Aku terpaksa menikah dengan preman atas desakan warga. Ibuku yang seorang NPD marah besar dan tak terima. Aku hanya alat keluarga untuk mendapatkan uang terutama seserahan pernikahan. Namun, di balik suami preman yang mereka anggap sampah masyarakat ternyata suamiku ....
Lihat lebih banyakMabilis akong naglakad papunta sa receptionist dito sa recieving area ng building.
"Hi, I'm here for the job interview."Inilahad ko sa kaniya ang appointment slip na pinadala sa akin sa email ng HR ng company.Tinignan ako ng receptionist mula ulo hanggang paa. Nainis man sa kaniyang ginawa ay magalang akong ngumiti habang hinihintay siya na sabihin kung saa'ng palapag o pinto ako pupunta."Top floor," wika niya at agad binigay sa akin ang applicant pass. Naglakad ako papuntang elevator.Nakita ko ang isang elevator na pasara na pero hinarang ko ng aking kamay upang magbukas. Naipit pa ako ng kaunti pero hindi ko na ininda dahil kailangan ko ng magmadi.Limang minuto na lang bago mag-alas-otso, kaya kung maghihintay pa ako ng ibang elevator ay baka ma-late na ako, dahil nasa ika-dalawampu na palapag ang pupuntahan ko."Next elevator ka na," wika sa'kin ng lalakeng naka-itim na polo ng bumukas ang pinto. Nakatayo ito malapit sa pinto ng elevator. Nasa tatlo lang sila sa elevator pero ayaw nila akong pasakayin."Hindi naman ako overweight para mag-overload ang elevator, kaya please, pasakayin niyo na ako," pakiusap ko at pinakurap-kurap ko pa ang mga mata.Natigilan siya at tinitigan lang ako, kaya naman agad na akong humakbang papasok ng elevator pero hinarang niya ang kaniyang palad sa aking mukha. Napasubsob ako sa kaniyang palad. Pakiramdam ko nasira ang make up na pinaghirapan ko."Ano ba naman 'yan," reklamo ko at tinignan siya."You're not allowed to use this elevator." Narinig kong nagsalita ang lalake na nakapuwesto sa pinakalikod ng elevator. Tumingkayad ako para tignan siya o silipin."At bakit hindi?" tanong ko sa kaniya at nakipagtitigan dito. Pakiramdam ko ay mauubos na ang limang minuto at late na talaga ako."Nakita mo ba ang nakasabit na Id sa'yo?" tanong niya habang nakaturo ang kaniyang hintuturo sa inipitan ko ng applicant's Id."Use the other elevator or use the stairs." Tinignan ko siya. Uminit ang ulo ko ngunit alam kong hindi ako dapat makipagtalo dahil mauubos na ang oras ko dito."Please, pogi. Pagamitin mo na ako ng elevator, male-late na ako sa interview ko," pakiusap ko at pinikit-pikit ko pa ang aking mata.Napamaang siya sa ginawa ko at pagkatapos nailing. Nginitian ko na siya at sinenyasan kung puwede na ba akong sumakay sa elevator. Pero laking dismaya ko ng umiling siya at humarang na ulit ang dalawang lalake na naka-itim."Miss, dine-delay mo lang kami. Mag-hagdan ka na lang kung nagmamadali ka." Inirapan ko ang malaking mama na kanina pa ako hinaharangan."Gusto ko lang naman ipasa ang interview na 'to. Kasi ako ang panganay sa aming mga magkakapatid. Ulilang na kami sa ama at may sakit pa ang nanay ko." Umarte ako na naiiyak. Kinuha ko ang panyo sa bulsa ng aking bag at nagpupunas kunwari ng luha. Sinikap ko ding magpatulo ng luha. Success!"Kung hindi mo po ako pasasabayin dito ay baka wala na kaming makain sa loob ng isang buwan." Pinagbuti ko pa ang pag-arte at nagpakawala ng hikbi."Sige na, alas-singko pa akong gumising para magpunta dito. Napaka-traffic kasi kaya inabot na ako ng siyam-siyam." Tulala ang tatlong lalake habang nakatingin sa akin. Ang dalawang lalakeng matapang kanina ay tila naging malambot ang anyo. Mukhang ramdam nila ang pinagdaanan ko.Habang ang isa naman ay agad binulsa ang celphone na hawak at nakatingin sa akin. Tinignan niya akong mabuti mula ulo hanggang paa.Nilakasan ko pa ang pag-hikbi. Bumuntong hininga ang lalake na nasa dulo at sinenyasan ang dalawang lalake na nasa pinto.Ngumiti ako at hahakbang na sana ng magsara ang elevator at nagsimula ng umakyat. Napamura ako ng mahina. Pang-Oscar ang mga gano'n na acting ko, tumatalab 'yon sa mga kaibigan ko, pero ang lalaking 'yon mukhang may matigas na puso.Lumong-lumo ako habang palabas ng elevator dito sa 20th floor. Late na ako ng ten minutes at mukhang nawala na sa akin ang chance para sa interview.Nilapitan ko ang sekretarya at sinabi ko na narito ako para sa interview. Mataray niya akong tinignan mula ulo hanggang paa. Bumuntong hininga ako at tahimik na nagdadasal na sana ay hindi magtuloy-tuloy ang kamalasan ko ngayong araw."Sit on the last chair." Tinuro niya ang mahabang hilera ng upuan. Madaming mga nakaupo na tila mga aplikante din ngayong araw.Napangiti ako at nagpasalamat sa kaniya bago dumiretso sa upuan na tinuro niya.Alas-dose na ng tanghali at nandito pa din ako. Naiinip at sumasakit na ang puwet ko sa pag-upo ng apat na oras.Kumakalam na din ang sikmura ko. Nagugutom na ako at natutuyuan na ang aking lalamuna. Nilabas ko ang baon kong tubig na sinalok ko lang mula sa gripo ng Manila water.Malaki ang tiwala ko na ang trabaho na ito ang mag-aahon sa akin sa kahirapan. Malaki ang pasahod at may magandang benefits.Tumayo ako at nilapitan ang secretary sa kaniyang table.Akmang ibubuka ko pa lang sana ang bibig ko pero inunahan na niya agad ako magsalita. Maghintay daw ako at magla-lunch pa ang mag-interview sa akin.Dumating ang ala-una at naiinip na ako. Umalis ang secretary at mukhang gumamit ng banyo. Tumayo ako at lumapit sa pinto ng opisina ng boss niya. Sinubukan kong ipihit ang pinto at hindi nga ito naka-lock. Sisilipin ko lang kung busy ba ang boss at inabot na ako ng ala-una dito. Samantalang bago mag-alas-dose ay tapos na ma-interview lahat ng mga applicants. Ako na lang ang tanging naiwan.Tinulak ko ang pinto ng mahina at sumilip sa maliit na awang. Bumungad sa akin ang mga ungol at halinghing. Nanlaki ang mga mata ko.Hindi ko magawang umalis habang nakatingin sa malapad at matipunong likod ng lalake na hubo't-hubad habang nasa gitna siya ng hita ng babae na nakahiga sa mesa.Tila natauhan ako ng makita ang ginagawa nila. Dahan-dahan kong sinara ang pinto at naglakad pabalik sa kinauupuan ko.Lelaki itupun pergi dari Gala. Setelah lelaki tadi pergi. Gala memperhatikan bukti yang di bawanya. Mata Gala melebar melihat ada photo yang dikenalnya. Ternyata benar, dia biang kerok semua ini. Gala juga melihat ada lelaki yang familiar di kenalnya. Di lihat lebih teliti lagi ternyata dia Doni, pacarnya Tisa yang di banggakan mertuanya juga terlibat dalam proyek ini. Mereka semua satu komplotan. Gala akan susun rencana lebih matang.Gala pergi dari pasar malam itu. Dia naik ke salah satu mobil. Di dalam mobil sudah ada Bastian. Gala berbicara padanya."Pak, bagaimana kabar anda? Anda banyak sekali berubah," katanya."Yah, keadaan yang mengubahku. Aku harus cari tahu lebih lanjut siapa dalang yang membuat Pabrik dan usaha turun temurun keluargaku nyaris bangkrut. Bagaimana denganmu?" tanya Gala dengan sorot matanya yang tajam."Saya sudah menjalankan semua yang Bapak perintahkan. Sepertinya memang mengarah ke orang yang Bapak curigai. Dialah dalangnya yang membuat masalah. Saya berha
SUAMIKU YANG DIHINA BUKAN PREMAN SEMBARANGAN 21**Setelah berpamitan pada Maya malam itu, Gala melangkah keluar menuju motornya. Mesin dinyalakan dengan satu tarikan keras, dan dalam beberapa menit, Gala sudah melaju menuju markasnya, yang terletak di pinggir kota.Ketika Gala tiba, suasana di markasnya terasa mencekam. Beberapa anak buahnya tampak sibuk merawat luka akibat bentrokan dengan Genk Kelewang. Di tengah ruangan, seorang pemuda dari Genk Kelewang terlihat duduk di lantai, kedua tangannya terikat ke belakang dengan tali, wajahnya babak belur.Gala mendekat dengan langkah tenang namun penuh ancaman. "Siapa namamu?" tanyanya, suaranya rendah namun tegas.Pemuda itu menatap Gala dengan tatapan kosong, tak mengucapkan sepatah kata pun. Darah segar masih mengalir dari sudut bibirnya.Gala jongkok di depannya, menatapnya tajam. "Kenapa kalian menyerang kami? Apa yang kalian cari? Bukankah sudah ada tempat masing-masing. Jangan saling serang, Bodoh!"Lagi-lagi, tak ada jawaban. An
“Saya ucapkan terima kasih atas bantuannya tadi, tapi jangan berpikir bahwa hal ini mengubah apapun,” kata Bu Retno dengan dingin. "Kamu tetap tidak cocok untuk Yuda. Dia akan segera menikah dengan wanita pilihanku, seorang PNS juga. Kamu tidak punya tempat di hidupnya."Maya terdiam, hatinya seolah dicubit oleh kata-kata itu. Meski ia sudah menduganya, mendengar langsung dari mulut Bu Retno membuat semuanya terasa lebih nyata. Bagaimanapun, ia tidak bisa memaksakan perasaannya pada Yuda, apalagi jika keluarga Yuda menolaknya begitu keras.Kenapa ada manusia sampai bisa begitu meremehkan orang lain. Maya bersyukur di situasi ini dia sudah punya suami."Saya mengerti, Bu, Ibu tahu kalau saya juga sudah menikah," jawab Maya pelan. Tak ada gunanya membela diri atau memperpanjang perdebatan. Semua sudah jelas. Yuda akan segera menikah, dan bukan dengan dirinya. Kehidupan kini sudah berbeda. Maya juga sudah ikhlas dia tak bisa bersama Yuda. Tapi, kenapa hubungan ini malah di perburuk."Oh
SUAMIKU YANG DIHIN4 BUKAN PR3MAN SEMB4RANGAN 20.Maya meraih dompet itu dengan tangan gemetar. Sejenak, ia terpaku melihat dompet yang tadinya ada di tangan copet kini berada di genggamannya. Suara riuh kejar-kejaran di belakangnya semakin menjauh ketika si copet lari kencang dikejar warga. Maya menarik napas lega. Setidaknya, ia berhasil mendapatkan dompet itu kembali.Ia segera berbalik dan mencari pemilik dompet tersebut. Di keramaian pasar yang sibuk, mata Maya tertumbuk pada seorang wanita paruh baya yang tampak gelisah. Wanita itu tampak cemas, sesekali meraba-raba tas di pinggangnya, seolah memastikan sesuatu. Maya mendekat dengan langkah cepat, hati-hati agar tidak terjatuh di jalanan berbatu.“Bu, ini dompetnya, kan?” Maya menyodorkan dompet itu kepada wanita tersebut.Wanita itu mengangkat wajah, matanya membulat terkejut saat melihat Maya. Maya pun merasakan hal yang sama. Wajah itu terlalu familiar untuk diabaikan. Wajah yang pernah ia lihat dalam beberapa kesempatan di ru
"Iya," jawab Maya. "May, kalau ada uang kamu jangan terlalu boros ingat Gala harus membayar dua ratus juta lagi ke ibu. Ya udah kalau kalian memang mau beli kasur baru juga nggak masalah. Tapi ingat juga kalian punya hutang ke ibu!" kata Farida. Maya terdiam saat Ibunya berkata begitu. Apa jadinya jika Ibunya tau kalau dia ada uang banyak yang diberikan Gala kemarin. Apa Ibunya akan mengambil semuanya. Gala berpesan tak perlu mereka tahu masalah uang yang di berikannya ke Maya. "Iya, Bu. Doakan ya Mas Gala bisa segera mendapatkan uang untuk memberikan Ibu 200 juta lagi," kata Maya. Farida hanya mencibir saja dan Tisa sedikit kesal. Dia juga di tuntut Ibu untuk memberikan uang seratus juta untuk lamaran. Tisa bingung bagaimana meminta ke Doni uang banyak begitu. "Mbak, makasih ya. Bang Gala dan kamu udah belanjain aku. Sayang sama kamu," kata Leo senang. Dia bisa mendapatkan peralatan sekolah dan semua serba baru. Maya hanya mengangguk saja dan membuat Tisa semakin kesal saja pad
SUAMIKU YANG DIHINA BUKAN PREMAN SEMBARANGAN 19.**Gala sedikit kesal ketika ada panggilan dari Bojes. Ada apa anak buahnya menghubunginya? Mungkin ada sesuatu hal yang penting. Kalau tidak, tidak mungkin Bojes menghubunginya malam-malam."Dek May. Saya angkat dulu telepon ya," kata Gala."Iya, Mas," ucap Maya.Gala pun menekan tombol hijau dan terhubunglah dengan anak buahnya. Kira-kira informasi apa yang akan diberikannya ke Gala."Halo," kata Gala setelah tersambung."Bang, halo Bang ... gawat, gawat, Bang," katanya."Kenapa? Gawat kenapa?" tanya Gala."Ada kerusuhan di pasar, Bang. Geng Kelewang nyerang, Bang!" kata Bojes."Apa ... kok bisa kalian gak jaga keamanan. Dia nyerang gimana?!" tanya Gala sedikit marah.Maya terheran ketika ekspresi suaminya seperti itu. Mungkin sedang ada masalah."Jaga, Bang. Elu ke sini dah bang. Kami juga udah habis-habisan buat perhitungan!" katanya."Ya udah gue datang.""Salah satu anak buahnya kita Sandra juga, Bang," kata Bojes."Elu hajar dia?
Selamat datang di dunia fiksi kami - Goodnovel. Jika Anda menyukai novel ini untuk menjelajahi dunia, menjadi penulis novel asli online untuk menambah penghasilan, bergabung dengan kami. Anda dapat membaca atau membuat berbagai jenis buku, seperti novel roman, bacaan epik, novel manusia serigala, novel fantasi, novel sejarah dan sebagainya yang berkualitas tinggi. Jika Anda seorang penulis, maka akan memperoleh banyak inspirasi untuk membuat karya yang lebih baik. Terlebih lagi, karya Anda menjadi lebih menarik dan disukai pembaca.
Komen