มาเฟีย

ความโชคร้ายภายใต้ความโชคดี เมื่อธีลินนักศึกษาสาวจบใหม่ได้รับงานเป็นแม่บ้านคนรวยที่ให้เงินเดือนสูงพอที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอได้ ที่สำคัญระยะเวลาในการทำงานตามสัญญาก็เป็นระยะเวลาสั้นๆ สามเดือนเท่านั้น เพียงแค่เธออดทนให้ผ่านสามเดือนนี้ไปได้ชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ....ทว่าเรื่องราวกลับไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เมื่อเธอมารู้ที่หลังว่าแท้จริงแล้วเจ้านายของเธอดันเป็นมาเฟีย! ที่สำคัญยังเป็นมาเฟียตาบอดที่มือเร็วยิ่งกว่าปากเสียอีก!! แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไป ควรใจดีสู้เสือทำงานจนครบสัญญาเพื่อเงิน หรือ รีบเผ่นหนีก่อนจะหายตัวไปเหมือนแม่บ้านคนอื่นๆ?

"อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"

"เธอรู้ใช่ไหมว่าการหมั้นของเรามันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรัก" "รู้ค่ะ" "ถ้าเราสองคนจะมีงานแต่ง​ และงานแต่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความรักเช่นกัน" "ค่ะ" "ฉันหวังว่าถ้าวันไหนที่ฉันต้องการอิสรภาพ​ เธอจะคืนมันให้กับฉัน" "ค่ะ" "มีอะไรอยากจะพูดกับฉันไหม" เห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเงียบและตอบว่าค่ะอย่างเดียวเลย ตกลงเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดจริงไหม ไม่ใช่ว่าถึงวันนั้นมาจริงๆ จะมานั่งบีบน้ำตาขอความเห็นใจ "ฉันไม่มีอะไรจะพูดค่ะ" "เราอาจต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันไปก่อน แต่เธออย่ามาก้าวก่ายงานและเรื่องส่วนตัวของฉันเท่านั้นพอ" "ค่ะ" แต่ก่อนไอรีสเคยเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ หลังจากที่พ่อแต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอเหมือนกาฝากของบ้านเลย มันน่าขำอยู่อย่างหนึ่งลูกสาวคนใหม่ของพ่ออายุห่างจากเธอแค่ปีเดียว แถมยังเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อด้วย นั่นหมายถึงพ่อนอกใจแม่ตั้งแต่ตอนที่แม่กำลังท้องเธออยู่ด้วยซ้ำ

เธอ "นานา" สาวน้อยอายุ 18 ปี ถูกส่งเข้ามาทำงานในรังของมาเฟีย ตระกูลมาเฟียที่เลื่องชื่อและมีอิทธิพลที่สุดของเอเชีย ของ ฮอว์กิน ไวท์ เธอต้องปลอมตัวเข้ามาเป็นพนักงานในคลับ Red Rose มาเฟียนามว่า "ฟาริส" ที่ทุกคนรู้ในเรื่องของความโหด โฉด และความซาดิสม์ที่เขาฆ่าคนเป็นว่าเล่น เกิดไม่ถูกใจอะไรขึ้นมาเขาจะเรียกเข้ามาเล่น คำว่าเล่นของเขาคือ...การเห็นเลือดของอีกฝ่าย ภารกิจของเธอเดิมพันด้วยชีวิตสองชีวิตคือเธอและพี่สาวที่โดนจับมาเป็นตัวประกัน เธอต้องทำทุกอย่างเพื่อล้วงความลับเอาไปให้ฝ่ายศัตรู เพราะต้องการคำว่าอิสรภาพ และอยากเจอพี่สาวอีกครั้งในชีวิต เธอถึงยอมรับงานเสี่ยงตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่งานนี้กลับไม่ง่ายเลยจะเป็นยังไงมาร่วมลุ้นไปพร้อม ๆ กันนะคะ

คู่รักในวัยเด็กที่เคยสัญญาว่าทันทีที่ถึงวัยอันสมควรก็จะแต่งงานกับฉัน กลับสวมแหวนให้สวี่จือเซี่ยพี่สาวต่างสายเลือดของฉันต่อหน้าสาธารณชนในวันแต่งงานของเรา ฉู่หยุนเซินทายาทมาเฟียที่ทุกคนต้องยำเกรงคือผู้ที่ก้าวออกมาและประกาศว่าฉันคือคนที่เขาแอบรักมานานหลายปี หลังแต่งงานห้าปี ทุกความปรารถนาที่ฉันเอ่ยออกมาอย่างไม่ตั้งใจเขาได้เปลี่ยนมันให้กลายเป็นความจริง จนฉันคิดว่าตัวเองคือศูนย์กลางของโลกเขา จนกระทั่งฉันจัดชั้นหนังสือและทำเอกสารลับที่ซ่อนอยู่ในชั้นหนังสือที่ลึกที่สุดของฉู่หยุนเซินตกลงมาโดยไม่ตั้งใจ หน้าแรกคือแฟ้มประวัติของสวี่จือเซี่ย พร้อมลายมือของฉู่หยุนเซินที่เขียนด้วยหมึกสีแดงเข้มและขีดเส้นใต้เน้นย้ำว่า: "ต้องปกป้อง เหนือสิ่งอื่นใด" จากนั้นคือบันทึกภารกิจที่ฉันคุ้นเคยและหวาดกลัวเป็นที่สุด ในคืนนั้น ฉันถูกลอบสังหาร และมีคนเข้ามาช่วยฉันเมื่อเลือดใกล้จะไหลหมดตัว เมื่อตื่นขึ้นที่โรงพยาบาล ฉันจึงรู้ว่าชีวิตเล็กๆ ในครรภ์ของฉันได้จากไปแล้ว ฉันร้องไห้แทบขาดในอ้อมกอดของฉู่หยุนเซิน แต่ฉันไม่ได้บอกเขาเรื่องนี้ เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วงฉันมากไปกว่านี้ แต่ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่า คืนนั้นสวี่จือเซี่ยเองก็ถูกทำร้ายเช่นกัน และคำสั่งของฉู่หยุนเซินคือ: "ช่วยสวี่จือเซี่ยก่อน" น้ำตาของฉันซึมลงบนกระดาษ ทำให้ลายมือของเขาพร่าเลือนกลายเป็นเงาที่โหดร้าย "ก็ได้" ฉันกระซิบเบาๆ ในความเงียบสงบ เสียงแหบแห้งแต่ชัดเจน "ถ้าการแต่งงานของฉันคือคำโกหกที่คุณจัดฉากขึ้น... ฉันก็จะหายไปจากโลกของคุณตลอดกาล"

หนึ่งล้านบาทกับเวลาหนึ่งเดือนจากนั้นทุกอย่างก็จบ เงื่อนไขง่ายๆ ที่ใครก็อยากจะได้รับ และมนต์มีนาก็ผู้คนโชคดีคนนั้น เธอคิดว่าทุกอย่างจบ แต่เขาก็กลับมาหาเธออีกครั้งครั้งด้วยเงินที่เยอะกว่าเดิม แต่มนต์มีนาไม่ต้องการเงินอีกแล้วเธอต้องการแค่ใจ ใจต้องแลกด้วยใจแล้วเขาจะกล้าแลกกับเธอไหม

“เธอเป็นใครถึงคิดจะมาขายตัวให้ฉัน!? ฉันไม่ชอบกินของเก่า ของมือสอง หรือของที่ถูกใช้งานมาแล้วหรอกนะ มันสกปรก!!”

"คุณไม่ได้รักฉันคุณก็แค่มีฉันไว้ระบายก็เท่านั้น" กี่ครั้งกับคำลวงที่เขาใช้กับเธอให้ตายใจสุดท้ายเธอก็เป็นได้เเค่ที่ระบายของเขา × ไม่นอกกาย × ไม่นอกใจ อิงเอย&คุณสิงห์

ดินแดน ที่เป็นเหมือนคำจำกัดความ ขอบเขตของความเจ็บปวดสำหรับหญิงสาวที่แสนอ่อนหวานอย่างพาเพลิน เขาคือรักเดียวสำหรับเธอ แต่เพราะความแข็งกร้าวที่เขามี มันสร้างกำแพงสูงขึ้นเพื่อกั้นเธอเอาไว้แบบไร้เหตุผล

"คุณเชื่อเรื่องความรักไหมคะ" สาวสวยที่นั่งอยู่บนตักตวัดมือเรียวโอบรัดต้นคอของชายที่เพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก "เชื่อ" ดวงตาคมละจากลูกน้องและกลุ่มเพื่อน พื่อมองใบหน้าสวยหวานที่อยู่ใกล้แค่ลมหายใจเข้าออก "คุณลองบอกรักฉันหน่อยสิคะ" "ผมรักคุณ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเชื่อฟัง "เย้..ฉันชนะแล้ว" ทันใดนั้นหญิงสาวร่างระหงก็พยายามลุกขึ้น เพราะเธอได้สิ่งที่ต้องการจากผู้ชายคนนี้แล้ว แต่เขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ. "ทำแบบนี้มันไม่ดีมั้งคะนี่ห้องทำงานนะคะ" ออมสินมองไปทั่วๆ ห้องเพื่อมองหาอะไรบางอย่าง เพราะในห้องทำงานของพ่อเธอก็มี "ที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิดไม่ต้องกลัวหรอก" ไอ้บ้านี่มันเหมือนอ่านความคิดเราออกทุกอย่างเลย หรือจะยอมแพ้ดีแต่ถ้าแพ้คราวนี้ต้องโดนเมญ่าถลุงหนักแน่เลย "อุ๊ยเสี่ยคะ ใจเย็นหน่อยสิคะ" หญิงสาวต้องรีบเอนตัวหลบเพราะอีกฝ่ายโน้มใบหน้าเข้ามาหวังจะไซ้ซอกคอ "บอกความจริงมาว่าพวกเธอทำอะไร"เขาขยับออกแล้วก็เดินอ้อมไปนั่งลงเก้าอี้ทำงานแบบหมดอารมณ์ ห้องนี้เป็นห้องทำงานของเจ้าเวหา เขาเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง บางทีก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขา