16 - ปากอย่าง ใจอย่าง

ปากอย่าง ใจอย่าง

ณ บ้านปัญญาพิวัฒน์

ธนากลับเข้ามาถึงบ้านในเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ก็พบกับความเงียบภายในบ้าน เพราะทุกคนหลับกันหมดแล้ว ร่างสูงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน โดยเป้าหมายแรกคือ ห้องของเดียน่า เมื่อพบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค ชายหนุ่มจึงเดินกลับเข้าไปที่ห้องของตัวเอง ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

และใช้เวลาเพียงไม่นาน ร่างสูงที่สวมชุดนอนก็เดินออกมาจากห้องตัวเองด้วยท่าทีที่เบาที่สุด และเดินหน้ามุ่งตรง ไปยังห้องของเดียน่าทันที

เมื่อเข้าไปได้กลับพบเพียงความมืดปกคลุม แต่ก็พอมองเห็นรางๆ แสงสลัวจากด้านนอกที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง และทั้งห้องก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบที่มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน ร่างสูงเดินย่องเข้าไปทางเตียงนอน พบเพียงร่างบางที่นอนหลับสนิทที่มุดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา

ร่างสูงยืนมองอย่างพิจารณาอยู่สักพัก และขึ้นไปบนเตียงนอนของหญิงสาว แล้วสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบาง แล้วสวมกอดหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมๆจากตัวของหญิงสาวตามซอกคอระหง และก็อดใจไม่ไหวที่ยกมือขึ้นมาจับเต้าอวบคู่งามของหญิงสาว

“หึ โนบราด้วย...” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้ม

“อื้อ...อ้ายยย” ร่างบางขยับตัวทันที เมื่อมีสิ่งรบกวนการนอนของเธอ และก็ลืมตาขึ้นมา ก็ต้องตกใจร้องขึ้นเสียงดัง เมื่อพบร่างสูงที่อยู่ในความมืดขึ้นคร่อมเธอไว้แล้ว

“ชู่ว์...ฉันเอง” ร่างสูงของธนารีบเอามือปิดปากของหญิงสาวเอาไว้ แล้วรีบเอ่ยบอกทันทีว่าเขาคือใคร

“คุณ...มาอยู่ที่ห้องเดียร์ได้ยังไงกัน แล้วไหนบอกว่าไปงานยาว แล้วทำไมกลับมาตอนนี้” หญิงสาวถามออกมาด้วยคำถามที่ยาวเหยียด

“พึ่งกลับมานี้แหล่ะ...นอนได้แล้วถามอะไรมาก” เสียงทุ้มของร่างสูงเอ่ยบอก พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนข้างๆกับเธอ และก็ไม่ลืมที่จะสวมกอดเอาไว้

“นอน คุณก็ไปนอนที่ห้องคุณสิ” เดียน่าเอ่ยปากไล่ทันที เมื่อเห็นร่างสูงทิ้งตัวนอนกับเธอ พร้อมกับพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมกอดนั้นของร่างสูง

“ฉันจะนอนที่นี่คืนนี้” ธนาเอ่ยบอก พร้อมกับกระชับอ้อมกอดที่แน่นขึ้น และก้ยกขาขึ้นพัดหญิงสาวเอาไว้อีกที

“คุณ...” หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้นโตเท่าไข่ห่านทันที

“นอน ฉันง่วงแล้ว ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดฉันจะทำมากกว่านอนกอด ฟอด...” ร่างสูงเอ่ยบอกอย่างจริงจัง พร้อมกับทำท่าทางใส่ แล้วหอมแก้มของหญิงสาวไปฟอดหนึ่งเมื่อเอ่ยจบ

“...” เดียน่าได้แต่ทำหน้าเหวอ แล้วยอมนอนอยู่นิ่งๆ ในอ้อมกอดของร่างสูงอย่างปกิเสธไม่ได้

เพียงเวลาไม่นานร่างสูงก็เพียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ เพราะหลับไปแล้ว โดยที่ยังไม่ยอมคลายวงแขนออกจากตัวของเดียน่า แถมลมหายใจยังคงเป่ารดต้อนคอของหญิงสาวอีกด้วย ทำให้ร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดตอนนี้ แทบนอนหลับไม่ลงเอาเสียเลย

จนกระทั้งรุ่งเช้าหญิงสาวที่เป็นฝ่ายลืมตา ตื่นขึ้นมาก่อน ยังคงพบร่างสูงนอนกอดเธออยู่ ร่างบางขยับตัวช้าๆ อย่างเบาที่สุด แล้วหันหน้าเข้าหาร่างสูงที่ยังคงหลับสนิทอยู่

หญิงสาวจ้องมองใบหน้าคมที่ยังคงหลับสนิท *เขาหล่อมาก หล่อแบบไม่มีที่ติเลย* ในตอนที่หลับใบหน้าโหดร้าย ดั่งเสือดุตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างไปจากใบหน้าของชีโน่เลย เหมือนลูกชายไม่มีผิดเพี้ยนไปไหนเลย ร่างบางยกมือขึ้นหมายจะแตะไปที่ใบหน้าคมอันหล่อเหล่านั้น

“จะทำอะไร” เสียงทุ้มของร่างสูงดังขึ้นมาเสียก่อน พร้อมกับจับมือของหญิงสาวเอาไว้

“คือ...” หยิงสาวไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร และพยายามที่จะชักมือกับคืนมา

“หลงเสน่ห์ในความหล่อของฉันเหรอ หืมมม” ร่างสูงเอ่ยแซวขึ้นมา และแกล้งจับหญิงสาวพลิกนอนหงาย แล้วเจ้าตัวกลับคร่อมแทน

“...” หญิงสาวหลบหน้าหนี และพยายามใช้มือห้ามโดยดันหน้าอกของร่างสูงเอาไว้ เป็นจังหวะที่มือฝ่าเย็นๆ ของเธอลูบไปโดนเข้ากับหน้าอกของธนาพอดี เพราะไม่ได้ติดกระดุมด้านบนพอดี

“เดียร์...เธอรู้ไหมว่าลูบหน้าอกผู้ชายแล้วมันจะเป็นยังไงต่อ” ธนาถามขึ้น พร้อมกับสายตาที่ผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“ดะเดียร์ไม่รู้หรอกคะ เดียร์ไม่ใช่ผู้ชาย แล้วเดียร์ก็เป็นผู้หญิง คุณรีบลุกออกไปจากที่นี่ได้แล้วค่ะ เดียร์จะลงไปช่วยป้านวลเตรียมอาหารเช้า” เดียน่าเอ่ยบอก พร้อมกับพยายามดันหน้าอกแกร่งของธนาออก

“อาหารเช้ามันเป็นหน้าที่ของแม่บ้าน ฉันจ่ายค่าจ้างนะ เธอไม่ได้รับเงินเดือนจะไปทำให้เปลืองแรงทำไมกัน” ธนาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เริ่มดุดัน

“ก็คุณเลี้ยงดูเดียร์มา ก็ถือว่าเดียร์ทำงานตอบแทนคุณยังไงละค่ะ” เดียน่ายังคงหาเหตุผลมาโต้แย้งกับร่างสูงตรงหน้า

“สิ่งที่เธอต้องตอบแทนฉันคือ นอนให้ฉันเอาไปตลอดจนกว่าฉันจะเบื่อ นี้ยาอย่าลืมกินด้วยล่ะ หมดแล้วฉันจะเอาแผงใหม่มาให้อีก” ธนาพูดบอกเหตุผลขึ้นมา แล้วเอายาคุมแบบรายเดือน ที่ถือติดมาด้วยเมื่อคืน ยื่นให้ตรงหน้าหญิงสาว

“นี่คุณ...แล้วยาอะไร แล้วทำไมเดียร์ต้องกินด้วย” เดียน่าถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

“ยาคุม ไม่รู้จักหรือ” ธนาบอกออกมา พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของเดียน่านิ่ง

“ยาคุม แล้วคุณเอามาให้เดียร์ทำไม” เดียน่าเบิกตากว้างเท่าไข่ห่าน เมื่อได้ยินคำว่ายาคุม แล้วถามกลับไปทันที

“ไม่กินก็ได้น่ะ เพราะฉันไม่ได้สนเรื่องนั้นอยู่แล้ว” ธนาพูดขึ้นมาอีกที ด้วยท่าทีที่ประชดประชัน

“คุณ!” เดียน่าตาลุกวาวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นและตั้งสติได้ หญิงสาวกระเข่าตรงกลางเป้าของร่างสูงทันที ที่กำลังจะก้มลงมาจูบเธอ แล้วรีบลุกขึ้นทันที

“โอ้ยยย...ยัยตัวแสบ เธอกล้าทำร้ายฉันเหรอ” ร่างสูงร้องออกมา พร้อมกับปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ แล้วนอนขุดตัว กุมเป้าตัวเองอยู่สักพัก จึงรีบสาวเท้ายาวตามหญิงสาวไป แต่ก็ไม่ทันเอาเสียแล้ว

“ว้าย...” เดียน่าร้องขึ้นอย่างตกใจ รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ และล็อคประตูไว้ทันที เพื่อไม่ให้ร่างสูงเข้ามาได้

ปัง

“เดียร์ เปิดประตู” ธนาเปล่งเสียงเข้มขึ้นมา พร้อมกับทุบไปที่ประตูห้องน้ำ

ปัง ปัง

ร่างสูงยังคงยืนทุบประตูอยู่ แต่ยังไร้เสียงตอบรับจากหญิงสาวคนที่อยู่ด้านใน ธนาจึงยอมหยุด และเดินออกมา

“ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ เธอได้ชดใช้อีกยาวแน่” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น เมื่อกำลังจะเปิดประตูออกจากห้องของหญิงสาวไป