แชร์

5. เจียวซินกับ “ไม่หย่าโว้ยยยย” (3)

ผู้เขียน: หมอนบนโซฟา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-22 10:56:14

“เฮ้อออ แล้วเจ้าว่าหากกลับไปอยู่สกุลเดิม 200 ตำลึงทอง จะพอใช้จ่ายหรือไม่”

“หากเป็นชาวบ้านถือว่ามีมากใช้มิหมดเพคะ แต่หากเป็นคุณหนูสกุลใหญ่ต้องใช้ต้องจ่ายให้บ่าวไพร่ เสื้อผ้า อาหาร และ…”

“พอ…พอเถิด 200 ตำลึงทองไม่พอใช้ใช่หรือไม่” เจียวซินยกมือห้ามหนิงเออร์ที่กำลังร่ายรายจ่ายที่ต้องจ่าย ยิ่งฟังยิ่งหน้ามืด

“หม่อมฉันคิดว่าอยู่ได้นานที่สุดไม่เกินสามหนาวเพคะ”

“สามหนาวท่านพี่คงได้กลับเมืองหลวงแล้ว แต่สงครามมิมีอะไรแน่นอน… ถ้าอย่างงั้นเราคงต้องช่วยกันแล้วหล่ะหนิงเออร์” เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้นเจียวซินจึงร่างรายการความสามารถที่ตนมีตอนนี้ว่าจะมีสิ่งใดสร้างเงินได้บ้าง ถ้าอ้างอิงจากนิยายที่เคยอ่านมาก็คงจะเป็น

1. เปิดร้านอาหาร นางทำอาหารง่ายๆ เป็นแต่ไม่อร่อยถึงขั้นเปิดร้านได้แน่

“หนิงเออร์เจ้าทำอาหารอร่อยหรือไม่”

“อร่อยมากเพคะ” เด็กหญิงยิ้มแป้น

“ใครเป็นคนบอกเจ้าว่าอร่อย”

“ข้าบอกตัวเองเพคะ แหะๆ” เจียวซินยิ้มขำกับคำตอบของคนสนิท เช่นนั้นเปิดร้านอาหารตัดไปเลย ต่อมาก็น่าจะเป็น

2. โชคดีเจอของหายากแล้วนำไปขาย

เอิ่มมมม ของในจวนอ๋องหากนำไปขายมีหวังถูกจับเข้าคุกหลวงเป็นแน่ เจียวซินทำหน้าแหยงขึ้นมาทันที ข้อนี้ตัดๆ ไม่เอาด้วยจริงๆ

3. ผันตัวไปเป็นนักท่องยุทธภพ โช้งเช้ง โช้งเช้ง!

ในโลกก่อนนางได้เทควันโด้สายดำนะจะบอกให้ ใช้ป้องกันตัวได้แน่ แต่ถ้าป้องกันจากดาบเอย ธนูเอย แม่ก็ว่าแม่ไม่ไหวนะ ข้อนี้ก็ตัด

“ข้าไม่มีความสามารถใดๆ เลยหรือ” เสียงบ่นพึมพำของเจียวซินทำให้ หนิงเออร์อดสงสัยไม่ได้ จึงยื่นคอไปมองอักษรบนกระดาษ ปรากฎเป็นตัวเขียนยึกยือ แปลกประหลาด หนิงเออร์ยกมือขึ้นเกาหัวอย่างงุนงง แน่สิก็นางเขียนเป็นภาษาอังกฤษ ใช้พู่กันเขียนเช่นนี้หากใช้ภาษาอื่นคงเขียนยากน่าดู

“คิก คิก ที่ข้าเขียนเขาเรียกว่าอักษรภาษาอังกฤษ เป็นภาษาของชาวตะวันตก รู้จักหรือไม่”

“เอ่อ เคยได้ยินจากพ่อค้าต่างเมืองว่าตัวสูงใหญ่เกือบเท่ากำแพงใช่หรือไม่ เพคะ”

“ฮ่าๆ เป็นเช่นนั้น แล้วเจ้าอายุเท่าไหร่แล้วหรือ”

“สิบหกหนาวเพคะ ส่วนพระชายาสิบแปดหนาวเพคะ”

“ห๊าาา ข้าเด็กขนาดนี้เชียวหรือ” เจียวซินทำหน้าตกใจสิบแปดปี แต่งงานแล้ว โลกก่อนของนางเด็กอายุสิบแปดปี ยังไม่จบ ม.6 ด้วยซ้ำ

“มิเด็กแล้วเพคะ พระชายาสมรสและมีสวามีแล้วเพคะ”

“อ่า ยุคนี้ไม่ถือว่าเด็กสินะ เอาหล่ะๆ กลับมาเรื่องของเราเถิด” เจียวซิน เริ่มคิดและเขียนลงไปอีกครั้ง นางพอจะมีความรู้ด้านการคำนวณและภาษาอังกฤษ ถ้าอย่างนั้น

4. เปิดสำนักศึกษา

เจียวซินยิ้มกว้าง นางมีความสามารถด้านการสอนอยู่แล้ว อีกทั้งหากได้สอนเด็กๆ อีกครั้งคงจะดีไม่น้อย แต่รอยยิ้มของเจียวซินอยู่ได้ไม่นานก็หุบลงเมื่อนึกขึ้นได้ว่า เปิดสำนักศึกษาต้องใช้เงินมากมาย อีกทั้งนางยังไม่มีชื่อเสียงที่ดีงาม ไม่ว่าจะด้านใด

เฮ้ออออออออ จะทำอย่างไรดีล่ะทีนี้ เจียวซินนั่งคิดนอนคิดหาวิธีจนเวลาล่วงเลยจนปลายยามเซิน (15.00 – 16.59 น.) แต่ก็ยังคิดไม่ได้ จึงเอ่ยถามหนิงเออร์

“ทำอย่างไรดีหนิงเออร์” เจียวซินนั่งอ่านและอธิบายสิ่งที่เขียนให้หนิงเออร์ฟังจนละเอียด แล้วจึงถามความคิดเห็นของหนิงเออร์

“หม่อมฉันว่าพระชายาไปขอร้องให้ท่านอ๋องไม่หย่าดีหรือไม่เพคะ หม่อมฉันไม่อยากให้พระชายาทุกข์กาย-”

“ใช่!!!!” หนิงเออร์และนางกำนัลนอกศาลาต่างสะดุ้งโหยง เมื่อผู้เป็นนายตะโกนออกมาเสียงดัง

“จริงของเจ้า ไม่หย่าโว้ยยยยย ยังไงข้าก็ไม่หย่า อย่างน้อยก็ขอสักสองหนาวเก็บเงินจากเบี้ยหวัดได้มากพอที่จะเปิดสถานศึกษาแล้วจะหย่าก็ค่อยหย่า แบบนี้ดีหรือไม่”

“เอ่อ ถะ...ถ้าพระชายาว่าดี หนิงเออร์ก็ว่าดีเพคะ” เมื่อตกลงกันได้ดังนั้น สองนายบ่าวพ่วงด้วยนางกำนัลนับสิบก็พากันกลับตำหนัก โดยที่ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นเฟยเทียนที่จดจ้องมาที่พวกนางเลยแม้แต่คนเดียว

“คนความจำหดหายจะมีท่าทีเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่จางเจียวซิน”


TIP : เด็กผู้หญิงที่ก้าวเข้าสู่วัย 15 ปีจะถือเป็นการก้าวเข้าสู่วัยสาวโดยสมบูรณ์และจะมีพิธีปักปิ่นให้กับเด็กสาววัยสิบห้าปี ซึ่งเด็กสาวในวันนี้สามารถแต่งงานได้แล้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   120. ตอนพิเศษ สองแฝดกับ “อย่ามาว่าน้องข้านะ!” (2)

    “ยึ้ย! นี่มันอันใดกัน! ใครถ่ายหนักแล้วเอามาเช็ดตรงนี้ แหวะ!” ไฉ่หงรีบเช็ดมือเข้ากับบานประตูแล้วรีบออกมาทันที เพราะกลัวว่าจะมีผู้ใช้ห้องสุขาต่อและคิดว่าตนเองเป็นคนทำ แต่ทว่าเด็กน้อยมิทันได้ระวังจึงเหยียบเข้ากับน้ำมะม่วงที่สองแฝดเทเอาไว้จนรองเท้าหรูเปรอะเปื้อนไปหมด“อ่าว! ไฉ่หงอยู่นี่เอง ข้าอยากขอโทษที่ต่อว่าเจ้าเมื่อวันก่อน ยกโทษให้ข้านะ” ซินอี๋ทำทีว่าบังเอิญเจอไฉ่หงที่หน้าห้องสุขา เขาแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับว่าเรื่องวันก่อนเขาได้ทำผิดไป“อะ เอ่อ ข้ายกโทษให้ แต่เจ้าอย่าได้มาขึ้นเสียงกับข้าอีกเล่า มิเช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน หึ!”“ขอบใจเจ้ามากนะไฉ่หง น้องข้าก็เอาแต่ใจเช่นนี้ มิได้ความเสียจริง” หย่งเล่อที่จู่ก็โผล่มาเกาะไหล่ไฉ่หงจากด้านหลัง มือเล็กของหย่งเล่อลูบไปทั่วแผ่นหลังและบั้นท้ายของไฉ่หง“อืม ข้าต้องไปแล้ว เจ้าก็สั่งสอนน้องเจ้าให้ดีด้วยเล่า” ว่าแล้วไฉ่หงก็เดินกลับเข้าห้องเรียนของตนทันทีหย่งเล่อและซินอี๋ที่มองไฉ่หงจากด้านหลังก็ยิ้มกริ่มพอใจกับผลงานตนเอง เพราะอาภรณ์ด้านหลังของไฉ่หงเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำมะม่วงสุกที่หย่งเล่อลงทุนใช้มือตนเองป้ายลงไป“ข้าว่าเจ้าไปล้างมือก่อนเถิด ข้าเหม

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   119. ตอนพิเศษ สองแฝดกับ “อย่ามาว่าน้องข้านะ!” (1)

    “หย่งเล่อเจ้าว่าน้องของเราจะเป็นหญิงหยือชาย” ซินอี๋และหย่งเล่อกำลัง ยืนเกาะขอบประตูห้องทำคลอด ที่บัดนี้ด้านในกำลังทำคลอดให้มารดาของพวกเขาอยู่หลังจากที่บิดาของพวกเขาให้คำมั่นว่าจะมีน้องชายน้องสาวมาให้พวกเขาเลี้ยงมานานนับหลายปีจนตอนนี้พวกเขาอายุได้สี่หนาวย่างเข้าห้าหนาวแล้วมารดาพวกเขาถึงได้ตั้งครรภ์และกำลังจะคลอด มิเหมือนกับท่านลุงซีห่าวกับท่านน้าเฟยเฟิ่งที่บัดนี้มีทั้งน้องชายวัยสองหนาว ทั้งท่านน้าเฟยเฟิ่งยังตั้งครรภ์ได้กว่าแปดเดือนแล้ว แต่ก็ช่างเถิด อย่างไรเสด็จพ่อก็ทำตามสัญญาแม้จะช้าไปหลายปีก็เถอะนะ…“ไม่รู้” หย่งเล่อจดจ้องอยู่ที่ประตูตาไม่กระพริบ เด็กน้อยกำลังกังวลว่าเสด็จแม่และน้องจะปลอดภัยหรือไม่ แต่ปากเล็กก็ยังเอ่ยตอบน้องชาย“แล้วเจ้าว่าน้องจะหน้าตาเหมือนผู้ใด เสด็จพ่อหยือเสด็จแม่”“ไม่รู้”“แต่ข้าว่าให้น้องเหมือนข้าน่าจะเข้าท่า เพราะข้าเป็นชายหนุ่มที่หย่อเหยาที่สุดในแคว้นเฉินแห่งนี้” ซินอี๋ใช้มือเล็กๆ ลูบคางของตนเองไปมา ดึงท่าทีคล้ายต้องการแสดงให้ผู้อื่นเห็นว่าตนเองนั้นหล่อเหลาเพียงใด สองแฝดคู่นี้แม้หน้าตา จะเหมือนกันจนแยกไม่ออกแต่ทว่านิสัยใจคอกลับแตกต่างกับลิบลับ คนหนึ่งนิ่งข

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   118. ตอนพิเศษ คืนเข้าหอ (ซีห่าวxเฟยเฟิ่ง) (2)

    “อ๊ะ อื้ออออ”จุ๊บ! จ๊วบ! ปากหนาเลื่อนไปครอบยอดถันสีแดงก่ำ ทั้งไล่เลีย ทั้งดูดดึงดั่งทารกที่หิวโหย เฟยเฟิ่งที่พึ่งเคยถูกสัมผัสที่ลึกซึ้งถึงกับตัวอ่อนระทวย ปล่อยให้ร่างหนารุกเร้าอยู่อย่างนั้น ปากบางถูกเจ้าของขบกัดจนแดงก่ำ สองมือลูบไล้ไปตามร่างกายอันกำยำของสามีอย่างหลงไหล“ทะ ท่านพี่ ของ ของท่านมัน-” ร่างกายเปลือยเปล่าบดเบียดแนบชิดกันจนเฟยเฟิ่งรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งดุนดันอยู่ที่บั้นท้ายของนางอยู่“อะฮึ่ม! มันคงอยากมาเล่นกับเจ้ากระมัง มาเถิด ทำให้พี่ดูว่าที่เจ้าเล่าเรียนมานั้นจะใช้ได้จริงหรือไม่” ซีห่าวผละกายออกจากเฟยเฟิ่งพลางถอยไปพิงอ่าง สองแขนแกร่งยกขึ้นพาดขอบอ่างดั่งคุณชายเจ้าสำราญที่รอรับการปรนนิบัติ เฟยเฟิ่งที่ถูกทวงถามก็รีบเค้นบทเรียนที่เล่าเรียนมาปรนนิบัติให้สามีประทับใจ“อึก! ของท่านดูเหมือนจะใหญ่กว่าแท่งหยกที่เสด็จแม่นำมาสอน” เฟยเฟิ่งเอื้อมมือที่สั่นเทาไปแตะแท่งทวนของสามีที่อยู่ใต้น้ำ มือบางชักรูดเบาๆ พลางวนนิ้วโป้งบนปลายหยัก“อืมมมม ดี มือเจ้านุ่มเหลือเกิน ซี๊ดดด” ซีห่าวแหงนหน้าสูดลมเข้าปากด้วยความเสียวซ่าน เฟยเฟิ่งเห็นท่าทีของสามีก็ได้ใจรีบรูดรั้งแท่งทวนช้าบ้างเร็วบ้างหวังให้สา

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   117. ตอนพิเศษ คืนเข้าหอ (ซีห่าวxเฟยเฟิ่ง) (1)

    “เป็นอย่างไรบ้าง มาให้แม่ดูเสียหน่อยว่าเรียบร้อยดีหรือไม่” ฮองเฮาหลี่เดินเข้ามาจัดชุดพิธีการสีแดงปักดิ้นทองที่เฟยเฟิ่งใส่อยู่ให้เป็นระเบียบมากขึ้น มือบางลูบไล้จัดแต่งเรือนผมของบุตรีพลางย้อนนึกถึงตอนที่เฟยเฟิ่งยังเป็นเด็กซุกซนวิ่งเล่นอยู่ในตำหนัก แต่มาบัดนี้เด็กน้อยแสนซนผู้นั้นกำลังจะได้ตบแต่งออกไปมีครอบครัวเป็นของตนเองแล้ว“ลูกงดงามหรือไม่เพคะ” เฟยเฟิ่งที่เห็นว่ามารดานิ่งเงียบไป จึงเอ่ยถามขึ้น“งดงาม แต่คงมิเท่าแม่ หึๆ”“โถ่! วันนี้เป็นวันสมรสของลูก เสด็จแม่จะมิยอมให้ลูกงดงามที่สุดบ้างเลยหรือเพคะ”“ฮ่าๆ ได้ๆ วันนี้แม่ให้เจ้างดงามที่สุด…เฟิ่งเออร์ แม้ตบแต่งออกไปแล้วแต่เจ้าก็ยังเป็นบุตรของแม่และเสด็จพ่อ หากว่าซีห่าวทำสิ่งใดให้เจ้าเจ็บช้ำน้ำใจขอเพียงเข้าบอกแม่ แม่จะให้เสด็จพ่อจัดการกับเขาเอง” ฮองเฮาหลี่อดเป็นห่วงบุตรีของตนมิได้ ด้วยเพราะตั้งแต่เกิดมาเฟยเฟิ่งมิเคยห่างจากอกบิดามารดาเลยสักครา“หึ อย่างซีห่าวนะหรือจะทำให้เฟิ่งเออร์เจ็บซ้ำน้ำใจ คงจะมีแต่คนของเรามากกว่าที่จะทำให้เขาปวดหัว” ฮ่องเต้เฟยหลงที่เพิ่งเดินเข้ามาเอ่ยเย้าบุตรของตน“โถ่ เสด็จพ่อละก็ ลูกมิได้ซุกซนถึงเพียงนั้นเสียหน่อย อีก

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   116. ตอนพิเศษ “เราทั้งคู่ต่างเป็นบุรุษ” (เฉินเฟยฉีxจ้าวจินเยว่) (2)

    “อืม…แค่กๆ” เฟยฉีรู้สึกตัวขึ้นมาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย ตาคมมองไปรอบๆ ก็พบว่าตะเกียงในห้องของเขาถูกจุดสว่างไสว ความทรงจำสุดท้ายคือเขารู้สึกตาพร่ามัว ทั้งยังเจ็บปวดไปทุกส่วน และหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดดับไป“องค์รัชทายาท ได้สติแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ” จินเยว่ที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงได้ ไม่นานก็ได้เสียงไอของคนบนเตียงเขาจึงได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา จิเยว่รีบเดินไปรินน้ำอุ่นมาให้เฟยฉีทันที ร่างบางพยายามประคองร่างสูงให้ดื่มน้ำให้มากๆ ด้วยการขับพิษในครั้งนี้เฟยฉีเสียเลือดไปมาก“แค่กๆ จินเยว่” ปากหนาเอ่ยเรียกคนรักด้วยเสียงออดอ้อน ยังดีที่เฟยเทียนสั่งให้นางกำนัลเฝ้าอยู่หน้าห้องบรรทม ภายในห้องจึงมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น“พ่ะย่ะค่ะ”“จินเยว่”“อึก! พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาทมีสิ่งใดจะรับสั่งกับกระหม่อมหรือ” ดวงใจน้อยๆ ของจินเยว่ถึงกับกระตุกเมื่อเห็นแววตาเว้าวอนของคนรัก“เยว่เยว่ เยว่เยว่”“ว่าอย่างไร”“ข้าเจ็บไปทั้งตัวเลย ฮึก! ใจข้าก็เจ็บ” ร่างสูงโถมกายเข้าซุกซบกับอกของ จินเยว่จนล้มหงายหลัง“ชะ เช่นนั้นกระหม่อมจะไปนำยามาให้ องค์รัชทายาทปล่อยกระหม่อมก่อนพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่ หากข้าปล่อยเจ้า เจ้าก็จะหนีไป”“กระห

  • เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว   115. ตอนพิเศษ “เราทั้งคู่ต่างเป็นบุรุษ” (เฉินเฟยฉีxจ้าวจินเยว่) (1)

    "ซี๊ดดดดด ตัวเล็กกระจิดริดเหตุใดจึงกัดเจ็บถึงเพียงนี้นะ”จินเยว่ที่กำลังเก็บสมุนไพรเงี่ยหูฟังเสียงที่ดังแว่วเข้ามาในหู ใบหน้าแสนน่ารักหันไปหันมาเพื่อสำรวจหาต้นเสียง เขาเดินไปตามเสียงที่ได้ยินสุดท้ายก็พบเข้ากับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังก้มๆ เงยๆ ล้างเลือดออกจากแผลบนมือ จินเยว่ขมวดคิ้วแน่นคิดไม่ตกว่าควรเข้าไปช่วยดีหรือไม่ หากเข้าไปช่วยจะเกิดเหตุการณ์ดังเช่นครั้งก่อนหรือไม่“เจ็บๆ หากรู้ว่ากัดเจ็บถึงเพียงนี้ อย่าหวังว่าข้าจะช่วย ข้าจะปล่อยเจ้าแห้งตายอยู่ในกับดักโง่ๆ นั่น ฮึ่ย!” เสียงบ่นกับตนเองของชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นทำให้จินเยว่อดยิ้มขำออกมามิได้ หากให้เขาคาดเดาชายหนุ่มผู้นี้คงจะช่วยสัตว์ที่ติดอยู่ในกับดักแต่ดันถูกสัตว์ตัวนั้นกัดมาเป็นแน่จึงได้มานั่งบ่นอยู่เช่นนี้น่าสงสารเสียจริง…“คิกๆ” จินเยว่หยุดหัวเราะออกมาโดยมิรู้ตัว“ใครน่ะ” แย่แน่แล้ว!!! จินเยว่รีบหลบไปอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ร่างบางตัวสั่นเทา ใจหนึ่งก็นึกกลัว แต่อีกใจหนึ่งก็อดสงสารชายหนุ่มผู้นั้นมิได้ หากชายหนุ่มถูกสัตว์มีพิษกัดเข้าเล่าจะทำเช่นไร“ข้าถามว่าใคร ออกมา! มิเช่นนั้นข้าจะถือว่าเจ้ามาร้าย” จินเยว่ได้ยินเสียงเข้มเอ่ยดังนั้นจ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status