"พ่อคะ..สวัสดีค่ะ..คิดถึงพ่อที่สุดเลย"
เดียร์เดินเข้าไปนั่งลงข้างหน้าพ่อแล้วยกมือไหว้ก่อนจะกอดเอวของพ่อ "คิดถึงแต่ไม่เคยจะมาหาพ่อเลยนะเด็กดื้อ..รู้มั้ยว่าพ่อคิดถึงเราจะแย่"พ่อกอดเดียร์แน่น "ขอโทษนะคะ...พอดีช่วงนี้เรียนหนักค่ะ..แต่หลังจากนี้จะมาบ่อยๆนะคะ"เดียร์ยิ้ม "ดีลูก..กลับมาบ้านบ้าง..แล้วทำไมไม่ขับรถมา..ขี่มอเตอร์ไซค์มาอันตราย"พ่อบ่น "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ..เดียร์ชินแล้ว"เดียร์ยังคงกอดเอวของพ่ออยู่ "กลับบ้านได้แล้วเหรอยายเดียร์..แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ..เหมือนอะไรก็ไม่รู้" ษาที่เดินลงบันไดมาพูด เธอเห็นเดียร์กับพ่อกำลังคุยกัน "สวัสดีค่ะพี่ษา"เดียร์ยกมือไหว้ "ย่ะ..เมื่อไหร่แกจะแต่งตัวเหมือนลูกสาวบ้านอื่นเขาบ้างนะ..ชั้นล่ะอายเขาจริงๆ"ษาว่า "เดียร์ชอบแต่งแบบนี้ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่คะ..พี่ษาไม่ชอบก็อย่ามองสิ"เดียร์บอก "เอ๊!ยายเดียร์นี่..ชั้นบอกดีๆนะ."ษาเริ่มโมโห "เอาล่ะๆเลิกเถียงกันได้แล้ว...เดียร์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะลูก..ส่วนษาก็จะไปยุ่งกับน้องทำไม..นานๆน้องจะกลับมาที"พ่อว่า "ค่ะพ่อ"เดียร์พูดแล้วเดินขึ้นบันไดไป "พ่อก็เข้าข้างทุกทีอ่ะ...แล้วดูสิเนี่ย..ดื้อจะตายอยู่แล้ว"ษาบ่น "พ่อไปทำงานต่อล่ะ...เบื่อจะฟัง"พ่อพูดแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป เดียร์เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาแล้วเดินเข้าไปในครัว "เดียร์มาแล้วค่ะ.."เดียร์พูด "ป้าเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว...คุณเดียร์ลงมือทำได้เลยค่ะ"ป้านิ่มบอก "ค่ะ..งั้นมาเริ่มกันเลย"เดียร์ยิ้ม เธอเริ่มลงมือผัดไส้ขนม หลังจากนั้นก็ลงมือทำน้ำอัญชัญผสมมะนาว พอทำทั้งสองอย่างเสร็จก็เตรียมแป้งสำหรับห่อไส้ขนม "เดียร์ว่า..เราไปนั่งห่อขนมที่โต๊ะข้างๆบ้านดีกว่าค่ะ..ลมเย็นดี..เดี๋ยวเดียร์เล่นกีต้าร์ให้ฟังนะคะ"เดียร์บอกยิ้มๆ "ดีเลยค่ะ..พี่ไม่ได้ฟังคุณเดียร์เล่นกีต้าร์มานานแล้ว"นุ่นพูด "เอาล่ะ..งั้นก็ช่วยกันย้ายของออกไป"ป้านิ่มบอก คนงานที่เหลือจึงช่วยกันขนไส้ขนมกับแป้งและเครื่องมือสำหรับจับจีบขนมออกไปที่โต๊ะข้างๆบ้าน นุ่นเดินไปเอากีต้าร์มาให้เดียร์ เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงสลับกับห่อขนมไปด้วย คนงานก็นั่งฟังเพลงไปและห่อขนมไปเรื่อยๆ พีทขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของเดียร์ เขาเห็นรถบิ๊กไบค์ของเดียร์จอดอยู่ที่โรงรถก็อมยิ้ม วันนี้คงจะได้เจอกันจริงๆสักที หลังจากที่เขาตามดูเธออยู่หลายวัน พีทเดินเข้าไปข้างในบ้าน เด็กรับใช้ให้เขาไปนั่งรอที่ห้องรับแขกและเดินไปบอกนาวินกับนาริษาว่าพีทมา "สวัสดีคับคุณลุง"พีทยกมือไหว้ "สวัสดีตาพีท..นั่งก่อนลูก"นาวินยกมือรับไหว้ "พี่พีทมาถึงแล้วเหรอคะ..ษากำลังรออยู่เลยค่ะ" ษาเดินเข้ามาและตรงไปนั่งข้างๆพีท "พอดีพี่เพิ่งทำธุระเสร็จน่ะ"พีทบอก "ลุงขอโทษด้วย..เลยต้องให้พีทมาอีกรอบ"นาวินพูด "ไม่เป็นไรคับลุงนาวิน...ผมอยากมาอยู่แล้ว"พีทบอก "เออ..แล้วนี่..ยายเดียร์อยู่ที่ไหนล่ะ..ษาเห็นน้องมั้ย"นาวินถาม "ก็คงจะอยู่กับพวกคนใช้อีกล่ะค่ะ..บอกไม่เคยฟังว่าอย่าไปยุ่งกับคนพวกนั้น"ษาพูด เธอทำหน้าออกจะรังเกียจ "เอ่อ..น้อย..คุณเดียร์อยู่ที่ไหน" นาวินส่ายหัวกับคำพูดของษาแล้วเรียกเด็กรับใช้มาถาม "คุณเดียร์เล่นกีต้าร์กับห่อขนมอยู่ข้างบ้านกับป้านิ่มและคนอื่นๆค่ะ"น้อยบอก "ไปตามคุณเดียร์มานี่หน่อย"นาวินบอก "ไม่ต้องไปตามหรอกคับคุณลุง...ผมว่าเราเดินไปกันก็ได้"พีทบอกยิ้มๆ เขาอยากเห็นและได้ยินเดียร์เล่นกีต้าร์ "เอางั้นเหรอ..ก็ได้..งั้นไปกัน..ลุงจะพาไป"นาวินบอก "จะไปกันทำไมคะ..สกปรกจะตาย..ให้น้อยไปตามน่ะดีแล้ว..นะคะพี่พีท"ษาพูด "ถ้าษาไม่อยากไปก็รอตรงนี้..เดี๋ยวพี่ไปกับคุณลุงเอง"พีทลุกขึ้นยืน "ษาไปด้วยก็ได้ค่ะ"ษาลุกขึ้นเอามือจับแขนของพีท นาวินส่ายหัวแล้วเดินนำไปทางข้างบ้าน เมื่อเดินออกไปข้างๆบ้านก็ได้ยินเสียงกีต้าร์ลอยมาเบาๆพร้อมกับเสียงคนร้อง ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินชัดมากขึ้นเรื่อยๆ พีทที่ตั้งใจฟังเสียงอยู่รู้สึกว่าเสียงกีต้าร์ก็เพราะแต่เสียงคนร้องเพราะกว่ามากๆ เดียร์นั่งเล่นกีต้าร์และร้องเพลงหันหลังให้กับบ้านจึงไม่เห็นว่าพ่อ ษาและพีทมายืนฟังอยู่ จนกระทั่งเธอร้องเพลงจบ แปะ แปะมีเสียงปรบมือดังขึ้นจากข้างหลังของเดียร์ เธอจึงหันไปมอง "หนูยังเล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมเลยนะ"พ่อชม "พ่อมายืนฟังตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..เดียร์ก็เล่นได้เท่านี้..ไม่เก่งหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มน้อยๆ เธอเห็นว่ามีหนุ่มแปลกหน้ามาด้วย และษาเองก็เกาะแขนของหนุ่มคนนั้นอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ สงสัยคงเป็นแฟนใหม่ของษาล่ะมั้งเดียร์คิด พีทมองเดียร์ด้วยความสนใจ เขาเพิ่งรู้ว่าเธอเล่นกีต้าร์ได้แถมร้องเพลงเพราะอีกด้วย "เดียร์มารู้จักลูกชายอาพิศาลกับอาวัลยาสิลูก...พี่เขาเพิ่งเรียนจบโทมาจากอเมริกา..นี่พี่พีทนะลูก..รู้จักกันไว้"พ่อบอก "สวัสดีค่ะพี่พีท"เดียร์ยกมือไหว้ "สวัสดีคับน้องเดียร์"พีทรับไหว้ "เรียกเดียร์เฉยๆก็ได้ค่ะ"เดียร์ยิ้ม "เดียร์เล่นกีต้าร์และร้องเพลงเพราะนะ"พีทชม "แค่พอได้...ไม่เพราะหรอกค่ะ"เดียร์ยิ้มมากขึ้น "ษาว่า..เข้าไปนั่งคุยในบ้านกันดีกว่านะคะ..พี่พีท"ษาพูด "นั่นสิคะพ่อ..ให้พี่ษาพาพี่พีทไปคุยในบ้านเถอะค่ะ...ตรงนี้ไม่สะดวกสบายหรอกค่ะ"เดียร์บอก "แต่พี่ว่านั่งตรงนี้ดีกว่านะ..มีเพลงฟังด้วย"พีทพูด เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเดียร์ทันที "งั้น..ก็นั่งคุยกันไปก่อนนะ...พ่อเข้าไปทำงานต่อก่อน..ตาพีทตามสบายนะ..ลุงขอตัวก่อน"พ่อบอก "คับคุณลุง"พีทบอก"เดียร์ไปเอาน้ำมาให้นะคะ" เดียร์พูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เย็น เธอถอนหายใจออกมายาวมากเพื่อปรับความรู้สึกของตัวเองให้เข้าที่แล้วจึงเดินถือขวดน้ำออกไป ชัยหันไปยิ้มให้พีท ชาช่าและแอนดิวเพราะทุกคนเห็นเหมือนกันว่าเดียร์เขินจนหน้าเปลี่ยนสี พีทถึงกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข "พี่ๆน้ำค่ะ"เดียร์บอกพร้อมกับส่งขวดน้ำและแก้วให้ "น้ำอะไร..ทำไมถึงมีสีเขียวจางๆล่ะเดียร์"แอนดิวถาม "น้ำใบเตยลอยดอกมะลิค่ะ"เดียร์ยิ้ม "อืม..หอมดีจังเลย"พีทชม "ใช่..พี่ขอเอาไปดื่มที่บ้านบ้างสิ"ชาช่าบอก "พี่ก็ขอด้วยนะ"พีทยิ้ม "ได้ค่ะ..แล้วพี่ๆมากันหมดอย่างนี้..แล้วใครเปิดร้านล่ะคะ"เดียร์ถาม "วันนี้พี่ไม่เปิดร้านหรอกเดียร์..เดียร์ถูกทำร้ายทั้งคน..พี่จะเปิดร้านได้ยังไง"ชาช่าบอก "หา!..ยายช่า..ใครบอกว่าพี่ปิดร้าน"ชัยโวย "ช่าบอกอยู่นี่ไงคะ..หรือพี่ชัยจะขัดคะ"ชาช่ามองหน้าชัยทันที "อ้อ!..จ้าๆพี่จะกล้าขัดใจน้องสาวที่น่ารักได้ยังไง.."ชัยยิ้มนิดๆ "จริงๆแล้ว..เดียร์ก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย..ไปทำงานได้นะคะ"เดียร์บอก "ไม่คือไม่..ใครกล้าขัด"ชาช่าบอกเสียงจริงจัง "ค่ะๆ..ไม่ขัดค่ะ..พี่สาวคนสวย..อย่างอนนะ"เดียร์กอดเอวของชาช่า
เมื่อถึงคอนโดพีทก็รีบขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้องของเดียร์แล้วกดกริ่งทันที สักพักเดียร์ก็เปิดประตู "เดียร์เป็นอะไรหรือป่าว..น้าเบิ้มบอกพี่ว่ามีคนไปทำร้ายเดียร์ที่ตลาด" พีทรีบเข้ามาจับตัวของเดียร์แล้วมองสำรวจไปจนทั่ว "เดียร์ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ..น้าเบิ้มนี่นะ..น่าตีจริงๆ" เดียร์งงๆและแปลกใจที่เห็นพีททำท่าทางตกใจมากและเข้ามาจับตัวของเธอเพราะตั้งแต่รู้จักกันมาเขาไม่เคยถูกตัวเธอเลยสักครั้ง "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว..และทำไมไม่รับสายพี่ล่ะ...พี่เป็นห่วงจะแย่รีบขับรถจนแทบจะฝ่าไฟแดงเลยนะ" "ขอโทษค่ะ..เดียร์ลืมมือถือไว้หน้ารถน่ะค่ะ..เอ่อ..พี่พีทปล่อยเดียร์ได้แล้วล่ะค่ะ" "เอ่อ..คับ..พี่ขอโทษ..พี่ตกใจน่ะ" พีทปล่อยมือจากตัวของเดียร์ เขาเห็นหน้าของเธอมีสีระเรื่อนิดๆ "พี่พีทเข้ามาก่อนสิคะ..แล้วนี่..พี่พีทไม่ทำงานหรือคะ"เดียร์เริ่มเขิน "พอพี่รู้เรื่องเดียร์..พี่ก็รีบมาเลย..เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่าเดียร์หรอก" "เอ่อ..แล้วกินข้าวกลางวันหรือยังคะ" "ยังเลย..ใครจะกินลงล่ะคับ..คนที่รักถูกทำร้ายทั้งคน"พีทยิ้ม เขาจ้องหน้าของเดียร์ที่มีสีแดงนิดๆที่แก้ม "เอ่อ..คือ..เอ่อ..พี่พีทไปนั่งก่อนค่ะ..เดียร์ทำก๋วยเตี๋ยวลุ
เดียร์เงยหน้ามองพวกมันทุกคนแล้วยิ้มที่มุมปาก เธอเห็นว่าน้าเบิ้มกับคนอื่นๆจะเข้ามาช่วยจึงสั่นหัวเบาๆไม่ให้เข้ามา น้าเบิ้มกับคนอื่นๆจึงถอยออกไปมองห่างๆแต่พร้อมจะเข้ามาช่วยทันทีถ้ามีอะไร "ไม่ดีกว่าค่ะ..ไม่ว่าง" "ว่างหรือไม่ก็ต้องไป" พวกมันพูดแล้วก็ทำท่าจะเข้ามาจับตัวเดียร์ แต่เดียร์หลบแล้วจับแขนมันบิด ก่อนจะเตะเข้าที่กลางลำตัว อีกคนวิ่งเข้ามาเดียร์จึงถีบจนหงายหลัง คนสุดท้ายจะเข้ามาต่อยแต่โดนเดียร์เตะจนล้มลงไป หลังจากนั้นพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นก็ถือไม้เข้ามาช่วยกันตีพวกมันสามคนจนต้องวิ่งหนีไปทางหลังตลาด น้าเบิ้มสั่งให้คนของเขาตามพวกมันไป เขาอยากรู้ว่าใครเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลัง "ไอ้พวกเวร..อย่ามาอีกนะโว้ย!" ป้าแม่ค้าตะโกนตามหลังพวกมันไป "ยายหนูเป็นอะไรหรือป่าวลูก"ลุงพ่อค้าถาม "หนูไม่เป็นไรค่ะ..ขอบคุณคุณลุงกับคุณป้าทุกคนเลยนะคะที่ช่วย"เดียร์ยกมือไหว้ "ไม่เป็นไรหรอกหนู..ป้ากับลุงที่นี่จำหนูได้..หนูมาซื้อของที่ตลาดนี่บ่อยๆใช่มั้ย"ป้าแม่ค้าถาม "ใช่ค่ะ..นี่ลุงกับป้าจำหนูได้ด้วยหรือคะ"เดียร์ยิ้ม "ทำไมลุงกับป้าจะจำหนูไม่ได้ล่ะ..สาวๆรุ่นหนู..ที่มาเดินซื้อของที่นี่..ไม่มีใครเหมือนหนูเลยสั
"เฮ้ย!..วันนี้ไม่ใช่วันอาทิตย์..ทำไมมึงมาพร้อมกับเดียร์ได้วะ"ชัยถาม "กูออกมาพบลูกค้าแล้วรู้ว่าเดียร์อยู่ที่คอนโด...เลยเข้าไปหาอะไรกินน่ะ..เลยมาด้วยกัน" พีทมองหน้าชัยแบบเคร่งเครียด ชัยเห็นจึงไม่ถามอะไรต่อเพราะคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพียงแต่พีทไม่พูดต่อหน้าเดียร์ "พี่พีททำงานจนไม่มีเวลากินข้าวกลางวันเลย..เพิ่งมากินเมื่อกี้ล่ะค่ะ"เดียร์บอก "แล้วนี่เดียร์ทำอะไรมาล่ะ"ชาช่าถามเธอก็เห็นว่าพีททำหน้าตาไม่สบายใจเท่าไหร่ "เดียร์ทำยำปลาหมึกมาให้ค่ะ..พี่ๆกินกันไปก่อนนะคะ..เดียร์ไปทำงานก่อน"เดียร์บอกแล้วจะเดินออกไป ครืด...ครืดมือถือของเดียร์ดัง "ค่ะ..พ่อ" "ทำอะไรอยู่ลูก" "เดียร์อยู่ที่ร้านพี่ชัยค่ะ..พ่อมีอะไรหรือป่าวคะ..เดียร์ว่าจะเข้าบ้านวันเสาร์นี้ล่ะค่ะ" "ลูกไม่ต้องเข้าบ้านแล้วล่ะ...พ่อวานให้หนูช่าไปเป็นเพื่อนลูก..หาซื้อเสื้อผ้ากับของสำหรับไปทำงานน่ะ..เป็นเลขาส่วนตัวต้องออกไปพบลูกค้ากับตาพีทบ่อยๆ..ลูกต้องแต่งตัวบ้าง..ไม่อย่างนั้นตาพีทจะอายคนอื่นได้นะ..ไม่นึกถึงตัวเองก็ต้องนึกถึงคนข้างๆบ้าง..เออ..แล้วหนูช่าบอกว่า..วันอาทิตย์จะจัดงานเลี้ยงให้ลูก..ฉลองที่สอบเสร็จน่ะ..หนูช่าบอกลูกหรือยัง..เห
แล้วหลังจากวันนั้นทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิม วันจันทร์เดียร์ก็ไปมหาลัยเพื่อสอบ เธอขับรถไปตามปกติแล้วสังเกตุว่ามีรถคันหนึ่งที่เหมือนจะขับตามเธอตลอด มันไม่ใช่รถของน้าเบิ้มแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงคิดว่าอาจจะระแวงมากไป น้าเบิ้มที่คอยขับรถตามดูแลเดียร์ก็สังเกตุเห็นเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแต่รถคันนั้นขับตามรถของเดียร์ไปทุกที่ตั้งแต่คอนโดถึงมหาลัยและจากมหาลัยจนถึงคอนโด แม้กระทั่งตอนที่เดียร์ไปทำงานที่ร้านของชัยก็เหมือนกัน น้าเบิ้มยังไม่ได้บอกใครจนกระทั่งผ่านมา3วันแล้ว รถคันนั้นก็ยังคงขับตามรถของเดียร์อยู่ จึงได้โทรหาพีททันทีเพราะมันไม่ปกติแล้ว พีททำงานอยู่ที่บริษัท เขากำลังเตรียมเอกสารที่จะออกไปพบลูกค้า ครืด..ครืดมือถือส่วนตัวของพีทดังขึ้น เขาเห็นเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นแต่ก็ลองกดรับ "สวัสดีคับ"พีทพูด "สวัสดีคับคุณพีท...ผมเบิ้มนะคับ" "คับน้าเบิ้ม..ผมก็นึกว่าเบอร์ใคร..มีอะไรหรือป่าวคับ" "2-3วันมานี้..ผมสังเกตุว่ามีคนขับรถตามรถของคุณหนูน่ะคับ..ขับตามไปทุกที่ๆคุณหนูไป" "อะไรนะคับ..แล้วเดียร์รู้หรือป่าวคับ" "ผมก็ไม่แน่ใจคับว่ารู้หรือป่าว..ที่ผมโทรมาบอกคุณพีทเพราะจะได้รู้ไว้น่ะคับ.
ชาช่า พีท ชัยและแอนดิวรีบเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานเพราะไม่อยากให้ษาเห็น เดียร์พอเห็นษาเดินเข้าไปในร้านก็เอาหลังพิงกับรถ ถอนหายใจแล้วแหงนหน้ามองฟ้า เธอไม่คิดว่าษาจะดื้อรั้นได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ษาก็รู้ว่าพีทไม่ได้ชอบษา แต่ก็ยังจะพยายามบังคับให้เธอออกห่างจากพีทและโทษว่าที่พีทไม่ชอบษา เป็นเพราะเธอ "คุณหนู..เป็นอะไรหรือป่าวคับ..คุณษาทำร้ายคุณหนูหรือป่าว"น้าเบิ้มวิ่งเข้ามาถาม "น้าเบิ้มเห็นหรือคะ"เดียร์ถาม "เห็นคับ..คุณหนูไม่เป็นอะไรนะคับ"น้าเบิ้มมองอย่างสำรวจ "เดียร์ไม่เป็นอะไรค่ะ..น้าเบิ้มไม่ต้องบอกพ่อนะคะ..ว่าพี่ษามาหาเดียร์"เดียร์บอก "แต่ว่า.."น้าเบิ้มลังเล "เดียร์ไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจค่ะ..นะคะ"เดียร์บอก "คับ..ผมจะไม่บอกท่าน..แต่คุณหนูต้องระวังตัวนะคับ"น้าเบิ้มบอก "ค่ะ"เดียร์บอก "น้าเบิ้มคับ..น้าเบิ้มขับรถของเดียร์ไปที่คอนโดทีคับ..เดี๋ยวให้เดียร์กลับไปกับผมเอง"พีทบอก เดียร์หันไปมองหน้าพีทเมื่อได้ยินเขาบอกน้าเบิ้ม นี่เขาเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ "ได้คับ..คุณพีท"น้าเบิ้มบอก "ทำไมต้องให้น้าเบิ้มขับไปล่ะคะ..เดียร์ขับไปเองก็ได้ค่ะ"เดียร์บอก "ไม่ต้องไปฟังเดียร์หรอกค่ะ..น้าเบิ้ม..แล้