธอไม่ได้คิดจะทิ้งมาเพื่อหาความสบายตามลำพังอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แม้ตอนนี้จะต้องอาศัยอยู่ในบ้านร้างตามลำพังเธอก็ยอม! ขณะที่คีรินสถาปนิกหนุ่มมากความสามารถ เดินทางกลับบ้านที่ทิ้งร้างไว้เกือบสิบปีเพื่อตั้งหลัก หลังจากผิดหวังเรื่องความรัก คำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ของคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน ทำให้เขาต้องตัดสินใจเดินทางกลับมายังบ้านเกิด แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก กลับพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แล้วเขาจะไล่ผู้หญิงไร้บ้านคนนี้ออกไปได้อย่างไร นอกจากรับไว้ให้อยู่ช่วยงานบ้านระหว่างที่เขารีโนเวทบ้านก็ยังดี ทว่าบรรยากาศอันงดงามของพะโต๊ะ เมืองในหมอกของภาคใต้ที่สวยงามดั่งเมืองเหนือ กับความขยันใสซื่อของเธอ ก็ค่อย ๆ ร้อยรัดหัวใจของเขาเอาไว้อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางกำแพงของคำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ซึ่งคอยก่อกวนอยู่ในหัวใจ

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

ครั้งหนึ่ง 'เราเคยรักกันมาก'    ครั้งหนึ่ง 'เคยเฝ้าฝันอยู่เคียงคู่'    แต่..แล้วเธอก็เลือกที่จะทิ้งเขาไป..ทั้งให้เหตุผลโง่ๆ กับเขาว่า    'เธอเบื่อผู้ชายแสนดีแบบเขาแล้ว'    แต่พอเวลาผ่านไป...ผู้ชายแสนดีหน้าโง่คนนั้นได้ตายจากไปแล้ว..เธอกลับเดินย้อนกลับมา..พร้อมกับบอกเขาว่า     'ไม่มีใครแสนดีเท่าเขา'   สำหรับเขา..มีเหลือแค่ 'เศษซากของความรัก'   สำหรับเธอ..ในหัวใจดวงน้อยยังเต็มไปด้วยความรัก   มาวันนี้ 'ความรัก' ของเขาไม่ได้มีไว้ให้เธอ..แต่ 'มี' ไว้ให้ผู้หญิงอีกคน

เมื่อคู่หมั้นที่รักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ ต้องออกไปรบก่อนที่จะเข้าพิธีวิวาห์เพียงไม่กี่เดือน ทำให้งานมงคงต้องถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด จนกว่าสงครามจะสิ้นสุด จนกว่าเขาจะกลับมา เวลาผ่านไปนานนับปีที่นางคอยเฝ้ารอ คืนและวันที่ผ่านไป ฤดูกาลที่สับเปลี่ยนหมุนเวียน นางยังคงเฝ้ารอให้คนรักกลับมาอย่างปลอดภัย และคำอธิฐานของนางก็เป็นจริง หยางซีซวนนำกองทัพกลับมายังเมืองหลวง พร้อมกับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ไป๋หนิงฮวายิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับจางหายไป เพราะว่าข้างกายของเขา มีผู้หญิงอีกคน.. "นี่คือหลิวลี่ถังผู้ที่จะมาเป็นฮูหยินรองของข้า" "ฮูหยินรอง?เจ้าหมายความว่าอย่างไรซีซวนเจ้ายังไม่ทันได้แต่งกับข้าเสียด้วยซ้ำ เหตุใดจึงมีฮูหยินรองเร็วเช่นนี้" "ข้ากับถังเอ๋อร์พบกับโดยบังเอิญ นางเป็นผู้ช่วยชีวิตข้านางนับเป็นผู้มีพระคุณ" ”หากนางเป็นผู้มีพระคุณ เจ้าก็ตอบแทนพระคุณของนางสิ การแต่งงานสำหรับเจ้าคือการตอบแทนพระคุณอย่างนั้นหรือ” "ข้ามิได้แต่งกับนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ ข้ารักนางข้าจึงอยากแต่งนางมาเป็นฮูหยินรองของข้า!!”

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี

นางร้องครางกับความเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เพราะว่าเจียวจิ้นลูกชายของเขาก็ไม่เคยใช้ลิ้นทำเช่นนี้กับรูสวาทของนางเหมือนอย่างที่พ่อสามีกำลังทำให้อย่างดุดัน “รูของเจ้าน่าเลียเหลือเกิน… ” เจียวหย่งเอามือตะปบง่ามก้น จับแหกให้กลีบอ้าแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่สองกลีบ แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… “อ๊ายยยย… งือออ… ซี้ดดด… ท่านพ่อเลียเก่งเหลือเกิน” จางลี่คราง ก้นบิดส่ายไปมา โดนเจียวหย่งปาดลิ้นเลียกินคราบคาวน้ำใคร่ที่หลั่งเยิ้มออกมาจากกลีบสวาทของนางอย่างหิวกระหาย “อู้ววว… น้ำคาวของเจ้าช่างหอมรัญจวน” หลังจากลงลิ้นเลียจนกลีบเยิ้ม… เจียวหย่งหงายฝ่ามือหยาบใหญ่สอดเข้ามาระหว่างง่ามขา ตะล่อมคลึงหนอกเนินสวาทโค้งนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี

เมื่อพระเจ้าสร้างผู้หญิงและผู้ชายให้มาคู่กัน เพื่อให้เผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นยังคงอยู่ แต่ใครจะรู้ว่ามีหลายครั้ง ผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะท้องโดยที่เธอต้องอุ้มท้องอยู่ตามลำพัง แต่เพราะเหตุใดนั้น ต้องลองอ่านกันค่ะ

ในวันครอบครัวของโรงเรียนอนุบาล ซ่งกางสามีของฉันอ้างว่าที่บริษัทมีเรื่อง และไม่ให้ฉันกับลูกสาวไปร่วมงาน มองดูใบหน้าเล็กๆ ของลี่ลี่ลูกสาวของฉันที่เศร้าสร้อย ฉันก็อดที่จะสงสารไม่ได้ จึงตัดสินใจพาลูกสาวไป เมื่อเข้าไปในโรงเรียน กลับเห็นซ่งกางอุ้มเด็กผู้ชายคนหนึ่งไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือก็จูงมือหร่วนซู่ฉินเพื่อนสนิทสมัยเด็กไว้ ซึ่งเหมือนกับเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกกันจริงๆ พูดกันไปหัวเราะกันไป บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขที่แสนอบอุ่น จนกระทั่งซ่งกางเห็นฉันและลูกสาว เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ปล่อยมือจากหร่วนซู่ฉิน “ซูอวี่ เธออย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ซู่ฉินเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวอย่างยากลำบาก วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบห้าขวบของเด็ก จึงอยากสัมผัสความรักจากพ่อ” ฉันมองเขาด้วยสายตามีความหมายลึกซึ้ง ก่อนจะย่อตัวลงจับมือเล็กๆ ของลูกสาวไว้ “ลูกรัก สวัสดีคุณลุงสิ”