บทที่ 4 ร่มคันเล็กกลางสายฝน

บทล่าสุด

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 8 ใจเต้นแรง

  …เช้าวันรุ่งขึ้น มีบางสิ่งปลุกธาราต้องตื่นขึ้น บางอย่างทั้งหนัก และนุ่ม ทับอยู่บนหน้าอกของหญิงสาว ทันทีที่ลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำเอาธารายิ้มออกมา เจ้าสีฟ้าแมวอ้วน ขึ้นมานอนทับอก แถมยังส่ายหางไปมา ทำเอาหญิงสาวใจเหลวแอบจุ๊บจมูกสีชมพูไปหนึ่งที แต่กลับทำให้ภาพของเมื่อคืนปรากฏขึ้นแทน ความร้อนไล่จากแก้มขึ้นสู่ปลายหู หญิงสาวกอดเจ้าแมวอ้วนไว้แน่น “แง๊วววววว!” เจ้าของเสียงหูบินลู่ลมไม่พอใจอย่างมาก ธารารีบคลายมือออกทันที เจ้าแมวกระโดดออกไปนั่งปลายเตียงสายตาหันมองที่ประตู ประหนึ่งบอกเป็นนัยว่าได้เวลาลุกแล้ว ทำเอาหญิงสาวหัวเราะออกมา ธาราลุกขึ้นบิดขี้เกียจนิดหน่อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา 6:30 ยังเช้าอยู่ เจ้าของบ้านคงจะยังไม่ตื่นหรอกนะ… เธอเอ่ยพูดกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเปิดประตูออกเบา ๆ เจ้าแมวอ้วนเดินดุ่มส่ายหางแทรกตัวออกไปก่อนทันที ธาราชะเง้อมองรอบ ๆ ไม่พบใคร เธอถอนหายใจออกมาประหนึ่งโล่งอก เธอย่องลงไปที่ชั้นล่าง ก้าวขาเหยียบลงบันไดให้เสียงเบาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถัดจากครัวเป็นห้องซักล้าง เธอจำได้ว่าเธอซักเสื้อผ้าที่เปียกฝนเมื่อวานไว้ก่อนจะนอน สายตาส่องมองรอบตัว ไม

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 7 สัมผัสแรก

  “อยู่ตรงนี้... อีกสักพักได้ไหม”หลังจากประโยคนั้น ตอนนี้ธารานั่งอยู่ภายในห้องนั่งเล่นในบ้านของลีสติยังคงเลื่อนรอย ประโยคที่อยากให้อยู่ตรงนี้อีกสักพัก ยังเกาะกินใจของหญิงสาวพรึบ…ผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กถูกวางลงบนหัวของธาราเบาๆ“ไปอาบน้ำเถอะ ห้องนอนแขกเดินขึ้นบันไดจะอยู่ซ้ายมือสุดทางเดิน”“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”“เดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้าไปวางไว้ให้”ธาราพยักหน้ารับคำ พลางเดินขึ้นไปตามทางที่ลีบอกเธอเปิดประตูห้องนั้นออกช้าๆ กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศลอยฟุ้งอ่อนๆกลิ่นหวานละมุนเหมือนวนิลา ตัดกับกลิ่นเปียกชื้นจากตัวของเธอหญิงสาวยิ้มออกมาเบาๆ “กลิ่นหวานจางๆ ไม่สมกับเป็นเขาเลย”เสียงน้ำไหลผ่านท่อในห้องน้ำแขก มีของที่จำเป็นเรียงรายอยู่ครบธาราพลางแปลกใจ ของพวกนี้กลับเหมือนของใหม่ที่ไม่เคยมีใครใช้มาก่อนก๊อก ก๊อก ก๊อก… เสียงเคาะดังขึ้นหลังประตูห้องน้ำอีกฝั่ง“ผมวางเสื้อผ้าไว้ที่เตียงนะครับ เสร็จแล้วคุณค่อยลงมาข้างล่างนะ”หลังเสียงนั้นจางออกไปในใจธารากลับสั่นระรัวขึ้น มันอบอุ่นแปลกๆธาราอาบน้ำเสร็จเธอเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กปลายเตียงมีเสื้อยืดสีเทากับกางเกงผ้าสบายๆเธอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็พลันหลุดหัวเราะเบาๆ

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 6 คำเตือน

  ธาราเดินเข้าห้องโดยไม่ได้เปิดไฟสมุดสีดำในมือถูกวางลงบนโต๊ะข้างประตูเหมือนจะหนักเกินไปสำหรับเธอร่างเธอเดินช้าๆ ไปที่ชั้นวางไม้ใกล้ผนัง ซึ่งมีกรอบรูปหนึ่งตั้งอยู่มือเธอสั่นเล็กน้อย ขณะยื่นมือไปแตะรูปถ่ายเก่าในใจของหญิงสาวสับสนไม่น้อย ทว่าความทรงจำของธาราก็พลันผุดขึ้น“สาวน้อยของพ่อเปล่งแสงสว่างอยู่เสมอ อย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดไปเลย พ่อขับรถมาเยี่ยมลูกที่นี่บ่อยๆได้สบายอยู่แล้ว”นั่นคือครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ที่ทำให้เธอไม่สามารถกลับไปมองรอยยิ้มนั้นได้อีกรอยยิ้มของพ่อยังอบอุ่นอยู่ในใจ เธอจึงรู้ว่า ดาวเหนือ ควรที่จะก้าวเดินต่อไปเธอนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ทันได้เอารูปปกของ”ดาวเหนือ”ให้เจ้าของหนังสือดูด้วยซ้ำทุกอย่างพลันสว่างจ้าขึ้น เธอจะมัวจมอยู่แบบนี้ไม่ได้ชายคนหนึ่งที่คอยเฝ้ามองเธอ เห็นเธอเป็นดั่งแสงสว่างเพราะฉะนั้น เธอเองก็ควรที่จะลุกขึ้นฮึดสู้ไปกับเขาได้แล้วเธอเดินตรงเข้าไปภายในห้องนั่งเล่นเล็กๆที่แยกกับห้องนอนเพียงแค่ประตูกระจกกั้นหญิงสาวฟุบตัวลงบนโซฟาสีขาววันหยุดที่ทำให้ร่างกายหนักอึ้ง เหมือนพลังงานของเธอถูกกลืนไปกับมันแสงไฟจากด้านนอกของตึกสาดส่องสลัวเข้ามาให้ห้องเล

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 5 บันทึกใต้เงา

  “การกลับมาของชาโดว์งั้นหรอ…ไปจัดการซะ”ภายในห้องทำงานหรู ม่านใหญ่ปิดทึบจนแสงสว่างภายนอกไม่สามารถลอดผ่านชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเอ่ยขึ้น สายตาดุดัน มุมปากกลับแสยะยิ้มขึ้นชายมุมห้องพยักหน้ารับคำสั่งและเดินจากไปเงียบๆเสียงแผ่วเบาในเงามืดยังไม่ทันจางหายเช้าวันใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมแสงแดดที่ไม่รู้เลยว่าเงาใดซ่อนอยู่…เช้าวันเสาร์ แสงแดดสาดส่องผ่านม่านโปร่ง ภายในห้องสีขาวดูโล่งสบายตาเสียงนกร้องอยู่ไกลๆคล้ายจะบอกว่าทุกอย่างกำลังเริ่มต้นได้ดีธารายืดแขนเหนือศีรษะ บิดขี้เกียจเบาๆก่อนจะหันไปดูนาฬิกาข้างเตียง เก้าโมงกว่าแล้วมือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาไถหน้าจอด้วยความเคยชิน สายตากลับสะดุดแฮชแท็กที่กำลังร้อนแรง#SHADOW@KanungNijPress“ดาวเหนือ” โดย Shadow[ลี ลภัส]“แม้ว่าดวงดาวจะอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่หากมันคือสิ่งที่ทำให้เรายังเชื่อในแสง…ฉันจะเงยหน้ามองฟ้าที่อยู่ตรงนี้ แม้จะไม่เหลือใครเลยก็ตาม” _Shadowเตรียมพบกับ “ดาวเหนือ” เร็วๆนี้ ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ#ดาวเหนือ #Shadow #คนึงนิจ_@lighter.1 : เดี๋ยวก่อนนะ…ลีลภัสงั้นหรอ@shadow_fc : บ้าไปแล้ว! นี่มันชาโดว์@tay_77 : ไม่มีการอ

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 4 ร่มคันเล็กกลางสายฝน

  ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ โซฟาหนังสีน้ำตาล และเจ้าเหมียวที่นอนขดตัวอยู่บนตักภายในอบอวลไปด้วยบรรยากาศแปลกๆ ระหว่าง “เขา กับ เธอ”“เรื่องข่าวนามปากกา…”“ฉันจะจัดการโพสชี้แจงนามปากกาใหม่ของคุณเองค่ะ”“ไม่จำเป็นหรอกครับ…ถ้ามันเป็นไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ”สายตาและคำพูดของเขาดูไม่เหมือนจะพูดเล่นแม้แต่น้อย“แต่…” สายตาของฉันเหลือบมองไปที่หน้าของเขา คนตรงหน้าตอนนี้ ใช่คนที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนหน้าหรอ“ผมคิดดีแล้ว ก็ก่อนหน้านี้คุณเล่นเข้ามากอดผมนี่”มุมปากที่ยกขึ้นข้างเดียว มีเสน่ห์จัง ไม่ใช่สิธารา …ตั้งสติหน่อยอืดดดด อืดดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ทว่าหน้าจอนั้นแสดงชื่อ “หัวหน้าบริหาร”“ค่ะ หัวหน้า”“ตอนนี้เรื่องลบโพส คงจะเป็นไปได้ยากแล้วล่ะ คนเริ่มตั้งความสงสัยถึงการกลับมา และตั้งความสงสัยไปถึงข่าวเมื่อ5ปีที่แล้ว”“ถ้าเราโต้ข่าว..”“มีสิทธ์ที่ข่าวจะยิ่งโจมตีกลับมา”“แปลว่าทำอะไรไม่ได้เลยหรอคะ?”“ตอนนี้คงต้องเงียบไปก่อน ฝากขอโทษคุณลีด้วยนะ”“ค่ะเข้าใจแล้ว”หลังสายตัดไป ความคิดตีกันไปหมด ฉันควรจะทำยังไงดีคนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากลับยกยิ้มขึ้นมาซะอย่างนั้นนี่เขาตั้งใจจะกวนประสาทกันรึไงนะ“คุ

• Where the North Star Shines... ภายใต้แสงดาวเหนือ   บทที่ 3 ดาวเหนือ

  ฝนยังโปรยปรายอยู่เบื้องนอก เสียงขูดเบา ๆ ของปลายปากกากับกระดาษเขาก้มหน้าลง ข้อมือขวาค่อย ๆ ขยับ ปลายปากกาไล้ไปตามเส้นจรดตัวอักษรแรก… ลีธาราขมวดคิ้วเล็กน้อยตัวอักษรถัดมา… ลภัสเธอเผลอพึมพำชื่อในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบดวงตาเขาที่กำลังเฝ้ามองปฏิกิริยาเธอ“คุณ...”ลีวางปากกาลงอย่างมั่นคง ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้“ชาโดว์...เป็นชื่อที่คนอื่นสร้างให้ผม” เขาว่าเสียงเบา แต่หนักแน่น “แต่ลี ลภัส เป็นชื่อที่ผมเลือกเอง”เขาหยุด ก่อนยิ้มมุมปาก จากนั้นพูดต่ออย่างมีแววหยอก“เลือกแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้ม...อย่าเผลอเรียกผมว่าชาโดว์ล่ะ เดี๋ยวผมจะคิดว่าคุณไม่เห็นค่าความพยายามของผม”ธาราเลิกคิ้ว ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ“ค่ะ คุณ...ลี”“อืม...แบบนั้นแหละ” เขายิ้มกว้างขึ้นเหมือนพอใจ“ครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกว่า ผมเป็นเจ้าของตัวหนังสือของตัวเองจริง ๆ”ธาราไม่อาจละสายตาจากเขาได้เลยในวินาทีนั้น ชายหนุ่มตรงหน้าเธอ...ไม่ใช่เงามืดที่เธอเคยไล่ตาม แต่เป็นแสงบางอย่าง ที่กำลังค่อย ๆ เริ่มเรืองขึ้นจากขอบฟ้าธารายิ้มกว้างออกมาพร้อมพายมือออก“ฉันจะรับผิดชอบทั้งคุณและผลงานของคุณเองค่ะลี”ลีทำท่าเลิกคิ้วก่อนจะยื่นมือ