วัยรุ่น

อุตส่าห์หลุดพ้นจากความสัมพันธ์ห่วยๆ มาได้แล้ว กำลังจะมูฟออนเริ่มต้นใหม่ แต่แล้วโชคชะตาก็ดันส่งคนสารเลวกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดันหนักกว่าตอนที่ยังเป็นเด็กหลายเท่าตัว

เมื่อ "อัลกอริทึม" ของลูกชายนักการเมืองผู้ทรงอิทธิพล ดันไปประมวลผลพลาดจนตกหลุมรัก "ลูกสาวร้านข้าวแกง" ที่มีดีแค่สูตรลับพริกแกงและความขยัน การคำนวณที่ว่าแม่นยำยังต้องพ่ายให้กับหัวใจที่คอยแต่จะหาเรื่องไปกินข้าวแกงทุกวัน!

ฉันที่ตามหารูมเมทมาร่วมห้องนานหลายเดือนจู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ตัวเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มคนจำนวนมาก น่ากลัวนะแต่หล่อกระชากใจฉันมากกว่า...

เรื่องราวของหนุ่มเจ้าของไร่ ที่เผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับสาวมัธยมปลาย แล้วกลับมาเจอกันอีกครั้งในวันที่หญิงสาวกำลังจะคลอดพอดี เขาจึงกลายเป็นคุณพ่อแบบไม่ทันได้ตั้งตัว...

“ที่พูดนี่คิดรึยัง?!” พอพายุ Nightshade พูดมาแบบนั้น ฉันเลยพยักหน้าออกไปช้าๆ แล้วตอบกลับไปอย่างมั่นใจในคำถามนั้นเหมือนกัน “คิดแล้ว...ฉันว่าแย่กว่าการเป็นผู้หญิงของนาย คือเคยรักนายแต่จำมันไม่ได้มากกว่า”

VEGAS (เวกัส) เวกัส นักศึกษาวิศวะปีสาม หลงใหลในการแข่งรถ สุขุมในคราบเสือร้าย และสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ "เธอหมดประโยชน์สำหรับกูแล้ว…ไม่จำเป็นต้องสนใจอีก" NICHA (นิชา) นิชา นักศึกษาสัตวแพทย์ปีหนึ่ง น่ารัก อ่อนหวาน รักสัตว์ ไม่ซับซ้อน และใสซื่อจนตกเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นของใครบางคน "เพราะนิเอง…ที่โง่ไปหลงกลคนแบบเขา"

‘พี่ครับ ใกล้เสร็จหรือยัง?’ ‘ใกล้เสร็จแล้ว..’ ‘แฮ่กๆๆ พะ พี่ครับ ใกล้เสร็จหรือยัง?’ ‘อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว’ ‘พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง!?’ ‘จะเสร็จแล้ว’ ‘พี่ ผมไม่ไหวแล้วใกล้เสร็จหรือยัง!?’ ‘อีกนิดเดียวรอก่อน’ ‘พี่เสร็จช้าอ่ะ’ ‘นายก็อย่าเร่งสิ!’

จะเป็นยังไง ถ้าวันหนึ่ง ผู้หญิงที่เขาอย่างเอาชนะมากที่สุดในชีวิต จับพลัดจับผลู กลายมาเป็นว่าที่ ภรรยา แบบสายฟ้าแล็บ "ฉันจะทำให้ชีวิตหลังจากนี้ของเราสนุกสุดๆ ไปเลย" มธุษินทร์ อัครจินดา...แม็กซ์ อายุ 26 ปี "คุณต้องยกเลิกงานแต่งบ้าๆนั่น เดี๋ยวนี้!!!" ลลิลลดา เรืองขจร...ลลิน/เฟย์ อายุ 25 ปี

กฏของเพื่อนสนิทคือห้ามคิดเกินเลยเด็ดขาด แต่ทำไงได้เพราะเขาดันคิดเกินเลยกับเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเสียแล้ว..

รมิตา !!!!..... ตื่นสิ...... รมิตา....... รมิตา....... อย่าเป็นอะไนะ..... ขอโทษ..... พี่ขอโทษ....... เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน.......มันคือเสียงของใครสักคน...... แต่ถ้าถามว่าคน คนนั้นเป็นใคร..... ฉันไม่รู้..... แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อน..... "ทำไม... ฉันมันแย่ขนาดจนที่เธอต้องไปขอให้คนอื่นบริจาคเศษเงินของเขา เพื่อมาซื้อเสื้อผ้าให้เธอเลยเหรอ ฮะ!!! " แคว๊ก เสื้อยืดตัวโคร่งของหญิงสาวถูกมือหนาฉีกออกจนไม่เหลือชิ้นดี ฮือ ฮึก.... "ปล่อยนะ....ปล่อยฉันนะคุณ เควิน ฉันบอกให้ปล่อยไง....ฮือ ฮึก.... " เควินไม่สนใจเสียงร้องไห้ของยัยตัวเล็กแล้ว..เพราะความโมโหที่เขามี.... อารมณ์โกรธที่มันปะทุขึ้นมา.... ทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น