“หอบลูกชู้ของเธอออกไป” เขาไล่เธอกับลูกเพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธอสวมเขาเอาเด็กคนนั้นที่เป็นลูกชู้หลอกเขามาโดยตลอด สามีที่แสนดีในวันนั้นกลายเป็นซาตานร้ายเพียงเพราะเชื่อคนอื่น ×ไม่นอกกายไม่นอกใจ
View More- พ่อของหลินหลิน
“ฉันขอโทษในวันนั้นที่ทำให้นายต้องทุกข์ทรมานมาเกือบ 3 ปีทำให้นายเกือบตายเพราะถูกพวกนั้นแทงโดยที่ฉันไม่สามารถช่วยนายได้ แต่หลังจากนี้ฉันจะชดใช้ให้นายทุกอย่างมาเป็นลูกชายของฉันอีกคนนะธารามลูก ” เมื่อ 4 ปีก่อนพ่อของหลินหลินรู้จักกับธารามเพราะธารามคือลูกของคนขับรถให้เขา ด้วยความบังเอิญที่พ่อของธารามปวดท้องธารามจึงไปขับรถให้กับพ่อของหลินหลินแทน
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้น
-ธารามนายช่วยรับผิดแทนฉันก่อนได้ไหม ฉันขับรถชนคนตายในตอนนี้บริษัทของฉันกำลังมีชื่อเสียงถ้าเกิดข่าวนี้หลุดออกไปทุกคนรู้ว่าฉันขับรถชนคนตายเรื่องมันต้องไม่จบแค่นี้แน่ นายช่วยรับผิดแทนฉันหน่อยได้ไหมฉันสัญญาว่าจะช่วยนายออกมา
หึ! ก็เป็นเพียงคำพูดลอยลมเขาไม่รักษาสัญญาปล่อยให้ธารามติดคุกนานถึง 3 ปีหลังจากพ้นโทษเพิ่งจะมารับผิดชอบแต่การรับผิดชอบของเขานั้นก็ดีไม่น้อย พ่อของหลินหลินยื่นข้อเสนอให้กับธารามมาเป็นลูกเขยและบอกว่าจะยกทุกอย่างให้ดูแลรวมทั้งลูกสาวคนเดียวของเขาด้วย หลังจากที่ธารามรับข้อเสนอยอมรับคำขอโทษก็ได้แต่งงานกับหลินหลินผู้หญิงที่เอาแต่ใจใช้แต่เงินไม่คิดแม้แต่จะช่วยแบ่งเบาภาระผู้เป็นพ่อ
“ธาราม”
นายธาราม เกษมวิบูลย์ อายุ 30 ปี สูง 179 ซม. น้ำหนัก 73 กก.ใบหน้าคมจมูกโด่งขึ้นเป็นสันในแววตาดังกับนกเหยี่ยวหล่อเหลาเหมือนดั่งลูกครึ่ง
คำพูดที่ลอยลมของเขามันทำให้ธารามต้องสูญเสียแม่ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ทำหน้าที่ลูกในวันสุดท้าย ต้องอยู่ในคุกรับรู้เพียงข่าวของแม่ที่หัวใจวายหลังจากที่รู้ว่าลูกชายสุดที่รักติดคุกส่วนผู้เป็นพ่อเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตก กลายเป็นเจ้าชายนิทานนอนติดเตียงอยู่ที่โรงพยาบาล คิดหรอว่าในสิ่งที่คุณให้นั้นมันจะพอกับชีวิตของคนคนหนึ่งที่ต้องสูญเสียความสุขสูญเสียแม่ไป “ฉันเจ็บยังไงลูกสาวของคุณก็ต้องเจ็บแบบนั้นด้วยเช่นกัน”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉันสามีฉันเปลี่ยนไปไม่สนใจฉันและยังมีผู้หญิงคนอื่นที่บอกว่าเป็นคนรักเก่า คนรักเก่าหรอ คำพูดทุเรศมาบอกคนรักเก่าแล้ว4ปีเธอยอมมาได้ไง ส่วนเขาไม่สนใจในคำพูดของฉันเลยสักนิดเขาเชื่อแต่ผู้หญิงคนนั้นต่อให้เธอจะใส่ร้ายฉันเขาก็ยังหลับตาเชื่อ”
หลินหลินเธอถูกพ่อของเธอเลี้ยงมาด้วยความทะนุถนอมและความรักเธอมีพ่ออยู่เพียงคนเดียวหลังจากเรียนจบและบินกลับไทยก็เพราะเชื่อพ่อยอมแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้โดยที่ไม่รู้ว่าเขาคือใครมาจากไหนเมื่อเธอแต่งงานกับเขาความรักที่เกิดขึ้นก็เริ่มเมากขึ้นเรื่อยๆ แต่หลินหลินก็ยังคงเอาแต่ใจเที่ยวกับเพื่อนดื่มสนุกกลับบ้านดึกแต่กลับบ้านมาในทุกๆครั้งจะเจอสามีที่รอนอนพร้อมกันอยู่แบบนั้นมา 4 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คนอายุ 2 ขวบ หลินหลินละเลยความเป็นแม่ยังคงเที่ยวให้พี่เลี้ยงดูแลลูกชาย จนกระทั่งในวันนี้มาถึงวันที่พ่อของเธอจากไปกะทันหันและทุกอย่างเปลี่ยนไปกระทันหันด้วยเช่นกัน สามีที่เคยแสนดีกลายเป็นสามีแสนร้ายพูดแต่คำว่าหย่าและต้องการหย่ากับเธอวันละ 100 รอบ
- ไม่มีทางที่เธอจะหย่าให้กับเขา หลินหลินไม่รู้ความจริงตั้งแต่แรกว่าเขามาแก้แค้นคิดว่าเขาโกรธที่เธอเที่ยวในตอนกลางคืนเอาแต่ใจตัวเอง ในตอนที่พ่ออยู่เขาคงประชดเราแต่จริงๆแล้วเขายังคงแค้นกับเรื่องราวที่ผ่านมา ไม่ใช่แค่นั้นยังมีคนนอกผู้เป็นน้องชายต่างสายเลือดของพ่อเธอจ้องแต่จะเอาสมบัติและทุกอย่างที่เป็นของเธอ และความบังเอิญลูกสาวของน้องชายต่างสายเลือดพ่อเธอนั้นเป็นคนรักเก่าสามี หรือจะเรียกว่าถ่านไฟเก่าฟุ้งขึ้นก็ได้ กับผู้หญิงคนนั้นเขาดูทะนุถนอมทั้งคำพูดและการกระทำ แต่สำหรับเราผู้ที่ขึ้นชื่อว่าภรรยาถูกต้องตามกฎหมายเขาใช้ถ้อยคำตะคอกและการกระทำรุนแรงใส่ทุกๆครั้งที่เจอ
- หย่าหรอไม่หรอกเขาก็แค่โกรธในสิ่งที่เราทำไม่ดีกับเขาตอนนั้นเท่านั้นเอง ฉันจะทำทุกอย่างให้เขากลับมารักฉันให้ได้ฉันจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ว่าใครหน้าไหนที่เข้ามาขวางฉันจะสู้กลับ
💫🔥 หลินหลิน
นาง พรรณิภา เกษมวิบูลย์ อายุ 27 ปี สูง 165 ซ.ม.น้ำหนัก 49.กม.ใบหน้าสวยหมวยอึ่มเป็นคนแรงๆไม่ยอมใครเอาแต่ใจตัวเองเธอต้องถูกเสมอ
“ปะป๊ามามี๊ ไม่ทะเลากัน”
💫🔥น้องณธี
เด็กชายณธีทร เกษมวิบูลย์ อายุ 2 ขวบ. ที่กำลังหัดพูดหัดจำน่ารักใบหน้าคล้ายกับพ่อของเขาราวกับฝาแฝด
📌🔥 กดใจเพิ่มเข้าชั้นกันเยอะๆนะแม่ ถ้าคอมเม้นท์เยอะลงตอนต่อไปเลยนะจ๊ะ 🙏
บทที่ 18"นายครับเฉินลู่คงโกรธมากที่คุณหนูทำแบบนั้นกับเขาและได้รับความบาดเจ็บ ผมอยากให้นายไปช่วยคุณหนู" ธารามนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของบ้านลูกน้องคนสนิทอดีตพ่อตาของตัวเองเข้ามาในห้องทำงานด้วยความกังวลใจหลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืนนี้ เขามั่นใจว่าเฉินลู่จะต้องเอาเรื่องคุณหนูของเขาแน่ๆ จึงเข้าไปขอความช่วยเหลือ แต่คนที่เขาขอความช่วยเหลืออยู่นั้นกับนั่งนิ่งเซ็นเอกสารไม่สนใจในคำพูด"ผมขอร้องนะครับ ได้โปรดไปช่วยคุณหนูหน่อยเพราะยังไงคุณหนูก็คือภรรยาของคุณที่ยังไม่ได้หย่ากับคุณ ถ้าเกิดอะไรขึ้นคุณจะตอบกับสังคมว่ายังไง" ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกน้องแต่ก็ไม่เคยคุกเข่าแล้วก็โมโหให้กับใคร ผู้เป็นลูกน้องคนสนิทคุกเข่าตรงหน้าด้านหน้าโต๊ะทำงานของธารามยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้านาย จริงๆ เขาไม่ได้อยากเป็นลูกน้องของธารามแต่ด้วยที่คุณหนูของเขาต้องการให้สืบหาความจริงบางอย่างจึงต้องยอมธารามมองไปยังลูกน้องคนสนิทของว่าที่พ่อตาที่ตัวเองแกล้งทำเป็นลูกเขยแสนดีแต่จริงๆ แล้วเกลียดเขาต่างหาก อย่างที่ลูกน้องคนตรงหน้านั้นพูดก็ถูกเฉินลู่ต้องโกรธหลินหลินมากแน่ๆ เพราะถูกหลินหลินตีด้วยแจกกันจนหัวแ
บทที่ 17ประตูห้องของโรงพยาบาลเปิดเข้ามาพรวดพราดโดยที่ไม่เคาะประตู หมอคิมกำลังพูดกับหลินหลินแต่ยังไม่ทันได้บอกเรื่องที่หลินหลินท้องสามีของเธอก็เข้ามาขัดจังหวะ"โอ๊ย หลินเจ็บนะคะธาราม" ธารามไม่ได้พึ่งมาเขายืนอยู่หน้าประตูตั้งแต่เห็นหมอคิมจับมือของหลินหลินแล้วเขาพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ภายใต้กระจกบานเล็กด้านหน้าประตูและอดไม่ไหวจึงรีบเดินเข้ามา"คุณจะทำอะไรหลินหลินเจ็บอยู่นะ" หมอคิมพยายามที่จะจับมือของธารามออกแต่ถูกต่อยเข้าใบหน้าจนเขาล้มลงไปกองกับพื้น"ผัวะ! คงเป็นมึงสินะ ที่สวมเขาให้กับกูแต่ไม่ใช่กูคิดผิด มึงเองก็โดนสวมเขาด้วยผู้หญิงแพศยาคนนี้ไม่ได้เป็นแค่เมียกูคนเดียว เธอร่านเธอเอาไปทั่ว" ธารามที่โมโหมากชี้หน้าด่าหมอคิมแต่พูดถึงหลินหลินภรรยาตัวเองทั้งดูถูกและต่อว่าจนกระทั่งหลินหลินทนไม่ได้ เธอลุกขึ้นตบหน้าธารามผู้เป็นสามี"เพี๊ยะ! พอสักทีหยุดดูถูกฉันได้แล้ว ในสิ่งที่คุณคิดอยู่นั้นมันเป็นเพียงเรื่องโกหก ฉันถูกใส่ร้ายผู้หญิงของคุณกำลังใส่ร้ายฉัน ฮื่อๆ ทำไมคุณถึงไม่ฟังเหตุผลฉันบ้าง"ธารามจ้องมองหน้าหลินหลินดวงตาแดงก่ำ เขาส่ายหน้า
บทที่ 16หลินหลินเดินออกมาจากบ้านของหมอคิมในวันนี้หมอคิมต้องไปโรงพยาบาลด่วนเพราะมีเคสฉุกเฉิน เธอเดินออกมาจากบ้านของเขาด้วยที่คำพูดของทั้งพ่อและแม่ของหมอคิมไม่สามารถรับหลินหลินเข้ามาอยู่ในบ้านได้เพราะไม่อยากให้ลูกชายแปะเปื้อนผู้หญิงที่มีมลทินและลูกติดโดยเฉพาะผู้หญิงที่ยังไม่ได้หย่ากับสามี เขาใช้ถ้อยคำที่ดีมากพูดกับเธอในทางหวาดล้อมให้เลิกยุ่งกับลูกชายของเขา แต่เขาก็ยังใจดีที่จะดูแลลูกชายให้เพราะเขาเห็นว่าเป็นเด็กด้วยที่ณธีลูกชายของเขานั้นน่ารักจึงทำให้ผู้ใหญ่เอ็นดูจนอยากให้อยู่ด้วยในขณะที่หลินหลินเดินออกมาโทรศัพท์มือถือของเธอมีข้อความส่งมาบอกให้ไปโรงพยาบาลที่นิตาอยู่( ฉันมีความลับที่จะบอกเธออยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมอยู่ๆ ลูกชายของแกไม่ใช่สายเลือดเดียวกับคุณธาราม ถ้าเธออยากรู้ก็มาหาฉันบนดาดฟ้า )เป็นข้อความของนิตาที่ต้องการให้หลินหลินไปหาที่โรงพยาบาลบนดาดฟ้า หลินหลินเธออยากรู้ความจริงว่าทำไมสามีของเธอถึงได้มีเอกสารปลอมพวกนั้นณ โรงพยาบาลหลินหลินขึ้นมาบนดาดฟ้าตามที่นิตานัดหมายเรือนร่างบางสวมใส่ชุดของโรงพยาบาลสีฟ้ายืนร
บทที่ 15"หลินหลิน" หมอคิมมาที่บริษัทได้ทันเวลาเขาคว้าประคองหลินหลินพยุงขึ้น เธอลุกขึ้นหลังจากที่ถูกรปภ.ทั้งสองคนผลักออกมาจากบริษัท"พี่หมอแล้วลูกหลินล่ะ""ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่พาลูกไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ของผมแล้ว ไว้ใจได้ท่านทั้งสองเอ็นดูลูกของหลินเอามากๆ" ใจที่หมดแรงที่จะต่อสู้นั้นมันหายไปหมดแล้วหลินหลินพุ่งตัวเข้ากอดหมอคิมด้วยความเสียใจสายตาของผู้เป็นสามีมองลงมาจากบนตึกชั้นสูงเห็นภรรยาตัวเองกอดอยู่กับผู้ชายคนอื่นยิ่งทำให้เขาโกรธจนยืนกำหมัดเข้าหากันแน่น"เห็นแล้วใช่ไหมว่าคุณผู้หญิงของแกมันร่านมากแค่ไหน ถ้าแกยังอยากทำงานอยู่กับฉันเป็นมือขวาของฉันก็เปลี่ยนทัศนคติใหม่จงท่องเอาไว้ว่าฉันคือเจ้านายของแก" ลูกน้องคนสนิทของพ่อหลินหลินนั้นพยักหน้าให้กับธารามที่เขายอมเป็นลูกน้องของธารามก็เพราะว่าต้องการรู้และสืบเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับหลินหลินตามที่คุณหนูของเขาต้องการ"ผมยอมเป็นลูกน้องของคุณ แต่ผมขอถามคุณสักคำได้ไหม ทำไมคุณถึงไล่คุณชายน้อยผู้เป็นสายเลือดของคุณออกจากบ้าน" ธารามหันกลับมาด้วยสายตาที่กวาดมองมายังลูกน้องคนสนิทพ่อต
บทที่ 14"หม่ามี๊ไม่ร้องนะ ผมรักหม่ามี๊" อ้อมแขนทั้งสองข้างในวันนี้ได้โอบกอดลูกชายและปกป้องเขาได้เพียงเท่านี้ เธอเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องหลินหลินเธอไม่เคยดูแลเอาใจใส่และเธอยังทำให้ลูกของเธอลำบากจนถูกพ่อที่แท้จริงไล่ออกจากบ้านผู้หญิงตัวเล็กอุ้มลูกวัยสองขวบเดินมาตามฟุตบาทพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินกับความเจ็บปวดเขาเลือกที่จะเชื่อคนอื่นเลือกเห็นสิ่งที่ผิดเป็นสิ่งที่ถูก เขาตัดเธอกับลูกออกจากชีวิตอย่างไร้เยื่อใยเพียงเพราะผู้หญิงที่เขาเคยรักกันมาก่อน"ปี๊น!" รถยนต์สีขาวขับมาจอดเทียบข้างฟุตบาทในขณะที่หลินหลินอุ้มลูกเดินตามข้างทาง เธอหยุดชะงัก เจ้าของรถสีขาวนั่นคือพี่หมอคิม"หลินหลินเกิดอะไรขึ้น" หมอคิมวิ่งอ้อมจากรถของตัวเองมาหาหลินหลินและจับมือมองมาที่เด็กผู้ชายตัวเล็กในอ้อมกอดของหลินหลิน"ฮื่อๆ พี่หมอเขาใจร้ายกับหลินไม่พอเขายังใจร้ายกับลูกด้วย" หมอคิมยื่นมือทั้งสองข้างอุ้มน้องณธีลูกชายของหลินหลิน"ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่จะอยู่เคียงข้างหลินกับลูกของเธอเอง ไปอยู่ที่บ้านของพี่ก่อนนะ""ไม่ร้อง" ใบหน้าหล่อด้วยความเป
บทที่ 13หลินหลินเธอเดินออกมาจากห้องนอนเห็นนิตานั้นออกมาพอดี ใบหน้าเจ้าเล่ห์ดั่งกับสุนัขจิ้งจอกฉีกยิ้มและใบหน้านั้นที่ซ่อนไปด้วยความร้าย"ฉันเตือนเธอแล้วหลินหลินว่าให้เธอหย่ากับคุณธารามตั้งแต่แรกเขาจะได้ไม่เกลียดเธอไปมากกว่านี้ อีกอย่างลูกของเธอจะได้อยู่อย่างสุขสบายแต่นี่เธอเลือกทางเดินชีวิตเองก็คงต้องออกไปทั้งแม่ทั้งลูกอะนะ" หลินจ้องมองสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวนี้ทำท่าทีผยองเดินเข้ามาหาและพูดถึงตัวเองกับลูก แผนการทั้งหมดต้องเป็นนิตาที่ใส่ร้ายให้เธอดูเป็นคนเลวในสายตาธารามแน่นอนหลินหลินเธอยิ้มให้กับนิตาและกอดอกเดินก้าวขาขยับตรงมาหานิตาและดูนิตากลัวจนต้องก้าวขาถอยหลังหนี"เธอไม่รู้เหรอว่าการลงโทษของเขาเมื่อคืนนี้มันหนักแค่ไหน ถึงกับจุกไปหมดเลยนะ เธอรู้ไหมว่าการโดนกระแทกแบบใส่อารมณ์มันฟินแค่ไหน" นิตายืนกำหมัดเข้าหากันอยากจะตบหน้าของผู้หญิงคนนี้ เมื่อพูดเยาะเย้ยถึงเรื่องเมื่อคืน แต่ใบหน้าของหลินหลินที่ยิ้มให้ยังคงแสดงถึงความสุข"ลิ้นของเขานะดีมากเลย เขาไม่เคยเปลี่ยนเลยแหละทั้งดูดทั้งดึงแทบจะดึงวิญญาณฉันออกจากร่างอยู่แล้วอะ ฮ่าๆ พูดแล้
Comments