EP.5 เพื่อนใหม่

เปิดเรียนวันแรกไม่ได้มีอะไรมากนัก มีแต่กิจกรรมเล็กๆน้อยๆพบปะเพื่อนกับรุ่นพี่เพื่อให้ทำความรู้จักกัน หรือที่เรียกกันว่าวันปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่นั่นแหล่ะ

“ สวัสดีค่ะ ชื่อกวางเรนเดียร์ เรียกกวางเฉยๆก็ได้นะคะ ” ถึงคิวกวางแนะนำตัวเองให้กับเพื่อนๆพี่ๆได้รู้จักกัน

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อกวางแนะนำชื่อของตัวเองเสร็จพร้อมกับรอยยิ้มของกวาง ที่เวลาเธอยิ้มทีไรตาโตๆของเธอจะปิดจนตาหยีเป็นรูปรอยยิ้มทันที นี่แหล่ะคือเสน่ห์ของรอยยิ้มกวางเรนเดียร์ที่ใครๆเห็นก็พลอยยิ้มและมองอย่างไม่ละสายตาไปตามๆกัน

“ กวางเป็นเด็กต่างจังหวัดมาจากศรีสะเกษค่ะ พึ่งมาอยู่กรุงเทพมหานครครั้งแรกกวางขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆพี่ๆด้วยนะคะ ” พอกวางพูดจบประโยคกวางก็ก้มหัวโค้งคำนับลงเล็กน้อยอย่างอ่อนโยน จนเพื่อนๆพี่ๆต่างยิ้มไปตามๆกันด้วยความเอ็นดู

กวางเป็นคนตัวเล็กผิวขาว สูงเพียง 158 cm. น้ำหนัก 39-40 กิโลกรัมไม่เกินนี้ ตัวเล็กผอมๆบางๆ มีเสน่ห์ที่รอยยิ้ม สดใส ร่าเริง เป็นคนชิวๆไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้ เป็นคนที่ยอมคนเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา

“ น้องกวางน่ารักมากค่ะ ฝากเพื่อนๆดูแลน้องด้วยน๊า พี่เอ็นดูน้องมาก ” พี่มะนาวประธานคณะนิติศาสตร์ปี 2 พูดขึ้นหลังจากแนะนำตัวเองเสร็จ

มะนาว เป็นสาวสวย สูง หุ่นดี ผิวขาวเหลือง ดูแซ่บๆลุยๆ มองผ่านๆ กะสัดส่วนได้โดยประมาณ สูงราวๆ 172 cm. น้ำหนัก 47 กิโลกรัม

“ สวัสดีค่ะ ชื่อปลานะคะ มาจากจังหวัดศรีสะเกษเหมือนกันค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ”

ปลา ตัวเล็กผิวขาว สูงพอๆกับกวางเลย แต่จะดูมีเนื้อมีหนังมากกว่ากวางเล็กน้อย

“ สวัสดีครับ ผมกระทิง เป็นคนกรุงเทพมหานครครับ ” ถึงคิวของกระทิงแนะนำตัวเองเพื่อนชายคนเดียวของแก๊งค์ตัวเอง ณ ตอนนี้

กระทิง เป็นหนุ่มขาวตี๋ ยิ้มทีตาหายเหมือนกวาง เลย ปกติดวงตายิ่งจะหาไม่เจออยู่แล้ว แต่พอยิ้มยิ่งมองหาดวงตาไม่เจอเข้าไปอีก สูง 188 cm. น้ำหนักสมส่วน หุ่นดีเลยทีเดียว

“ สวัสดีค่ะ หนูชื่อพงศ์นะคะ แต่เรียกหนูว่าพระพายดีกว่านะคะ เป็นคนอุบลราชธานี ”

พงศ์หรือพระพายสาวประเภทสองที่สวยมากคนหนึ่ง ผิวขาว สูงราวๆ 178 cm สูงๆผอมๆ แต่หน้าตาสวยมากแม้จะยังไว้ผมสั้นเหมือนผู้ชายและใส่ชุดนักศึกษาชายตามปกติก็เถอะ

“ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะสาว ” พระพายหันหน้าไปทางกวางกับปลาและกระทิงที่ยืนอยู่ถัดไปตามลำดับ กวางและปลายิ้มและพยักหน้าตอบรับ

หลังเลิกกิจกรรมปฐมนิเทศในตอนเย็น

กระทิงที่มีรถยนต์คันประมาณ 700,000 บาท ฐานะปานกลาง หล่อขาวตี๋เชื้อสายจีน มีรถขับได้อาสาไปส่งเพื่อนๆที่ไม่มีรถส่วนตัวอย่างเต็มใจ

“ แล้วพระพายหออยู่แถวไหนเหรอ ” กวางเอ่ยถามเพื่อนใหม่อีกคน

“ อยู่หน้ามหาวิทยาลัยเลยจ๊ะสาว แถวตลาดนัมเบอร์ทรี ” พระพายบอกกับกวางและเพื่อนๆพร้อมกับทำมือแคะเล็บตัวเองไปด้วย

“ หอของฉันก็อยู่หน้ามหาวิทยาลัยเหมือนกันแต่อยู่ข้างๆห้างสรรพสินค้านัมเบอร์ทรี ” ปลาบอก

“ ใกล้กันมากจ๊ะสาว เดินกลับได้สบาย ” พระพายพูดพร้อมมีจริตของสาวประเภทสองอยู่ด้วย

“ หอกูอยู่หลังมหาวิทยาลัย ” กระทิงบอกพร้อมกับหมุนกุญแจรถยนต์ไปมาที่นิ้วชี้

“ กูเลยเหรอวะ เออได้กูก็กูไอ้กระทิง! ” พระพายพูดน้ำเสียงแมนๆพร้อมกับตบไหล่เพื่อนชายแมนๆ

“ ฮ่าๆๆๆ ดีๆๆจะได้สนิทกันไวๆ ” กวางพูดพลางหัวเราะจนตาหยีเป็นรูปรอยยิ้ม

“ พวกกูก็แอ๊บมาตั้งนาน เนอะกวาง ฮ่าๆๆ ” ปลาเพื่อนสนิทของกวางตั้งแต่มัธยมปลายพูดขึ้น เพราะปกติเพื่อนมัธยมหรือเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กก็พูดกูมึงกันทุกคน

“ แต่บ้านกูอยู่ไกลจากหอพักเพื่อนๆหลายกิโลเลยนะ ประมาณ 4-5 กิโลได้ ” กวางบอกกับกระทิงด้วยความเกรงใจ เพราะหอพักนัมเบอร์ทรีมีเป็นร้อยๆตึกเรียงรายยาวกันเป็นแถวเลย ทั้งหน้าและหลังมหาวิทยาลัยและตามซอกตามซอยต่างๆก็เป็นหอพักนักศึกษานัมเบอร์ทรีหมด

“ อ้าวสาว ไหนบอกคนศรีสะเกษทำไมมีบ้านอยู่แถวนี้ได้ล่ะ ” พระพายถามด้วยความสงสัยเพราะยังไม่ได้รู้เรื่องเหมือนปลาและกระทิง

“ อยู่บ้านกับพี่ชายน่ะ ” กวางตอบด้วยรอยยิ้มแหยๆเหมือนอึดอัดใจ

“ พี่ชาย ? ” พระพายเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย

“ พี่ชายไม่แท้ เป็นลูกชายของแฟนใหม่แม่น่ะ ” กวางอธิบายให้กับพระพายเพื่อนใหม่ที่ยังไม่รู้เรื่องฟัง

“ เข้าใจแล้วสาว ” พระพายพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ งั้นกูจะขับรถไปส่งปลาก่อนเพราะถนนต้องยูเทิร์นไปถึงห้างสรรพสินค้านัมเบอร์ทรีก่อน แล้วกูค่อยไปถึงตลาดนัมเบอร์ทรีหอไอ้พงศ์แล้วค่อยไปส่งกวางต่อเลยและได้วนรถกล้บหอพักกูที่หลังมหาวิทยาลัยต่อ ” กระทิงพูดแซวพระพาย

“ ตบปากไอ้กระทิงควายยยย ” พระพายทำท่าทำทางยกมือขึ้นจะตีกระทิง

“ อย่าไปแซวเพื่อน ” กวางหัวเราะออกมาพร้อมกับปลาก็หัวเราะออกมาด้วยความสุข

บ้านเกียรติภูมิ

เวลา 18.00 น. รถยนต์คันสีขาวได้มาจอดอยู่หน้ารั้วสีดำบ้านหลังใหญ่ที่คลุมโทนด้วยสีดำและสีเทาทั้งหลัง

“ โฮ บ้านรวยมากเลยนะเนี่ยพี่ชายกวาง ” กระทิงมองลอดทางกระจกรถมองไปรอบๆบ้านทั้งที่ยังมีรั้วบ้านปิดอยู่

“ ขอบใจนะกระทิง ” กวางยิ้มและกล่าวขอบใจกระทิงเพื่อนชายที่อาสามาส่งเธอ

“ เดี๋ยวกูลงไปส่ง ” กระทิงบอกพลางเปิดประตูรถและก้าวขาเรียวยาวลงจากรถทันที ถ้าเอาจริงๆเขาอยากมองสำรวจบ้านพี่ชายของเพื่อนสาวด้วย

แต่จู่ๆรั้วสีดำก็ค่อยๆเปิดออกอัติโนมัติพร้อมกับชายผิวแทน หล่อคม คิ้วดกดำ ใส่เสื้อผ้าสีดำทั้งตัวยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองคนทั้งคู่ด้วยสายตานิ่งเรียบเย็นชาอย่างไร้ความรู้สึกและเดาความคิดยากมาก