มาเฟีย

"พอแล้วนิตาอย่าทำแบบนี้" สายตาของเพื่อนทั้ง 3 คน ไม่พอใจอันนาที่ห้ามนิตาไม่ให้ทำเพราะทั้ง 3 คนพยายามยุแยงให้นิตาจัดการเพลงพิณ "อย่ามาห้ามนะอันนา อีแรดคนนี้มันจะงาบวินไป" นิตาตะคอกใส่อันนาสายตาของเธอกวาดมองเพลงพิณ "ถ้าผู้ชายมันไม่เล่นด้วย ผู้หญิงก็ไม่มีวันที่จะเข้าหาได้ แล้วพวกเธอทำกันแบบนี้ ถ้าเพลงพิณเป็นอะไรขึ้นมาจะรับผิดชอบชีวิตของเขาไหวเหรอ เพื่อนทั้ง 3 คน เบะปากใส่อันนาในขณะที่เธอกำลังเตือนสตินิตา ทว่าไม่นานเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักนิตาไม่ฟังในสิ่งที่อันนาพูด "เฮือก!!~เฮือก!!" "มีคนมา" นิตาออกมาจากเพลงพิณและเธอดันตัวของอันนาเข้าไปอยู่แทนที่ในขณะที่รถยนต์ขับเข้ามาและแน่ชัดเป็นรถตำรวจ เพลงพิณหญิงสาวที่ถูกกระทำหายใจเฮือกราวกับคนจะขาดอากาศหายใจร่างกายที่ดิ้นทุรนทุรายพลาดๆ "เพลงพิณใจเย็นๆ ไว้นะ" อันนาไม่ได้สนใจใครที่เข้ามาแต่เธอรีบคว้าเพลงพิณเอาไว้เหมือนว่าเพลงพิณนั้นจะหยุดหายใจจะหยุดหายใจ "เพลงพิณ!! น้องไม่น้องไม่นะ" ในขณะที่อันนากำลังเขย่าตัวของเพลงพิณชายหนุ่มคนหนึ่งดันตัวของอันนาเธอจนล้ม เขาแทรกกายเข้าไปใกล้ๆเพลงพิณรีบขว้าประคองไว้แทน "เอารถออก" เรือนร่างบางหายใจโรยรินดวงตาคู่น้อยและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำจับจ้องมองหน้าชายหนุ่มหายใจแผ่วเบา "อย่าเป็นอะไรนะ"

โอนิกซ์ประธานบริษัทโลจิสติกส์รายใหญ่ของประเทศ เริ่มมีความสงสัยในตัวเลขาสาวว่าจะแอบเป็นสปายให้ศัตรู เขาจึงกักขังเธอเอาไว้ และรีดเร้นทุกความลับจากร่างกายเย้ายวนของเธอ

แค่ลูกหนี้ที่ต้องกลายมาเป็นทาสสวาทอย่างเธอจะหวังหัวใจอะไรจากเขาได้เพียงแค่ดูแลอยู่ใกล้ๆแค่นี้ก็พอใจแล้ว เขาแต่งงานกับหญิงสาวจนๆที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกหนี้ไม่มีชาติตระกูลเพื่อต้องการที่จะประชดคนเป็นแม่โดยการแต่งงานนี้มีเงื่อนไขว่าหญิงสาวจะไม่ใช่เจ้าของเขาแต่เขาเป็นเจ้าของเธอ เธอต้องจำใจมาเป็นภรรยาให้ชายหนุ่มที่เห็นเธอเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์ต้องตกเป็นเหมือนทาสในเรือนสวาทอย่างปฏิเสธไม่ได้ไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตอย่างไม่มีใครเห็นค่าเช่นนี้จะจบลงเมื่อไรตัวเธอจะทนได้อีกนานแค่ไหน

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

โรสริน บุรณศิริ นักบัญชีสาวใกล้ขึ้นคาน โดนพักงานเพียงเพราะแต่งกายไม่เหมาะสม โดนเพื่อนร่วมงานเยาะเย้ย อย่างเธอจะมีวันที่จะมีชายหนุ่มมาสนใจหรือ? โรสรินตัดสินใจวันไนท์สแตนกับชายหนุ่มคนหนึ่งในงานเลี้ยงต้อนรับบอสคนใหม่ ทั้งที่เห็นหน้าไม่ชัดเพราะถอนแว่น อเล็กซานเดอร์ ตูร์เกเนฟ หนุ่มรัสเซียเจ้าพ่อพลังงาน พบสาวสวยถูกใจในงานเลี้ยงต้อนรับ คว้าเอวขึ้นห้องไม่รอช้า เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ร่างสูงโปร่งตรงสเปกหลุดมือเป็นอันขาด เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง โรสรินถึงกลับรีบเผ่นหนีเมื่อชายหนุ่มที่เธอยอมทิ้งความสาวให้คือประธานบริษัท บอสคนใหม่ที่สั่งพักงานเธอสามเดือน!!

"อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"

เพราะเผลอไปสะดุดเท้ามาเฟียตัวร้าย! ลูกไก่น้อยจึงต้องรับมือกับพ่อหนุ่มหื่นตัวพ่อ ที่จ้องคอยขย้ำเนื้อหวานๆ เป็นอาหารตลอดเวลา

หลิวเสวี่ยหงผู้นำแก๊งมาเฟียสาว ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความเฉียบขาด ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำตายท่ามกลางสายฝน ระหว่างการถูกไล่ล่าจากศัตรูฝ่ายตรงข้าม เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองทะลุมิติมายังยุคจีนโบราณ และอยู่ในร่างของหลิวซูอันหญิงสาววัยสิบสี่หนาว ในความทรงจำของร่างนี้ ท่านย่าถูกท่านปู่หลอกแต่งงาน รับเข้าจวนในฐานะอนุภรรยา แต่ความเป็นจริงแล้วท่านปู่ผู้นี้ ต้องการเพียงความสามารถในการปักผ้าจากท่านย่าเท่านั้น ถึงจะมีบุตรชายให้แต่ไม่เคยได้รับความโปรดปราน ท่านย่าจึงสอนบิดาของหลิวซูอันปักผ้า พร้อมบอกเคล็ดลับการปักผ้า แต่ห้ามนำไปบอกท่านปู่เด็ดขาด ช่างบังเอิญยิ่งนักที่เธอได้รับมรดก เป็นโรงงานทอผ้าและโรงงานปักผ้าด้วยเครื่องจักรที่ทันสมัย “ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าสินะ ฉันจะยุยงให้บิดาของร่างนี้แยกบ้านให้ได้ และจะใช้ทักษะจากโลกปัจจุบัน และความรักในงานปักผ้าเพื่อสร้างชื่อเสียง จนกลายเป็นช่างปักผ้าที่ทุกคนในยุคนี้ ต้องการผ้าปักจากตระกูลของเธอมากที่สุด เมื่อเข็มและด้ายในมือคืออาวุธที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิต ฉันก็จะปักทุกลวดลายลงบนผืนผ้า ให้โลกใบนี้ต้องจดจำ!” ตำแหน่งเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่งของแคว้นต้องเป็นของเธอ!

“เธอมันเด็กจอมโกหก คิดว่าฉันจะเชื่อเธองั้นเหรอ" พูดแบบนี้คงมีเรื่องเดียวที่นายนี่ค้างคาใจ ก็คงไม่พ้นเรื่องที่ฉันท้อง “นายไม่เชื่อก็ตามใจ ฉันก็ไม่ได้หวังให้นายมาเชื่อฉัน ว่าฉันท้องหลอก" “ท้องงั้นเหรอ?..เธอท้องกับใคร คงไม่ใช่ฉัน ฉันคงไม่เอาเด็กโง่อย่างเธอมาทำเมีย" “คิดว่าฉันอยากได้นายเป็นผัวหรือไง ไอ้หมอโรคจิต" “เธอ!!! "

เพราะความเบื่อหน่ายกับฉากหน้าแสนจอมปลอม เขาเลยอยากหาอะไรทำแก้เบื่อ จนได้มาเจอกับ เธอ หนึ่งในบุคลากรของมูลนิธิที่ครอบครัวเขาสร้างขึ้นมา และเธอคือผู้หญิงที่ถูกเลือกให้มาเป็นทาสรับใช้เขา...บนเตียง แต่เมื่อความซับซ้อนและความแค้น นำมาซึ่งความเจ็บปวด เมื่อเธอถูกเลือกให้ต้องมาเป็นเครื่องมือเพื่อผลประโยชน์สำหรับเขา การแสดงละครตบตาจึงเริ่มขึ้น หลอกให้เธอรัก หลอกให้เธอรอ หลอกให้เธอตายใจ และหลอกให้เธอตายทั้งเป็น ถ้าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่เศษเสี้ยวชีวิตเธอจะเป็นยังไงในเมื่อเลือกรักคนผิด เอาชีวิตไปจมอยู่กับชายหนุ่มที่หลอกใช้เธอเพื่อการแก้แค้นของตัวเอง "โง่ ๆ แบบเธอหลอกง่ายดี" "ฉันจะทำให้คุณรู้ ว่าการตายอย่างทรมานทั้งเป็น มันเป็นยังไง" ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ