Episode 36 ขอเป็นแม่

Episode 36

ขอเป็นแม่

“โอเคยัง” เนิ่นนานกระทั่งคนที่ทาบมือกับพวงแก้มเอ่ยถามขึ้น ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ โดยที่ฮีลยังใช้มืออีกข้างช่วยปาดน้ำตาที่มันเริ่มแห้งเหือดออกไปให้ “หายปวดหัวยัง”

“อือ”

ดีดตัวลุกมองหน้ามัน โดยที่อีกฝ่ายก็มองฉันไม่ยอมละสายตาไปไหน

“มีอะไร”

“ก็แค่...อยากเป็นแม่เธอ”

“...!” มันบ้าหรือมันบ้ากันแน่ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ เมื่อเช้าอยากเป็นผัวตกเย็นอยากเป็นแม่ อะไรของมัน จนฉันต้องทำสายตางง ๆ พร้อมทั้งสีหน้าอึ้ง ๆ ส่งไป เห็นท่าทีนี้แล้วมุมปากของอีกฝ่ายก็ยกสูงขึ้น ฮีลลอบอมยิ้มอ่อน ๆ ให้

“ฉันแค่อยากโดนกอดบ้าง”

เฮ้ออออ ไอ้บ้านี่ นี่มันกำลังเต๊าะฉันอยู่ใช่ไหม จะบอกว่าอิจฉาแม่ฉันว่างั้นที่โดนทั้งกอดทั้งหอมแก้ม จนต้องส่ายหน้าให้มันแล้วหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ฮีลโหมดนี้ไม่ค่อยได้เห็นจริง ๆ ฉันจะยิ้มออกมาก็ไม่แปลก

“เป็นแม่นมฉันไหม แก่ดี”

“เป็นอะไรก็ได้ที่ได้อยู่ใกล้เธอ”

“ไอ้บ้า!” ด่าไปเบา ๆ หนึ่งแมตช์ด้วยรอยยิ้ม

“ยิ้มแล้ว”

“แล้วไม่ให้ฉันยิ้มได้ยังไงล่ะ ก็นายเล่นพูดบ้าอะไรก็ไม่รู้”

“เธอว่าฉันบ้า อยากมีผัวเป็นคนบ้าเหรอ”

“เดี๋ยว! ฉันยังไม่ยอมรับสักหน่อย” ยู่จมูกใส่พลางมองค้อนไปทันที “นายนี่นะ ตะกี้ยังอยากเป็นแม่อยู่เลย”

“เป็นผัวแล้วเธอจะกอดแบบนี้ไหม” พูดอะไรของมันก็ไม่รู้ ฉันว่าฉันเริ่มชักจะรำคาญแล้วล่ะ จึงล้มตัวลงนอนแล้วหันหน้าหนีทันที รู้สึกว่าตรงหน้าอกคันยุบยิบจนต้องสอดมือเข้าไปใต้หมอนแล้วแอบจิกเบา ๆ

ไม่ได้เขิน ฉันไม่ได้เขินจริง ๆ

“พูดมากนะ เดี๋ยวนี้น่ะ”

“ก็ไม่อยากนั่งเฉย ๆ แล้ว” ฮีลตอบ เวลานี้ฉันไม่เห็นหน้ามันเสียด้วยซ้ำว่ากำลังอยู่ในท่าทีไหน ทว่าแรงยุบของเตียงผู้ป่วยทำให้ฉันเข้าใจว่ามันย้ายตัวเองมาอยู่บนเตียงเดียวกับฉันแล้ว

คราวนี้มันจะพูดอะไรให้ฉันหงุดหงิดอีก...

“เดี๋ยวน้ำลายบูด แล้วเดี๋ยวจะจูบไม่หวาน” รู้สึกถึงแรงดันเบา ๆ จนต้องพลิกกายไปหาคนข้าง ๆ ก่อนที่ร่างสูงจะก้มตัวลงมา สัมผัสเรียวปากของฉันเบา ๆ

ตอนนี้เหมือนสมองจะตื้อไปหมด ฉันคิดไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าควรจะต้องผลักมันออกไปไกล ๆ จึงทำได้เพียงแค่นอนนิ่งอยู่กับที่แต่ยังคงปิดปากไว้ แรงกดจึงหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อยให้คนข้างบนได้สอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามา แต่ด้วยความช่ำชองของอีกฝ่ายทำให้ฉันค่อย ๆ เคลิ้มไปกับสัมผัสอันนุ่มนวล ขยับปากจูบตอบไปด้วยความรู้สึกหวานที่ปลายลิ้นจากลูกอมกลิ่นมินต์ รู้สึกชอบใจกับรสจูบนี้จนหลับตาลง ไล้มือขึ้นสูงจากแผ่นหลังไปยังท้ายทอย ก่อนสางเข้าไปในเส้นผมสีเทาแล้วจิกเบา ๆ ที่ตรงนั้นอย่างลืมตัว

“หวานไหม” ผละออกแล้วถามขึ้น แต่ประโยคนั้นจะให้ฉันตอบว่าไงล่ะ ก็เล่นจูบตอบมันไปเสียขนาดนั้น

“เฉย ๆ”

“เหรอ!” หลากเสียงประสานกันดังขึ้น จนตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าตัวเองต้องชอบจูบนั้นแน่ ๆ ถึงขั้นไม่รู้ตัวว่าพวกเพื่อนเข้ามาในนี้ตั้งแต่ตอนไหน

ทั้งลูกปลา พี่ฮัท ลูกพีช ไอดี และแสนดี ต่างก็ยืนเรียงหน้ากระดานมองพวกเราอยู่

“เฉย ๆ แต่จูบใหญ่เลยนะ” ลูกปลาจีบปากจีบคอแซว อะไรนัก ยัยคนนี้!

“นั่นดิ เสียงจ๊วบจ๊าบนี่ดังใหญ่เลย” แสนดีเสริม

“ใช่! เสียดาย” ไอดีพูดพลางส่ายหน้า “นึกว่าจะได้ดูหนังโป๊ซะอีก”

ปึก!

“ไปแซวเพื่อน เดี๋ยวมินนี่ก็เขินหรอก” ลูกพีชทุบเบา ๆ ที่แผ่นหลังไอดี ดวงตากลมโตมองมาที่ฉันคล้ายสังเกตอาการเก้อเขิน

ยัยนุ่มนิ่มคนนี้ก็ร้าย มาแซวแบบนี้ได้ยังไง

เผลอกัดปากแน่นในทันที ก่อนจะขยับตัวออกห่างทั้ง ๆ ที่ไปได้ไกลที่สุดก็ยังอยู่บนเตียงเดียวกันเหมือนเดิม

“มาทำอะไรกันตอนนี้ฮะ!”

“มาสังสรรค์” ลูกปลาตอบ นั่นทำให้ฉันมุ่นคิ้วอย่างุนงง นี่โรงพยาบาลนะ พวกมันคิดจะทำบ้าอะไรกัน

“อะไรของพวกแก สังสรรค์อะไรนี่โรงพยาบาล”

“ทำอย่างกับไม่เคยแหกกฎ” ไอดีตอบพลางหยิบขวดน้ำสีอำพันออกมาจากกระเป๋า ส่วนลูกปลาก็หย่อนกายลงบนโซฟาหนังสีเทา พี่ฮัทเตรียมพร้อมหยิบผ้าผืนเล็ก ๆ มาปูวางบนโต๊ะโดยมีลูกปลาช่วยหยิบกล่องไพ่ออกมา

อะจ้า ยัยพวกนี้

“ฉันป่วยนะ พวกแกจะไม่ให้ฉันพัก?”

“พักไรของแก ถ้าพวกฉันไม่มาแกก็ไปออกกำลังกายกับไอ้ฮีลสองคนอยู่ดี ก็แค่หัวแตก คิดเลขได้อยู่แล้ว” ยัยลูกปลานี่! มันเคยคิดจะเป็นห่วงฉันบ้างไหม

“ไม่มีตังค์” หันไปหาคนที่อยู่บนเตียงเดียวกัน คำเมื่อกี้ฉันไม่ได้อ้อนนะ แต่เพราะมาโรงพยาบาลด้วยสภาพแบบนี้จะให้พกอะไรมาได้ยังไง

“เดี๋ยวจัดการให้”

“หูยยยยยยย ลำไยคนมีผัว”

“อะไรของแกฮะแสนดี แกไม่มีมั้ง”

“อะ เร็ว ๆ เลย เอาไง พอดีรีบร้อนอยากหาค่าเหล้า” และแทนที่คนป่วยอย่างฉันจะได้นอนพักผ่อนกลับกลายเป็นว่าต้องมานั่งคิดเลขอยู่วงไพ่กับพวกมัน

เฮ้อออ ยัยพวกนี้ ไม่ไหวจริง ๆ กว่าจะกลับไปได้ก็ดึกดื่น ไอดีก็เมาเหมือนเดิม ส่วนคนที่รวยสุดก็เป็นมันนั่นแหละ ได้ตังค์หอบใส่กระเป๋าไปหลายบาท พอค่าเหล้าสมใจมันแล้วแหละ

“นายคุยอะไรกับแม่เหรอ ทำไมแม่ถึงยอมให้มานอนเฝ้า” เอ่ยถามคนที่นอนกอดซ้อนหลังเอาไว้ หลังจากพวกเพื่อนกลับไปมันก็ทำหน้ามึนย้ายมานอนบนเตียงเดียวกับฉันโดยที่ยังไม่ทันได้อนุญาต

“บอกว่าอยากอยู่ใกล้เมีย” กระชับอ้อมกอดแน่นแล้วตอบออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จึงบิดที่เรียวแขนไปทันทีหนึ่งหน

“ล้อเล่น ฉันแค่ขอตรง ๆ บอกว่าอยากนอนเฝ้าเธอ”

“...” ฉันครุ่นคิด เอาจริงท่าทีของมันก็ดูจริงใจอยู่ไม่น้อยแม่คงรู้สึกได้ ถึงได้ยอมปล่อยให้มันทำอย่างนี้ ซึ่งไม่ใช่แค่แม่หรอกที่คิด ฉันก็รู้สึกได้เหมือนกัน แต่เพราะฝังใจกับความรัก ก็เลยยังไม่กล้าเปิดรับความรู้สึก

เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน จะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้นะ แต่ฉันว่าแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ถูกฮีลสนใจ ถูกฮีลใส่ใจ ฉันไม่รู้เลยว่าหลังจากที่เปลี่ยนสถานะกันแล้วมันจะดีขึ้นหรือแย่ลง แต่ความกลัวมันทำให้ฉันคิดในแง่ร้ายไปก่อนตลอดเลย

ถามว่ารักมันไหม ก็ต้องตอบว่า ‘ไม่เชิง’ คือยังไงอะ แบบว่า ก็ดีที่เป็นแบบนี้ รู้สึกว่าใจเต้นแรงเวลาถูกเทกแคร์ ยิ่งเวลาโดนฮีลเวอร์ชันขี้อ้อนแล้วยิ่งคันยุบยิบที่หัวใจ แต่ว่า ๆ มันก็พูดแบบเต็มปากเต็มคำไม่ได้อะว่า ‘รัก’ คือฉันไม่รู้ว่าต้องเอาอะไรมาวัดจริง ๆ

พลิกกายไปหาคนที่อยู่ข้างหลัง สอดแขนเข้าไปโอบกอดร่างกายอันหนั่นแน่นเอาไว้แล้วประสานสายตาท่ามกลางแสงสีส้มอ่อน ๆ ที่ทอประกายออกมาจากโคมไฟ “ขอบคุณนะ ที่ช่วยฉันไว้”

“อือ”

“ฉันยังไม่รู้เลยว่าวันนั้นทำไมจู่ ๆ นายถึงไปช่วยฉันได้”

ฮีลมองฉันนิ่ง ๆ หนึ่งนาทีให้หลังก็เอ่ยปากออกมา “เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธฉัน แต่เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะห่างฉันแล้วนะมินนี่” มันย้ำคำพูดเมื่อกลางวัน ให้ว่าไงดีอะ คือฉันที่เพิ่งจะขวัญเสียจากการถูกทำร้ายจึงสนิทใจมากหากว่าคนตรงหน้าจะอยู่ด้วยตลอดเวลา ทำตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ก็โอเค

“อือ”

“ฉันมีคีย์การ์ดของเธอ” ได้ยังไง คิ้วทั้งสองข้างมุ่นเข้าหากันหลังได้ยินคำตอบ “ฉันขอเจ้าของโครงการไว้ ตอนนั้นฉันเห็นว่าไอ้เก่งมันอะไร ๆ กับมิรินเลยไปขอเผื่อไว้ แล้วมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริง ๆ” ได้ยินคำอธิบายก็โกรธไม่ลง ไม่รู้ว่ามันมีสิ่งนั้นอยู่ในมือตั้งแต่ตอนไหน แต่ฮีลมันก็ดีอย่างหนึ่งที่ไม่พยายามทำสิ่งที่ฉันไม่ชอบ คือการเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต

“แล้ว...”

“วันนั้นฉันบังเอิญเห็นว่าไอ้เก่งมันขึ้นคอนโด ก็เลยเข้าไปช่วยเธอได้ แต่ที่ช้าไปเพราะมัวแต่หาคีย์การ์ดอยู่”

“ขอบคุณนะ นายดีกับฉันมากจริง ๆ”

“อย่าขอบคุณ ฉันต่างหากที่ไปช้า แต่ฉันไม่คืนนะ ต่อจากนี้จะถือมันติดตัวไว้ตลอดเลย” ฮีลตอบ โชว์ความหน้ามึนออกมาซึ่งครั้งนี้ไม่ได้น่ารำคาญอีกต่อไป

“อือ นายเก็บไว้เลยก็ได้”

“อือ”

“งั้นคืนนี้ฉันจะตอบแทนนายโดยการให้นายเป็นแม่ดีไหม” ว่าแล้วก็กระชับอ้อมกอดอีกฝ่ายแน่นขึ้น ครั้งแรกเลยที่ฉันกอดมันแน่นทั้งที่เราไม่ได้ทำกิจกรรมอย่างว่า แล้วยังเป็นการกอดที่สติสัมปชัญญะยังอยู่ร้อยเปอร์เซ็นต์อีกต่างหาก ไม่ได้หลับ แล้วก็ไม่ได้เมา

อบอุ่นจัง พอไม่มีเรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวข้องฉันกลับรู้สึกว่ากอดนี้มันอุ่นกว่าทุกครั้ง จึงซุกหน้าลงกับอ้อมอกแกร่ง สูดกลิ่นกายของฮีลเข้าไปเต็มปอด

หอมด้วย...