เข้าใจผิด

"มึงจะชดใช้เป็นร่างกายหรือว่าไตสักข้างดีล่ะ!!" เมื่อจุดเริ่มต้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด~~ เพียงเพราะแค่เอกสารฉบับเดียวเท่านั้นที่ดันเซ็นผิด!! ใครจะไปคิดว่ามันจะนำพาชีวิตให้กลายไปเป็นหนี้ 100 ล้าน!!

‘ตะวัน’ ไม่คิดว่ากวางน้อยที่เขาข่มเหงจะหลุดไปได้ หนึ่งปีต่อมา กลับพบว่า ความทรงจำส่วนหนึ่งของน้ำเหนือที่มีต่อเขาได้หายไป...

“แผลที่คอที่จริงต้องติดพลาสเตอร์หน่อย” “ไม่ต้องหรอกค่ะ มีนค่อนข้างรีบน่ะค่ะคุณหมอ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว….” “ให้เขารอสักหน่อยคงไม่ถึงกับตายหรอกมั้งครับ!!” พี่หมอกวินทร์ (หมอขิม) ผู้แสนเย็นชา ปากร้าย จอมซึนตัวพ่อ น้องมินตรา สาวสวย CEO บริษัทออกแบบและตกแต่งภายในชื่อดัง สาวมั่นแห่งยุค เมื่อทั้งคู่มาเจอกันในสถานการณ์ที่เขาเป็นแพทย์เจ้าของไข้ และเธอ คือผู้ป่วยตัวแสบที่จ้องจะกินหมอ แต่ๆๆ....เรื่องไม่ได้ง่ายแบบนั้นเมื่อ.... นางเอกของเรา จีบพระเอกอยู่ดีๆก็ถูกแม่เลี้ยงบุกมาตบถึงห้องพักเลยจ้า โอ้แม่!! แรงมากก จากหมอจอมซึน เย็นชา เธอจะละลายหัวใจหมอกวินทร์ได้หรือไม่ ....... อย่าลืมติดตามกันนะคะ รับรองว่า แซ่บ เผ็ด!! มันส์ เลือดพุ่ง ไม่แพ้คู่อื่นเลยจ้าา...... แอบบอกไว้ก่อนว่าพี่หมอมีบุคลิคขัดแย้งราวกับมี 2 คน ในร่างเดียวนะคะเมื่ออยู่กับแฟน พี่หมอจะเปลี่ยนไป

‘เขาเพียงใช้เธอ เป็นเครื่องมือหาความจริงเท่านั้น… โจฮัน | อายุ 30 ปี หล่อ บ้านรวย สุขุมและเย็นชา ซึ่งนิสัยเขาขัดกับหน้าตาที่หล่อเหลาปานเทพบุตรมาก ใครจะคิดว่าคนอย่างเขาก็มีบาดแผลในใจไม่ต่างจากเธอ 'เพราะเธอคือกุญแจสำคัญ ฉันจึงปล่อยให้เธอตายไม่ได้' ╰☆╮ ขนมผิง | อายุ 25 ปี น่ารัก พูดน้อย ขี้อาย ทว่าชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อเธอตกเป็นเหยื่อความรุนแรงและคนใจร้ายที่อยากลบความทรงจำเธอในอดีตของเธอ 'ผิงรู้ดีค่ะ ว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน…' เขาเพียงแค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือหาความจริง…. และความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว

ต่างบอกว่าฉันอยู่กับเซี่ยสือมาห้าปี รักเขาจนหัวปักหัวปำ ที่ริมอ่างเก็บน้ำ เขาโยนกระเป๋าของฉันลงไปในน้ำอย่างไม่สนใจและพูดล้อเล่นว่า "ถ้าสวี่โยกล้ากระโดดลงไปเก็บกระเป๋าขึ้นมาให้ผม ผมจะให้สถานะเธอ" เขาไม่คิดว่าฉันจะกระโดดลงไปจริงๆ ในขณะนั้นสายตาของเขาปรากฏความตื่นตระหนกที่หาได้ยากขึ้นมา จากนั้นฉันว่ายน้ำขึ้นมาจากอ่างเก็บน้ำ ต้นขาเต็มไปด้วยเลือด ในฝ่ามือกลับมีกำไลที่หักเพิ่มขึ้นมาหนึ่งอัน นั่นเป็นสิ่งที่เซี่ยสือมอบให้ฉัน...

คันศร วิศวะปีสี่ กับ เจ้าจันทร์ มัณฑณศิลป์ปี1 (เจ้าจันทร์เรียนวิศวะมาพร้อมกับคันศรนั่นละ แต่ทว่ามันไม่ใช่ทาง นางก็เลยซิ่วแล้วมาสอบเข้ามันฑณศิลป์ตามที่ตัวเองชอบ และถนัดที่สุดค่ะ) ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาลนั่นละ เเต่ทว่า... มีบางอย่างที่ทำให้ทั้งคนคู่ไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกที่มีให้กันออกมาได้ มันก็เลยต้องใช้แผนการร้ายๆ เพื่อมัดใจอีกฝ่ายให้อยู่หมัด!

นางพบเขาเมื่อตอนไร้หนทางเลือก จึงยอมตกลงเป็นคณิกาของเขาเพียงเพื่อหนีจากหอนางโลม ใครจะรู้ว่าถูกฟ้ากำหนดให้มาพบกับท่านอ๋องเอวดุที่ต้องการนางไม่สิ้นสุดเช่นนี้กันเล่า!! สวัสดีค่ะรี้ดที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็น 1 ใน 4 สุดยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน เป็นนิยายที่ไร้ต์เขียนและดองในไหอยู่นานกว่าจะนำมาเผยแพร่ค่ะ นิยายต่อเนื่อง 4 เรื่อง 4 ท่านอ๋องของแต่ละเมือง นิยายจะมีตอนไม่มากไร้ต์พยายามจะให้จบประมาณไม่เกิน 40 ตอน / เรื่องนะคะ ( มี E-book แล้วนะคะเรื่องนี้) ว่าแล้วก็ ไปลองตามอ่านกันดูนะคะ เนื้อเรื่องไม่ได้มีปมมากมาย เน้นความรักชายหญิงเบาๆ ไม่เน้นดราม่านะคะ เป็นสายสุขนิยมจ้าาา

ในวันแม่ ฉันอยากส่งของขวัญให้แม่สามี แต่ไม่คิดว่าจะเห็นแม่สามีพาชายผิวสีคนหนึ่งเข้ามาในห้อง ครึ่งชั่วโมงต่อมา แม่สามีก็เดินออกจากห้องด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ...

จากหญิงสาวที่อ่อนแอไร้พิษสงเหมือนลูกไก่ในกำมือของเขา แต่เมื่อเขาได้พบเนื้อแท้ของเธอเขาก็ต้องเรียกเธอว่า ยายจิ๋วตัวแสบ ที่ทำให้เขาเร่าร้อนและพลุ่งพล่านไปด้วยไฟเสน่หาซ้ำยังเถียงเธอไม่ทันข่มเธอไม่ได้ แต่มีหรือที่เขาจะยอมให้เธอเหนือกว่า เมื่อเธอเถียงเขาจะจูบ เมื่อเธอดื้อดึงเขาจะลงโทษเธอด้วยเพลิงสวาทอันร้อนเร่าและจะใช้ทุกเล่ห์เหลี่ยมเพื่อทำให้เธอเป็นของเขา...

ผมจะแต่งกับคุณตามคำสั่งของคุณย่า จะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำกับคุณ แล้วก็อย่าคิดว่าผมพิศวาสตัวของคุณ เพราะผมทำทุกอย่างก็เพื่อให้คุณย่าสบายใจ ตัวอย่างบางตอน ในขณะที่พลอยฟ้ากำลังจะทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเธอก็ต้องผุดลุกนั่งกะทันหันพร้อมควานหาอุปกรณ์ป้องกันตัวที่เตรียมเอาไว้บนหัวนอนเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนของเธอถูกเปิด “คิดว่าไอ้ท่อนไม้แค่นี้จะทำอะไรผมได้เหรอ” เสียงของภูมินทร์ดังขึ้นทำพลอยฟ้าโล่งอกที่เป็นเขา แต่ก็โล่งอกได้ไม่กี่นาทีเธอก็จำได้ว่าเขาก็อันตรายไม่แพ้โจรที่เธอกลัวเหมือนกัน ฟึ่บ กึก กึก ไม้ในมือของพลอยฟ้าถูกภูมินทร์กระชากขว้างทิ้งไปมุมห้อง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นสาวเจ้าก็ถูกชายหนุ่มผลักให้นอนหงายลงไปกับเตียงจนตกใจร้องเสียงหลง “อ๊าย” ภูมินทร์คร่อมคนตัวเล็กได้ก็รีบคว้าข้อมือทั้งสองของหญิงสาวตรึงเอาไว้กับเตียงนุ่ม “จะทำอะไร ปล่อยพลอยนะ” “ผมรู้ว่าวันนี้พราวมาหาคุณ บอกอะไรกับเธอไปบ้าง” “พลอยไม่ติดจะบอกเรื่องอัปยศให้น้องพลอยฟังหรอกค่ะ คุณสบายใจได้” เธอเอ่ยตอบเสียงแข็ง ไม่คิดว่าภูมินทร์จะเข้ามาที่นี่ในเวลากลางดึก