บทที่ 10

บทที่ 10

ซึ่งเมื่อกลับมาถึงห้อง พายอาร์ก็จัดการเคลียร์เอกสารการฝึกงานอยู่สักพักใหญ่ๆ ก่อนจะตัดสินใจโทรหาพี่ชายของตัวเอง เพื่อถามถึงเรื่องนัดทานข้าวของวันพรุ่งนี้

“พี่พีคะ พายมีเรื่องจะถาม” พายอาร์รีบเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว

[ว่าไงพาย จะถามอะไรเหรอ] เสียงชายหนุ่มดังขึ้น

“พรุ่งนี้แม่ได้นัดพี่พีไปกินข้าวกับผู้ใหญ่อีกฝั่งไหมคะ?”

[ผู้ใหญ่อีกฝั่งเหรอ ฝั่งไหนล่ะ พี่ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย อีกอย่างพี่ไม่ได้คุยกับแม่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะ] พีรดลเอ่ยถามกลับด้วยความแปลกใจ เพราะด้วยความที่เขาบริหารงานของครอบครัวหนักมาก พ่อกับแม่จึงไม่ค่อยได้มายุ่งวุ่นวายอะไรสักเท่าไหร่นัก

“แบบนี้แสดงว่าแม่มาบังคับหนูคนเดียวสินะ” พายอาร์พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

[พายยังไม่ชินอีกเหรอ พี่ว่าเราควรจะชินได้แล้วนะ พี่เองไม่ได้โดนบังคับก็ยังรู้สึกว่าไม่อยากไปเถียงกับพวกท่านเลย]

“ก็จริงค่ะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ไว้เดี๋ยวหนูมาเล่าให้ฟังนะคะ วันนี้น่าจะต้องนอนเร็ว ไว้คุยกันนะคะพี่พี” พายอาร์รู้ว่าพี่ชายคงช่วยอะไรไม่ได้มากนัก จึงตัดบทและขอตัวไปนอนเพื่อจะได้รับศึกหนักพรุ่งนี้

[โอเคครับ ถ้ามีอะไรโทรมาหาพี่นะ]

“โอเคค่ะ”

ทันทีที่สายถูกตัดไป หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มก็หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยความเหนื่อยใจ นั่งพักสมองอยู่ไม่นาน ก็เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย เตรียมตัวเข้านอนตามปกติ

แต่ด้วยความเป็นกังวล หลังจากที่ปิดไฟและข่มตาลงนอน พายอาร์กลับยังคงคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องนัดในวันพรุ่งนี้ เธอพลิกไปพลิกมาอยู่แบบนั้น จนกระทั่งความอ่อนเพลียทำให้เธอเผลอหลับไม่โดยไม่รู้ตัว...

เช้าวันต่อมา...

อาจเป็นเพราะว่าเมื่อคืน พายอาร์มัวแต่คิดมาก กว่าจะหลับสนิทก็ดึกมากแล้ว เช้าวันนี้เธอเลยตื่นสาย

“ไอ้พาย สายแล้วเนี่ย” หญิงสาวบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ก่อนจะรีบดีดตัวออกจากเตียงนอน ตรงดิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

ใช้เวลาในการแต่งตัวอยู่เกือบ ๆ ครึ่งชั่วโมง จากนั้นพายอาร์ก็ออกเดินทางไปยังสถานที่นัดหมายด้วยความเร่งรีบ แต่ด้วยความที่ตื่นช้ากว่าที่ตัวเองตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ จึงทำให้การจราจรบนท้องถนนค่อนข้างที่จะติดขัด ไม่เป็นไปตามที่คาดไว้เลยสักอย่าง

เธอรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย เพราะคิดว่าเวลานี้ทุกคนก็คงจะทยอยถึงร้านอาหารที่นัดหมายไว้กันหมดแล้ว เหลือก็แต่เธอที่เพิ่งจะออกมาจากคอนโดได้ไม่นาน...เพื่อความรวดเร็ว เธอจึงเดินทางด้วยรถไฟฟ้า เพราะร้านอาหารก็อยู่ใกล้ๆ กับสถานีรถไฟฟ้านั่นเอง