แชร์

บทที่ 2

ผู้เขียน: กานเฟย
“อย่าตีท่านแม่ของข้า...”

หลังจากที่เสี่ยวเมาล้มบนพื้น กระอักเลือดออกมาแล้วก็คลานเข้าไปหาหลิงอวี๋อย่างไม่ยินยอม ยังคิดที่จะใช้ร่างกายที่อ่อนแอของตนช่วยรับแส้ให้กับนางอีก

หลิงอวี๋มองไปยังมุมปากของเสี่ยวเมาที่ยังคงมีเลือดไหลซึม ในใจก็ยิ่งสั่นสะท้านขึ้นมา…

ในความทรงจำนั้น หลิงอวี๋ใส่ใจเสี่ยวเมาน้อยนัก ทำให้เสี่ยวเมาที่คลอดมาแข็งแรงมาก กลับยิ่งเลี้ยงดูก็ยิ่งผอมบาง...

“ท่านอ๋อง… นี่? โบยต่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” มือเฆี่ยนเอ่ยถามออกมาอย่างระมัดระวัง

“ลากลูกนอกสมรสนั่นออกไป โบยต่อ!”

ชายหนุ่มสูงส่งราวกับเทพเจ้านั้น ถึงแม้ว่าจะเห็นเสี่ยวเมากระอักเลือดออกมา ก็ยังคงดูเฉยชาไร้ซึ่งอารมณ์ดั่งเก่า

“เสี่ยวเมา ไปเถอะ ปกตินางก็ไม่ได้ดูแลเจ้าดีนัก เจ้ายังสนใจว่านางจะเป็นตายไปเพื่อเหตุอันใด!”

หญิงชราคนหนึ่งวิ่งเข้ามา เมื่ออุ้มเสี่ยวเมาได้ก็ออกไป

“อย่าตีท่านแม่… ปล่อยข้า!”

เสี่ยวเมายังคงร้องตะโกนออกมาอย่างเศร้าโศก ไม่สนใจว่าตรงมุมปากของตนจะมีเลือดไหลออกมา ดิ้นรนอย่างแรงอยู่ในอ้อมแขนของหญิงชรา

หญิงชรากอดเขาเอาไว้แน่น มือเฆี่ยนยังคงโบยแส้ลงไปบนกายของหลิงอวี๋

เสี่ยวเมาเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากที่ใดกัน ดิ้นรนจนออกมาได้แล้วพุ่งกระโจนเข้าใส่ชายที่อยู่บนรถเข็น ร้องตะโกนออกมาด้วยความเกลียดชัง

“หากว่าท่านกล้าตีท่านแม่ของข้าจนตาย ข้าก็จะกัดท่านให้ตาย!”

เพียงแต่ว่า เสี่ยวเมาเพิ่งจะวิ่งไปถึงข้างกายของอ๋องอี้เซียวหลินเทียนนั้น ยังมิทันได้ลงมือ ก็มีองครักษ์นายหนึ่งพุ่งเข้ามา ใช้ขาเตะเสี่ยวเมาอย่างแรงจนกระเด็นลอยไป

“อย่านะ...”

หลิงอวี๋ส่งเสียงขู่เพื่อหยุดรั้งเอาไว้ ทว่าไม่ทันการเสียแล้ว!

เสี่ยวเมากระเด็นลอยออกไปราวกับว่าวลม ก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างแรง

หัวใจของหลิงอวี๋หยุดเต้นลงทันที พลันรู้สึกได้ว่าโลกนี้ดูเงียบสนิทลงในทันใด!

เด็กน้อยตัวเล็กเพียงนั้น จะทนรับแรงเตะของเขาได้อย่างไร?

ทั่วทั้งร่างของหลิงอวี๋กระตุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด นางรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเช่นเดียวกัน เมื่ออ้าปากก็กระอักเอาเลือดสดออกมา...

ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธและเกลียดชัง...

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้น หลิงอวี๋จะบีบบังคับให้เซียวหลินเทียนแต่งงานกับตน แต่เมื่อเธอมองมันผ่านความทรงจำแล้ว ก็พบว่าหลิงอวี๋รักเซียวหลินเทียนคนชั่วผู้นี้อย่างลึกซึ้ง ในสายตาไม่มีชายอื่นใดอยู่เลย!

เด็กคนนี้อาจจะคลอดก่อนกำหนด!

ในยุคปัจจุบันนั้น เด็กที่คลอดตอนอายุแปดเดือนมีอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาถือสิทธิ์อะไรถึงได้มาสงสัยว่านางทำผิดศีลธรรม เพียงเพราะว่าเด็กที่คลอดก่อนกำหนดสองเดือน?

เสี่ยวเมาจะต้องเป็นลูกของเซียวหลินเทียนอย่างแน่นอน!

“เซียวหลินเทียน… เขาเป็นลูกของท่าน! ท่านทำกับเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านจะไม่เจ็บปวดเลยหรืออย่างไรกัน?”

หลิงอวี๋ทั้งโมโหทั้งรำคาญใจ สบถด่าออกมา ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำด้วยโทสะ จ้องมองไปยังเซียวหลินเทียน...

ชายสารเลวผู้นี้ จะไม่ชื่นชอบหลิงอวี๋ก็ช่างเสียกระไร!

ทว่าเสี่ยวเมานั้นเป็นบุตรแท้โดยชอบธรรมของเขา ทำไมเขาถึงได้ทำใจปฏิบัติเช่นนี้กับเสี่ยวเมาได้!

เซียวหลินเทียนรับรู้ได้ถึงสายตาของนาง ก็ตะลึงออกมาเล็กน้อย

เซียวหลินเทียนมองไปยังเด็กน้อยที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย ในใจสั่นสะท้านขึ้นเล็กน้อย...

“ลูกนอกสมรสที่มีอายุครรภ์เพียงแปดเดือนที่คลอดออกมานี้ ในเมืองหลวงไม่มีใครที่ไม่รู้! ท่านยังคิดที่จะโยนมาให้ท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?” องครักษ์พูดแทรกขึ้น

“คิดจริง ๆ หรือว่าหลายปีมานี้ ที่ท่านอ๋องไม่ได้ไล่พวกท่านออกไป ก็เลยคิดว่าพวกท่านเป็นเจ้านายในตำหนักอ๋องแห่งนี้?”

สีหน้าของฃองครักษ์เอ่ยด่าเหยียดหยามออกมา “เด็กนอกสมรสนั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตั้งแต่ที่เฮยจื่อเข้าตำหนักมา ก็รังแกเขามาตลอด!”

“ท่านอ๋องมิได้ลืมว่าหลายวันก่อนหน้านั้น เรื่องที่เด็กนอกสมรสนี่ลวกเฮยจื่อเข้า...”

คำพูดนี้ขององครักษ์ ทำให้ดวงตาของเซียวหลินเทียนดูมืดมนขึ้น เมื่อคิดถึงแขนของเฮยจื่อที่ถูกลวกจนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดเข้า ก็เอ่ยเสียงเคร่งขรึมออกมา “โบยต่อไป!”

เซียวหลินเทียนเพิ่งจะเอ่ยออกมาจบ พ่อบ้านฟั่นก็รีบวิ่งเข้ามาร้องเรียก

“ท่านอ๋อง มิดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ เฮยจื่อกระอักเลือดออกมาไม่หยุดเลย หมอจางบอกว่าเขาเกือบจะไม่ไหวแล้ว ให้...ให้จัดเตรียมงานศพขึ้น...”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็ดูมืดมนขึ้น จ้องมองไปยังหลิงอวี๋อย่างโหดร้ายแล้วเอ่ยคำรามออกมา

“โบยต่อไป! หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮยจื่อ นาง เด็กนอกสมรสนั่น และยังมีนางรับใช้แม่นมข้างกายของหลิงอวี๋จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเฮยจื่อ!”

มือของเซียวหลินเทียนชี้ไปที่เสี่ยวเมาที่นอนอยู่บนพื้นไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย หลิงอวี๋และคนรับใช้ข้างกายของนางอย่างไร้ปรานี

เพียะ!

เพียะ!

เมื่อถูกแส้ฟาดลงมานั้น หลิงอวี๋ทนทุกข์อยู่ไม่กี่ครั้งก็ไม่อาจทนรับความเจ็บปวดจนสลบลงไป...

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
ถูกแส้ฟาดจนสลบไป
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2602

    ขณะที่ฉีเต๋อกำลังยืนเฝ้าอยู่อย่างสง่าผ่าเผย จู่ ๆ เขาก็เหลือบไปเห็นสตรีผู้หนึ่งกำลังจ้องมาที่ตนมิวางตาฉีเต๋อปรายตามองไปแล้วหันไปทางอื่นอย่างมิสนใจ แต่หลังจากนั้น ฉีเต๋อกลับหันกลับมาอีกครั้ง แล้วจ้องมองสตรีผู้งดงามนางนั้นอย่างมิอยากจะเชื่อสายตาใบหน้าของสตรีผู้นั้นแย้มยิ้มละมุน และกำลังมองเขาอย่างอบอุ่นและแฝงไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู“ฮองเฮา… องค์จักรพรรดิ…”เมื่อฉีเต๋อเห็นใบหน้าของหลิงอวี๋ได้ชัดเจน ต่อจากนั้นก็เห็นเซียวหลินเทียนด้วย เขาจึงมิรีรอรีบพุ่งไปคุกเข่ากลางถนนทันที น้ำเสียงเขาสะอื้นไห้ และน้ำตาไหลรินจนเต็มใบหน้าหนึ่งปีกว่าแล้ว!พวกเขาทั้งหมดต่างก็เงยหน้ารอคอยองค์จักรพรรดิและฮองเฮาที่ในที่สุดก็กลับมาอย่างปลอดภัยอย่างมีความหวัง!“ฮองเฮา… หนึ่งปีกว่าแล้ว บ่าวยังคิดว่าท่าน… ท่าน...”ฉีเต๋อตื้นตันเสียจนพูดมิออกเหล่าองครักษ์กองทัพหลวงที่อยู่ด้านข้างก็ต่างพากันมองไปทางขันทีเสี่ยวฉีที่ได้รับความไว้วางใจจากองค์รัชทายาทกำลังคำนับให้บุรุษสตรีคู่หนึ่งรู้สึกตื้นตันจนพูดมิออกเช่นกันกระทั่งองครักษ์กองทัพหลวงเหล่านั้นพินิจพิจารณาหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนทันทีที่มองไป พวกเขา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2601

    ภายใต้การชี้แนะของท่านลุงหลี่ หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนจึงได้เห็นชลประทานขุดใหม่ที่เรียงรายอย่างดีเป็นระเบียบ และเป็นประโยชน์ให้ราษฎรที่ทำการเกษตรได้จริง ๆทั้งสองคนพูดคุยกับครอบครัวของท่านลุงหลี่อยู่อีกสักพักใหญ่ จึงได้รู้ข่าวจากคนในครอบครัวของท่านลุงหลี่ว่าในราชสำนักมิได้เกิดเรื่องใหญ่ใด ๆ ขึ้น ทุกอย่างล้วนดำเนินไปตามแผนพัฒนาที่หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนวางไว้ก่อนหน้านี้อย่างเรียบร้อยทั้งสองคนรู้สึกปลื้มใจยิ่งนัก จากนั้นก็กล่าวลาครอบครัวท่านลุงหลี่ และจ่ายเงินซื้อม้าสองตัวกลับเมืองหลวง“ข้ามิคาดคิดเลยจริง ๆ ว่าในราชสำนักจะสงบสุขเช่นนี้!”เซียวหลินเทียนเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกก่อนหน้านี้เพื่อที่จะแย่งชิงบัลลังก์กัน เหล่าองค์ชายต่างก็วางแผนหลอกลวงกัน และต่อสู้กันเองภายในเดิมทีเซียวหลินเทียนคิดว่า เมื่อตนและหลิงอวี๋มิอยู่ในราชสำนัก อาศัยท่านอดีตเสนาบดีและท่านอ๋องเฉิงก็คงมิอาจควบคุมพวกคนชั่วร้ายเหล่านั้นได้ไหนเลยจะคิดว่าแม้ตนจะมิอยู่ ในราชสำนักก็สามารถสงบเรียบร้อยได้เช่นกันหลิงอวี๋ยิ้มแล้วเอ่ยออกไป “แม้ใจคนจะยากแท้หยั่งถึง แต่พวกเราก็ต้องเชื่อว่าคนส่วนใหญ่เป็นคนใจดีเพคะ ดังเ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2600

    เมื่อได้ยินหลิงอวี๋เอ่ยถามเช่นนั้น ลูกสะใภ้ของท่านลุงหลี่ซึ่งเป็นสตรีซื่อ ๆ คนหนึ่งก็ก้าวเข้ามา แล้วจับมือหลิงอวี๋ไว้พร้อมทั้งเอ่ยถามว่า “น้องหญิง เจ้าเลี้ยงวัวเลี้ยงแกะเป็นหรือไม่?”“เย็บปักถักร้อยเล่า เป็นหรือไม่?”“หมู่บ้านตระกูลหลี่ของพวกเรามีโรงงานอยู่หลายแห่งทีเดียว ทั้งหมดล้วนเหมาะให้สตรีไปทำงานทั้งนั้น!”“ขอเพียงเจ้ามิเกียจคร้านและขยันทำงาน มินานก็จะมีชีวิตอยู่อย่างราบรื่นในหมู่บ้านตระกูลหลี่แน่นอน!”ลูกชายของท่านลุงหลี่ก็เข้ามาเช่นกัน เขาเอ่ยก็กับเซียวหลินเทียนว่า “ดูเจ้าท่าทางมีการศึกษา หากทำไร่นามิไหว ขอเพียงรู้ตำรา ข้าก็สามารถแนะนำเจ้าให้ไปเป็นครูที่หออักษรในหมู่บ้านได้นะ!”เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ตกตะลึง เขาจำได้ว่าเมื่อก่อนตนเคยมาหมู่บ้านตระกูลหลี่ หมู่บ้านนี้ไม่มีแม้แต่หออักษรเนื่องด้วยความยากจนข้นแค้นนี่เขาเพิ่งจากไปเพียงปีกว่า ไหนจึงจัดตั้งหออักษรได้แล้วเล่า?“ท่านลุง ข้าจำได้ว่าเมื่อก่อนเคยมาที่นี่ หมู่บ้านของพวกท่านแร้นแค้นยิ่ง แค่จะมีกินให้อิ่มท้องก็ยังเป็นปัญหา แล้วไหนมิได้มาสักพักใหญ่ เหตุใดจึงเปลี่ยนแปลงไปมากถึงเพียงนี้หรือ?”เซียวหลินเทียนเอ่ยถามออกไปอย่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2599

    สิบสองนักษัตร สิบสองประตู หากด้านในมีความรู้ที่ล้ำสมัยทั้งหมด เช่นนั้นเมื่อเรียนรู้และนำมาใช้อย่างถูกทางก็สามารถสร้างประโยชน์ให้แก่มนุษยชาติได้แต่หากพบเจอคนเช่นอูอวี๋หลานหรือหลงหมิง เมื่อคนเช่นนั้นได้เรียนรู้แล้วก็อาจกลายเป็นหายนะต่อผู้คนในใต้หล้าได้!การที่เจ้าของตำหนักใต้ดินตั้งนาฬิกาทรายเอาไว้ บางทีอาจจะเป็นเพราะคิดว่าในระยะเวลาอันสั้นถึงเพียงนี้ คนที่มีวาสนาได้เข้ามาในตำหนักใต้ดินสามารถเรียนรู้ได้เท่าใดก็ตามนั้นไปเถิด!หลิงอวี๋คิดถึงขั้นที่ว่า บางทีการจะได้เรียนรู้สิ่งใด ก็อาจขึ้นอยู่กับโชคชะตาของแต่ละคนด้วย“พวกเรากลับกันเถิดเพคะ!”แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิอยากจากตำหนักใต้ดินไปเช่นนี้ แต่นางก็รู้ดีว่าโชคชะตาของตนและเซียวหลินเทียนกับตำหนักใต้ดินได้สิ้นสุดลงแล้วต่อให้พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อและใช้ความพยายามอย่างหนัก ก็มิอาจเปิดประตูบานนี้ได้หากตำหนักใต้ดินแห่งนี้ยังมีโอกาสในการเปิดครั้งสุดท้าย ก็ให้เป็นโอกาสของผู้มีวาสนาคนอื่นเถิด!“ไปกันเถิด!”ภายใต้คำชี้แนะของหลิงอวี๋นั้นทำให้เซียวหลินเทียนคิดได้เช่นกัน เขาจึงจูงมือหลิงอวี๋ แล้วทั้งสองก็เดินลงจากภูเขาไปด้วยกัน“อาอวี๋ เจ้าคิดว่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2598

    “เซียวหลินเทียน เมื่อครู่ท่านบอกว่าเห็นว่ามีคนเข้าไป ท่านรู้ได้อย่างไร?”เดิมทีหลิงอวี๋ยังคิดว่าตนกับเซียวหลินเทียนคือคนแรกที่เข้าไปในตำหนักนี้ มิคาดคิดว่าจะมีคนเข้าไปก่อนหน้าแล้วทันใดนั้น นางก็นึกถึงก้อนหินลึกลับก้อนนั้นของอูอวี๋หลาน หรือว่าก่อนหน้านี้อูอวี๋หลานจะเคยเข้ามา?ภายในห้องที่ตนเข้าไปมิพบหินเช่นนั้น บางทีเซียวหลินเทียนอาจจะพบหรือ?“ศพหนึ่งศพ!”“ศพ?”หลิงอวี๋ตกใจจนเอ่ยออกไปโดยมิรู้ตัว “เช่นนั้นก็แสดงว่ามีคนเคยเข้ามาก่อนหน้าเราจริง ๆ หรือ?”“เขาตายอย่างไรเพคะ? หรือว่าเพราะอยู่เกินเวลาจนออกมามิได้ จึงถูกขังอยู่ด้านในจนตาย?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้วแล้วตอบออกไป “ข้าตรวจดูแล้ว เป็นศพบุรุษ ใบหน้าดำคล้ำ ดูจากลักษณะแล้วถูกพิษจนตาย!”“แต่ร่างกายของเขาคงสภาพดีมาก น่าจะเป็นดังที่เจ้าว่า เป็นเพราะอากาศที่พิเศษภายในตำหนักจึงเป็นเช่นนั้น!”เซียวหลินเทียนพูดแล้วก็หยิบแหวนพระสุเมรุและหยกที่นำมาจากศพยื่นให้หลิงอวี๋“เมื่อครู่ตอนอยู่ด้านในข้าไม่มีเวลาตรวจดูให้ละเอียด เจ้าลองดูหยกนี้ที บนหยกสลักมังกรไว้ด้วย!”“หรือว่าเขาจะเป็นคนของตระกูลหลง?”หลิงอวี๋รับหยกมา จี้หยกทำมาจากหยกเนื้อด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2597

    หลิงอวี๋สงบจิตใจแล้วสังเกตการเปลี่ยนแปลงของดวงดาวทั้งเจ็ดก็เห็นว่าดวงดาวทั้งเจ็ดนั้นประเดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นเรียงแถวกัน ประเดี๋ยวก็เคลื่อนไหวอีกในตอนนี้หลิงอวี๋ยังมิสามารถเข้าใจความหมายของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ แต่ก็ยังคงพยายามจดจำรูปแบบการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ อย่างเต็มที่กระทั่งดวงดาวทั้งเจ็ดมิเปลี่ยนแปลงแล้ว หลิงอวี๋จึงได้พบว่าเวลาผ่านไปมากแล้วนางจึงรีบวิ่งออกมาแล้วเข้าไปในประตูปีกุนภายในห้องนี้มีเมล็ดพันธุ์วางอยู่จำนวนมากและมีหลากหลายชนิด​ ทำให้คนที่มิคุ้นเคยด้านการเกษตรนักเช่นหลิงอวี๋มิสามารถแยกแยะได้ว่าเป็นเมล็ดอะไรบ้างแต่นางก็มิได้สนใจแล้วเช่นกัน นางคว้าเมล็ดเหล่านั้นหลายกำใส่ไปในกระเป๋าเดิมทีนางคิดจะเก็บเข้าไปในมิติ แต่นางพบว่าในตำหนักใต้ดินนี้มิสามารถใช้มิติได้นางรู้สึกกังวลขึ้นมา​ นี่น่าจะเป็นเขตกำบังที่เจ้าของตำหนักติดตั้งไว้กระมัง มิฉะนั้นด้วยหยกหล้าสุขาวดีในตัวของตน ก็เพียงพอที่จะย้ายตำหนักใต้ดินแห่งนี้เข้าไปได้เลยทีเดียวเมื่อหลิงอวี๋กำลังจะไปสำรวจประตูที่สาม ในนาฬิกาทรายก็เหลือทรายอยู่เพียงเล็กน้อยแล้วหลิงอวี๋รู้สึกค่อนข้างเสียดาย จึงรีบเปิดประตูมะแมเข้าไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status