โรงเรียน

เพราะความโลเลไม่นักแน่นถึงทำให้เขาเสียคนที่รักที่สุดไป เธอคือชีวิตคือลมหายใจของเขา แต่เมื่อเขาหลงผิดไปชั่วขณะมันทำให้เขาต้องสูญเสียเธอไป... เขาจะเอาเธอกลับมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เธอซื่อสัตย์ต่อรักในวัยเด็ก เธอทำตามสัญญาทุกอย่าง แต่เขาไม่ ไม่เลย ในเมื่อความซื่อสัตย์ของเธอตอบแทนด้วยเจ็บปวด เธอทน อดทนจนถึงที่สุด รักเขาแต่เขาไม่รัก ก็ไม่รู้จะทนไปเพื่ออะไร

เด็กกว่าแล้วยังไงครับ รับรัก 'โคย' ได้ไหม!? โคเยอร์ เด็กหนุ่มนักศึกษาคณะวิศวะ หลงรักสาวที่ตัวเองวันไนท์สแตนด์ด้วย จนต้องวางแผนสลับเกียร์เอาไว้เลยทีเดียว

"เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ "คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมาจากกระเป๋า ของขวัญจึงถอยหลังทีละก้าว "เดี๋ยว…" เสียงของเมฆาดังขึ้น เขายืนแน่นิ่งมือล้วงถุงกางเกงนักเรียน ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับแก๊งเดิมแล้วหยิบไข่ออกมาจากนารา เขากระชากตัวเธอเข้ามาแล้วบีบแขนแน่นก่อนจะตอกไข่แล้วราดใส่ใบหน้าของขวัญ เธอหลับตาแน่นแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้ "ชอบฉันหรอ?" ตอกไข่ใส่หน้าเสร็จก็เอ่ยถาม "…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก นั้นมันไดอารี่ของเธอที่เขียนเองกับมือ พอเห็นท่าทางของคนตรงหน้าสายตาก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมาหยุดที่หน้าของขวัญ "ให้ตายฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ"

ฉันต้องทิ้งความกลัว เพื่อความฝันของฉัน… แต่แล้วนิ้วเรียวที่รัวเรื่องราวลงบนแป้นพิมพ์ก็ต้องชะงัก.. เหมือนจะพบกับปัญหาใหญ่ซะแล้ว “..จะเขียนยังไงดีนะ” วิสกี้ถูกดื่มกระดกอีกครั้ง ผู้ชายอย่างพี่ชิริว ..ฉันควรจะเขียนให้เขาทำเรื่องบนเตียงออกมาแบบไหนกัน ครั้นจังหวะที่เอาแต่มองหน้าชิริวที่นั่งดื่มคนเดียวที่เค้าน์เตอร์จนทำให้เจ้าตัวลุก และเดินเข้ามาหาเธอ เพราะเขาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย “ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า” “พี่คะ หนูยังกินไม่หมดเลย” “ฉันอยากให้กิน” สีเหลืองอร่ามของเหล้าแตกวงค่อยกลืนสมานกับวิสกี้สีใสในแก้ว “….” “เห็นมองฉันนาน เพื่อคืนนี้เธออาจจะได้ทำมากกว่านั่งมองฉัน” “เดี๋ยวนะ.. คิดว่าฉันมองเพราะอยากได้พี่เหรอ?” “หรือไม่จริง?” “ไม่จริง! ที่ฉันมองก็เพราะจะเขียน..” “เขียน?”

ณ ตึกสูงสง่า ฝั่งตรงข้ามคือบิลบอร์ดแสดงความอาลัยให้กับศิลปินชื่อดังที่จากไปเมื่อต้นปี ข่าวใหญ่ครึกโครมแม้จะเสียชีวิตจากอุบัติเหตุพลัดตกตึก แต่ผู้คนส่วนใหญ่กลับเชื่อว่าเขาฆ่าตัวตาย ทำให้เรื่องนี้ถูกพูดถึงกันในวงกว้าง แม้แต่หญิงสาวที่ยืนอยู่ขอบตึกตอนนี้ก็รู้ดี.. ช่างแสดงขึ้นมาได้ประจวบเหมาะเสียจริง.. ฉันมาที่นี่เพื่อจบทุกอย่าง.. แต่งงานเพื่อผลประโยชน์อย่างนั้นเหรอ.. ทำไมพ่อกับแม่ถึงมองฉันเป็นเพียงสิ่งของกำนันแบบนี้นะ..

ฉันแอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียน รุ่นพี่เป็นตัวท็อปเบอร์หนึ่งของโรงเรียนเลย ฉันต้องพยายามให้มากขึ้นเพื่อให้ได้ใจรุ่นพี่ ฉันต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยและคณะเดียวกันกับรุ่นพี่ให้ได้!! แนะนำตัวละครหลัก: แบงค์ รุ่นพี่ปี 3 คณะนิติศาสตร์ สูง ขาว ผมลองทรงสูงสีดำสนิท แถมเป็นนักร้องนำวงดนตรีที่มหาวิทยาลัย แพรว สาวน้อยปี1 คณะนิติศาสตร์ ที่แอบชอบพี่แบงค์มาตั้งแต่สมัยมัธยม เธอจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับรุ่นพี่ น้ำ คณะนิติศาสตร์ เพื่อนสนิทของแพรวตั้งแต่มัธยมปลาย แพมแพม คณะนิติศาสตร์ เพื่อนสนิทของแพรวที่พึ่งมารู้จักกันที่มหาวิทยาลัย พีท คณะวิศวกรรมศาสตร์ เพื่อนชายที่สนิทที่สุดของแพรวและอยู่ข้างบ้านแพรว ครอบครัวสนิทกันมากๆ

แนวเรื่อง: ระบบ มหาวิทยาลัย รักเพื่อน ฟีลกู้ด ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่ใช่ mpreg ไม่ใช่ omegaverse คำโปรย: แค่มีเรื่องกับพวกเด็กภาคไฟนิดเดียว จู่ๆ 'เวลา' ก็ปวดหัวจนสลบไป ฟื้นขึ้นมาก็มี "ระบบเด็กเรียน" ติดตัวเสียแล้ว แถมยังบังคับให้เขาทำภารกิจบ้าๆ อย่างการตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือก่อนเรียน หาติวเตอร์เตรียมสอบ และอื่นๆ อีกมากมาย เด็กวิศวะปีสองที่ใกล้จะถูกรีไทร์อย่างเขา จะฝ่าฟันเรื่องแปลกๆ เหล่านี้ไปได้อย่างไรกัน!?

"ไทป์ขับไวๆ หน่อยซี่ ติดเชื้อมาจากพี่เสือหรือไงเนี่ย" ขึ้นรถได้ไม่ถึงสิบนาที 'เจ้าหมวยเล็ก' ก็บ่นงุ้งงิ้งขึ้นมาเพราะอยากกลับไปชิมของฝากที่ได้มาใจจะขาด แต่เพื่อนชายขับรถช้าเหมือน 'พี่รหัส' เธอไม่มีผิด ทั้งที่รถก็ไม่ได้ติดขนาดนั้น "เออดิ ก็พ่อเธอกำชับมาแบบนี้ คิดว่าเราไม่รีบหรือไงล่ะ" ไทป์ตอบกลับอย่างเซ็งๆ เขาเป็นคนขับรถเร็วจะตายทุกคนรู้ดี แต่พอได้รับบทเป็นองครักษ์พิทักษ์หมวย (?) ความเร็วที่สามารถเหยียบได้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าใจหาย เขาจำเป็นต้องทำตามคำสั่งของ 'ใครคนนั้น' อย่างเคร่งครัดทั้งต่อหน้าและลับหลังเพราะถ้าไอ้คนข้างๆ มันเผลอเอาไปบ่นให้พี่รหัสมันได้ยินว่าเขาขับรถไวชะตาชีวิตคงขาดสะบั้น "พ่อไหนอีกแล้วอะ พี่ลิ้นก็พูดถึงพ่อหมวยทีหนึ่งแล้วนะ พ่อหมวยมาเข้าฝันไทป์เหรอ ทำไมไม่มาหาหมวยบ้าง นี่ลูกนะเนี่ย น่าน้อยใจชะมัดเลย" คนตัวเล็กทำหน้างงก่อนนั่งกอดอกทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ เมื่อทุกคนต่างก็พูดถึงพ่อของเธอที่เสียไปได้หลายปีดีดัก เสียงเล็กๆ นั้นบ่นออกมาอย่างจริงจัง ตายไปแล้วยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกนะตาสมศักดิ์! "เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่มึงจริงๆ เลยว่ะ ชอบใครไม่ชอบ มาชอบคนซื่อบื้ออย่างไอ้หมวย!" ----------------------------------------------- ศูนย์รวมความแปลกค่าาาา เรื่องนี้เป็นนิยายแนววัยรุ่นใสใส ที่มีแต่ความใสซื่อ สดใสและความแปลกของ 'หมวยเล็ก' จนบางทีก็ซื้อบื้อเกินไปบ้าง เน้นอ่านคลายเครียดเบาสมอง เอ๊ะ หรือจะเครียดหนักกว่าเดิม 5555 ฝากติดตาด้วยนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนค่ะ

แค้นนี้ต้องชำระ พ่อของเธอทำกับเขาเอาไว้เจ็บแสบ ทั้งแย่งผู้หญิงที่รัก ทำร้ายพี่สาวเพียงคนเดียว...เธอจึงต้องชดใช้!

อะไรที่อยู่เบื้องหลัง ทำให้รุ่นพี่สุดหล่อ มีข่าวเสียหาย ว่าชอบรังแกเด็กใหม่ แล้วเด็กใหม่บ้านจน ที่เปิดเรียนมาไม่กี่วันก็ดันต้องมาพัวพันกับเรื่องฉาวในโรงเรียน ทั้งที่ไม่ได้เป็นแฟนแต่กลับสมยอม..