รักแรก

“ทำไมคิดว่าฉันจะหึงหรือโกรธหรอคะ.. เคยเอ-ากันแค่ครั้งสองครั้ง ฉันไม่ถือหรอกนะ” “งั้นเรามาลองเอ-ากันอีกสักครั้งไหม.. เผื่อเธอจะถือ”

เรื่องราวความรักของมาเฟียน้อยลำดับที่ 3 ที่ดันไปตกหลุมรักหญิงสาวที่อายุมากกว่าและแต่งงานแล้ว เขาไม่สนว่ารอบข้างจะเป็นยังไง ขอเพียงเขาได้ครอบครองเธอเท่านั้น แม้ต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม

ทานตะวันต้องออกตามหาน้องสาวที่หายตัวไปที่อังกฤษทำให้เธอได้เจอกับชายหนุ่มที่เป็นนักสืบอยู่ที่นั่นหญิงสาวต้องจดทะเบียนสมรสกับเขาเพื่อให้การตามหาน้องสาวของเธอง่ายขึ้นแต่ การจดทะเบียนสมรสของหญิงสาวเพื่อการตามหาน้องของเธอครั้งนี้มันกลายเป็นข้อผูกมัดเธอและเขาไปตลอด..นั่นสิและเมื่อเธอได้รู้ว่าเขานั้นไม่ได้เป็นนักสืบตามที่เขาบอกกับเธอเพราะเขานั้นเป็นถึงนายใหญ่ของตระกูลดังที่กอบกุมกิจการใหญ่โตของที่นี่แทบทั้งหมดเขามาหลอกลวงเธอแบบนี้เธอจะไว้ใจเขาได้อย่างไรเมื่อหญิงสาวนั้นพยายามจะออกห่างจากเขาเท่าไรโลกมันก็กลับเหวี่ยงเธอให้ต้องมาเจอกับเขาอยู่ร่ำไปเธอจะหนีเขาได้หรือไม่เพราะชายหนุ่มดูท่าว่าจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆเพราะถูกใจเธอนั้นตั้งแต่แรกเห็นนั่นเองเรื่องวุ่นๆของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรติดตามได้ในเรื่องลวงใจร้ายนายซานตานเลยค่า

เคอหลิ่งหลิน จากเด็กกำพร้ากลายเป็นลูกบุญธรรมของแม่ทัพจ้าวซื่อก่วง ใช้ชีวิตในกองทัพ ชายผู้นั้นสุขภาพไม่แข็งแรงจนเมื่อเขาได้รับพิษเข้าสู่โลหิตจนดวงตาเกือบบอดและจะสิ้นชีพในไม่ช้า นางจึงทำทุกวิถีทางที่จะช่วยเขา โดยไม่รู้ว่าการเดินทางไปนำ ‘ไข่มุกหมื่นราตรี’ มาเพื่อรักษาชีวิตของ ‘คุณชายเฉิน’ จะเปลี่ยนชีวิตของนางตลอดไป การนำไข่มุกหมื่นราตรีกลับมารักษาคุณชายเฉินทำให้เคอหลิ่งหลินสูญเสียกำลังภายใน นางต้องเดินทางเข้าวังหลวงตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ทัพจ้าว แม้นางจะเป็นบุญบุตรธรรมแต่นางคุ้นชินกับชีวิตชายแดนมากกว่า แต่เพราะต้องรักษาคำพูดตนเองจึงจำใจต้องเข้าวังหลวงกับแม่บุญธรรมซึ่งเป็นพระขนิษฐาขององค์ฮ่องเต้ โชคชะตาก็เล่นตลกให้เคอหลิ่งหลินได้พบคุณชายเฉินอีกครั้ง ทว่าบัดนี้เขาคือ ‘องค์ชายไท่หยาง’ โอรสพระองค์โตของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และเด็กกำพร้าอย่างนางจู่ๆกลับมีรอยสักรูปดอกไม้แดงปรากฏที่กลางแผ่นหลัง ดอกไม้แดงคือสัญลักษณ์ของผู้นำทางไปสู่ที่ซ่อนของกระบี่ผงาดฟ้าที่คนในยุทธภพต่างหมายป้อง โชคชะตาหรือพรหมลิขิตแต่เมื่อปลายนิ้วของทั้งสองมีด้ายแดงผูกพันกันไว้ แม้มีอุปสรรค พวกเขาก็พร้อมจะฟันฝ่าเพื่อได้ครอบครองใน ‘รัก’

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

คนสองคนที่เป็นเพื่อนกันมา20ปี และยังคงสถานะการเป็นเพื่อนไว้ จะทำยังไงกันดีหากอีกคนความรู้สึกเปลี่ยนไป หวานตาเริ่มมีความรัก จนทำให้ตัวเองห่างเหินจากเพื่อน จวบจนวันหนึ่ง ความรักที่ตัวเองทึกทักไปเองจบลง หวานตารู้สึกเคว้งคว้าง เธอหันมาปรึกษาเพื่อนlสนิท ภูมิเป็นที่ปรึกษาที่ดี เขาช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น แต่แล้ว...ไอ้ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้น ตอนที่ภูมิมีผู้หญิงมาสนใจนี่ล่ะ มันคืออะไรอีกหะ? หวานตาไม่ใคร่เข้าใจตัวเองนักหรอก เธอไม่พอใจอะไร? หากเพื่อนของเธอจะทดลองมีความรักบ้าง... แต่มันเป็นเพราะเธอ...รัก เพื่อนที่ยังคงเป็นเพื่อนอยู่นั่นเอง เธอจะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ครั้นจะบอกภูมิตรงๆ เธอก็กลัวว่าความเป็นเพื่อนที่มีมายาวนานจะจบลง หากในอนาคต ไม่มีภูมิในชีวิต หวานตาแน่ใจ...เธอคงเฟลไปตลอดชีวิตเหมือนกัน เมื่อเพื่อนเริ่มมีผู้หญิงมาสนใจ หวานตาเริ่มเสียเซลฟ์ เธอไม่ใช่คนสำคัญอันดับหนึ่งของภูมิอีกต่อไปแล้ว เธอเลยรีบมูฟออนออกมาจากจุดที่เคยอยู่ประจำ เธอไม่อยากเป็นแค่เพื่อน...แต่อยากเป็นคนสำคัญของเขา

"ตะวัน" หมอหนุ่มเจ้าสำราญ ทายาทนักธุรกิจชื่อดัง ฉลาด ดูเหมือนจะเจ้าชู้แต่เลือกกิน "ตันหยง" นักศึกษาสาวและโปรแกรมเมอร์อัจฉริยะ อาชีพพิเศษคือแก้ไขงานระบบจนถึงรับงานปลอมตัวจัดการคนทุกประเภทตามสั่ง เมื่อทั้งสองมาพบกันอีกครั้ง ในฐานะ "คุณหมอ" กับ "นักศึกษาฝึกงานที่โรงพยาบาล" เรื่องราวที่ดูเหมือนบังเอิญ แต่ว่า "จะใช่เหรอ" “เผ็ดกว่าที่คิดนะยัยตัวเล็ก”

เมื่อเกิดใหม่อีกครั้งได้เป็นบุตรสาวสตรีหม้าย ที่ผู้คนล้วนตราหน้าว่ามันคือคำสาป และเขาคู่หมั้นที่เลื่อนการแต่งงานมานับสิบปี ซึ่งตอกย้ำว่านางคือคนที่ไม่มีใครต้องการ แล้วอย่างไรผู้ใดสนใจเรื่องไร้สาระนี่เล่า! นางมิได้เติบโตด้วยบุรุษ แต่ด้วยน้ำนมมารดา ไยต้องใส่ใจให้สิ้นเปลืองเวลาชีวิต

ความสุขจากสิ่งที่ยื้อแย่งเขามา จะต่างอะไรกับการอยู่บน ‘วิมานเพลิง’ “เพราโพยม” จิตกรสาวมากความสามารถ เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยเกียรติยศและชื่อเสียง มีทุกสิ่งที่ปรารถนา ยกเว้น... ความรัก และเมื่อความรักโบยบินมาพบพาน รักของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่ากลับถูกโรยด้วยความงดงามของกลีบดอกงิ้วที่ฉาบไว้ด้วยหนามแหลมคม และร้อนแรงราวอยู่ในกองไฟ “ปราณรต์” ช่างภาพหนุ่มรูปหล่อ ความรักของเขา... เหมือนสายลม ที่พร้อมจะพัดพาให้ความเย็นชื่นใจ และโหมกระหน่ำทำลายไม่หลงเหลือ ++ “ผัวก็เหมือนแปรงสีฟัน ของส่วนตัว ต้องใช้คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ของที่ใครจะยืมไปใช้ชั่วครั้งชั่วคราว แปรงสะอาดหายคันแล้วก็เอามาคืน” “ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ! จำเอาไว้! ไม่ต้องมาซื้อผัวฉัน!”

จางเยี่ยนเฟยจ้องมองเรือนร่างอะร้าอร่ามของเยี่ยนเหนียง นางช่างเป็นหญิงงดงาม ทั่วสรรพางค์กายไร้ที่ติติง ผิวพรรณขาวเปล่งปลั่งขาวเนียนไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง