LOGINShare
MYZTERY HORO ::: EP.36
Last Updated:
2025-08-14 18:34:43::: KIRA :::
ตึงงง! พูดจบผมก็เดินออกจากห้องลิซขำๆ โดยมีท่าทางงงๆของลิซที่ตะโกนแว่วๆมาตามหลัง แต่ในจังหวะเดียวกัน ร่างบางของใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามา และโคตรจะบังเอิญที่คนตรงหน้านี่มัน.... ยัยนี่คือโรเซ่งั้นสินะ... ผู้หญิงที่เดินสภาพง่อยๆออกจากลิฟท์ Ztudio เหมือนเมาค้างที่ผมเจอเมื่อคืนก่อน “นาย?” เพราะไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวเลยไม่มีความจำเป็นต้องทัก ทำให้ผมก้าวขาต่อและมองผ่านไป แต่คนหน้าเหวี่ยงที่ออกอาการงงๆที่เจอผมที่นี่ก็หันมองตามและตั้งคำถามซื่อบื้อด้วยน้ำเสียงหาเรื่องใช้ได้ “เดี๋ยวดิทำไมนายถึง...” กึก! “นายทำอะไรน้องฉัน!” “ไปถามยัยนั่นเอง” ผมหยุดฟังและหันไปมองนิดหน่อย แต่เอาจริงก็พอเข้าใจละว่าทำไมลิซถึงกลัวพี่สาวตัวเองนักหนา เพราะยัยนี่...ดูท่าจะชอบโวยวาย หมับบบ! และจังหวะที่ผมจะเดินต่อ มือเล็กที่แรงเยอะกว่าลิซก็เข้ามาแขนไว้ แล้วตะคอกออกมาแบบตั้งใจจะเอาเรื่องให้ได้ “ก็ถามนายก่อนนี่ไง!” พรึ่บบบ! ยัยบ้าเอ๊ย! ยัยนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร? “อย่าปีนเกลียวได้มั้ยวะ!” ผมสะบัดมือเล็กที่โดนตัวออกอย่างเริ่มหงุดหงิดและตะคอกกลับไปบ้าง แต่สีหน้ารั้นๆของคนที่ได้ขึ้นว่าเป็นพี่สาวฝาแฝดของลิซก็ดูเหมือนจะไม่ยอมท่าเดียวแบบนั้น “ก็ตอบให้ตรงคำถามได้มั้ยไอ้....!” “ไปเคลียร์กันเอง เรื่องของพวกเธอไม่เกี่ยวกับฉัน!” “จะไม่เกี่ยวได้ไง ก็นายเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้องสาวฉัน!” จิ๊! ก็ถ้าตอบว่าเป็นผัวน้องไม่หงายท้องตื่นตรงนี้เลยหรอวะ ตัวนิดเดียวเสียงโคตรดัง แถมสภาพก็ยังดู...ล้าเอาการ สังเกตจากรอยรอบๆคอของยัยนี่ที่น่าจะหนักหน่วงจากการหายไปเมื่อคืนและเอาแต่โหวกเหวกจนเห็นได้ชัดแบบไม่ทันระวัง “...แล้วยังไง?” “ก็มาทำอะไรที่นี่ไงเล่า!” ก็ที่พูดคือไม่ได้ฟังเลยหรอวะ ไปถามลิซเองถ้าไม่อยากช็อคตาย เพราะขี้เกียจใส่ใจผมเลยเดินหนี แต่ยัยหน้าเหวี่ยงนี่ก็แผดเสียงจนแสบแก้วหูชิบหาย -_- “หยุดนะ!” “เป็นแม่ไง๊มาสั่ง?!” กรี๊ดดดดดดดด! ตึง! ตึง! แต่พอสิ้นสุดคำพูดของผมเท่านั้น อยู่ๆก็มีเสียงร้องออกมาจากห้องลิซดังมาก เล่นเอาพี่สาวเธอออกอาการตกใจ ผมเองก็พุ่งพรวดผ่านหน้าโรเซ่เข้ามาในห้องลิซแบบโคตรไวเหมือนกัน “ลิซ!” ปังงงงงง! ทันทีที่ผมผลักประตูเข้ามา ก็เห็นร่างเล็กที่ทำหน้าเลิ่กลั่กวิ่งไปมาวิ่งมาบนเตียงอย่างหวาดผวา ก่อนที่ลิซจะหันมาหาผมและกระโดดเข้าใส่เหมือนหนีอะไรมา “งื้อเฮียยย จิ้งจกอ่ะจิ้งจก กรี๊ดดดดด TT^TT” พรึ่บบบบ! อืมมม....จิ้งจกเนี่ยนะ -_- แขนเล็กๆสองข้างกอดคอผมแน่นและมุดหน้าลงที่อกก่อนจะพูดจาอู้อี้ ท่ามกลางสายตาของโรเซ่ที่มองเราทั้งคู่อย่างไม่เข้าใจและส่งเสียงดุเตือนสติน้องสาวตัวเองออกมา “ไอ้ลิซ!” “เฮียคิน ยี๋~ จิ้งจก เอาออกไปหน่อย ยี๋~~~” ลิซกลายเป็นลืมความกลัวพี่สาวตัวเองไปชั่วขณะ ในขณะที่โรเซ่ก็เอาแต่ส่งสายตาจับผิดมาให้ผมที่กำลังมองหาจิ้งจกแต่ก็ไม่เจอสักที ...ไหนวะ -_- “เฮียคิน o_O?” น้ำเสียงเรียกชื่อผมที่ไม่ได้สนใจจิ้งจกที่น้องตัวเองกลัวเลยสักนิดถูกส่งมา ก็คืออยู่ท่ามกลางสถานการณ์เดียวกันป่ะ ทำไมอยากทำความรู้จักตอนนี้วะ “คิระ -.-” “กรี๊ดดดด~ เฮีย มันมาแล้ว อร๊ายยยย~ โรสสส กรี๊ดดด!” ผมตอบกลับไปแต่เรายังไม่ทันได้พูดอะไรกันมาก ร่างเล็กในอ้อมแขนผมก็กวาดสายตาไปมองบนเตียงแบบเลิ่กลั่กอยู่ไม่สุข ก่อนจะโดดลงจากแขนผมวิ่งไปวิ่งไปมารอบห้อง ใช้ทั้งผมและโรเซ่เป็นเกราะกำบังไอ้จิ้งจกตัวเล็กๆที่ผมว่าผมเห็นละ แม่งเล็กมากเหมือนเพิ่งฟักออกจากไข่เมื่อวาน -_- “เฮ้ออออ -_-” โรเซ่ที่คงคิดเหมือนกันเห็นแบบนั้นก็ชิงถอนหายใจก่อน แต่ก็นั่นแหละว่ะ น้องมันกลัวจะให้ทำไงได้วะ “งื้อออ เฮียขาฆ่ามันเล้ย มันมานอนแอ้งแม้งดุ๊กดิ๊กบนที่นอนเค้า ไม่ต้องอึ้ง ไม่ต้องลังเล เฮียต้องฆ่ามันก่อนนนน มันยังตัวเล็ก อยู่ในขั้นแรกของการเจริญพันธุ์ ถ้าเปรียบกับผีเสื้อแล้วมันยังเป็นแค่หนอนนน >[]<!” แขนเล็กนุ่มนิ่มของลิซกอดแขนผมแล้วหลับตาปี๋โวยวายออกมา ส่วนยัยพี่สาวสุดที่รักก็เอาแต่ยืนมอง แต่เวร... แม่งตัวเล็กไปป่ะเนี่ย ถ้ากูฆ่ามึงเหมือนกูฆ่าเด็กอ่อน “เดี๋ยวเอาออกให้ ไปรอข้างนอก” “ไม่! เค้าต้องเช็คความเรียบร้อยว่าเฮียเอาออกจริงๆไม่ใช่แค่เอาออกปลอมๆ โอ้วม่ายยยย ห้องนี้คืออาณาจักรของหนู ที่นี่ไม่ควรมีสัตว์ร้าย ฆ่ามันเลยค่ะเฮียคิน ฆ่ามันเดี๋ยวนี้นะ ไม่เห็นจะยากตรงไหนก็เหมือนที่เฮียฆ่าตุ๊กแกที่เกาะ...อุ๊บ! O_O” “เกาะ?” และเวรซ้ำสอง...เพราะพอลิซหลุดปากพูดบางอย่างออกไป ยัยหน้าเหวี่ยงเจ้าประจำก็ยิ่งหันมาจิกตาคาดคั้น และทวนคำพูดนั้นซ้ำจนลิซทำหน้าจ๋อย หัวเราะกลบเกลื่อนที่โดนสายตาอาฆาตจ้อง “เอ่อแหะๆ =_=^เกาะ เกาะอะไรน้า เกาะๆๆๆ” ::: END KIRA :::“เอ่อแหะๆ =_=^เกาะ เกาะอะไรน้า เกาะๆๆๆ”
ฉันส่งยิ้มแห้งๆและทำเฉไฉออกไป เพราะดันเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ไม่ควรให้โรสรู้ออกไปซะได้ ก็แหม... ที่จริงฉันตั้งใจจะปิดบังนั่นแหละ แต่พอกลับมาได้สักพักก็...เมื่อวานไง เมื่อวานฉันมีแย๊บๆบอกโรสไปบ้างแล้วนะ ว่าแอบหนีไปเที่ยวเกาะมาแล้วได้เจอกับคุณป้าแม่เฒ่าซิลวาที่โดนทักเรื่องเนื้อคู่อ่ะ แค่ตอนนั้นไม่ได้บอกว่าไปกับใคร และโรสอาจจะจำไม่ค่อยได้เพราะนั่งเหม่อตอนที่เฮียบีทเอาการ์ดเชิญมาให้นั่นแหละ “มันไปละ” แล้วจังหวะที่ฉันอ้ำอึ้งเรียบเรียงคำพูดแก้ตัว เฮียคินก็พูดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะใช้จังหวะนี้ไล่จิ้งจกจิ๋วในห้องฉันออกไปแล้วล่ะ ส่วนโรสก็ยังเอาแต่หันมาจ้องหน้า “งื้อออ อย่าดุลิซเลยนะ ลิซจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลยเรื่องเกาะ…” “แล้วก็เรื่อง...?!” “ค่าๆ เรื่องเฮียคิระด้วยค่า งั้นเราไปคุยกันข้างนอกน้า U_U” ฉันก้มหน้าเดินนำออกจากห้อง แต่พอหันไปมองเฮียคินก็คือ...เขาดูเฉยๆมาก เฉยเหมือนตอนแรกที่ก้าวขาเข้ามาในห้องเลยอ่ะ ไม่กลัวสักนิดเลยหรอเนี่ย นี่โรสเริ่มดุแล้วนะไม่กี่นาทีต่อมา...
“...เรื่องทั้งหมดก็เป็นงี้อ่ะโรส =_=” ฉันเหลือบตาขึ้นไปมองโรสที่นั่งฟังเหตุการณ์ตั้งแต่วันแรกที่ฉันกับเฮียได้เจอกันที่สนามบิน แล้วก็บอกเรื่องที่เจอพ่อกับแม่ไปด้วย แต่จุ๊ๆ รู้กันแค่นี้นะ ที่จริงฉันเอาพ่อกับแม่มาอ้างด้วยล่ะ บอกว่าท่านทั้งสองเอ็นดูเฮียมากเลย แล้วก็บอกว่าเราสองคนบริสุทธิ์ใจม๊ากมากกกก ไม่ได้มีอะไรเกินเลยเลยนะจริงจริ๊งงง แค่ชวนกันไปทำความดีพิทักษ์โลกใบนี้ให้สดใสก็เท่านั้น ถึงพูดไปแบบนั้นจะโดนเฮียคินมองตาขวางจนเสียวสันหลังก็เถอะนะ ฮื้อออ ฮือ อยู่ท่ามกลางคนดุสองคน อากาศในห้องมันอึมครึมจัง “แล้วไมไม่บอกตั้งแต่แรก?” พอฟังฉันเล่าจบ โรสก็หันไปถามเฮียคินที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเดี่ยวอีกฝั่ง เขาเลยตอบกลับมาห้วนๆ “โวยวาย หนวกหู” หยึ๋ยยย เฮียขา พูดตรงเกินไปแล้วมั้ง =_=^ “ขอโทษละกัน” เนี่ย มันต้องแบบนี้สิ สมานฉันท์กันไว้ เวลาโรสใจดีน่ารักจะตาย “ขอโทษที่ปีนเกลียว?” “ขอโทษ...ที่ เข้า ใจ ผิด!” โอ๊ะ มีการขึ้นเสียงสงสัยเรื่องสมานฉันท์ต้องตัดไป =_=^ ฉันนั่งหน้าจ๋อยมองทั้งสองคนเถียงกันแบบไม่อยากไปมีเอี่ยวอะไรด้วยทั้งนั้น ทั้งที่ใจอยากสะกิดเฮียคินแล้วบอกเขาว่า เบาได้เบาน้า เราสองคนยังมีความลับเรื่องได้กันที่ต้องปิดบัง >_< “ก็ไม่สำนึก” เอื้ออออ คุณพระอาทิตย์นี่พี่หนูเอง อย่าใช้คำพูดดุดันแบบน้าน “แค่คนไม่รู้จักป้ะ ไม่เห็นต้องนับญาติ” แล้วโรสก็สวนกลับเฮียไปอีกครั้ง แต่เฮียก็ไม่มีท่าทางเกรงกลัวอะไรเล้ย สวนกันไปสวนกันมา ถ้าเป็นหนูโดนพูดใส่แบบนี้นะ ร้องไห้ไปแง้วอ่า “ห่างกันแค่เส้นบางๆ กับคำว่า..มารยาท” “คิระ!” นั่นง๊ายยย =[]=! โรสเริ่มหัวร้อนแล้ว ทั้งพระอาทิตย์และดอกกุหลาบกำลังเผาไหม้! “ว่า? โร..เซ่” ขวับ! พอถูกเฮียคินเรียกชื่อออกไป โรสที่หันมาหาฉันเลย ก็แหม... อยากรู้ล่ะซี้ว่ายังไม่ทันได้แนะนำตัวแล้วเฮียรู้จักโรสได้ยังไง “แหะๆ ลิซน่าจะเผลอบอกไปตอนไม่ค่อยได้สติอ่ะ โทษที =_=^” พระเจ้าขาหนูขอโทษที่โกหก หนูบอกเฮียคินว่ามีพี่สาวชื่อโรเซ่ตอนสติดีและบอกหลายครั้งมากด้วยเอาจริงๆ “หมดธุระแล้วก็กลับไปดิ” โอ๊ะ! ใช่ ควรกลับ ถ้าเฮียกลับจะได้ไม่ต้องมานั่งทะเลาะกันแบบนี้ “คำขอบคุณสักคำ?” “ขอบคุ...” “ไม่มี!” เย้ยยยย =[]=! ฉันกำลังจะยุติสงครามประสาทเล็กๆด้วยการเอ่ยปากขอบคุณคุณพระอาทิตย์ไปที แต่โรสก็ดันตะคอกออกมาแบบเต็ม เล่นเอาเฮียคินไม่ยอมลุกไปเลย เอาไงล่ะทีนี้ “งั้นไม่ไป” แล้วเฮียคินกับโรสก็นั่งจ้องหน้าส่งสายตาชิ้งๆให้กันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ในจินตนาการคงลุกมาฟันกันแล้วแน่ๆ หรือไม่...ฉันว่าโรสต้องกำลังลุกขึ้นดึงหูเฮียคิน เฮียคินเองก็ต้องดันหน้าผากโรสไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่นั่น ไม่ได้การล๊าววว “อย่าทะเลาะกันเลยนะ เรื่องแค่นี้เองอ่ะ” “งั้นเคลียร์เองละกัน!” พรึ่บ! ง่าาา... หนูเหมือนโรสจะโกรธเฮียคินมากเลยนะเนี่ย พูดจบโรสก็ลุกไปแบบฟึดฟัดเลย ซึ่งมันจะไม่มีอะไรต่อถ้าเฮียคินไม่กวนประสาทออกไปไม่หยุดแบบนั้น อ๋อยยยย =_=^ ปวดหัวกับคู่นี้จางงง “ปอดแหก” “นี่นาย!” “อะไร อยากวูบอีกไง๊?” หืม? วูบ? วูบไรอ่ะ “ไอ้....!” พรึ่บบบ! “พอ! หนวกหู” แล้วพอโรสจะเถียงต่อ เฮียคินก็ลุกพรวดขึ้นมา ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากหัวเราะเยาะ แล้วเดินออกจากห้องไม่ต่อปากต่อคำอะไรต่อ แหะๆ กลับก่อนก็ดี โล่งใจไปหนึ่งเปราะ ส่วนคนที่เถียงแพ้ อุ๊ยไม่ใช่ คนที่เถียงเค้าไม่ทันอย่างโรสก็ต้อง...หาที่ลงอ่ะเนาะ และแน่ว่า...ต้องเป็นฉันที่รับช่วงต่อ -*- “โรสคือ.....” “ทำไรระวังตัวหน่อยดิ” “อื้อ (- -) (_ _)” ฉันพยักหน้ารับฟังเสียงดุนั้นแล้วก็ไม่ได้เถียงอะไรออกไปสักคำหรอก เพราะรู้ว่าที่ดุก็เพราะโรสเป็นห่วงทั้งนั้น “ที่พวกเฮียสอนยังจำได้ใช่มั้ย?” “อื้อ จำได้แม่นเลยล่ะ (- -) (_ _)” เพราะแอบรู้สึกอยู่นิดๆว่าสายตาที่มองมาค่อนข้างกังวลใจเรื่องเฮียคินน่าดู ฉันเลยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ก็ดูด้วยละกัน ไม่ยุ่งนะ โตๆ กันแล้วอ่ะ” “อื้ม แต่เฮียคินใจดีจริงๆนะ เชื่อลิซสิ ^^” ฉันพยายามโน้มน้าวให้โรสไม่อคติกับเฮียมากไป ถึงเขาจะกวนประสาท และมีบุคลิกที่เกเรมากมาย แหะๆ “ตามนั้น No Comment” แล้วพอพูดจบโรสก็เดินเข้าห้องตัวเองไป ทิ้งให้ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่โซฟารับแขกก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองมา- 18.00 PM –
@ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง “ดูเฮียคินจะชอบอาหารใต้มากเลยนะคะเนี่ย ^_^” ฉันพูดออกไปพอเห็นคุณพระอาทิตย์ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารรสจัดหลายอย่างบนโต๊ะแบบไม่สะทกสะท้านกับความเผ็ดของมันเลยสักนิด ส่วนฉันแค่ลองกินคำเดียวก็เผ็ดมากจนกินน้ำตามไปหลายอึกเลย แหะๆ “ภูเก็ตอยู่ภาค...?” “ใต้ค่ะ อ๋อแบบนี้นี่เอง คุณป้ามาร์ธากับพี่ฟาเดียก็เลยทำให้กินบ่อยล่ะสิท่า” “ยัยนั่นไม่เกี่ยว” พอเอ่ยชื่อพี่ฟาเดียปุ๊บ เฮียคินก็เหล่ตามามองฉันแบบเซ็งๆทันที หูยยย แอคติ้งชนะเลิศไปสิ เค้ารู้หมดแล้วน่าเรื่องคอลลาเจนอ่ะ แค่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “ไม่เกี่ยวได้ไง พี่ฟาเดียเค้าเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณป้านะคะ แถมเป็นแฟนของเพื่อนสนิทเฮียด้วย แล้วเค้าก็มีน้ำใจกับเฮียตั้งหลายอย่าง” “เช่นแว๊ดๆ แล้วก็มองตาขวาง?” เฮียคินทำหน้าบูดแล้วบ่นออกมาจนฉันหลุดขำ ยิ่งเวลาที่เม้าท์พี่ฟาเดียเนี่ย เขาดูเหมือนเด็กๆที่จะจ้องหาเรื่องคนอื่น แล้วทำเป็นเอือมๆพาลให้วางช้อนในมือลงซะอย่างงั้น “อ้าว อิ่มแล้วหรอคะ” “ยัง” เสียงเรียบของเขาตอบกลับมาและหันไปมองสะพานลอยที่เชื่อมจากห้างสรรพสินค้าไปอีกฝั่งผ่านกระจกใสปิ๊งของร้าน ก่อนจะทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง “ฮัลโหลลลล เฮียคะ ยังไม่อิ่มทำไมไม่กินต่อล่ะ” เพราะเฮียนิ่งไปพักนึงเลยอ่ะ ฉันเลยโบกมือไปมาผ่านหน้าเขา แล้วเฮียก็หันมามองจานฉัน “เอาแต่บอกคนอื่น ตัวเองกินยัง” เออแฮะ นั่นสินะ… “แหะๆ คือว่ามัน...” “เผ็ด” เฮียคินชิงพูดมาก่อนอย่างรู้ทัน แต่ไม่รู้ก็คงแปลกอ่ะ เพราะตั้งแต่คำแรกที่เผ็ดมากๆ ฉันก็หาเรื่องคุยไปเรื่อยและยังไม่ได้กินอะไรต่อเลยสักคำ “อื้อ หนูไม่ชอบกินเผ็ดเดี๋ยวปวดท้องค่ะ แต่เฮียกินต่อได้เลยนะไม่ต้องห่วงหนู” “กะละ” พูดจบเฮียก็หยิบเมนูอาหารบนโต๊ะมายื่นให้ฉัน และยกมือเรียกพนักงาน แถมยังหันมากดดันให้ฉันสั่งอาหารเพิ่มโดยที่เขาไม่ยอมกินต่อ “แต่ว่าเรามีกับข้าวเยอะแล้ว” ฉันพูดกับเฮียแต่เฮียกลับเอาแต่หันไปมองทางสะพานลอย “หนูกินกับเฮียก็ได้ สั่งเยอะมันเปลืองนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ…” “....ไก่กอและ” หืม? เพราะไม่รู้จะสั่งอะไรฉันเลยหันไปขอโทษพนักงาน แล้วเฮียก็พูดขึ้นมาทั้งที่ตาเขายังมองไปที่สะพานลอยอย่างใช้ความคิดแบบนั้น “ครับ ไก่กอและครับ” พนักงานรับออเดอร์พอได้ฟังก็จดเมนูตามที่เขาสั่ง แต่เหมือนอย่างเดียวจะยังไม่พอ เพราะหลังจากนั้นเฮียคินก็สั่งรัวมาก เขาหยิบเมนูอีกเล่มขึ้นมาดู และคุยกับพนักงานเป็นจริงเป็นจัง “หมูฮ้อง หมี่หุ้นแกงปู ใบเหลียงผัดไข่” “ครับ” “ที่ไม่ใช่อาหารใต้...กระพงทอดน้ำปลา ไข่เจียวปูมีมั้ย?” “มีครับลูกค้า” “เอาด้วย เพิ่มต้มจืด แกงเขียวหวานไก่ ข้าว....” แล้วเฮียคินก็หันมองที่สะพานอีกครั้งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะหันกลับมา “ข้าว 4 เฉพาะเมนูที่ไม่ใช่อาหารใต้กินที่นี่ แล้วก็เอาทั้งหมดที่สั่งเมื่อกี๊ห่อกลับบ้านให้ที” “ได้ครับลูกค้า” “ขอบคุณครับ” พอบทสนาทนายาวเหยียดของเฮียกับพนักงานรับออเดอร์จบลง เขาก็ก้มหัวให้พนักงานนิดหน่อย ฉันเองก็พูดอะไรไม่ออกได้แต่มองเขางงๆ “สั่งไปเผื่อเฮียแม็คหรอคะ” “……” เฮียคินไม่ตอบอะไร เขาเอาแต่จ้องไปที่สะพานลอยจนฉันคาใจ สะพานลอยนั่นมีอะไรหรอ ฉันเองก็มองตามแล้วแต่มันโล่งมาก ไม่เห็นจะมีใครหรือมีอะไรเลยนี่นา มีแต่คนเดินผ่านไปผ่านมา “กินเสร็จเดี๋ยวพาไป ไม่ต้องสงสัย” พูดจบเขาก็ตักข้าวเข้าปากต่อ แต่จะไม่ให้สงสัยได้ไง ก็เฮียเอาแต่ใจสนใจสะพานลอยอยู่ได้ทั้งที่ฉันนั่งอยู่นี่ทั้งคนเนี่ย เคยคิดจะเงยหน้าขึ้นมามองกันมั้ย น้อยใจ ชิ -3-ไม่กี่นาทีต่อมา...
“เรากำลังจะไปไหนกันหรอคะ” ฉันก้าวขาเดินตามหลังเฮียคินที่มือหนึ่งถือถุงใส่อาหาร ส่วนอีกมือเขาจับมือฉันเดินฝ่าฝูงชนข้ามสะพานลอยที่มีคนเบียดเสียดจนน่าอึดอัด โอ๊ะ นั่นไงขอทาน เจอแล้วๆ เป็นคุณลุงตาบอดที่ใครๆก็ให้เงินเยอะเลยด้วย ถ้าให้เดาเขาคงจะ.... ฟิ้ว... อ้าว ทำไมเฮียคินถึงเดินผ่านคุณลุงคนนั้นแบบไม่ใยดีเลยล่ะ ฉันก็คิดว่าเขาจะซื้ออาหารเยอะแยะมาแจกขอทานที่อยู่บนสะพานอ่ะ นอกจากจะไม่ได้สนใจคนบนนี้ เฮียคินยังตั้งหน้าตั้งตาเดินลงจากสะพานและเลี้ยวเข้าซอยฝั่งตรงข้ามของห้างมาเรื่อยๆ น่าแปลกที่อยู่ในละแวกเดียวกันแท้ๆ แต่ดูพื้นที่ฝั่งนี้ ยิ่งลึกยิ่งไม่เจริญเหมือนห้างฝั่งตรงข้ามเลยสักนิดแฮะ ฉันมองตามหนทางซอกแซกที่เฮียเดินลัดเลาะจนเวียนหัว ในนี้มีบ้านคนที่อยู่กันแบบแออัด และคนแถวนี้ก็พากันจ้องพวกเราที่เดินเข้ามาจนฉันแอบรู้สึกว่ามันน่ากลัว เหอะๆ นี่เฮียจะพาฉันไปฆ่าหมกป่ารึไงเนี่ย ถ้าทิ้งฉันไว้ ฉันกลับไม่ถูกหรอกนะ =_=^ แล้วในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆไปพร้อมกับก้าวขา ก็มีเด็กผู้ชายอายุประมาณลาซาตะโกนขึ้นมา “แม่! พี่คนนั้นมา!” เสียงนั้นทำให้เฮียคินหยุดเดินและพยายามมองหา ก่อนที่ร่างเล็กจะกระโดดพุ่งพรวดมาดักหน้าเราจากซอกของสังกะสีที่เหมือนแค่เอามาแปะๆเรียงกันให้เป็นบ้านเท่านั้นอ่ะ “พี่! มาบ้านผมได้ไงเนี่ย” เสียงเจื้อยแจ้วพูดกับเฮียคินแล้วกระโดดๆจนเซไปมา เฮียเองก็ก้มหน้าไปมอง และดูเหมือนว่าเขากำลังมองหาคนอื่นด้วย “พ่อแม่ไปไหน” “พ่อไม่สบายครับ แม่เลยหยุดดูน้อง” “อ้าวคุณ มาทำอะไรที่นี่หรอคะ” คล้อยหลังคำตอบของเด็กน้อย คุณป้าวัยกลางคนคนหนึ่งก็ค่อยๆเดินออกจากซอกสังกะสีเดียวกันออกมา ตะ...ตาบอดนี่นา ตาข้างหนึ่งของคุณป้า... พรึ่บ! “อาหารเย็นครับ” เฮียคินตอบคำถามนั้นด้วยการยื่นถุงใส่หารบางส่วนไปให้เธอ ส่วนที่เป็นถุงเล็กๆเบาๆก็ยื่นไปให้เด็กคนนั้น “โถ่ พ่อคุณ ที่ให้มาก่อนหน้านี้ก็มากมายเหลือล้น” คุณป้าพอเห็นถุงใส่อาหารในมือเฮียคินก็ถึงกับเสียงสั่นเลยล่ะ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งปาดน้ำตาเล่นเอาฉันทั้งเป็นปลื้มแต่ก็ยังงงๆ “แล้วน้อง....” “แข็งแรงดีค่ะคุณ แข็งแรงขึ้นมาก คุณรอตรงนี้นะคะเดี๋ยวป้าไปอุ้ม...” “ผมเข้าไปเองดีกว่าฮะ” “แต่ว่ามันค่อนข้างจะรก...” ไม่รอให้คุณป้าคุณจบ เฮียคินก็คว้าแขนฉันเดินเข้ามาในซอกสังกะสีและใช้มือกันตะปูที่ตอกลงไปในสังกะสีไม่สุดกับซากสังกะสีที่เป็นสนิมให้ ก่อนจะดันเข้ามาในบ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นของคุณป้า และภาพที่เห็นตรงหน้าก็ค่อนข้างจะ...น่าตกใจ ผู้ชายสูงวัยคนหนึ่งในสภาพขาด้วนนอนซอมอยู่มุมหนึ่งของบ้านใต้ผ้านวมผืนใหญ่ กับเด็กผู้หญิงตัวน้อยอายุประมาณ 4 ขวบที่ตัวลีบผอมแห้งไร้เรี่ยวแรงนอนกอดของเล่นและพอหันมาเห็นเฮียคินก็ทำหน้าดีใจ “กอด กอด” “กอดไม่ได้หรอกลูก หนูยังไม่ได้อาบน้ำเดี๋ยวพี่เค้าตัวเลอะ” พรึ่บ! แต่เหมือนเฮียคินจะไม่ได้สนใจคำพูดป้าเลย เขาทิ้งตัวนั่งกับพื้นปูนเลอะๆอย่างไม่ถือตัวอะไรทั้งนั้น แล้วช้อนร่างน้องที่นอนขยับร่างกายไม่ได้เท่าไหร่ขึ้นมาบนตัก “ดีขึ้นเยอะแล้วนี่ :)” มือหนาลูบหัวเด็กคนนั้นด้วยแววตาที่เอ็นดูมาก และไม่มีวี่แววจะรังเกียจจนทำให้ฉันที่มองอยู่อึ้งไปเลยเหมือนกัน ตอนแรกฉันคิดว่าเฮียน่าจะค่อนข้างถือตัว แต่ไม่เลย ตั้งแต่ที่เกาะมาจนที่นี่ เขาดูมีมุมอบอุ่นที่ฉันคิดไม่ถึงเยอะมาก ขัดกับสีหน้ารั้นๆ และนิสัยเอาแต่ใจพวกนั้น “ยิ้มไร” “เปล่านี่คะ ก็แค่ไม่เคยเห็นเฮียใจดีแบบนี้เท่าไหร่ แค่นั้น” ใครบอกล่ะ ที่ฉันยิ้มเพราะเขาเท่สุดๆเลยต่างหาก ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น พึ่งพาได้ ดูขัดกับลุคร้ายๆนั่น สลัดคราบพ่อหนุ่มเกรี้ยวกราดฮาร์ดคอร์ไปทันควัน :) แล้วพอทำอะไรเสร็จเรียบร้อยเราก็ขอตัวกลับ ฉันเป็นฝ่ายเดินตามหลังเขาเพราะเฮียเดินจับมือฉันไว้แน่น เดินฝ่าผู้คนจะย้อนกลับเข้าไปในห้างโดยไม่แคร์ว่าเสื้อผ้าของเขาจะเลอะฝุ่นเลอะดินจากบ้านสังกะสีหลังนั้น หึ...น่าประทับใจซ้ำๆ แต่เอ๊ะ! เพราะเรายังคงเดินอยู่บนสะพาน และยังไม่ทันได้เข้าไปในตัวห้าง ระหว่างที่เดินไปจนเกือบจะถึงคุณลุงขอทาน ฉันก็ดันเห็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นแต่งตัวค่อนข้างดีคนหนึ่งกำลังโน้มตัวจะให้เงินคุณลุงคนนั้นด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่.... มะ...ไม่ใช่นี่นา เด็กคนนั้นไม่ได้จะให้เงิน แต่กำลังจะขโมยทั้งที่ก็ดูมีฐานะอยู่แล้ว ทำไมถึงทำแบบนั้น?! เด็กผู้ชายคนนั้นหยิบเงินเป็นกำออกจากขันของคุณลุงที่ตาบอดและไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตาขำๆไปหาเพื่อนของเขาที่อยู่อีกฝั่งอย่างรวดเร็วและเดินสวนกันกับพวกฉัน “เดี๋ยวสิ....!” พรึ่บ! ฉันส่งเสียงออกไปแต่กลับโดนเฮียคินดึงข้อมือกระชากให้เซไปอยู่อีกฝั่ง ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นเร็วมาก เฮียคินเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าสตางค์ของเด็กผู้ชายคนนั้นจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านหลังโดยที่เด็กคนนั้นไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ พอเปิดออกดูก็พบแบงค์พันเป็นปึกซึ่งก็แปลว่าเด็กพวกนี้แค่คิดจะแกล้งคุณลุงเอาฮาเท่านั้น แต่มันไม่สมคว.... พรึ่บ! ตุ้บ! แล้วเสี้ยวนาทีหลังจากเห็นมัน เฮียคินก็รวบแบงค์พันเป็นปึกนั่นออกมา ก่อนจะโยนกระเป๋าสตางค์ข้ามหัวตามหลังเด็กผู้ชายดื้อๆจนมันไปตกอยู่ตรงหน้าเขา แล้วเฮียตรงเข้าไปหาคุณลุงยัดเงินพวกนั้นใส่กระเป๋าให้ท่านที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรทั้งนั้น และพอฉันหันกลับไปมองเด็กผู้ชายที่ไม่รู้เรื่องอะไร ก็แค่ก้มเก็บกระเป๋าสตางค์อย่างกับคิดว่ามันแค่หล่นๆ เพื่อนๆที่มองมาก็ไม่ทันได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลย ส่วนเฮียคิน เขาก็ยังทำหน้านิ่งๆ ในขณะที่ฉัน... หมับ! “งื้อออ วันนี้เฮียเท่จัง เท่ไปหมดทุกอย่าง เท่จนหนูใจสั่นเลย >_<” ฉันกอดแขนเฮียแล้วเอาหน้ามุดเสื้อเขาอย่างปลาบปลื้มจนไม่รู้จะอธิบายยังไง งื้ออออ เท่จริงนะ ทำไมวันนี้เท่มากเท่มาย เท่จนทนไม่ได้ อดชมไม่ไหว งื้ออออ >_<
Latest chapter
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.68 (END)
หลายชั่วโมงต่อมา..."กลับมาแล้วค่าาา U_U"ฉันยื่นซองเอกสารที่ใส่ทะเบียนสมรสเป็นหลักฐานให้เฮียติณณ์ดู แล้วก็เพิ่งสังเกตว่าในนี้มีทั้ง Nightshade และ Nightshade's Lady นั่งอยู่"เอ้าโรส! แล้วก็พวกเฮียๆด้วยนี่นา สวัสดีค่าทุกคน~ ^_^""ไง ได้ข่าวว่าไม่โสดแล้วหรอ ใช่ม้า~"โรสเอ่ยปากแซวฉันก็หันไปยิ้มกับเฮียโย แต่ไม่ได้การละ เฮียๆอยู่ที่นี่ทั้งที"หึ๊ยยย ฟ้องเฮียดีกว่า เฮียขะ...."กึก...แล้วพอก้าวขาจะไปโผล่ตรงกลางระหว่างเฮียโยกับเฮียพาย อยู่ๆขาฉันก็ชะงักไปเพราะสายตาผู้หญิงของเฮียพายที่มองมาพอดี"เอ่อคือ...""ขอโทษนะ...ลิซ ที่วันนั้นเข้าใจผิด"เอ๋??? รุ่นพี่เป็นฝ่ายขอโทษฉันงั้นหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ฉันเลยหันไปมองหน้าเฮียพายสลับกับเฮียคิน นี่อย่าบอกนะว่ามีใครไปทำอะไรมาเนี่ย"อ๋อ เอ่อคือ...ไม่เป็นไรเลยค่ะเจ๊...นิลลา แหะๆ""ว่า?"จังหวะที่ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ เฮียพายก็ถามมา โอ๊ะเกือบลืมแหนะฟุ้บ!"คือว่าเฮียขาาา~ อะแฮ่ม ลิซขอแทรกหน่อยน้า เฮียขา เฮียคินบังคับให้หนูไปจดทะเบียน โดยมีเฮียติณณ์! เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดค่าา... อะแฮ่มอีกที! เฮียช่วยกระทืบใครสักคนให้หน่อยได้มั้ยคะ หนูปวดร้าวหัวใจมากที่เค้ามาป
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.67
วันต่อมา..."ไม่สนค่ะ! ถ้าไม่ใช่รูปนกฟีนิกซ์ หนูจะไม่ยอมประทับตราเด็ดขาด >[]ฉันตะโกนออกไปแบบแน่วแน่สุดๆไปเลย ก็มีอย่างที่ไหนอ่ะ ตื่นเช้ามายังไม่ทันจะอาบน้ำแปรงฟัน เฮียคินก็มาขู่ให้คนอื่นเค้าเอาดาบไขว้มาประทับไว้บนตัว และให้เหตุผลว่าการประทับตราเป็นการบ่งบอกว่าเราคือ Dark Shadow แต่โหย! ตั้งมีดดาบเชียวนะ เกิดมันมีชีวิตแล้วแทงเข้าไปในเนื้อหนังอันละเอียดอ่อนของฉันจะว่าไงอ่ะ =[]="Dark Shadow ต้องประทับตราเดียวกัน -_-""ก็หนูไม่อยากเป็....""ถ้าพูดมันออกมาอีกครั้ง..."เสียงเข้มกับสายตาดุๆถูกส่งมาให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะยอมอ่อนลงนิดนึง เชอะ! "อะไรคะ ที่จริงหมายถึงไม่อยากให้ตราประทับเป็นรูปมีดดาบต่างหากล่ะ -3-""เลือกตำแหน่งที่อยากประทับไว้เลย"พรึ่บ!พูดจบเฮียคินก็ลุกขึ้นจากเตียงเฉย เดี๊ยะๆ ทำเป็นมาสั่งเนาะ"ไม่! หนูไม่เลือก ไม่สนใจ ไม่ประทับตราแน่ๆจะบอกให้"ฟุ้บ!ฉันทิ้งตัวนอนแล้วดึงผ้าห่มคลุมโปงไปเลย ก็ไม่อยากได้มีดดาบ ไม่ชอบอ่ะมันคม กลัวมันแทงเข้าไปควักไส้ หยึ๋ยยยย =[]=! ซาหยองจาตายยย"จะดื้อจนนาทีสุดท้ายเลยรึไง""ไม่ดื้อ! หนูไม่ได้ดื้อ หนูแค่ไม่ชอบ...""อาบน้ำแต่งตัว เช้าบินไปจดทะเบียน
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.66
"แย่จริงๆ คุณเปิดตัวอลังการขนาดนี้ ลูกหลานได้หัวใจวายกันพอดี :)""ท่านย่า""ท่านแม่"กึก!สิ้นสุดคำพูดของท่านปู่ เฮียคินที่ยืนอึ้งก็พูดออกมาเสียงสั่น เขาก้าวขาจะเดินตรงเข้าไปหาท่านย่าเช่นเดียวกับเจ๊เฟรย์ที่น้ำตาคลอขึ้นมาแบบฉับพลัน แต่ทั้งเฮียและเจ๊ก็ต้องชะงัก คงเพราะเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังประคองร่างเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่อาการสาหัส ท่านย่าเลยหันมองทั้งคู่ และเงยหน้ามองรุ่นพี่เตโชที่สีหน้าเขาเองก็ทึ่งไม่จากพี่น้องคนอื่นเลยสักนิดกึก...กึก...กึก...ไม่รอให้ใครพูดอะไร ท่านย่าปรับสีหน้าให้ดูนิ่งเรียบ ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเฮียแม็คและรุ่นพี่เลโอที่ถูกประคองเอาไว้ เฮียแม็คพอเห็นแบบนั้น เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีขยับตัวให้หลุดจากการประคอง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งคุกเข่าก้มหัวต่อหน้าท่านย่า และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก"ผมขอโทษครับท่าน ขอโทษ...สำหรับทุกเรื่องครับ"ภาพตรงหน้าทำให้ฉันหันมองเจ๊เฟรย์ที่ยืนนิ่งทันทีที่ได้ฟัง ท่านย่าเองก็มองไปที่เธอ และค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นวางบนบ่าเฮียแม็คที่ยังอยู่ในชุดเจ้าบ่าวที่ตนเองเป็นคนออกแบบ ก่อนจะตบบ่าเขาเบาๆ และพูดมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.65
วันทดสอบหัวใจของรักษาการ...“โอเคมั้ย?”เฮียแม็คในชุดแปลกตาที่นั่งตรงข้ามกันพูดกับฉัน คงเพราะฉันเริ่มจะเลิ่กลั่ก ก็นี่มันเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันเลยส่ายหัวออกไปอย่างไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน“ใจเย็นๆลิซ"“หนูอาจไม่ใช่หนึ่งสตรีที่เค้าตามหากันก็ได้”นั่นสินะ... อย่าว่าแต่การเป็นหนึ่งสตรีเลย คนที่ร่ำลือว่าเป็นเนื้อคู่ตอนนี้ ฉันเห็นเขาแค่แว๊บเดียวเมื่อเช้าที่ห้องแต่งตัว แล้วเฮียคินก็เดินหนีหายไปไหนไม่รู้ มีแค่คำสั่งที่กำชับพี่ไคยะเอาไว้ว่าให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้“ไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเป็นหนึ่งสตรีตรงไหน”เฮียแม็คทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มือก็เอื้อมมาหยิบสมุดโน้ตฉันไปเปิดดูสิ่งที่ฉันพอจะนึกอะไรได้แล้วโน้ตเพิ่มลงไป“เกี่ยวสิคะ ก็แค่ทดสอบยังทำไม่ได้ แถมหนูตะคอกใส่เฮียคินกับท่านปู่เสียงดังมากด้วย กับเฮียคินน่ะ...เราคุยกันน้อยลงมาก ช่วงวันสองวันนี้ U_U"“ไอ้คินมันยุ่งๆ อย่าคิดมาก ส่วนเรื่องในห้องประชุม คนเรามันก็ตกใจกันได้”“...เฮียแม็ค”“?”ฉันส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน เขาก็แค่เลิกคิ้วขึ้นนิดนึง แล้วก็นะ มันดูอ่อนแอมากเลยที่จะต้องพูดว่า...“หนูอยากกลับบ้านค่ะ"แล้วแค่นั้นเฮีย
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.64
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...- ห้องทำงานคิระ -แกร๊กๆๆๆ“จิ๊!”“อย่าเครียดนักสิ”“มันอีกแค่นิดเดียวเองค่ะ เหมือน XVII ตั้งใจปั่นประสาทหนูน่าดู ย้ายโลเคชั่นทุกครั้งที่ออนไลน์เลยมั้ง โรคจิต!”“.......”ฉันตอบกลับเฮียคินทั้งที่มือยังคาอยู่บนคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊คแบบนี้ แล้วเพราะโดนเฮียเงียบใส่นี่แหละ เลยทำให้ฉันหยิบมีดสั้นเล่มนึงใกล้ๆมือปาออกไปที่เป้าข้างหลังเขาแบบหงุดหงิดฉึก!หึ...มันดูแปลกใช่มั้ยล่ะ ที่มีเป้านิ่งให้ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ แต่เป้านี้ยังถือเป็นอะไรที่เบสิคมากเลย เพราะในห้องเฮียคินไม่เหมือนห้องเจ๊เฟรย์เลยสักนิด เขาเอาอาวุธเยอะแยะมาวางเรียงเป็นของตกแต่งเหมือนที่ชอบเอาปืนซ่อนไว้ในทุกอาณาเขตของคอนโดไม่มีผิด“ยังปาแม่นเหมือนเดิมนี่ หนึ่งสตรี”“เฮียแม็ค~”เสียงที่คุ้นหูทำให้ฉันละสายตาจากเป้ามองคนที่เดินเข้ามาในห้องทันที แล้วเฮียคินนี่ออกตัวดุมาเชียว“ดีใจกว่าเจอหน้าผัวอีก -.-”ชิชะ! ไม่ต้องเลยนะ ทำมาเป็นพูดดี“เฮียแม็คไปไหนมาคะเนี่ย ไม่เจอตั้งหลายวันอ่ะ”“มันไล่”“อ้าว จับได้แล้วเจ้าตัวดี -3-”พอฟังเฮียแม็คตอบมา ฉันก็ส่งสายตาฟาดฟันไปให้เฮีย เขาก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ที่จริงเฮียคินก็บอกฉันแล้วล
DarkZ [I] MYZTERY HORO MYZTERY HORO ::: EP.63
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...“ลิซ...จะไม่พูดไรหน่อยเลยหรอ?”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งฟังความจริงว่าพวกเขาเป็นใคร? Dark Shadow คืออะไร? จากปากเฮียคินและเจ๊เฟรย์ ซึ่งพี่เคนชินและพี่ไคยะเองก็อยู่ที่นี่และทุกคนกำลังจ้องมาแต่เฮียคินกับเจ๊ก็พูดไม่หมด ทั้งสองคนพูดถึงการทำความผิดของสภาก็จริง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงวิธีน่ากลัวที่ใช้จัดการกับสภาไปแล้ว น้่นก็คือความโหดร้ายที่เฮียคินกับรุ่นพี่เตโชทำ ซึ่งอย่างที่รู้กัน ฉันเห็นภาพเหตุการณ์ตอนพิพากษาพวกนั้นเมื่อกี๊ ถึงจะไม่มีช่วงที่รุนแรงเลือดสาดมันก็พอจะรู้อยู่ดีและที่เล่ามามันก็มีเรื่องใหม่ๆที่ฉันไม่ได้รู้ลึกอย่างความสัมพันธ์ที่เคยมีปัญหาของเฮียคินกับรุ่นพี่ แต่บอกตามตรงนะฉันก็ยังแอบโกรธรุ่นพี่เตโชอยู่ดี แล้วก็กำลังสนใจเรื่อง XVII มากกว่าด้วยตอนนี้“หนูเข้าใจทุกอย่างเลยค่ะ”ฉันเลือกจะตอบคำถามท่ามกลางความเงียบในห้องแบบขอไปที เฮียคินพอเห็นฉันนิ่งก็มองมาและทำท่าจะพูดอะไร ฉันเลยชิงพูดไปก่อน“เจ๊คะ หนูขอยืมได้มั้ย โน้ตบุ๊คเครื่องนี้”ได้ฟังแบบนั้นเจ๊เฟรย์ไม่ได้อิดออดอะไร แถมยังหันไปพยักหน้าให้พี่เคนชินหยิบมันมาทันทีและพอได้มา สิ่งแรกที่ฉันอยากจะมั่นใจก่อน คือ X
You may also like
ป้าน่ะเมียผมนะ
ศานิชล5.3K viewsเจ้าสาวมาเฟีย
มดตัวจี๊ด18.2K viewsเมียมาเฟีย
มดตัวจี๊ด6.4K viewsแค้นรัก คู่หมั้นร้าย NC20+
Naya Solene26.6K views้เมียคุณสิงห์
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน105 viewsทาสสวาทมาเฟียแสนร้าย
จินต์พิชา830 viewsนางบำเรอต่างแดน NC18+
เหมือนแพ102 viewsความลับ รักร้าย LOVE SERIOUS
MaNIE-STORY1.5K views
