บทที่ 31

[HUSBAND]

:คุณเวลจะคลายเครียดแบบนี้ไม่ได้

"แกก็เลยบอกไอ้พี่เวลว่า แกอยากเป็นเมีย?"วิวชักสีหน้าออกมาอย่างเหลือเชื่อ เมื่อได้ฟังสิ่งที่เพื่อนสาวของเธอเล่าทั้งหมด หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆยอมรับว่าสิ่งที่เธอเล่าไปเมื่อสักครู่นั้นคือเรื่องจริง

"อืม"

"อีผิง!! ในหัวมึงคิดอะไรอยู่วะ เหตุผลของมึงมันไม่เมคเซ้นเลยนะเว้ย" วิวยังคงใบหน้าของความมึนงงไว้ดังเดิม ไม่ว่าคำพูดของเพื่อนสนิทจะวนหลูบเข้ามาในหัวกี่ครั้ง เหตุผลมันก็ฟังไม่ขึ้นเลยนอกเสียจากหญิงสาวนั้นจะชอบพี่ชายของเธอเข้าแล้วจริงๆ

"ก็ฉันพูดไปแล้วนี่ จะให้ถอนคืนยังไงวะ"

"นี่แกชอบพี่ชายฉันใช่ปะ?" วิวเค้นเสียงต่ำเพื่อยิงคำถามไปยังเพื่อนสาวด้วยใบหน้าที่ฉายแววถึงความจริงจัง ในแววตาสีดำสนิทปรากฏพิรุธขึ้นจนเพื่อนสาวนั้นก็พอจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเหตุผลที่เธอทำแบบนี้เป็นเพราะอะไร

"ฉัน...ไม่ได้ชอบ แค่รู้สึกผิดแทนพี่แพน"

"หึ ถ้าฉันบอกว่าพี่ฉันเครียร์พี่สาวของแกออกไปจากชีวิตได้อย่างถาวรแล้วเนี่ย แกจะยังอยากเป็นเมียพี่ฉันอยู่หรือเปล่า"หญิงสาวชะงักไปกลับคำพูดของวิวพร้อมกับพยายามทบทวนคำถามนั้นเข้ามาในหัววนไปวนมา แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆเธอยังจะอยากเป็น เมียทาส ของเขาอยู่หรือเปล่า

"ก็ต้องไม่อยู่แล้ว ใครจะอยากเป็นเมียพี่แกวะ"

ปัง!

เสียงประตูบ้านปิดลงดัง ปัง ทำให้สองสาวต้องหันขวับไปมองพร้อมกัน สะดุ้งตื่นเพราะความตกใจ

แต่ก็ต้องทำตัวไม่ถูกในทันที เมื่อผู้ที่เพิ่งมาเยือนนั้นคือคนที่เธอกำลังพูดถึงในขณะนี้นี่เอง เวลเดินสาวเท้ายาวๆตรงปรี่ไปยังชั้นสองของบ้านโดยที่ไม่คิดที่จะหันมาแลพวกเธอเลยสักนิด พลางแสดงสีหน้าไม่ประสบอารมณ์เหมือนกับโกรธใครมา สองสาวกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างฝืดเคืองก่อนที่จะมองหน้ากัน

"แกว่าเขาจะได้ยินที่เราคุยกันไหม" หญิงสาวถามวิวเพื่อนสนิท ภายในใจก็นึกกลัวขึ้นมาว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่นี้หรือเปล่า

"จะเหลือหรอ หึ! หน้าบูดแบบนี้ทะเลาะกับพ่อมาแน่ๆ"

"อีกแล้วหรอวะ!!"เสียงหวานพูดเสียงดัง เมื่อได้ฟังคนเป็นเพื่อนคาดเดาเหตุการณ์ที่เขาได้ประสบพบเจอหลังจากที่ไปพบผู้เป็นพ่อ ตลอดเวลาที่เธอเป็นเพื่อนกับวิวมา วิวก็มักจะเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในครอบครัวของเธอให้หญิงสาวฟังเสมอ แต่สิ่งเดียวที่เธอไม่เคยเล่าก็คือพี่ชายเธอมีฝาแฝด และวิวก็เคยเล่าเหตุการณ์หนึ่งที่ร้ายแรงมากให้เธอฟัง เมื่อห้าปีก่อนเหตุผลที่แม่ของทั้งสามได้เสียชีวิตลงนั้นก็คือ ในวันนั้นผู้เป็นแม่ได้เจอเหตุการณ์สุดอาฟเตอร์ช็อค เธอเห็นสามีตัวเองกำลังเอาปืนจ่อหัวลูกชายหวังจะฆ่าให้ตาย ผู้เป็นแม่เห็นเหตุการณ์สุดสะเทือนใจนี้เลยหัวใจวายเฉียบพลันสิ้นลมหายใจ ณ ตรงนั้น

"ฉันไปนอนก่อนนะหวังว่าคืนนี้แกจะบอกพี่ชายฉันให้เข้าใจว่าแกพูดแบบนั้นเพราะรู้สึกผิดแทนพี่สาว แต่ถ้าขืนว่าฉันตื่นมาแล้วยังเห็นแกที่บ้านหลังนี้อยู่ ก็เท่ากับว่าแกชอบพี่ชายฉัน และฉันก็จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ไปนอนล่ะนะพี่สะใภ้"

"อีบ้า!! ฉันเป็นเพื่อนไม่ใช่พี่สะใภ้!!"

"ว๊ายวายว๋าย พี่สะใภ้!! ฮ่าๆ"

"อีเพื่อนบ้าไปไกลๆเลยนะ!!" วิวรีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านและไม่ลืมที่จะหันหน้ามาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เพื่อนสนิทที่ยังค้อนสายตาไม่ประสบอารมณ์อยู่

เอี๊ยด!

สาวน้อยค่อยๆเปิดประตูออกพร้อมกับปิดมันลงอย่างแผ่วเบา นัยน์ตาสีดำสนิทเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่เธอนั้นโกหกเขา ถ้าจะบอกว่ามันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบที่ทำให้เธอตัดสินใจแบบนั้นเหตุผลมันก็คงดูไม่เข้าท่าเท่าไหร่ หญิงสาวรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีก้าวเท้าย่องเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่บนเตียงและกำลังเบือนหน้าหนี หันหน้าไปทางอื่นอย่าหงุดหงิด ดวงตาสีน้ำตาลเข้มแข็งกร้าวดุจเพชรฆาตตาสีขาวกลายเป็นสีแดง มองเห็นเส้นเลือดที่อยู่ในลูกตาได้อย่างชัดเจน

"คุณเวลคะ คือผิง..."

"จะไปไหนก็ไป!! ฉันรู้ทุกอย่างตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเธอเข้ามาหาฉันเพราะเรื่องพี่สาวของเธอ!!!" สาวน้อยชะงักตัวชาไปชั่วขณะไปกับคำพูดของเขาที่แย้งขึ้นมาทั้งๆที่เธอนั้นยังพูดไม่จบ

ที่บอกว่ารู้อยู่แล้วหมายความว่าอะไร’

"ขะ คุณรู้ตั้งแต่วันแรกเลยหรอคะ"

"..."ดวงตางามเต็มเปี่ยมไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อชายหนุ่มเงียบไม่เอ่ยอะไร ได้แต่นั่งจ้องใบหน้าเรียวเล็กของเธอ แววตาของคนตัวเล็กแสดงถึงความเสียใจ ความรู้สึกเจ็บแปลบส่งแผ่ไปที่หัวใจดวงน้อยคล้ายกับว่าตอนนี้มันกำลังจะแหลกสลายลง

"รู้ว่าถูกหลอก...ก็ขับรถมารับผิงหรอคะ" เจ้าของใบหน้าคมเข้มจ้องหน้าเธอด้วยแววตาเศร้าหมองก่อนที่จะรีบเบือนหน้าหนีชักสีหน้าเข้าโหมดน่ากลัวเหมือนเดิม น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเสียงแข็งน่าเกรงขามว่า

"จะไปไหนก็ไป รำคาญ!!" ในขณะที่เขาหันหน้าไป หญิงสาวเหลือบตาทันสังเกตุเห็นรอยฟกช้ำขนาดใหญ่ใกล้ๆมุมปากแถมยังมีเลือดไหลซิบๆอีก ตาดวงกลมโตเบิกกว้างออกก่อนที่จะถือวิสาสะยื่นมือไปแตะ

"นี่คุณถูกพ่อทำร้ายร่างกายหรอคะ!!"

เพี๊ยะ!

"อ๊ะ!"มือหนาตีมือคนตัวเล็กไม่ออมแรงจนคนที่ถูกตีนั้นรู้สึกเจ็บแสบขึ้นมาบริเวณนิ้ว แต่คนที่เป็นฝ่ายกระทำนั้นบนใบหน้าของเขาไร้ความรู้สึกผิดใดๆแถมยังเอ่ยเสียงแข็งออกมาอีกว่า

"ไม่ต้องมายุ่ง!!"

"เดี๋ยวผิงทำแผลให้"

"ไม่ต้องมาทำดีกับฉัน ฉันเกลียดคนเสแสร้งอย่างเธอ!!"

"ถ้าเกลียดผิง! ขอให้ผิงทำแผลให้คุณเถอะนะคะ แล้วต่อไปนี้ผิงจะไม่มาให้คุณเวลเห็นหน้าอีก"

"ทำเสร็จแล้วเธอจะไปใช่ไหม?"

"...ค่ะ"

หมับ!

มือหนากระชากแขนเธอสุดแรงจนคนตัวเล็กปลิวลงมานั่งตักของคนเจ้าเล่ห์พอดี เวลใช้แขนแกร่งทั้งสองข้างกอดเอวคลอดไว้แน่นพร้อมกับเอาหน้าของตนนั้นซบไปที่อกของเธอ คนที่ถูกจู่โจมทำได้แค่หยุดพฤติกรรมทุกอย่างแล้วมองสิ่งที่เขากำลังปฏิบัติกับเธอ พวงแก้มทั้งสองข้างมีสีแดงก่ำเด่นชัดขึ้นเมื่อความร้อนแผ่ขึ้นไปกองไว้ตรงนั้น

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

เสียงหัวใจทั้งสองดวงเต้นเป็นจังหวะที่เร็วและรัวขึ้น แทบจะทะลุออกมาจากทรวงอกเธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาดังเป็นจังหวะเหมือนกลอง และคนที่ซบอกของเธออยู่ก็คงจะได้ยินเหมือนกันว่าหัวใจของเธอนั้นมันเต้นเร็วและเสียงดังแค่ไหน

"ฉันไม่ให้ทำ กล้าดียังไงถึงคิดจะทิ้งฉัน อย่าคิดว่าชาตินี้เธอจะหนีฉันพ้นต่อให้เธอหนีไปไกลแสนไกลฉันก็จะพลิกแผ่นดินหาเธอ"น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนใกล้จะร้องไห้ออกมาเต็มแก่ จนผู้ที่ได้รับฟังนั้นสงสารจับใจ ตั้งแต่รู้จักกันมา เธอไม่เคยเห็นเขาอ่อนแอแบบนี้เลยสักครั้ง เพราะเขานั้นทั้ง ดุ ปากไม่ดี ขี้น้อยใจ มีเรื่องนิดๆหน่อยๆก็ชวนทะเลาะ แต่ครั้งนี้เขาคงจะอ่อนแอมากจริงๆถึงยอมเป็นคนยุติสงครามอารมณ์ของตนก่อนเพราะเขาไม่อยากมีปากเสียงกับเธอ

"คุณเวล ร้องไห้ทำไมคะ!" เสียงหวานทักท้วงขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่ามีของเหลวใสๆไหลออกมาจากตาเขา เอ่อล้นออกมาเหมือนเขื่อนแตกจนกลั้นไม่ไหวหล่นลงมาโดนแขนขาวผ่องของคนตัวเล็ก

"ฉันเจ็บ.."คำตอบเพียงสั้นๆแต่อัดแน่นไปด้วยอารมณ์ความเจ็บปวด จนคนที่ได้ฟังอย่างเธอนั้นสะเทือนไปทั้งใจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ไปมากกว่านี้ นอกจากใช้มือบางลูบศีรษะเขาเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ

"เจ็บมากเลยหรอคะ"

"มาก" เธอยังคงลูบศรีษะเขาไปพลางๆ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองนั้นโนบราอยู่และยอดอกที่ชูชันตั้งตระหง่านผุดขึ้นมาเด่นชัด แม้แต่ชุดนอนบางๆของเธอก็ไม่สามารถปิดมันลงได้

"อ๊ะคุณเวล! ทะ ทำอะไรคะ!!" ปากหนางับไปที่ยอดถันอยู่ใต้ร่มผ้าอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ จึงรีบผลักหน้าเขาออกจากออกเธอ

"ดูดนมไงถามได้!!" เสียงทุ้มเอ่ยเรียบนิ่ง ไม่มีความละอายใจเลยสักนิดในสิ่งที่ตัวเองทำ ต่างกับคนที่นั่งบนตักอย่างมากที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นด้วยความเขินอายแทบจะเอาปี๊บมาคุมหัว

"ผะ ผิงไม่ให้ดูดค่ะ!! เศร้าขนาดนี้ยังจะหื่นอีก"

"ก็ฉันอยากคลายเคลียด"เขาเอ่ยหน้าตาย ใบหน้าหล่อคมปราศจากอารมณ์ใดๆ ก่อนที่จะฟุบหน้าลงไปครอบครองมันต่อพร้อมกับใช้มือหนาเคล้าคลึงมันเบาๆ

"อ๊ะ! แต่คุณเวลจะคลายเครียดแบบนี้ไม่ได้นะคะ"คนตัวเล็กพยายามดันใบหน้าของเขาออกแต่ไร้วี่แววที่ใบหน้าเขาจะขยับ

"คุณเวล~อย่า!!"เจ้าของใบหน้าหล่อคมเงยขึ้นจ้องตาเธอ ก่อนที่จะชักสีหน้าแสดงถึงความขัดใจอะไรบางอย่าง

"ทำไมไม่เรียกแด๊ด?"

"เรื่องของผิงค่ะ!!"

แคว่ก!

สิ้นเสียงหวานคนเจ้าเล่ห์ไม่รอช้ารีบฉีกชุดนอนสีขาวบางสุดเซ็กซี่ออกเป็นสองส่วน เผยให้เห็นเต้านมสวยสองก้อนกระเพื่อมไปตามแรง

"อ๊ะ! นี่คุณ!"

"ขอดูดหน่อย ตอนสมัยฉันสามขวบเวลาฉันโกรธน้องๆที่ไม่แบ่งของเล่น ฉันก็ดูดนมแม่ฉันแบบนี้จนหลับไป แต่ตอนนี้แม่ฉันตายไปแล้ว ขอดูดนมเธอแทนละกัน"

"แต่มันไม่เหมือนกันเลยนะคะ!"

"หนวกหู อื้ม จ๊วบ~" เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นพลางจับเต้านมสวยขึ้นมาดูดอย่างหิวกระหาย มือบางสอดเข้าไปขยุ้มไรผมของเขาเบาๆเพื่อเป็นการบังคับให้หยุดแต่แรงที่ส่งไปกลับไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาเจ็บได้ จึงส่งผลให้เสียวซ่านแทน

"อื้อ~"

_________________________

อิพี่เวลชักจะหื่นเข้าทุกวันแล้ว เสียใจได้แป๊บๆก็เข้าโหมดคนหื่นกามตลอด อยากจะเหลากระบาล!!!🙄🙄

comment มาพูดคุยกันด้วยนะจ๊ะ