ตอนที่ 7 ของขวัญลึกลับ

หลังจากเหตุการณ์โทรศัพท์ลับครั้งนั้น บรรยากาศระหว่างเกวลินและคีรินทร์ก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างละเอียดอ่อน คีร์ไม่ได้แสดงความโกรธเคืองออกมาอย่างชัดเจน แต่แววตาของเขากลับฉายแววความผิดหวังและความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เกวลินเองก็รู้สึกผิดและเสียใจที่ทำให้เขาไม่สบายใจ แต่ความปรารถนาที่จะกลับไปสู่โลกเดิมของเธอก็ยังคงฝังลึกอยู่ในใจ

คีร์ยังคงดูแลเธออย่างดี ไม่ขาดตกบกพร่อง แต่ความสนิทสนมและเป็นกันเองที่เคยมี กลับเจือไปด้วยความระมัดระวังและระยะห่างที่มองไม่เห็น เกวลินรู้สึกได้ว่าความเชื่อใจที่คีร์มีต่อเธอสั่นคลอน และเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเรียกคืนความรู้สึกนั้นกลับมาได้หรือไม่

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนตามลำพัง สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นกล่องของขวัญขนาดเล็กวางอยู่บนม้านั่งใต้ร่มไม้ใหญ่ กล่องถูกห่อด้วยกระดาษสีดำสนิท ผูกด้วยริบบิ้นสีแดงเข้ม ดูลึกลับและน่าสนใจ

เกวลินขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอไม่เห็นว่าใครนำกล่องนี้มาวางไว้ และคีร์ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องของขวัญใดๆ กับเธอ

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เกวลินเดินเข้าไปใกล้และหยิบกล่องนั้นขึ้นมา น้ำหนักของมันเบาจนน่าประหลาดใจ ไม่มีชื่อผู้ส่งหรือผู้รับปรากฏอยู่บนกล่อง ทำให้ความสงสัยของเธอเพิ่มมากขึ้น

เธอตัดสินใจที่จะเปิดกล่องนั้นที่สวนนั่นเอง เมื่อแกะกระดาษห่อออก สิ่งที่อยู่ข้างในคือซองจดหมายสีขาวสะอาด ไม่มีข้อความใดๆ เขียนอยู่บนซอง

เกวลินเปิดซองด้วยความระมัดระวัง และดึงกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่พับไว้อย่างเรียบร้อยออกมา บนกระดาษมีตัวอักษรที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆ เพียงไม่กี่คำ

> “ความจริงที่ซ่อนอยู่ กำลังจะถูกเปิดเผย”

>

หัวใจของเกวลินเต้นแรง เธอไม่เข้าใจความหมายของข้อความนี้ ใครเป็นคนส่งของขวัญนี้มาให้เธอ และความจริงที่ซ่อนอยู่คืออะไร

ความรู้สึกไม่ปลอดภัยแล่นริ้วไปทั่วร่าง เธอรีบเก็บกระดาษและกล่องนั้นไว้กับตัว และเดินกลับเข้าไปในบ้านด้วยความกระวนกระวายใจ

เมื่อเข้าไปในห้องนั่งเล่น เกวลินเห็นคีร์นั่งอยู่ที่โซฟา กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา เขาก็รีบตัดสาย

"มีอะไรหรือเปล่า?" คีร์ถามด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก

เกวลินส่ายหน้า "ไม่มีอะไรค่ะ" เธอตัดสินใจที่จะยังไม่บอกเรื่องของขวัญลึกลับนี้กับเขาในตอนนี้ เธอต้องการคิดทบทวนเรื่องนี้ให้รอบคอบเสียก่อน

ตลอดทั้งวัน เกวลินรู้สึกกระวนกระวายใจ เธอพยายามที่จะสืบหาว่าใครเป็นคนส่งของขวัญนั้นมาให้เธอ แต่ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ ลูกน้องของคีร์ที่คอยดูแลเธออยู่ตลอดเวลา ก็ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆ

ในตอนเย็น ขณะที่พวกเขากำลังทานอาหารเย็นด้วยกัน บรรยากาศเงียบผิดปกติ เกวลินสังเกตเห็นว่าคีร์ดูเหม่อลอยและครุ่นคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง

"มีอะไรกวนใจคุณหรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

คีร์เงยหน้ามองเธอ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "ฉันรู้สึกไม่ดี...เหมือนกำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น"

คำพูดของเขาทำให้เกวลินรู้สึกหนาวเยือกไปถึงกระดูก เธอคิดถึงข้อความลึกลับในกล่องของขวัญ และความรู้สึกไม่สบายใจของคีร์ก็ยิ่งทำให้เธอหวาดหวั่นมากขึ้น

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ คีร์ขอตัวไปทำงานในห้องทำงานตามปกติ เกวลินนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นตามลำพัง ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว เธอตัดสินใจที่จะเปิดกล่องของขวัญนั้นอีกครั้ง และพิจารณากระดาษโน้ตแผ่นนั้นอย่างละเอียด

ลายมือที่เขียนดูคุ้นตาอย่างประหลาด แต่เธอก็ไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นลายมือของใคร ข้อความสั้นๆ นั้นยิ่งทำให้เธอสับสนและหวาดระแวง

ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของคีร์ก็ดังขึ้น เกวลินสะดุ้งตกใจ เธอรีบซ่อนกล่องของขวัญไว้ด้านหลัง และแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือ

คีร์เดินออกมาจากห้องทำงานด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก

"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

"พวกมัน..." คีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ "พวกมันโจมตีฐานที่มั่นของเรา"

หัวใจของเกวลินหล่นวูบ เธอรู้ทันทีว่าสิ่งที่คีร์กังวลได้เกิดขึ้นจริงแล้ว

"แล้วคุณจะทำยังไง?"

"ฉันต้องไป" คีร์ตอบอย่างรวดเร็ว "เธอต้องอยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด"

"แต่ฉัน..."

"ไม่มีแต่" คีร์ขัดจังหวะเสียงหนักแน่น "ที่นี่ปลอดภัยที่สุด ลูกน้องของฉันจะดูแลเธอ"

ก่อนที่เกวลินจะได้พูดอะไรอีก คีร์ก็รีบออกไปจากบ้านพักอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เธออยู่เบื้องหลังด้วยความหวาดกลัวและสับสน

ตลอดทั้งคืนนั้น เกวลินนอนไม่หลับ เธอได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งเข้าออกบริเวณบ้านพักตลอดเวลา และสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่ปกคลุมไปทั่วทุกอณู

ในเช้าวันต่อมา คีร์กลับมาด้วยสีหน้าที่อ่อนล้า แต่แววตาของเขายังคงเด็ดเดี่ยว

"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว" เขาบอกเธอ "เราจัดการพวกมันได้"

เกวลินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ความกังวลในใจเธอก็ยังไม่จางหายไป

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" เธอถาม

"เป็นการโจมตีจากแก๊งคู่แข่ง" คีร์อธิบาย "พวกมันต้องการที่จะท้าทายอำนาจของเรา"

"แล้วทำไม...ทำไมพวกเขาถึงโจมตีในตอนนี้?"

คีร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความระมัดระวัง "ฉันคิดว่า...อาจจะมีใครบางคนให้ข้อมูลกับพวกมัน"

คำพูดของเขาทำให้เกวลินรู้สึกหนาวเยือกไปถึงสันหลัง เธอคิดถึงของขวัญลึกลับและข้อความที่อยู่ในนั้น มันอาจจะมีความเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"คุณสงสัยใคร?" เกวลินถามเสียงแผ่ว

คีร์ส่ายหน้า "ยังไม่แน่ใจ...แต่ฉันจะสืบเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด"

ตลอดทั้งวัน คีร์ดูระแวดระวังตัวมากขึ้น เขาคอยจับตาดูทุกคนรอบข้าง และสั่งให้ลูกน้องเพิ่มความเข้มงวดในการรักษาความปลอดภัย

เกวลินตัดสินใจที่จะบอกเรื่องของขวัญลึกลับให้คีร์รู้ เธอหยิบกล่องและกระดาษโน้ตออกมาจากที่ซ่อน และยื่นให้เขา

"นี่..." เกวลินพูดเสียงเบา "ฉันเจอสิ่งนี้ในสวนเมื่อวาน"

คีร์รับกล่องและกระดาษโน้ตไปพิจารณา ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองข้อความนั้นอย่างละเอียด

"ใครให้เธอมา?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย

"ฉันไม่รู้ค่ะ มันวางอยู่บนม้านั่ง"

คีร์ขมวดคิ้วมุ่น เขาพลิกกระดาษโน้ตไปมา ราวกับกำลังพยายามถอดรหัสความหมายที่ซ่อนอยู่

"ลายมือนี้..." เขาพึมพำ "มันคุ้นตา..."

ทันใดนั้นเอง แววตาของคีร์ก็เบิกกว้างขึ้น ราวกับเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก

"นี่มัน..." เขาเงยหน้ามองเกวลินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจและความไม่เชื่อ "นี่มันลายมือของ..."

ก่อนที่คีร์จะพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขารับโทรศัพท์และฟังอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็ยิ่งซีดเผือดลง

"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยความกังวล

คีร์วางโทรศัพท์ลงช้าๆ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างไม่กะพริบ

"พวกมัน..." เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า "พวกมันจับตัว..."

คำพูดของเขาขาดหายไป เกวลินมองเขาด้วยความหวาดกลัว เธอรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์บางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น

"จับตัวใคร?" เธอถามเสียงสั่น

คีร์กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำให้โลกทั้งใบของเกวลินราวกับแตกสลาย

"พวกมันจับตัว...น้องสาวของฉันไป"

ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้อง มีเพียงเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาของคนทั้งสอง เกวลินรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เธอไม่เคยรู้ว่าคีร์มีน้องสาว และการที่ศัตรูของเขาจับตัวน้องสาวของเขาไป ก็หมายความว่าสถานการณ์เลวร้ายกว่าที่เธอคิดไว้มากนัก

ของขวัญลึกลับที่เธอได้รับ ข้อความที่แฝงไปด้วยความหมาย และเหตุการณ์โจมตีฐานที่มั่น...ทุกอย่างดูเหมือนจะเชื่อมโยงกันอย่างน่าสะพรึงกลัว

และเกวลินก็ตระหนักได้ว่า เธอไม่ได้เป็นเพียงเหยื่อในเกมอันตรายนี้อีกต่อไป แต่เธอกำลังก้าวเข้าสู่ใจกลางของความขัดแย้งที่อาจจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอและคีรินทร์ไปตลอดกาล