หลังจากที่ ตาเเหวนหยงเฟยนั้นได้ออกมาแฉในวันงานประกาศงานของทางบริษัทในโปรเจคของอย่างเ ของหยางเฉิงดังนั้นเขาจึงหัวเราะและสะใจและชอบใจกับสิ่งที่ตัวเองนั้นได้ควรที่จะทำเพราะเรื่องนี้มันต้องมีความยุติธรรมเป็นอย่างมากเขาสามารถจัดการหลี่หยางได้มากมายเพียงแค่ดีดนิดเดียวนิ้วมือที่เรียวยาวเขาเพียงดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้ หรี่อย่างนั้นเป็นที่นั่งตกลำบากได้เสมอทุกเมื่อ ดังนั้น 4 อย่างจึงตกใจกับสิ่งที่ เซเว่นหยงเฟยได้พูดไว้ว่าสำหรับสิ่งที่เขาได้ทำไปนั้นไม่ใช่เพียงแค่ความสนุกแต่ต้องการเพียงแค่อยากให้ ดีอย่างนั้นเข้าใจและความรู้สึกกฎเกณฑ์ของมนุษย์ทั่วไปไม่ใช่ดีแต่ใช้อารมณ์ของตัวเองโดยการฉุดกระชากลากคนอื่นมาเป็นของตัวเองนั้นมันไม่ถูกต้องแล้วอีกอย่างการขโมยข้อมูลคือซึ่งเป็นคนที่ไม่ซื่อสัตย์ ต่อวงองค์กรของงาน Project เกี่ยวกับโปรแกรมเมื่อครั้งนี้ ดังนั้น 4 อย่างนั้นเขาจึงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจากนั้นเขาจึงหนีไปที่เยอรมันทันทีแต่ก็เป็นสิ่งๆนึงที่ไม่สามารถลบล้างได้ก็คือร่างกายของตัวเองที่แทนที่จะเป็นเสมียนหยงเลยแต่ร่างกายตัวเองนั้นกลับเป็นของคนคนอื่นโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรดังนั้นเขาจึงเสียฟอร์มเป็นอย่างมากเขาจึงคิดที่จะกลับมาอีกครั้งคิดที่จะมาไถ่ถามว่าสรุปแล้วคืนนั้นตัวเขานั้นอยู่กับใคร
ณบริษัท โปรแกรมเมอร์ ชื่อดัง หยัง เฉิง ณห้องทำงานของอย่างเฉิน ห หลี่หยาง นี่นายนายบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ว่าเจ้าหมอนั่นเป็นใครกันแน่ แล้วทำไมถึงมาทำลายฉันแบบนี้ฉันเจ็บใจชะมัดเลย นายสองคนต้องบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่านายสองคนร่วมมือกันใช่ไหม แม่ ทำไมไม่พูดอะไรหน่อยหรอ นายคิดว่านายย่ำยีพวกฉันฉันจะยอมพวกนายง่ายๆอย่างนั้นนักหรือไงกันเล่า ปัดโธ่เอ้ย แล้ว คุณหยงเฟยล่ะ คุณหยงเฟยอยู่ที่ไหนกันเล่า ทำไมไม่ออกมาสู้หน้ากับฉันล่ะ ทีอย่างนี้หดหัวเชียวนะ น อย่างเฉิง หดหัวหรอ ฉันปวดหัวกันตรงไหน มีแต่นายแหละที่มาโวยวาย แล้วจะทำไม แล้วอีกอย่างนึงนะ สิ่งที่ฉันทำมันก็ถูกต้องแล้วนี่ นายขโมยข้อมูลฉันนายขโมยงานของฉันนาน ใน ขโมยโปรเจคของฉัน ในขโมยลูกค้าของฉัน แล้วนายยังจะมีหน้ามาพูดอีกอย่างนั้นเหรอว่าฉันดูหมิ่นนาย แล้วยังจะมาพูดอีกหรอมันก็สมควรแล้วนี่แล้วนาย มาทำอะไรกับคนของฉันไว้ล่ะในอ่ะได้นักไม่ใช่หรอ เซเว่นยองเฟย เขาก็ แค่ตอบสนองไงเป็นบางเรื่องแต่เรื่องบางเรื่อง เขาก็ไม่ได้ทำกับนายแต่เขาให้คนของเขา เซ็นสัญญา ในการรักใคร่ของนายไงเล่าในนี้มันช่างโง่จริงๆเลย การที่นายจะทำกับใครนายไม่เจียมตัวซะบ้างเลยหรือยังไง แล้วอีกอย่างนึงนะ นายน่ะ ก็ จากการที่นายจะมีภรรยา แต่มันน่าสมเพชรนะ นายกลับเป็นภรรยาของเขากันซะเองฮ่าๆ ฮ่าๆๆ ขอโทษนะ ที่ฉันหาภรรยาให้นายไม่ทันแต่นายกลับเป็นภรรยาของคนอื่นแทนผมเกลียดนายแล้วนี่ นายอยากมีความรักเป็นตัวเป็นตนไม่ใช่อย่างนั้นหรอ อย่างน้อยคนของฉันก็ใจดี หาสิ่งที่เหมาะสมกับนายให้แล้วไม่ใช่หรือไงกันเล่านายก็คนที่จะภูมิใจไม่ใช่หรือมีคู่ของตัวเองเป็นตัวเป็นตนแล้วนี่ หลี่หยาง นี่นาย นายกำลังดูถูกคนอย่างฉันนะ ใครฉันจะไปเป็นภรรยาของใคร ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับใครสักหน่อย นั่นมันก็แค่ ไม่ได้ตั้งใจเท่านั้นน่ะ แล้วอีกอย่างนึงก็นะ นายเนี่ยมันแสบกันชะมัดเลย เล่นงานซะทางอ้อมแบบนี้ได้ไงอ่ะ เฮ้ย แล้วนายไม่รู้หรอ ว่าคนอย่างฉันจะทำอะไรกับพวกนายได้บ้าง ทันใดนั้นแสวงหยงเฟยก็เดินเข้ามาในห้องที่ทำงานของอย่างเชิง และพร้อมกับตบมือเป็นจังหวะดังดังออกมาทันใดนั้นหยางเชิงก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ประธานและเดินเข้าไปหาเสวียนหยงเฟยทันที จากนั้นอีกอย่างก็ได้ยินเสียงของเสวียนหยงเฟยดังเข้ามาใกล้ๆข้างหู ของหลี่หยางแล้วผู้ เสวียนหยงเฟย แสดงความยินดีกับหรี่อย่างว่ายินดีต้อนรับ สมาชิกใหม่ของบ้านเรา ดังนั้นดีใจด้วยนะ นายก็มีคู่ครองแล้วนี่ ในเมื่อนายอยากได้ฉันก็ ประเคนให้แล้วไงแต่ก็ขอโทษด้วยนะ คนที่นอนจะนายวันนั้นคงจะไม่ใช่ หยงเฉิน อยู่เฉิน ฉันคิดว่านายควร จะรับในคนนี้ออกไปดีกว่าไหม เขาเป็นภรรยาของนายนี่ นายควรดูแลภรรยาของนายให้ดีนะ ไม่ใช่ให้ภรรยาของนาย มาทำร้ายพวกฉันแบบนี้ นายควรดูแลภรรยาของนายให้ดีด้วยล่ะ ฉันน่ะขอโทษด้วย คนที่นอนกับนายเป็นคนของฉันเอง ลี่หยงเฉิง นายมาที่นี่ทำไม โดนดีหรือไง หรือว่านายต้องการเรื่องแบบนั้นอีกล่ะ นายอย่าลืมนะ ว่านายเป็นอะไรกับฉั ปี่หยาม อะไรก็ได้ ที่ที่ฉัน ยอมในวันนั้น ฉันไม่รู้นี่นา ว่าเป็นนาย แล้วก็นะ นายทำอะไรกับฉันโดยไม่ได้อีกรับอนุญาต ฉันอยากจะฆ่านายจริงๆ ฉันไม่ได้ชอบนายสักหน่อย แล้วอีกอย่างนึงอ่ะคนของนาย ก็ทำเจ็บแสบกว่าฉันแบบนี้ ฉันยอมได้งั้นหรอ แล้วไงอ่ะ นายคิดที่จะ ตีทั้งนั้นหรอ ไม่กล้าหรอ ทันใดนั้น องครักษ์ของเสวียนหยงเฟย ก็ได้ จับหรี่หยางอุ้มขึ้นบ่าแล้วอุ้มออกไปข้างนอกห้องทันทีจนทำให้เขาทั้งสองคนได้แอบยิ้มเบาๆเพียงเล็กน้อยดูเหมือนว่าองครักษ์ของตัวเองจะได้คู่ครองแล้วจริงๆสงสัยก็คงจะต้องปล่อยให้องครักษ์ของตัวเองคอยดูแลภรรยาของตัวเองต่อไปดีกว่า หรี่หยาง นี่นายคนบ้าปล่อยฉันอย่างนี้นะ ใครสั่งให้นายมาอุ้มฉันแบบนี้ ปล่อยฉันนะ คนบ้าคนละยังหายฉันไม่ได้ยอมรับนายซะหน่อย ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ปล่อยฉันอีกอย่างนั้นหรอฉันตีนายจริงๆนะ ลี่หยงเฉิง นายหุบปากซะ แล้วก็เงียบอยู่เฉยๆ ไม่ต้องมาดิ้นใส่ฉันไม่งั้นนายได้เจอดีแน่ หุบปาก ฉันไม่ปล่อยไนท์ง่ายๆหรอก คนงี่เง่าอย่างนายมันต้องเจอคนอย่างฉัน ฉันไม่สนใจหรอกนะ ว่านายจะคิดยังไงกับฉันแต่ฉันรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้นายเป็นของฉัน เจ้านายของฉันทั้งสองคน เขาไม่มาสนใจคนอย่างนายหรอก คนงี่เง่าไร้สาระอย่างไร มันก็คงเป็นเหมือนฉัน ฉันจะกำราบนายให้อยู่หมัดเลย ทันใดนั้นลียงเชิงก็ได้อุ้มลี่อย่างขึ้นบนบ่าและยังไม่ยอมปล่อยลงมาอย่างดังกล่าวจนกว่าจะถึงห้องพักรับแขก ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีเอาผ้าหดยัดปาก มีอย่างไว้ และอุ้มไปถึงจนห้องรับแขกที่มีอยู่ห้องชั้นด้าน 3 ของห้องชั้น 3 ห้องพักรับแขก และจึงโยนหมี่หยางลงบนโซฟาแล้วขึ้นเขามีอย่างทันที ดังนั้นเขาจึง แจ้งอีกอย่าง โดยการ ใช้ Link ตั้งแต่ที่เรือ ดีอย่าง ที่ใบหูของอีกอย่าง อ่อนโยนดังนั้นมียาจึงตกใจ และเสียวหูขึ้นมาทันที ดังนั้นมีหยามจึงพยายามไม่รู้สึกความสามารถแต่สุดท้ายก็โดนมีอยู่เฉยๆ ใช้มือของตัวเองนั้น กับข้อมือของดีอย่างไว้ และกึ่งกับโซฟา ดังนั้นเขาจึงจบข่าวอย่างอ่อนโยนอีกครั้งจนทำให้หรืออย่างนั้นต้องตกใจเป็นอย่างมากและจนทำให้อย่างนั้นถึงกับตะลึงในความรู้สึก และมีความรู้สึก ขึ้นมาทันที และขนลุก ไปทั้งตัว มีอาการร้อนแรงขึ้นมาทันทีแล้วหลงตัวเองจะมาทำแทน ดังนั้น เขาจึงทำอะไรไม่ถูก และสงบนิ่งไป สักพัก เขาสนุกนิ่งโดยอาจารย์อย่างเขินอาย เลยไม่รู้ตัว เขาเขินอายและไม่กล้ามองหน้าจนทำให้ตัวเองหน้าแดงโดยไม่รู้ตัวคุณทำให้หมี่เหลืองแข็งนั้นหัวเราะขึ้นมาทันทีที่เห็นมีอย่างนั้นหน้าแดงต่อหน้าของเขาณวันเช้ารุ่งขึ้น อย่างเฉิงก็ได้ลุกขึ้น และสั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้กับแสวงหยงเฟยและทุกคนในบ้านดังนั้นเขาจึง รอให้ สุรินทร์หลงไฟ ตื่นขึ้นมา และเขานั้นจะหยิบแหวน ที่เขาสั่งเตรียมไว้ ในราคา 50 ล้าน ดังนั้นเขาจึงคิดเพียงแค่ว่าเขาจะขอซื้อเหรียญหลวงเฟยแต่งานอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่งถ้าเขารู้ว่าความสุขที่แท้จริงคือการมีคู่ ที่ยั่งยืน เขาสองคนนั้นอยู่กันมาในทุกชาติทุกภพ แต่สุดท้ายก็ล้วนกลับมาเป็นคนรักกันเหมือนเดิม เป็นความรักที่ไม่มีสิ้นสุดเป็นจุดที่ไม่จางหายไป และ บุหรี่ เฉินกับ 4 อย่างนั้นก็ได้ แต่งงานเหมือน เช่นกัน เขาจะจัดงานให้ใหญ่โตเช่นกัน ในความคิดของอย่างเฉยๆนั้นจะให้มอบความสุขให้กับ 2 คนนี้โดยการจัดงานแต่งงานคู่เช่นกัน ในเรื่องดังกล่าวได้ตื่นขึ้นแต่เขารู้สึกว่า เขาเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายดังนั้นเขาจึงตื่นขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบลงไปด้านล่างของห้องอาหารทันทีดังนั้นเขากลับแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีใครเลยหรือว่าทุกคนหายไปกันหมดดังนั้นเขาจึงวิ่งตามหาทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจออย่างเฉิงไม่เจอหรี่หยางไม่เจอหรีดถึงและแม่บ้านหรือคุณแอล เขาก็ไม่เจอแต่เขาคงแปลกใจเพียงแ
หลังจากที่พี่ห้าวและพวกพ้องได้สูญสิ้นแตกสลายดังนั้น เหล่าเสมียนยงเฟย และสามีของตัวเองและพวกพ้องก็ได้กลับสู่โลกมนุษย์เพื่อพักฟื้นและฟื้นฟูร่างกายอีกครั้งดังนั้นเขาจึงใช้พลังภายในของตัวเองที่มีหลงเหลืออยู่ ถ่ายทอดพลังให้กับเสมือนหลงเฟเฟต์เป็นระยะระยะจนร่างกายดีขึ้นและฟื้นฟูสภาพจิตใจและความรู้สึกของตัวเอง และ ฟื้นฟูจินตาตัวเองให้ได้ดีขึ้น ดังนั้น จึงกล่าวขึ้นพูดคำว่า คำนึงที่เขานึกถึงช่วงตอนที่เสมือนอยู่เคยนั้นมาแรกๆเขาจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใส่แหวนหย่งเฟยถึงได้หาเขาเจอในความฝันเพราะจิตใจที่นั่นแฟ้งจิตใจที่ผูกพันจึงตามหากันเจอ รักไม่มีพรมแดนจริงๆ ดังนั้นเขาจึงหันไปจับมือของใส่แหวนหยกเคยที่นอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียงดังนั้นเขาจึงเอ่ยพูดขึ้นว่า อย่างเชิง ยุงเฟย เช่าผ่านพ้นเคราะห์แล้วถ้าคิดว่าเจ้า คงจะดีขึ้นในภายหลังนะ เจ้ารู้บ้างไหมว่าครั้งแรกที่ข้าลงมาบนโลกมนุษย์ ถ้าไม่คิดว่าข้าจะเจอเจ้าอีก คนที่เกลียดชังอย่างข้า กลับหลงรักเจ้าอีกครั้งข้าเข้าใจเจ้าถิ่นมาตลอดคิดค่าคิดว่าเจ้าหญิงข้าไปข้าคิดว่าเจ้าทิ้งข้าไปเสียอีกถ้ากลับไม่คิดว่า หลังจากที่ข้าถูกพันหนึ่งในโหดหินนั่น มันทำใ
หลังจากที่เขาทั้ง 3 ได้ต่อสู้กับพี่ชายของตัวเองนั้น ดังนั้นก็มีเสียงอยู่ 1 เสียงที่ได้วิ่งเส้นเข้ามาเทเลอร์ทะล่าเข้ามาไม่ได้ตั้งใจจึงทำให้เขาทั้งสามคนหลังจากให้ได้ยินแต่เสียงแต่ไม่ได้หันหลังไปเขาจึงรู้ว่ามีเสียงดังเพิ่มขึ้นมาโดยตกใจเป็นอย่างมากเขาถึงหันหลังไปดูเราได้พบว่า 4 อย่างได้วิ่งเข้ามาช่วย ทันทีโดยพร้อมกับปืนใหญ่ ยิงซ้ำไป 2 ครั้งจนทำให้ พื้น กระจายออกแต่ก็ไม่เป็นอะไรมากทั้ง 3 คน หรี่อย่างนั้นเห็นหลี่เฉินนั้นบาดเจ็บเขาจึงดึงเข้ามาและเขาสั่งให้ลูกน้องของเขานั้นวิ่งเข้ามาล้อมรอบที่ 5 ไว้ และเขานั้น ได้เอ่ยพูดขึ้นว่า หลี่หยาง นายคิดว่านายตื่นคนเดียวหรือยังไงกันเล่า นายน่ะ ตัวโตซะเปล่านะมีสมองบ้างไหมเนี่ย คิดจะสแก่งแย่งชิงดีกับพวกฉันเนี่ยปัดเอ้ยแล้วนายเห็นหรือเปล่าพวกฉันคือใคร ว่าฉันจะเป็นใครก็ช่างครั้งที่แล้วแกน่ะทำลายชั้นเจ็บมากเลยนะแต่ครั้งนี้ฉันไม่ยอมเด็ดขาดน้อย แกมาทำอะไรกับสุดที่รักของฉัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะระเบิดบึ้มแกให้กระจายออกไปเลย นี่แหละ ชีวิตจริงของฉันฉันจะเอาจริงกับแกแล้วนะ ถึงนายจะเป็นพี่ชาย ของเพื่อนฉัน นับจากนี้ ฉันจะกวาดล้า
1 เดือนต่อมา 15 ค่ำเดือน 7 หลังจากที่เขา ทั้งลูกน้องและองครักษ์และเสวียนหยงเฟย และหรี่หยาง ก็ได้ร่ำลา หยังถึง และ 1 อย่าง เป็นที่เรียบร้อย และกำลังจะเดินทางไปยังหุบเขา นรกโลกันต์เพื่อที่จะ ไปเก็บดอกไม้ 7 แชร์เพื่อที่จะมา รักษาเสมือนโหงเฟยให้แสวงหลงไฟร้านได้มีร่างจริง และใช้ชีวิตตามปกติได้ เพราะดังนั้นเขาจึงจะไม่ยอมให้คนอื่นเขาเคยในร่างเงานี้ สูญสลายไปอย่างแน่นอน เขารู้ดีว่าดอกไม้แฉะๆนั้นหายากยิ่งนัก 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 ดอกมีผลเดียวดังนั้นเขาจึงพยายามที่จะดิ้นรนและ ต้องการสิ่งสิ่งนั้นเพื่อที่จะมาช่วยเหลือภรรยาของตัวเองโดยไวดังนั้นเกิดไฟสะท้านโลกันต์ ได้ขึ้นมาจากนั้นคนที่คอยยืนอยู่เบื้องหน้านั่นก็คือพี่ชายของเฉินหยวนเฟยพี่ชายใส่แหวนหยกไฟนั้นรู้ว่าตอนนี้เสมือนอยู่เคยอยู่กับหยางถึง ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องและเหล่าบรรดา พวกเหล่าทหารของสวรรค์นั้นคอยขัดขวางเพื่อที่จะไม่ให้ยาเสริมนั้นได้ดอกไม้ เจ็บแขนนั้นไปกลับไปรักษาให้แสวงหงส์สดซื้อได้ ดังนั้นอย่างเฉยๆและมีเฉินก็ได้ร่วมมือกันได้สู้ผ่านพ้น ไปยัง ภูเขาสะท้านโลกันต์ ไม่ว่านรกโลก จะเป็นอย่างไรแต่สุดท้ายก็ต้องสูญสลายอยู่ดี และภูเขานรกโลก
หลังจากที่เขาคิดว่า จะใช้วิธีในการไปที่หุบเขานรกโลกันต์ดังนั้นเขาจึงคิดแผนการเพื่อที่จะเก็บดอกไม้ เจ็บแขนมาอย่างไร ดังนั้นเสมียนยงเฟยจึงได้กล่าวอำพันพูดถึงผึ้งมาว่า เสวียนอยู่เฟย การที่จะเข้าไปที่หุบเขานรกโลกันต์มันไม่ได้ง่ายเลยนะ มันจะต้องผ่านทุกสิ่งทุกอย่างหลายสิ่งหลายอย่างล้วนแต่เป็นกับดักทั้งนั้นเจ้ามั่นใจแค่ใด ว่าเจ้าจะออกไปจากที่นี่แล้วเจ้ามั่นใจแค่ไหนว่าเจ้าจะไปที่นั่นมันยากเย็นนะแค่เป็นห่วงเจ้า สวามีอย่างเจ้าจะไปได้อย่างไร มันอันตรายยิ่งนัก ถึงจะเป็นดอกไม้ 7 แฉะก็เถอะ 1 ปีมี 1 ครั้ง 1 หนถ้าเข้าใจ แต่สิ่งที่ข้าต้องการ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ การที่จะได้มันมาต้องแลกกับเลือดโลหิตของท่าน ถ้าลองคิดดูสิว่าถ้าท่านไปโลหิตของท่านจะออกจากตัวท่านไปมากเท่าใด หยางเชิง หยางเชิง หยุงเฟยเจ้าฟางข้านะ แม้ว่ามันจะยากเย็นเพียงใดต่อให้เลือดโลหิตของข้าออกจากตัวข้ามากแค่ไหนข้าก็พร้อมที่จะนำมันกลับมาให้เจ้า 1 ปีมีเพียงแค่ 1 ดอก ข้าก็ยอมสละชีวิตเพื่อแลกให้กับชีวิตของเจ้าต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่ยอมสูญเสียมันจะที่มากกว่านั้นแค่ไม่ยอมสูญเสียเจ้าแน่ เจ้าต้องก
หลังจากที่หรี่ เฉิน ได้พาตัว อย่างฉันกลับมาจากหุบเขา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า ยมบาลนั้นบาดเจ็บไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงรีบ พาตัวกลับโลกมนุษย์เสียก่อน แต่เขารู้ว่า องค์ชายรอง ไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ดังนั้น เขาจึง รีบพากลับมารู้มนุษย์ทันทีทันใด หลี่เฉิน ไม่ทราบว่าท่านยมพบาลไหวไหมขอรับแต่ดูเหมือนท่านอาการสาหัสนะข้างในแต่ข้ารู้ว่าท่าน มีความแค้นบาดหมาง จะองค์ชายรอง แต่ถ้าคิดว่า ฉันควรรักษาตัวก่อนนะขอรับ ข้าน้อย พาท่านกลับมา เพื่อมารักษาตัวขอรับ แต่ข้าน้อยรู้ว่า พี่ชาย ของเจ้า ขององค์รัชทายาทนั้น ก็แข็งแกร่งกว่าที่คิดเช่นกัน ขนาดข้าเองยังสู้ไม่ได้ แล้วท่าน สู้ได้หรือเปล่าถ้าฉันยังสู้ไม่ได้ก็ค่อยคิดดูใหม่อีกครั้งนึง ว่าเราจะสยบอย่างไรดี แต่ค่าเท่าที่รู้ก็คือ ท่านไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้ อย่างเชิง ไม่เป็นไรไม่เป็นไรภรรยาข้าล่ะ หลงไฟล่ะ หลงไฟเป็นอย่างไรบ้าง เขาได้ฟื้นหรือยัง เขาเป็นยังไงบ้าง แล้วบาดแผลของหย่งเฟยล่ะ ร่างของหยงเฟยจะได้เอากลับมาหรือไม่ ข้า ข้าต้องรีบไป ข้าเป็นห่วงเขา ข้าจะปล่อยให้ เซ