Share
Chapter 8
The four corners of my room filled with silence. Nakamasid lang ako sa kanya habang siya ay parang batang namamasyal sa parke sa loob ng kwarto ko. Walang masyadong gamit sa kwarto ko maliban sa mga unfinished artwork ko.
Lumingon siya saakin kaya dali-dali kong inalis 'yong tingin ko sa kanya. I heard his footstep going to my side and I felt my bed sink a bit. I suddenly feel uneasy when his hand land on my forehead. Mataman niyang sinasalat 'yong noo ko na parang sinusukat ang temperatura ko.
"May sakit ka na't lahat-lahat, suplada ka pa rin." Gamit ang likod ng palad niya, tinulak niya ang noo ko para humiga ako ng maayos.
"Why are you still here pa rin ba? Hindi kita kailangan dito kaya you can leave now," supladang saad ko sa kanya.
"Habagin! Ngayon lang ako nakyutan sa conyo," he muttered but enough for me to hear it.
Related chapters
DON'T FEAR LOVE Chapter 9
"Next week will be your finals. The names that I will call are those who didn't manage to compile all of the requirements in my subject..."Prof. Garcia are now calling the names of some of my classmates. I was patiently waiting for my name to be called dahil absent ako for almost a week and I'm aware na 'di ko pa napapasa 'yong final output ko sa Drafting. Natapos nang tawagin ni Prof. Garcia pero hindi ko man lang narinig 'yong pangalan ko.Sa mga sumunod kong subject ay gano'n pa rin. They calling out those names na kulang pa 'yong mga requirements but I didn't heard my name. Nakakapagtaka dahil sa pagkakaalam ko ay nagbigay sila ng outputs the day na naaksidente ako sa hagdan ng school building namin."Hello, Classmate! Kamusta?" bati saakin ni Yassi.Gaya ng palagi kong nakikita sakanya, she still wear her bright smile but she l
DON'T FEAR LOVE Chapter 10
My eyes widen on its fullest. Not because I was shock but I am grateful. I let out a deep sigh of relief."Great! So I don't need to explain anything." I make my voice sound sarcastic. Ilang araw kong pinag-isipan kung paano ko sasabihin sa kanila 'yon pero all this time alam naman pala nila 'yon."Yup. Natanong ko na si Santi about doon. He confessed immediately," she answered before eating her food. By the tone of her voice, it's more likely she threatened him than asked him."But what is the reason why you invited him over dinner?" tanong niya.Bubuka pa sana ang bibig ni Auntie kaya agad ko siyang pinanlakihan ng mata. "Stop it, Auntie. I invite him para pasalamatan siya. Ginawa niya kasi 'yong output ko when I was being bedridden," paliwanag ko. Tumango lang sila pero ando'n pa rin ang nakakalokong ngiti nila.
DON'T FEAR LOVE Chapter 11
"Anong mukha yan, Yassi?" nagtatawang tanong ni Santi.Lukot ang mukha ni Yassi at parang maiiyak nang maabutan siya ni Santi. Pagkatapos kasi ng meeting ay dumiretso agad ako dito sa Green House. Ewan ko kung bakit ito sumunod sa akin. It became my hangout place eversince they totally locked the rooftop."Bakit kayo nandito? Could you find some other place? I want to be alone," pantataboy ko sa kanila."See, Santi? May red days yata jowa mo. Ayaw na niya akong kausap," naiiyak na sumbong ni Yassi kay Santi."Kailan ka ba kinausap niyan. Baka may ginawa kang 'di niya nagustuhan. Hala ka! Lagot ka kay Miss Patrice niyan," pananakot ni Santi sa kaniya.Nataranta ako nang biglang naging totoo ang iyak niya. Wala sana akong balak na pansinin sila pero bigla nalang ngumawa si Yassi.
DON'T FEAR LOVE Chapter 12
"Is she okay?" nag-aalang tanong ni Ate kay Auntie.She drop her things in the floor of my room and immediately walk towards my bed. Kinapa niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan. Nakahinga lang siya ng maluwag nang makumbinsi na siyang okay na ako."Ano ba nangyari sa'yo kanina? Tumawag sa akin si Auntie while I'm in a middle of inspection na umuwi ka na masama ang pakiramdam mo. Inatake ka na naman ba?" she asked continuously while caressing my hand."I'm okay na, Ate. I can't just stop myself in overthinking kaya inatake ako," I explained.She looked at me worriedly and caress my hair. She usually do this when she felt relief. Kaya ayaw kong palaging nag-aalala sila sa akin. The worriness of their face makes me sick. Pinapahina ako no'n.
DON'T FEAR LOVE Chapter 13
"Please, Santi! Gawin mo ang lahat para patahimikin siya," pakikiusap ko. I cover my hands on my ears when Yassi start singing again. Nasa gitna kami ng traffic ngayon. Ginamit namin ang kotse ko para hindi na kami mag-commute. Can I still back out? Being accompanied by Santi is way toleratable but with Yassi, nag-dadalawang-isip ako. I can't imagine na may mas iingay pa pala si Yassi kaysa sa nakikita ko araw-araw sa classroom. "Manong Harry, patayin niyo na po si Yassi—este 'yong radio. Pakiramdam ko dudugo na tenga ko," pakiusap rin ni Santi. Nakatakip rin siya sa tenga niya dahil sa sobrang ingay ng kapatid niya. "Hayaan niyo na Miss Phitrice at Sir Santi. Maganda naman po boses ni Miss Yassi. Hindi nakakaburyo sa byahe," natatawang sabi ni Manong Harry. Nasulyapan ko pa siyang nakipag-apir kay Yassi.
DON'T FEAR LOVE Chapter 14
The sun are already shining but I don't have a plan to get up. Kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko sa kama dahil wala akong planong bumangon. 10:00 AM 'yong s-in-et kong alarm pero 8:00 AM pa lang ay nagising na ako dahil may nambulabog na ng tulog ko. Wala sa loob na umalis ako sa kama at binuksan 'yong pinto ng kwarto ko."It's my rest day. If you are bored go to the playground and stop bothering my sleep," sabi ko at malakas na sinirado ang pinto. I went to my bed to sleep again but Yassi keeps on knocking at my room's door."8:00 AM na. Tuturuan pa kita maglakad na naka-heels. Kung ganyan ka mapapahiya ka kay Jasmin. Hahaba na naman ang sungay no'n," sigaw niya sa labas ng kwarto ko."Edi pahabain niya! Lagyan pa natin decorations after!" sigaw ko rin pabalik at nagtalukbong ng kumot ko.Ilang sandali pa ay biglang nawala 'yong i
DON'T FEAR LOVE Chapter 15
"One, two, three..." I muttered as I slowly trying to cross-walk while I'm wearing the three inches heels that Yassi bought me. Actually there's still four and five inches on the line but I don't have the guts to wear it."Santi, is my walk okay na ba?" I asked. I didn't heard any response from him kaya itinigil ko ang ginagawa ko at tumingin sa kanya."Santi?""Wait lang, Mahal. Sisirain ko lang tori nila— pucha! Bobo mo, gago! Hindi ini-SS ang minions, BOBO!" Pinagmumura niya 'yong phone niya like he was cussing to a person.I crossed my arms in between my chest and irritatedly tap my heels repeatedly. Hindi pa rin umaangat ang ulo niya at sobrang focus siya sa nilalaro niya. Inis na lumapit ako sa kanya at kinuha ang phone niya."Oy gagu! Victory na sana oh!" reklamo niya pero bigla siyang
DON'T FEAR LOVE Chapter 16
"Hello, Phitrice! Thank God gising ka na." Parang nabunutan ng tinik na huminga si Dra. Sanchez nang maimulat ko ang mga mata ko. Sapo ang ulo na dahan-dahan akong umupo mula sa pagkakahiga ko sa kama at inilibot ang paningin ko. "Nasaan ako? Anong nangyari?" Halata namang wala kami ngayon sa mall kung saan man kami dapat pupunta. Agad ko rin nalaman na nasa isa sa mga kwarto pala ako ng Psychiatric Building ngayon kung hindi ko lang nakilala 'yon. Minsan na rin ako na-confine dito dahil na rin sa biglang pag-atake ng anxiety ko. Pero hindi ko pa rin alam kung ano ang nangyari at kung paano ako napunta dito. "Santi called na nag-convulse ka kanina sa sasakyan niyo. Did something happen?" she asked. Hindi agad ako sumagot at inalala ang nangyari bago ako napunta dito. Ba
Latest chapter
