บทที่ 9 แผนหลอกน้องของมาร์ค 1

"แหม พูดถึงนี่ยิ้มเลยนะครับนะแต่กูก็ว่าน้องเค้าน่ารักนะ เลี้ยงต้อยซัก 7-8 ปีคงใช้งานได้" เทนว่ายิ้ม ๆ

"มึงนี่ก็ คิดอะไรบาปไปนะไอ้เทน กูแค่เอ็นดูน้องเค้า ตัวแค่นี้รู้จักทำมาหากิน แล้วพูดเก่งมากกูว่าถ้ามีน้องสาวแบบนี้คงจะหนวกหูดี ดีกว่าอยู่เงียบ ๆ" มาร์คว่าขำ ๆ ตามความคิดของตัวเอง

"อ่อ... อยากเป็นพี่ชาย น้องมัน?" โรมเลิกคิ้วถาม

"เออ... กูว่ามันน่าจะดีกว่าน้องชายปากหมา ๆ อย่างไอ้เนส กับใจร้อนอย่างไอ้นิคว่ะ" มาร์คบอกเพื่อนพลางกระดกเบียร์หมดกระป๋องแล้วจะคว้ากระป๋องใหม่มาเปิด

"ของกู" เทนรีบคว้าก่อนทำให้ได้รับค้อนวงน้อย ๆ จากเพื่อนก่อนที่มาร์คจะลุกขึ้นไปหยิบมาใหม่อีก 3 กระป๋อง

"กูว่าเราสั่งข้าวมากินกันเถอะจะบ่ายละ นอนซักพักกูต้องออกไปร้าน เมื่อคืนพวกเมาแล้วตีกันเละเทะฉิบหาย" โรมว่าพลางเปิดแอปสั่งอาหาร

"อือ ดี กูก็เพลีย ๆ ว่ะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกมึงต้องไปดูบ้านกับกูนะ เฟอร์บางส่วนกูจะขนออกมาเก็บหลังร้านก่อนแล้วค่อยทยอยขนไปเดือนละอย่าง 2 อย่าง มีเยอะเดี๋ยวไอ้เนสมันสงสัย" มาร์คบอกความคิดกับเพื่อน ใจเขาคิดว่าเมื่อบอกว่าซื้อบ้านมือสอง หลุดจำนองมันควรเป็นบ้านโล่ง ๆ เฟอร์นิเจอร์ไม่เยอะแต่ตอนนี้เฟอร์นิเจอร์ในบ้านพ่อเขาซื้อไว้ครบทุกอย่าง เขาจึงจะเอาออกมาเก็บที่อื่นก่อน แล้วค่อย ๆ ทยอยเอาเข้าเหมือนว่าเก็บเงินซื้อใหม่

"แหม... ฉลาดนะมึงนี่ หัวแหลมจังนะไอ้มาร์ค" เทนว่าขำ ๆ

"บ้านมือสองมันควรโล่ง ๆ รก ๆ เว้ย ช่วงนี้ไม่ได้เข้าไปดูนานเกือบ 2 เดือน กูว่าหญ้าคงเยอะบรรลัยล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงให้รถที่ร้านไปขนเฟอร์ช่วยกูนะแล้วกูจะถ่ายรูปส่งไปให้มันดู ให้มันมาดายหญ้า" มาร์คว่าพลางยิ้มมุมปากอย่างมีแผน

ตกเย็นหลังจากที่ 3 หนุ่มมาถึงร้านก่อนร้านจะเปิดค่อนข้างนาน เพราะโรมต้องมาดูความเรียบร้อยของร้านก่อนจึงมาพร้อมกัน เมื่อถึงเวลาใกล้ที่แม่ค้าตัวเล็กจะเอามาลัยมาส่งชายหนุ่มจึงเดินมาชวนเพื่อนไปรอที่หน้าร้านเพื่อให้เพื่อนได้เห็นความน่ารักของเด็กสาวที่เขาถูกชะตาคนนี้

"มาลัยมาแล้วจ้า" เสียงเล็ก ๆ หวาน ๆ ดังแว่วมาแต่ไกลพร้อมกับการปรากฎตัวของแม่ค้าแก้มใส ๆ แดง ๆ ที่เดินยิ้มร่าเข้ามาหา ชายหนุ่มจึงสะกิดโรมที่กำลังก้มเขี่ยมือถืออยู่ข้าง ๆ ในขณะที่เทนยืนยิ้มมองเจ้าตัวเล็กอยู่อย่างถูกชะตา 

"สวัสดีค่ะพี่มาร์คหนูเอามาลัยมาส่งค่ะ" ไหว้สวยมาแต่ไกลพร้อมกับยื่นพวงมาลัยทั้ง 6 มาให้ชายหนุ่ม โรมมองหน้าเด็กน้อยตาโตแก้มแดงอย่างเอ็นดู พวกเขา 3 คนเป็นครอบครัวที่มีแต่ผู้ชายล้วนไม่เคยมีน้องผู้หญิง เมื่อเจอเด็กสาวตัวเล็กคนนี้จึงรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก

"อะ ตังค์ (ว่าพลางยื่นแบงก์ร้อยให้ 2 ใบ) นี่เพื่อนพี่ พี่โรมกับพี่เทน เราทำงานที่ร้านนี้กัน" มาร์คแนะนำเพื่อนยิ้ม ๆ แต่ยังไม่ได้รับมาลัยมาจากเธอ

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำหวาน พี่ ๆ สั่งมาลัยกับหนูมาไหว้ศาลได้นะคะ พวงเดียวหนูก็ส่งนะ หนูมาส่งร้านก๋วยเตี๋ยวกับข้าวมันไก่ทุกวันค่ะ" เด็กน้อยยกมือไหว้พร้อมทั้งแนะนำตัวเองและขายของไปในตัวอย่างคล่องแคล่วแล้วรับเงินจากชายหนุ่มมาใส่กระเป๋าสะพายใบเล็กพร้อมกับหยิบแบงก์ยี่สิบออกมานับทอน แต่มืออีกข้างหนึ่งยังถือมาลัยอยู่

"ขายเก่งนะเราเนี่ย พี่ไม่เอาเงินทอนหรอก ช่วยค่าหมูกระทะแล้วฝากไหว้เหมือนเดิมนะ" มาร์คว่ายิ้ม ๆ 

"ขอบคุณค่ะ งั้น อะ (ยกมือไหว้พร้อมกับยื่นมาลัยให้มาร์ค 1 พวง) แล้วพวกพี่ไหว้ด้วยมั้ยคะจะได้เฮง ๆ ปัง ๆ" เด็กน้อยหันไปถามเพื่อนของชายหนุ่มตาใส ถ้า 2 คนนี้ไหว้ก็เท่ากับว่าไหว้ศาลร้านนี้ 4 พวง เธอจะวิ่งข้ามถนนไปไหว้ฝั่งตรงข้ามอีกพวง เหลือพวงสุดท้ายจะเอาไปไหว้ศาลหน้าห้างที่จะเข้าไปซื้อของมาทำหมูกระทะกินกับตามันจะประหยัดเวลาเธอได้มากเลยทีเดียว

"มา ไหว้ก็ไหว้ เผื่อจะได้ติ๊บหนัก ๆ เหมือนไอ้มาร์คมั่ง" โรมว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาขอมาลัย แม่ค้าตัวน้อยรีบยื่นให้โรมกับเทนคนละพวงแล้วลากแขนมาร์คไปหาศาลพระภูมิแบบที่เคยทำ ไหว้ศาลขอพรให้ชายหนุ่มเรียบร้อย พร้อมกับหันมายกมือไหว้ลาคนทั้ง 3 เตรียมจะวิ่งข้ามถนน

"แล้วอีก 2 พวงนั่นล่ะ" เทนถามแม่ค้าตัวน้อยก่อนเธอจะออกวิ่ง

"ไหว้ศาลตรงข้าม 1 พวงกับไหว้ศาลหน้าห้างค่ะ หนูจะไปซื้อของมาทำหมูกระทะฉลองปิดเทอมกับตา" แม่ค้าตัวน้อยหันมาตอบเสร็จเตรียมจะเดินอีกรอบ

"แล้วไม่ไปซื้อตลาดล่ะ ไม่ใกล้กว่ารึไง" มาร์คเอ่ยถามเด็กน้อยด้วยความเป็นห่วงเพราะจากนี่ไปถึงห้างที่ว่าก็เกือบกิโลกว่าจะกลับถึงบ้านก็คงค่ำมืดพอดี

"ก็ตอนเย็นที่ห้างของสดมันลดราคานี่คะ เดินไกลอีกหน่อยเดียว ตังค์เท่ากันแต่ได้ของเยอะกว่านะ กินได้หลายวันกว่าด้วย ไปนะคะ สวัสดีค่ะ" หันมาตอบชายหนุ่มเสียงแจ๋ว ๆ พร้อมกับยกมือไหว้ลาอีกรอบแล้วมองซ้ายมองขวาวิ่งข้ามถนนไปศาลตรงข้ามทันที

"เออ... น่ารักดีจริงว่ะ พูดจาน่ารักเชียวถึงว่าทำไมไอ้มาร์คมันถูกชะตา ถ้าแม่กูเห็นคงอยากได้ลูกเค้าเลยล่ะมั้งนั่น หลานเกิดมาก็ผู้ชายอีก แล้วกูว่าน้องมันคงวิ่งมาไกลนะแก้มแดงเป็นมะเขือเทศเลย" โรมมองตามร่างเล็ก ๆ วิ่งข้ามถนนพลางพูดกับเพื่อน

"แล้ววันนี้น้องมันเพิ่งไปฟังผลสอบมา ได้เกียรติบัตรถึงได้ดีใจจะฉลองหมูกระทะนั่นไง" มาร์คว่าขึ้นยิ้ม ๆ 

"ถึงว่าสิรีบจัง ปะ เข้าร้าน จะได้เฮง ๆ ปัง ๆ" โรมว่าพร้อมกับตบไหล่เพื่อน ๆ เข้าร้าน

วันรุ่งขึ้น 3 หนุ่ม มาร์ค โรม เทนก็พากันไปที่บ้านที่พ่อมาร์คซื้อไว้ซึ่งอยู่ไกลจากมหาลัยพอสมควร แต่ก็ถือว่ายังใกล้ถ้าเทียบกับการไปกลับมหาลัยกับบ้านของเนส ซึ่งบางครั้งเขาต้องอาศัยนอนห้องเพื่อน 

"หลังใหญ่ดีนี่หว่ามาร์ค แบบนี้พวกกูก็มานอนด้วยได้นะนี่" เทนว่ายิ้ม ๆ

"อือ ใหญ่ แต่ไกลว่ะถ้าเทียบกับคอนโดกูน่ะ กูว่าจะมาอยู่กับมันซักพักแล้วก็กลับไปนอนที่คอนโดเหมือนเดิม บอกว่ากูไปนอนที่ร้านพี่รันละกัน กูขี้เกียจตื่น" มาร์คว่าพลางหัวเราะ เขาอยู่คนเดียวมานาน นาน ๆ เพื่อน ๆ จะมานอนด้วยที่ห้อง การที่เขาจะมาอยู่ร่วมกับคนอื่นแบบนี้ เขาไม่ชินแล้วยังเป็นคนที่เคยทะเลาะกันมาตั้งแต่เด็กด้วยเขายิ่งไม่อยากอยู่แต่ที่ต้องมาอยู่เพราะเป็นคำขอร้องของแม่เลี้ยงเท่านั้น

"แล้วมันจะมาเมื่อไหร่" เทนถามขึ้นพลางมองไปรอบ ๆ บ้าน

"ใกล้ ๆ เปิดเทอมนี่แหละ เดี๋ยวขนของเสร็จกูจะโทรหาน้านารถ บอกว่ามาดูบ้านแล้วบอกให้มันมาทำความสะอาดเอง" มาร์คว่ายิ้ม ๆ และเมื่อจัดการขนเฟอร์นิเจอร์ออกจากบ้านแทบหมด มาร์คก็โทรหาแม่เลี้ยงเล่าแผนการของตัวเองให้ฟัง ซึ่งท่านก็เห็นดีเห็นงามทั้งยังเรียกลูกชายคนโตของตัวเองมาคุยกับพี่ชายต่างแม่เพื่อวีดีโอคอลดูบ้านที่บอกว่ามาร์คจะผ่อนกับเพื่อนแต่อยู่ไกลจากมหาลัยพอสมควร ซึ่งเนสดีใจมาก อย่างน้อยก็ร่นระยะทางไปกลับได้เกินร้อยกิโล และสัญญาว่าจะจ่ายค่าไฟค่าส่วนกลางตามที่เคยบอกไว้

"งั้นเอาหลังนี้เลยนะ กูจะบอกไอ้ศิลาเลย" มาร์คว่ากับน้องชายต่างแม่แล้วหมุนกล้องให้ดูรอบบ้าน

"อือ ๆ แม่บอกว่าจะโอนตังค์ให้มึงซื้อของเข้าบ้านด้วยนะ แล้วจะหาวันทำบุญก่อนเข้าอยู่ด้วย" เนสว่าอย่างตื่นเต้น

"งั้นเดี๋ยวกูโทรคุยกับไอ้ศิแล้วมึงก็มาทำความสะอาด จะได้ไม่ต้องเสียค่าจ้าง เอาตังค์ไปซื้อของเข้าบ้าน" มาร์คว่าตามแผน

"แล้วเพื่อนมึงจะให้หลังนี้จริงเปล่าเหอะ ไม่ใช่ทำเสร็จมึงกู้ไม่ผ่านกูก็เหนื่อยฟรีมั้ย มึงคุยให้รู้เรื่องเหอะ ถ้าผ่านกูไปทำเองก็ได้" เนสว่าอย่างไม่มั่นใจนักเพราะเขากลัวว่ามาร์คจะกู้ไม่ผ่านแล้วเหนื่อยฟรี เพราะบ้านค่อนข้างหลังใหญ่มาก ราคาน่าจะเกือบ 10 ล้านได้

"เฮ้ย ... มึงดูถูกไอ้มาร์คมันไปนะไอ้เนส…