บทล่าสุด

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 11

  บทที่ 11ณ ร้านอาหารอเมริกันแห่งหนึ่ง...พายอาร์สาวเท้าเดินเข้ามาภายในร้านอาหาร กวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพบเข้ากับพ่อและแม่ของตัวเองที่กำลังนั่งพูดคุยกับผู้ใหญ่อีกหลายคนอยู่กันอย่างสนุกสนาน“นี่ไง มาพอดีเลยค่ะ” คุณหญิงวิมลหันมาเห็นลูกสาวพอดีจึงพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี“สวัสดีค่ะ...” พายอาร์เดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้อย่างมีมารยาทและเอ่ยทักทายคนแปลกหน้าที่นั่งอยู่ทางฝั่งตรงกันข้ามกับพ่อแม่ของเธอแต่ทว่าในขณะเดียวกัน กลับมีสายตาอยู่คู่หนึ่งที่มองเธออย่างไม่ละสายตา ทำเอาหญิงสาวรู้สึกขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก“สวัสดีจ้ะหนูพายอาร์” หญิงวัยกลางคนพูดทักทายกลับมายิ้มๆ“นี่คุณน้าศิลากับคุณน้าราตรี ผู้ใหญ่ของทางฝั่งขุนเขาน่ะ” แม่ของพายอาร์กล่าวขึ้นเพื่อบอกให้ลูกสาวได้รับรู้และแสดงความนอบน้อมต่อผู้ใหญ่ทั้งสองที่นั่งอยู่เบื้องหน้า“หมายความว่ายังไงเหรอคะ?” พายอาร์ถามขึ้นอย่างสงสัย“ก็ที่พ่อกับแม่นัดให้ลูกมาทานข้าวด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ก็เพราะจะบอกลูกเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมายของลูกกับตาขุนเขาน่ะ” คุณหญิงวิมลพูดขึ้นอีกครั้งและยิ้มแย้มแจ่มใสให้อย่างพึงพอใจ“งานหมั้น? หมั้นอะไรคะแม่” หญิงสาวถามขึ้น

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 10

  บทที่ 10ซึ่งเมื่อกลับมาถึงห้อง พายอาร์ก็จัดการเคลียร์เอกสารการฝึกงานอยู่สักพักใหญ่ๆ ก่อนจะตัดสินใจโทรหาพี่ชายของตัวเอง เพื่อถามถึงเรื่องนัดทานข้าวของวันพรุ่งนี้“พี่พีคะ พายมีเรื่องจะถาม” พายอาร์รีบเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว[ว่าไงพาย จะถามอะไรเหรอ] เสียงชายหนุ่มดังขึ้น“พรุ่งนี้แม่ได้นัดพี่พีไปกินข้าวกับผู้ใหญ่อีกฝั่งไหมคะ?”[ผู้ใหญ่อีกฝั่งเหรอ ฝั่งไหนล่ะ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย อีกอย่างพี่ไม่ได้คุยกับแม่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะ] พีรดลเอ่ยถามกลับด้วยความแปลกใจ เพราะด้วยความที่เขาบริหารงานของครอบครัวหนักมาก พ่อกับแม่จึงไม่ค่อยได้มายุ่งวุ่นวายอะไรสักเท่าไหร่นัก“แบบนี้แสดงว่าแม่มาบังคับหนูคนเดียวสินะ” พายอาร์พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ[พายยังไม่ชินอีกเหรอ พี่ว่าเราควรจะชินได้แล้วนะ พี่เองไม่ได้โดนบังคับก็ยังรู้สึกว่าไม่อยากไปเถียงกับพวกท่านเลย]“ก็จริงค่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไว้เดี๋ยวหนูมาเล่าให้ฟังนะคะ วันนี้น่าจะต้องนอนเร็ว ไว้คุยกันนะคะพี่พี” พายอาร์รู้ว่าพี่ชายคงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก จึงตัดบทและขอตัวไปนอนเพื่อจะได้รับศึกหนักพรุ่งนี้[โอเคครับ ถ้ามีอะไรโทรมาหาพี่นะ]“โอเคค่ะ”ทันทีที่สายถูกตัดไป ห

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 9

  บทที่ 9ทั้งสองพูดคุยกันในระหว่างรับประทานอาหารอยู่สักพัก ก่อนจะพากันไปซื้อเสื้อผ้าต่อตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้เมื่อครู่ แต่ทว่ามันกลับไม่สามารถทำให้ความกังวลในใจของพายอาร์เลือนหายไปได้อยู่ดี ในหัวของเธอยังคงใช้ความคิดอย่างหนัก ว่าวันพรุ่งนี้จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ทำให้ตอนนี้ความกังวลยังคงฉายชัดออกมาทางสีหน้าจนพราวมุกสังเกตเห็น“ยัยพาย นี่แกยังไม่เลิกคิดมากเรื่องนั้นอีกเหรอ?” พราวมุกสังเกตเห็นสีหน้าอันไม่สู้ดีของเพื่อนรัก ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้นมา“อืม ฉันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ เพราะแม่ใช้คำว่าผู้ใหญ่อีกฝั่ง มันหมายความว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ และคงไม่ใช่แค่เรื่องของคนในครอบครัวเดียวกันน่ะ” พายอาร์พูดถึงสิ่งที่เธอกังวลออกมา“ก็เป็นไปได้นะ แต่ก็อาจจะเป็นเรื่องธุรกิจก็ได้นิ จริงไหม?” พราวมุกพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่เธอมองไปอีกทาง“ยิ่งถ้าเป็นเรื่องธุรกิจยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะที่บ้านฉันไม่ค่อยเอาฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องหน้าที่การงาน พวกเขาอยากให้ฉันเรียนรู้ด้วยตัวเอง ไม่มีเส้นสายหรืออะไรทั้งนั้น” พานอาร์ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเพื่อนรักไปๆ มาๆ คำพูด

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 8

  บทที่ 8หนึ่งชั่วโมงต่อมา...พายอาร์มาถึงร้านอาหารที่นัดเอาไว้ได้ทันเวลานัด ก่อนจะได้พบกับเพื่อนสนิท ซึ่งมาถึงก่อนและกำลังสั่งอาหารอยู่พอดี“อ้าว พาย แกมาพอดีเลย อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า สั่งได้เลยนะ” พราวมุกเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เพื่อนและถามออกไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม“ไม่อะ ฉันไม่ค่อยหิว แกสั่งเลยพราว” พายอาร์กระแทกก้นนั่งลงแล้วตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด จนมองมาจากดาวอังคารพราวมุกก็ว่าเธอกำลังอารมณ์ไม่ดี“เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย หน้าบึ้งมาเชียว” พราวมุกเห็นสีหน้าและท่าทางของพายอาร์ก็ถึงกับต้องถามขึ้นมาด้วยความสงสัย“ก็เมื่อเช้า แม่ฉันโทรมาน่ะสิแล้วบอกว่า นัดให้ฉันไปทานข้าวกับผู้ใหญ่ แต่ฉันไม่อยากไปเลยอ่ะ” พายอาร์พูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ก่อนจะพูดต่อเมื่อมองหน้าเพื่อนสาวตรงหน้า “แก...ว่างไหม ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”“ฉันจะไปด้วยได้ยังไงกันเล่า ฉันน่ะคนนอก แกต้องไปน่ะถูกแล้ว” พราวมุกรีบปฏิเสธทันที ใครจะอยากไปอยู่ในบรรยากาศที่น่าอึดอัดแบบนั้น“แต่ฉันว่าพ่อกับแม่ต้องหาเรื่องมาให้ฉันปวดหัวอีกแน่ๆ เลย อันที่จริงฉันก็ปฏิเสธไปแล้วนะ แต่แม่ก็ไม่ยอม บังคับให้ฉันรับปากว่าจะไปตามนัดจนได้” พายอาร์ตอบเพื่

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 7

  บทที่ 7ขณะนี้เป็นเวลาเกือบ ๆ เจ็ดโมงเช้า เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบของห้องนอน จึงส่งผลให้หญิงสาวที่ขดตัวอยู่บนเตียงนอนจำต้องขยับเขยื้อนร่างกายเล็กน้อยเพื่อเอื้อมมือไปปิดเสียงนั้น เพราะมีเสียงรบกวนนั้นดังมาจากบริเวณโต๊ะข้างหัวเตียงถ้ายังปล่อยให้ดังต่อไป เธอนอนต่อไม่ได้แน่เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกเงียบลง เธอก็มุดตัวนอนอยู่ใต้ผ้าห่มต่อด้วยความขี้เซาจึงทำให้ พายอาร์ เลือกที่จะหลับตานอนต่อโดยลืมไปว่าตัวเองจะไปตามนัดของเพื่อนสายได้ถ้ายังไม่ลุกขึ้นอาบน้ำตอนนี้ เธอยังนอนอย่างมีความสุขต่อไป แต่ทว่าอยู่ ๆ เสียงสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ครั้งนี้พายอาร์เริ่มที่จะหมดความอดทน เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เพื่อที่จะได้ต่อว่าได้ถูกคน ก่อนจะเห็นเต็มสองตาว่าต้นสายคือผู้เป็นแม่ จึงจำเป็นที่จะต้องตื่นขึ้นมารับสายอย่างปฏิเสธไม่ได้“ว่าไงคะแม่...” น้ำเสียงงัวเงียของหญิงสาวร่างบางถามขึ้นด้วยความสงสัยว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้แม่โทรมาหาเธอได้แต่เช้าตรู่ขนาดนี้ ก่อนจะค่อยๆ หยัดกายขึ้นนั่ง เพื่อหวังให้ตัวเองตื่นตัวเสียที[พาย ตื่นหรือยังลูก?] เสียงอ่อนโยนถามออกมาจากโทรศัพท์“ตื่นพอดีค่ะแม่

• รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด   บทที่ 6

  บทที่ 6“ขุนเขา!”วินาทีนั้นบันดาลโทสะของผู้เป็นพ่อสวนขึ้นมาอย่างทันควัน ก่อนจะหยัดกายขึ้นยืนเพื่อหวังที่จะข่มลูกชาย ไม่ให้เหิมเกริมไปมากกว่านี้ เขาเป็นมาเฟียที่ใคร ๆ ต่างก็เกรงกลัว แต่มีคนหนึ่งที่ไม่เคยกลัวเขาเลยก็คือไอ้ลูกชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขานี่แหละ“ใจเย็น ๆ กันทั้งคู่เลย ถ้าลูกไม่อยากทำก็ปล่อยเถอะค่ะคุณ พูดไป ก็มีแต่จะทะเลาะกันเปล่า ๆ” คุณหญิงจิตตรีเห็นท่าไม่ดีก็ลุกขึ้นยืนตามสามี ทีแรกเธอก็หวังเอาไว้ว่าสองพ่อลูกจะพูดคุยกันดี ๆ ไม่ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล แต่ก็ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคาดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย“คุณก็ดูลูกคุณสิ ผมบอกให้ทำอะไร มีหรือจะไม่ดี แต่ก็ยังดื้อด้าน ไม่ยอมเชื่อฟังอยู่แบบนั้น” ศิลานั่งลงและพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ“ผมก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่ผมแค่ไม่ชอบ ซึ่งอะไรที่ผมไม่ชอบผมก็จะไม่ทำ หวังว่าหลังจากนี้พ่อจะไม่เอาเรื่องนี้มาบังคับผมอีกแล้วนะครับ เพราะผมยังยืนยันคำตอบว่าจะไม่สานต่อ เข้าใจตรงกันนะครับ ผมขอตัวกลับไปทำงานก่อน คงไม่ว่างมานั่งเถียงอยู่แบบนี้แล้วล่ะครับ”ขุนเขาเอ่ยทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะรีบสืบเท้าเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร โดยมีแม่ของเขาเด