เข้าใจผิด

เพราะเธอทำให้ครอบครัวของเขาต้องพังลง เขาจึงจับเธอมาเพื่อที่จะแก้แค้น แต่กลับผิดตัว เพราะเธอมีพี่สาวที่หน้าตาเหมือนกัน ที่ชอบเอาชื่อของเธอไปแอบอ้างทำเรื่องไม่ดี

เมื่อนักเขียนช่างฝันต้องรับคำท้าของมหาเศรษฐีจอมหยิ่ง เดิมพันด้วยหัวใจ กับเกมที่กติกาเดียวคือ...ห้ามรัก เธอเชื่อในรักแท้ แต่โชคชะตากลับเหวี่ยงเธอให้มาพบกับ กู้เทียนอี้ มหาเศรษฐีผู้มองความรักเป็นเพียงเกมเย้ยหยัน เขาเสนอบทเรียนราคาแพงที่มีหัวใจของเธอเป็นเดิมพัน ปลายทางมีเพียงสองทางเลือก...โบยบินไปกับเขา หรือร่วงหล่นจนแหลกสลาย ทว่าเธอจะเอาชนะเกมที่ห้ามตกหลุมรักได้อย่างไร ในเมื่อเพียงสบตาเขาครั้งแรก เธอก็พ่ายแพ้ไปแล้วทั้งหัวใจ

ใครจะไปคิดว่าการเดินไปส่งข้าวให้ลูกค้าในวันที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา จะทำให้ฉันบังเอิญได้พบกับเขา… “คุณ! คุณไปโดนอะไรมาคะเนี่ย!” . . • ☆ . ° .• °:. *₊ ° . ☆ ‘เธอโอเคหรือเปล่า~’ น้ำเสียงที่หอบกระเส่าประสานกับจังหวะที่หนักหน่วงในตอนนั้น.. ฉันจำมันได้ดี.. ทั้งที่มันดีขนาดนั้น เขาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกทรมานสักนิดเเท้ๆ.. ทั้งที่ดีขนาดนั้น.. ทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้! “..ใครใช้ให้พูดแบบนั้นกับครั้งแรกของผู้หญิงกันเล่า! อบอุ่นจนรู้สึกหงุดหงิดเลย!” มิลินควักน้ำล้างหน้าเป็นชุด มันแทบจะเปียกไปทั้งตัว.. ก่อนจะท้าวแขนแล้วมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ ‘ช่วยทำ.. ให้แรงกว่านี้ที~ อ๊ะ!’ ‘ลินต้องการ~ จะ จนทนไม่ไหวอยู่เเล้ว~’ “กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเลยไหมมิลิน! กัดให้ตายไปเลย!” ทำตัวแย่ๆ ใส่กันยังจะลืมง่ายซะกว่า.. ที่บอกว่าจำคำพูดฉันได้เนี่ย.. จำประโยคพวกนี้ไปด้วยหรือเปล่านะ!><

‘ตะวัน’ ไม่คิดว่ากวางน้อยที่เขาข่มเหงจะหลุดไปได้ หนึ่งปีต่อมา กลับพบว่า ความทรงจำส่วนหนึ่งของน้ำเหนือที่มีต่อเขาได้หายไป...

อเล็กซ์เป็นคุณชายของครอบครัวที่ร่ำรวยสุด ๆ ระดับโลกครอบครัวหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่เหล่าหญิงสาวในชนชั้นสูงหลาย ๆ คนหมายปองต้องการที่จะแต่งงานด้วย แต่ว่าเขากลับได้รับการปฏิบัติจากแม่ยายของเขาที่แย่มาก ๆ มันแย่ยิ่งกว่าพี่เลี้ยงในบ้านเสียอีก

'ไป๋เสี่ยหรัน' บุตรสาวสกุลไป๋...ไม่ได้ถูกมองด้วยความรักแต่เพราะความจำเป็นทางผลประโยชน์ เมื่อถึงเวลานางถูกใช้เป็นหมากตัวหนึ่งในการต่อรองค่าสินสอดกับตระกูลที่ร่ำรวยเท่านั้น ขอเพียงได้เงินมา นายท่านไป๋ย่อมไม่สนว่านางจะมีสภาพหลังจากนี้เป็นอย่างไร ถึงจะอยู่ในจวนหลังใหญ่ ได้สวมใส่อาภรณ์ราคาแพงแต่กลับไม่มีสิ่งใดเป็นของนางเองเลย...แม้แต่หัวใจของสามี นางไม่ได้แต่งเข้ามาเพราะความรัก…แต่เพราะถูกขายต่างหาก 'ข้า…ข้าเจ็บจังเลย ไม่ไหวแล้ว' 'เซี่ยเว่ยหลง' เพราะคำสั่งเสียสุดท้ายของมารดา...เขาจึงแต่งสตรีผู้หนึ่งมาเป็นภรรยาหาได้รู้สึกรักใคร่ลึกซึ้ง สตรีผู้นั้นเปรียบเสมือนดอกไม้ต่อให้เขาจะจับใส่ในแจกันใบใดก็ต้องอยู่ให้ได้ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องและร้องขอ 'หย่างั้นหรือ' สตรีผู้นั้นกล้าดีอย่างไรกัน! 'เช่นนั้นแล้วข้าจะรั้งนางไว้…ต่อให้ตายลงหลุมถูกฝังกลบดินกลายเป็นวิญญาณ ข้าก็จะตามนางกลับมาไม่มีทางปล่อยไปแน่' อาหยวนหรือเซี่ยเจิ้นหยวน บุตรชายที่ถูกเลี้ยงดูจากมารดาแต่เพียงผู้เดียวแต่ในใจลึกๆ กลับโหยหาและปรารถอยากให้บิดาสนใจบ้าง

"จะให้ผม ส่งไปถึงใครก่อนดีครับคุณธีรา แม่คุณ พ่อคุณ หรือบ้านพี่ชายของคุณ" " ผมว่า ตัวจริงคุณสวยกว่าในรูปตั้งเยอะ ทั้งสวย ทั้งขาว หอมหวานไม่มีที่ติ" ธีรากำหมัดของตัวเองแน่นเธออยากจะต่--อยปากคนพูดนัก ทำไมเค้าถึงได้หยาบคายกับเธอขนาดนี้ "อย่าโกรธผัวเลย ผัวแค่อยากจะย้ำกับเมียอีกครั้งว่า อย่าไปไหนกับใครตามลำพังอีก ไม่อย่างนั้น ผัวคนนี้จะเดินเข้าไปที่ สุทธิรักษ์โยธิน แล้วเอารูปกับคลิปที่มี ไปให้พ่อตาแม่ยายดู" ราเชนทร์ หัวเราะออกมาแล้วรวบเอวบางที่สวมเสื้อยืดเอวลอยกับกางเกงยีนส์ขายาวเข้ามาแนบกับตัว เองเอาไว้ พร้อมกับลูบแก้มบางเบาๆ "ถ้าธีไม่ดื้อกับพี่ พี่จะลบรูปให้" คนตัวเล็กดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดทันที "ฉันมีพี่คนเดียว คือพี่คุณเท่านั้น" คนฟังหัวเราะลั่นอีกครั้ง แล้วบอกเสียงดุดันว่า "งั้นก็เรียกผัว ผัวขาแบบนี้ละกัน ดีไหม เมีย"

“ฮัลโหล ที่รัก... เธอเป็นไงบ้าง?” โรนัลด์ตอบเมื่อเขากดรับสาย “ที่รัก ช่วยด้วย! ฉันไม่ไหวแล้ว” คาริสสาหายใจหอบ เสียงของเธอแตกพร่า “ที่รัก เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? เดี๋ยวฉันไปรับ” โรนัลด์พูด ในน้ำเสียงเริ่มแฝงด้วยความตื่นตระหนก เสียงของคาริสสาขาดห้วงไปด้วยเสียงสะอื้น “ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะ... ขอร้องเถอะ เธอต้องมานะ... ฉันอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว... เขาบอกเลิกฉัน... มันเจ็บมาก... มันเจ็บ…” แต่ละคำหลุดออกมาพร้อมกับลมหายใจที่ขาดห้วง ราวกับว่าแค่พูดออกมาเธอก็ต้องใช้กำลังทั้งหมดที่มีแล้ว “สวนสาธารณะไหนเหรอที่รัก? ขอร้องนะ อดทนไว้ก่อน อย่าคิดมากนะ ฉันสัญญาว่าจะไปให้ถึงเดี๋ยวนี้เลย เธอส่งโลเคชันมาให้ฉันได้ไหม?” เสียงของเขาสั่นเครือ “ฮัลโหล? ที่รัก เธอได้ยินฉันไหม? ขอร้องเถอะ ส่งโลเคชันมาให้ฉันหน่อย ฉันจะได้ตามหาเธอได้” เขาอ้อนวอน ความกลัวบีบรัดในอก เขารู้ว่าเธอคิดอะไรไม่ชัดเจนและอาจจะทำอะไรวู่วาม “ที่รัก ช่วยคุยกับฉันหน่อยเถอะ บอกฉันแค่ว่าเธออยู่ที่ไหนก็ได้ ฉันกำลังไป ขึ้นรถมาแล้ว” โรนัลด์พูดอีกครั้ง เสียงเครื่องยนต์ดังชัดเจนอยู่เบื้องหลัง ช่วงเวลาอันทรมานเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นโลเคชันของเธอ เขาไม่ลังเลเลยสักนิด ยางรถเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดขณะที่เขาเร่งฝ่าไปตามท้องถนน เมื่อเขามาถึงสวนสาธารณะก็เห็นเธอนั่งอยู่บนม้านั่ง กำลังก้มหน้า ไหล่สั่นเทา โรนัลด์รีบวิ่งเข้าไปแล้วช้อนคางของเธอขึ้นอย่างอ่อนโยน หัวใจของเขาหล่นวูบ เธอซีดเผือดราวกับผี ตาปิด บนแก้มมีหยาดน้ำตาแห้งกรัง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เขาดึงเธอเข้ามากอด ชั่วขณะหนึ่งเธอนิ่งไป ก่อนที่ร่างของเธอจะอ่อนปวกเปียก แขนทั้งสองข้างตกลงข้างลำตัว ความตื่นตระหนกถาโถมเข้าใส่เขา คาริสสาสลบไปแล้ว เขาอุ้มเธอขึ้น แบกเธอไปที่รถ แล้ววางเธอบนเบาะหลัง จากนั้นเขาก็ปิดประตูอย่างแรง สตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วเร่งความเร็วไปยังโรงพยาบาล

ก็แค่วันไนต์กับเพื่อนชายคนสนิท ในคืนที่มันเมาเพราะอกหัก แต่พลาดไปนิด เลยได้ยัยหนูน่ารักมาดูต่างหน้า แล้วเพื่อนก็กลับไปคืนดีกับแฟน เธอไม่อยากเป็นตัวปัญหาของเขา จึงบอกทุกคนว่า ป๊ะป๋าของลูกไปสวรรค์แล้ว

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ