วัยรุ่น

"เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงต่ำต้อย ไร้ค่า ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่วันที่เธอหนีไป เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ...ใครกันแน่ที่จะอยู่ไม่ได้?"

"ตะวันกูมีเรื่องจะคุยกับมึง เรื่องสำคัญ" 'เรื่อง???" "กูว่ากูกับมึงกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเหอะว่ะ กูว่ากูกับมึงคงไปด้วยไม่รอด" "แล้ว?" "เราเลิกกันเหอะ" "อืม" "หมายความว่า" "เลิกก็เลิก" "ทำไมมึงพูดง่ายขนาดนี้วะมึงไม่โวยวายสักหน่อยเหรอ" "จะให้กูโวยวายเพื่อกูรู้ว่าสักวันมึงต้องพูดคำนี้" "แล้วมึงเสียใจมั้ย" "หึไม่อ่ะกูทำใจไว้ละ" "แล้วพ่อแม่มึงกับพ่อแม่กู" "มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเคลียร์เอง" "มึงแน่ใจว่าเคลียร์ได้โดยเฉพาะพ่อมึง" "หรือมึงจะไปเคลียร์กับพ่อกูเอง" "กูยอมรับว่ากูขี้ขลาดว่ะกูยังไม่อยากตายตอนนี้เพราะโดนพ่อมึงเอาปืนมาไล่ยิงกะบาลกู" "เหอะมึงกลัวตายด้วยเหรอ" "ลูกชายกูยังใช้งานไม่คุ้มเลยจะให้กูรีบตายไปไหนวะ" "หึ มึงก็คิดได้แค่นี้อ่ะเนอะ" " ตกลงกูกับมึงเลิกกัน" "เออ" "แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่ไหม" "มึงอยากเป็นอะไรก็เป็น"  

เขา เป็น โคแก่ ที่ดัน ไปหลงรัก อยากจะกิน หญ้าอ่อน ทั้งๆ ที่ คอยพยายาม หักห้ามใจ เพราะสถานะผู้ปกครอง ค้ำคอ แต่ ไฉนเลย แม่หญ้าอ่อน ถึงได้ชอบ คอยวนเวียน ป้วนเปี้ยน เอาตัวเอง มาคอยล่อ จ่อป้อนเขา อยู่แถวๆปาก เขมราชต้องคอยดูแลรับผิดชอบชีวิตปารดี เด็กในความอุปการะของคุณย่าของเขา ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมากจนพอที่จะเป็นอาหลาน แต่ปารดีก็ยังคงเรียกเขาว่า 'พี่เขม' มาตลอด ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนมที่ปารดีมี นับวันมันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาดวงนี้คอยเอาแต่จะสั่นไหวไปกับเธออยู่เรื่อย ทั้งที่พยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอ ลองทำเป็นผลักไส แต่พอเธอจะไปเข้าจริงๆ ตัวเขาเองก็ถึงกับกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่ติดที่ เคยนึกอยากลองทำตามความรู้สึกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่เขาจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อตอนนี้สถานะผู้ปกครองของเขามันค้ำคอเขาอยู่ อยากเดินไปให้สุดทางก็เดินไม่ได้ แถมอยากจะถอยออกมาหัวใจมันก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นอีก เขาจึงได้แต่คอยกั๊กทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงคอยกีดกันผู้ชายคนอื่นที่จะเข้ามาทำตัวสนิทแนบชิดกับเธออยู่ร่ำไป สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ ฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง แก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหา หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่บนสื่อโซเชียลอื่นโดยเด็ดขาด คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำที่สื่อถึงกิจกรรมทางเพศ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

นิยามคำว่า 'เพื่อน' จะไม่มีอีกต่อไป เมื่อเขาอยากเลื่อนขั้นมากกว่าเพื่อนไปเป็น 'แฟน' เลยงัดทุกกลเม็ดเผด็จศึก 'เพื่อน' ของตัวเองทุกอย่าง

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะชิบ"

พูดมาได้ยังไงว่าให้ลืมเรื่องคืนนั้น สำหรับไทเกอร์คนนี้ไม่มีคำว่าครั้งเดียวจบ ถ้าได้แล้วก็ต้องได้อีกและจะต้องได้มาเป็นแม่ของลูกเท่านั้น!

แป้งร่ำสาวใหญ่วัยสี่สิบ ชีวิตของเธอีเต็มไปด้วยงานจนกระทั่งเพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีใครเคียงข้าง หลังจากทบทวนชีวิตดีแล้วจึงยื่นขอลาออกจากบริษัท และนับตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเธอก็เปลี่ยน ระบบเส็งเคร็งนี่คืออะไร

วิคเตอร์ หนุ่มวิศวะ ความหล่อเกินต้าน ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองใครทีแทบละลาย นิสัยเงียบไม่พูดเยอะคำไหนคำนั้นอยากได้อะไรต้องได้ ขี้รำคาญ ไม่เคยรักใคร เอากันแล้วก็จบแยกย้าย

เบื้องหลังบานประตูที่ปิดลง… ผมทอดกายลงนอนตะแคงบนโซฟาที่วางอยู่ชิดผนัง เอาหลังเบียดโซฟา ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาฟาดไว้กับพนักโซฟาเพื่อให้ง่ามขาแหกอ้า ผมเอาวาสลีนทารูน้อยๆ แล้วตามด้วยกล้วยหอมใบเขื่อง… ค่อยๆ กดเบียดบดรูจีบเข้ามาในความคับแน่น “โอ๊ว… ซี้ดดดด… พี่แดนน์ครับผมเสียว… ” ขณะที่กล้วยหอมกำลังสไลด์เข้าออกเป็นจังหวะ ใบหน้าหล่อเหลาและเรือนร่างสุดกำยำของพี่เขยก็ผุดวาบเข้ามาในความคิดอันมืดดำของผมอีกครั้ง

“ยัยหนู… นั่งลงสิ ยายมีเรื่องจะคุยด้วย” “ค่ะคุณยาย… ” “เหลือเวลาอีกเพียงแค่เจ็ดวันก่อนเข้าพิธีวิวาห์กับคูเปอร์ และตลอดเจ็ดวันนี้หนูจะต้องฝึกวิชา ‘กามสูตรสู่สม’ อย่างจริงจัง… ” มาดามโรสซี่บอกธุระสำคัญที่ทำให้เรียกโมนาร์มาพบในวันนี้ “คะคุณยาย… ” โมนาร์รู้สึกตกใจ วันที่หล่อนเคยนึกกลัวว่าจะมาถึงสักวัน ตอนนี้มาถึงแล้วจริงๆ “ไม่ต้องตกใจ… ประเพณีนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกจ้ะ เมื่อก่อนตอนอายุเท่ากับหนูซาร่าห์แม่ของหนูก็ได้รับการถ่ายทอดวิชา ‘กามสูตรสู่สม’ มาแล้วเช่นกัน มันจะทำให้ชายทุกผู้ที่ได้สู่สมกับหนูจะรักหลงติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้น… ” มาดามโรสซี่บอกถึงเหตุผลที่ผู้หญิงในตระกูลนี้จะต้องผ่านการฝึกฝนกามสูตรสมสู่ “ค่ะ… เอ่อ… แล้วใครจะเป็นครูสอนให้หนูคะ” “พ่อบ้านทั้งเจ็ด… ” มาดามโรสซี่ตอบ… อันที่จริงโมนาร์พอจะเดาได้ เพราะเคยมีคนพูดถึงเรื่องนี้ให้ได้ยิน วันนี้เรื่องนี้วนเวียนกลับมาเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้งในคฤหาสน์… เมื่อถึงคราวของหล่อนบ้าง