Kilala si Stanley Martin sa pagiging babaero sa school, yung tipo na walang sineseryoso na babae at parang laruan lang para sa kanya. Well, hindi nyo sya masisisi dahil sa angkin nitong kagwapuhan na kahit sino ay talagang mapapalingon. Hanggang sa wakasan ng Ama nya ang maliligayang araw ng ipakasal sya kay Alexandra. Amasonang babae, walang inaatrasan. Hindi sya katulad ng ibang babae na kapag nasaktan ay mananahimik na lang sa isang tabi. Kapag tama ay dapat ipaglaban, bawal magpa api. Nakahanap na ba ng katapat si Stan? Magkakasundo ba ang dalawa kung salungat ang ugali nila? Abangan!!
View MoreOctober 13, Sunday.
"Arrgg!! Ang sakit na ng paa ko!" Sht! Ang ingay nya talaga."Sino ba naman kasi may sabi sayo na mag heels ka?" Bulyaw ko sa kanya."Aba't sinisisi mo ako?" Sino pa nga ba?"H-Hindi naman sa ganun . Ikaw naman kasi eh." Hay!"Eh sinisisi mo nga ako!" Pagmamaktol nya."H-Hindi nga." Ang kulit lang."Akin na yung sapatos mo!" Nagulat ako ng huminto sya sa paglalakad."H-Ha?""Bingi ka ba o ano? Sapatos mo sabi!" Sigaw nya.Kahit naguguluhan ay inabot ko na rin sa kanya ang shoes ko. "Oh ito!"Hinagis nya sa akin yung heels nya. Sinuot na nya yung sapatos ko.What the! Don't tell me--"Suotin mo." Utos nya."What?" Halos wala ng lumabas na boses sa akin."Nananadya ka ba at pinapaulit mo talaga sa akin yung mga sinasabi ko?" Akma nya akong susuntukin sa braso."E-Eh pang babae 'to eh.""Natural! Sa akin yan eh!" Galit na sya nyan.No Choice. Sinuot ko na lang kahit hindi magkasya sa akin. Kesa naka medyas lang ako pauwi."Ayan! Bagay sayo! Haha. Tara na Babe." Pumulupot na sya sa braso ko. Sweet. Nakaka asar.Pinagtitinginan na kami ng nakakasalubong namin. Nakakahiya.Mga 30 mins. pa lang kaming naglalakad pero sobrang sakit na talaga ng paa ko."B-Babe ang sakit na talaga ng paa ko." Huminto ako sa paglalakad. Masakit na talaga eh."Ngayon alam mo na ba ang pakiramdam ng pinaglalakad sa date nila ng naka heels? Kapag pinaglakad mo pa ako mananagot ka talaga sa akin!" Pagbabanta nya pa."Sorry. Sinabi ko naman sayo na pinaayos ko pa yung kotse ko eh." Totoo yun, nagyaya ako magdate pero nasira naman bigla ang kotse ko."Ayoko ng sorry! Uwi na tayo! Maglalakad lang tayo!""What?! Babe naman ang sakit na talaga ng paa ko!" Ano bang parusa 'to?Tumingin sya sa akin ng masama. "Umaangal?""Hindi! Tara na. Uwi na tayo.""Good. Let's go babe. Haha." Tumawa pa sya ng malakas.Im Stanley and she's Alex My Brutal Wife.2 weeks pa lang kaming kasal. Arrange marraige. Biktima kami nun! Natali kami sa isa't-isa.Ayos lang sana sa akin kung yung asawa ko ay zweet, mabait, asarap magluto. Kaso hindi. Isa syang BRUTAL.Inuulit ko BRUTAL. As in B-R-U-T-A-L.Napaka ng babaeng amasona na yun! Napapasunod nya ako sa kung anu man ang gusto nya. Syempre Gentleman eh.Gusto nyo malaman kung gaano pa sya ka brutal?"Babe ipagluto mo ako mamaya ng pakbet." Malambing nyang sabi."Nandun naman si Manang eh." Kaasar!"Gusto ko ikaw magluto." Nagpapadyak pa sya. Ayan na naman po sya!"Hindi ako marunong magluto.""Aba't para saan pa't may kusina tayo kung hindi ka pala marunong magluto? Ipapagiba ko na ang kusina natin!" Hindi na ako nagulat sa biglang pag sigaw nya.See? Pati kusina na walang kamalay-malay madadamay pa."Sino ba sa atin ang HRM ang course?" Tanong ko."Ako!" Great!"That's my point. Ikaw ang HRM Student kaya ikaw magluto.""Kailan pa naging issue ang pagiging HRM ko sa pagluluto ng pakbet?" Sigaw nya at binatukan pa ako!"HRM ka Alex!""So what? Iniinis mo talaga ako Stanley!""Hindi naman kita iniinis eh. Pinapa reaalize ko lang sayo kung ano yung tama!" Pagpapaliwanag ko pa."Bukas talaga ipapagiba ko na yung kusina!" At kapag sinabi nya. Ginagawa nya talaga."Oo na! Lulutuan na kita!" Suko na ako."Napipilitan ka lang ata eh.""Hindi ah. Bukal 'to sa loob ko." Pero ang totoo, napipilitan lang talaga ako."Good. Haha. I love you Asawa ko."Hindi ako sumagot. Nakaka inis kaso hindi ako maka angal."Hindi ka sasagot?" May pagbabanta na ang boses nya."I love you too Asawa ko." Ang sweet namin diba?Ganyan ang tratuhan namin kasi ito na lang yung way para iparamdam na hindi namin gusto ang isa't -isa.Pero ako lagi ang kawawa. Utos dito. Utos dyan. Batok ditto. Batok dyan. Hila kung saan-saan. Sipa. Suntok. Sampal. Kurot. Sabunot. Ano pa bang kulang? Saksak? Haha.I'm just being gentleman.I respect them. I loved them now and break their heart tomorrow. Nice!But when I met Alex. Everything changed.Ikaw ba naman mabugbog araw-araw tignan ko lang kung hindi magbago ang buhay mo.Salamat po sa lahat ng umabot dito at sa walang sawang pagsuporta. Sana ay suportahan nyo din ang isa ko pang story, Title: All About Her"Sorry na Jared! Hindi ko naman sinasadyang mahawakan ang cellphone mo eh!" Pagmamakaawa ko pero mukhang hindi nya ako naririnig dahil kinaladkad nya ako papasok sa kwarto namin. Napaupo na lang ako sa sahig."Sorry? Ilang beses ko ng naririnig sayo 'yan! Putangina mo kang babae ka!" Hinaklit nito ang buhok ko kaya napatingala ako sa kanya. Nasalubong ko ang namumulang mukha nya, marahil sa galit."I-Inilipat ko lang kasi nilinis ko 'yung lamesa." Pagpapaliwanag ko. Isa kasi sa pinaka ayaw nya ay ang pakialaman ang gamit nya."Tanga ka ba o ano? Malinaw na sinabi ko sayo, umpisa pa lang na wag na wag mong papakialaman ang gamit ko! Lalo na ang cellphone ko!" Sigaw nya sa mukha ko kasunod ng isang malutong na sampal.Para akong nabingi sa impact ng sampal nya. Kusang tumigil ang luha ko, napatitig ako sa kanya. Bumubuka ang bibig nya pero wala akong
"Jb! Oh my--" Hindi ko na natapos ang dapat na sasabihin ko ng bigla syang tumakbo sa tatay nya. Napaka sutil talaga."O Alex, ba't ka sumisigaw?" Salubong sa akin ni Stan habang hawak sa kamay si Jb."Yang bata na 'yan talaga! Iniwan na naman ang t.v na bukas, ilang beses ko na 'yan pinagsabihan na patayin ang t.v after manuod." Sumasakit ang ulo ko sa anak ko. He's only five years old."I forgot. Sorry nanay." Malambing na sabi nito."Jb, you're a big boy now. Listen to your nanay." Sabi naman ni Stan habang inaayos ang magulong buhok ni Jb.Tumango naman ang bata. "Pumunta ka muna sa kwarto mo, susunod ako doon." Utos ni Stan kay Jb."Opo." Kiniss pa ako nito bago umalis."Babe, I think we need a nanny for Jb." Tinignan ko ng masama si Stan."What do you mean? Na hindi ko kayang alagaan ang anak ko?!" "N-No! Syempre sobrang likot na ni Jb, hindi na sya pwedeng magstay mag isa sa bakeshop kapag busy
Alex's POVIt's been 8 months. Eight months ng paghihirap sa pagpapalaki kay Jb, pero sulit dahil sa konting ngiti lang ng anak namin ay napapawi lahat ng pagod namin.Abala ako sa pagluluto habang sya naman ay pinapatulog si Jb.Everything seems so perfect when our baby was born. Lalo kaming naganahan gumising sa umaga dahil alam namin na may magpapasaya sa amin.Ngayon ang iisipin namin ay palakihin ng mabuti si Jb. Minsan nga ay nagtatalo kami ni Stan kung anong kurso ang ipapakuha namin, hanggang sa marealize namin na malayo pa pala 'yun."Anong iniisip mo?" Nagulat ako ng bigla akong yakapin ni Stan."Wala. Nakatulog na ba si Jb?" Hinarap ko sya at niyakap na rin."Oo, pinaakyat ko na kay Manang. Babe? Gawa na tayo ng kalaro ni Jb." Ngali-ngali kong batukan si Stan sa sinabi nya."Ano ka? Sinuswerte? Kung gusto mo, ikaw manganak!" Sabi ko."Biro lang naman. Ayoko nang makita na nahihirapan ka
Alex's POVHindi naging madali ang mga sunod na buwan para sa akin. Naging sensitive ako, at moody.Laking pasasalamat ko at naiintindihan ako ng mga tao sa paligid ko. Grabeng pagpapasensya ang ginagawa nila, lalo na ang asawa ko.Nakaharap ako ngayon sa salamin at pinagmamasdan ang sarili ko. Napakalaki na ng tyan ko, di ko alam kung nakakahinga nga ba talaga ang baby ko sa loob."A-Aray." Napahawak ako sa tyan ko. Omg! Manganganak na ata ako!"Stan!!" Sigaw ko.Tarantang lumabas naman si Stanley sa C.R na nahihirapang itapis sa katawan ang towel."What happen?" Hindi magkandaugagang tanong nito."Aray! Manganganak na ata ako!" Halos mapaupo na ako sa kama sa sobrang sakit."Really?" Excited na tanong nito at kinuha ang cellphone."Hey! Anong ginagawa mo?!" "Itetext ko sila John." Nakangiting sabi nito.Kung hindi lang masakit ang balakang ko, baka naupakan ko na sya!"Uunahin mo pa ba yan kesa sa panganganak ko?!" Sigaw ko.Natigilan naman sya. "Ay oo!" Agad nitong kinuha ang mga
Merry Christmas!---Stan's POV"Ok na naman ako eh. Bakit nyo pa kasi ako dinala dito?" Sabi ko habang nakahiga sa hospital bed."Aba! Eh alangan naman na pabayaan ka namin na mamatay sa labas ng bahay nila Alex!" Sabi ni James."Mas mabuti pa nga siguro 'yun. Hindi na nga ako matanggap ng asawa ko eh." Naalala ko na naman si Alex. Hindi nya na siguro ako mapapatawad pa."Ikaw naman kasi eh. Gagawa ka lang ng kasalanan, magpapahuli ka pa!" Pang aasar nito.Tinignan ko lang sya ng masama."I was shocked pare. Hindi ko alam na magagawa 'yun ng secretary ko. Bata pa 'yun at alam kong family nya ang priority nya." Paliwanag ko. "Hindi ko inaasahan na ganun' ang gagawin nya.""Sabi nga nila, expect the unexpected.""Stan!" Halos lumundag ang puso ko ng biglang pumasok si Alex at yakapin ako kahit pa na nakahiga ako."S-Stan. Sorry." Sabi nito at halatang umiiyak na.Bumangon ako pero nakayakap pa rin sya."Hey, stop crying." Sabi ko.Humiwalay sya sa yakap at pinunasan ang luha nya."I'
Wag tayong magalit kay Stanley. Lahat po ng pogi, nagkakamali :)---Stan's POVThree days. Three days ang lumipas simula ng umalis sa bahay si Alex.Three days na parang three years na. I know it's my fault. I didn't expect that Karen, my secretary would do that. Nagresign na sya after that incident.Galit na galit ako sa sarili ko. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may masamang nangyari sa mag ina ko. I always bring fruits at Alex's house, hindi nga lang ako nagpapakita sa kanya. Wala akong lakas ng loob na humarap sa kanya.(KRING. KRING)Naputol ang pag-iisip ko ng biglang mag ring ang cellphone ko. It's John.[Stan.]"Yeah?"[Are you free? Let's meet at my resto.]"After my work. Marami pa akong hindi natatapos." Sagot ko.[Okay, just text me kung on the way ka na.] Then he hung up.Napahawak ako sa sentido ko, wala akong gana magtrabaho. Ang dami nang nakatambak na papeles. Hindi na rin ako minsan umuuwi sa bahay, dito na ako natutulog sa office.(Tok. Tok)"Come in." Sab
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments