SUPIRKU ADALAH SUAMIKU, TAPI BUKAN AYAH ANAKKU

Prologue

“Pilipinas, Grand Million Combination ang unang bibida sa pagpapapremyo. Tonight’s jackpot price is three hundred seventy six million, two hundred seven thousand, and one hundred fifty-five pesos, net of the agent’s price commission. Sige, sir! Please press that button and let’s play Grand Lotto Six Fifty-five!”

Umaalingawngaw sa malamig na kwarto ang pormal ngunit masiglang boses ng announcer sa TV.

Itinaas ni Janus ang basong may lamang emperador palapit sa labi nya.

Mistula ba ay biglang natuyuan siya ng laway sa sobrang nerbyos na nararamdaman niya, habang nakatutok sa telebisyon ng kanyang nanlalaking mga mata.

Isang mabilisang higop at lunok ang ginawa niya bago muling ibinaba ang baso sa lamesa sa harapan.

Maingat niyang hinawakan ang papel na pinagsulatan niya ng kombinasyon ng numerong tinayaan niya sa lotto. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kalamnan, hindi dahil sa lamig na dulot ng aircon, kundi sa excitement na bumabalot sa buo niyang pagkatao.

Kaninang umaga ay tumaya siya sa lotto  gaya ng araw-araw na niyang ginagawa mula ng maghiwalay sila ni Anna.

Ang babae kasi ay minsang nagalit ng malamang tumataya siya sa lotto. Ayaw na ayaw nito na magsusugal siya.

Naintindihan naman niya ang babae noon.

Malalim ang pinaghuhugutan ni Anna ng galit sa sugal kahit pa nga ikinatwiran ni Janus na legal naman ang lotto. Pero para wala na lang silang pagtalunan ay sumunod siya sa kahilingan nito.

Subalit ng magkahiwalay sila at malaman ang mabigat na problemang pinagdadaanan ng ama nito ay lotto na lang ang pinanghawakan ni Janus na pag asa upang makatulong.

At heto nga.

Umiikot-ikot na ang mga dilaw na bola na may nakatatak na numero sa loob ng draw machine. Alam niyang nagsasalita pa rin ang announcer sa TV, subalit wala na siyang naririnig.

Nakatitig na lamang siya at inaabangan ang paglabas ng mga bolang babago sa takbo ng buhay niya.

Napahigit siya ng hininga ng lumitaw ang unang numero.

Number 19.

“Yes,meron ako nyan!”, sa isip-isip niya.

Second number 27.

Nanganatog ang tuhod na napahawak ng mahigpit si Janus sa papel. Pinakalma niya ang sarili upang hindi ito mapunit.

Biglang lumitaw ang third number na 21.

“Meron din ako nyan!”, sa isip-isip ni John. Napalunok siya ng sunod-sunod ng lumabas ang ika apat na numero.

Number 25.

“Meron din!”

At napatayo pang biglang sigaw niya. Kung pwede lang sana ay papatigilin niya muna ang oras.

Hihinga muna siya ng kaunti dahil parang sumikip bigla ang kanyang d****b.

Technically, pwede naman. May replay button naman ang Smart TV niya. Pero hindi niya na nagawa dahil lumitaw na agad ang kasunod na numero.

Number 16.

Napalundag ng hindi sinasadya si Janus, dahilan upang mabangga ang center table at matapon ang alak mula sa natumbang baso.

Tumulo ang maitim na likido sa puting carpet at pihadong magma mantsya iyon kapag hinayaan niyang matuyo.

Ngunit sa wari ay nawala na sa sarili ang binata. Nakatayo na lamang siya ng parang tuod. Nakatitig sa TV kung saan ay naka flash ang huling numero.

Number 33.

Iyon ang kumumpleto sa set ng jackpot lotto numbers para sa araw na iyon.

Panalo siya!

Confirmed!

Nanalo nga talaga siya!

Hindi kapani-paniwala ngunit nag-flash sa screen na may dalawang lucky winners para sa araw na ito. May kahati siya. Okay na rin dahil napakalaki na ng mahigit sa isandaang milyong makukuha niyang kahati sa jackpot win.

Matutupad na ang lahat ng mga pangarap niya! 

Napatawa't iyak na lang siya sa sobrang tuwa!

Pagkaraan ng tatlong araw nang mabusising pagpaplano sa mga dapat niyang gawin sa perang mapapanalunan ay maagang bumangon si Janus.

Naghanda siya ng almusal habang masayang pumipito-pito ng paborito niyang kanta. Pagkatapos kumain ay naligo na siya at nagbihis. Habang tinitingnan ang kanyang sarili sa salamin ay hindi niya mapigilang mapangiti.

“Parang napaka gwapo mo naman ngayon, Mr. Janus Buergo.”

Palatak niya.

“Milyonaryo ka na kasi!”

Para siyang timang na kinakausap ang sarili.

Nagpalipas pa siya ng ilang minuto ng pagpapa ikot ikot. Sinisigurado niyang kumpleto ang dokumentong dadalhin niya.

Inihanda na niya ang lahat ng inaasahan at maaaring gamiting mga papeles na maaaring hilingin sa kanya sa opisina ng PCSO bilang katunayan ng kanyang pagkakakilanlan.

Maingat niyang itinabi sa bulsa ng body bag ang lotto ticket. Naroon na rin ang mga ID, ang kanyang passport, at pati birth certificate at kung anu-ano pang mga papel. Mas mabuti nang sigurado. May mai papakita kaagad siya kung saka-sakali man.

Isinukbit na niya ang body bag ng kanyang mga gamit at kinuha ang susi ng kotse mula sa drawer.

Pagsakay niya ng kanyang kotse ay binuksan niya muna ang radyo. Hindi siya music lover. Katunayan ay ayaw niya ng maingay. Pero sa espesyal na araw tulad ngayon ay nasa mood siya na magpatugtog ng mga kanta habang nagbabyahe.

Wala pang traffic sa kalsada dahil alas-kuwatro pa lamang na madaling araw. Madalang pa ang mga nakakasabayan niyang biyahero. Sigurado naman siyang maya-maya lamang ay magsisimula nang kumapal ang mga sasakyan at pihadong bibigat na ang daloy ng trapiko.

Ganun pa man ay hindi siya nag-aalala. Aabot siya ng maaga sa opisina ng PCSO sa Mandaluyong. Doon na lamang siya mag aabang ng pagbubukas nito.

Alas-otso impunto ay nakita niyang ibinaligtad na ang signage sa glass door ng opisina mula sa closed to open.

Humigit muna ng malalim na hininga si Janus mula sa pagkakaupo niya sa loob ng kanyang kotse. Naka-park siya sa McDo sa kabilang kalsada. Mula roon sa kinaroroonan niya ay tanaw niya ng maigi ang katapat na building kung nasaan naroon ang opisina ng PCSO.

Tinanggal na niya ang seatbelt at inayos ang suot na polo shirt bago bumaba. Nakasukbit ang kanyang body bag sa kanyang balikat at hinigpitan ang pagkakahawak rito paglabas ng sasakyan.

Tumingin tingin siya sa paligid bago tumawid. Mula pa ng dumating siya ay pinagmamasdan na niya ang mga taong nasa paligid niya.

“Mabuti na rin ang nag-iingat.”, wika niya sa kanyang sarili.

Diretso siya sa tapat ng dalawang gwardya na nakatayo sa labas ng pinto.

Pinigilan niya ang kanyang sariling ngumiti. Nais niya magpaka pormal. Ayaw niya magpakita na sobrang excited na siya.

Tumitig muna ng mataman ang mga gwardya bago tumango. Wari ba ay alam na nila ang dahilan ng pagpunta niya roon sa opisina. Bahagyang yuko at simpleng ngiti lang ang ibinigay niya sa mga ito. Gayundin naman ang naging reaksiyon ng dalawa na halatang propesyonal sa kanilang trabaho.

“Sir, check lang po namin ang bag ninyo, protocol lang po, sir!”

“Sure, of course, I understand.”, at ibinaba niya ang bag upang masusing ma inspeksyon ng mga gwardiya.

Matapos nito ay bahagya siyang kinapkapan na mahinahon naman niyang pinaunlakan. Iyon lang at pinatuloy na ng mga guwardiya si Janus.

Ipinagbukas pa siya ng pinto ng isa samantalang ang isa naman ay sinamahan naman siyang pumasok sa loob. Dumiretso sila sa isang silid na may sign na conference room.

Walang tao sa loob ng pumasok sila, subalit paglingon ni Janus ay may dalawang empleyado na napapalapit.

Nagtanguan lang ang mga empleyado at gwardiya saka ito umalis.

Isang babae at isang lalaki na mga mukhang matataas na opisyal sa opisinang iyon ang kaharap niya.

“Upo po kayo, sir. Would you like some refreshments?”

“Cold bottled water will do, thank you!”

Tumalikod na ang babaeng nag aassist upang kumuha ng inumin para sa kanya.

“Good morning, sir. My name is Luisito Falsario, General Manager ng Philippine Charity Sweepstakes Office. Congratulations on your winning!”

“Thank you!”

“May I see the ticket, please. We need it verified for authenticity. I hope you would not mind.”

“Sure, it’s here!”

Iniabot ni Janus ang pirmado at maayos na nakatagong lotto ticket. Maingat itong tinanggap ng opisyal at matamang tiningnan.

“Maiwan ko muna kayo dito, sir, ah-Mister?”

 “Janus Buergo, Mr. Falsario.”

“Nice to meet your, Mr. Buergo. Here is Mrs. Felicidad Reyna, our Assistant General Manager. She will assist you and give explanation on the claim proceedural process.”

Pagkaalis ng manager ay nagusap na ng masinsinan si Janus at ang kaharap.

Ipinapaliwanag nito ang proseso ng sweepstakes, kung paano makukuha ang pera, at iba pang detalye. Mahabang oras ang ginugol nila sa paguusap.

Hindi naman naiinip ang binata bagkus ay naaaliw pa. Masaya kasing kausap si Mrs. Reyna. Sa edad nito 52 ay masigla at pala kuwento ito.

Magtatanghalian na ng matapos ang proseso at iniabot na kay Janus ang tsekeng naglalaman ng kulang sa Dalawang Daang Milyong Peso!

Sinabi niyang gusto niyang balatuhan ang mga tao sa opisinang iyon ngunit tinanggihan siya. Sinabi nilang bawal tumanggap ng anumang uri ng pera man o kahit ano mula sa winner ng lotto.

Masaya pa silang nagtatawanan habang papalabas.

Tiningnan ni Janus ang masasayang mukha ng mga nagta trabaho roon. Bihira sa isang opisina ng gobyerno ang makakita siya ng ganito kasayang atmospera. Wari ay kontento ang lahat na gawin ang kani kanilang trabaho.

Napatingin naman siya sa pinto nang bumukas iyon. Papasok ang guwardyang naghatid sa kanya kanina. Kasunod nito ang magandang babaeng pamilyar nang husto sa kanya.

Napatulala si Janus.

Napatingin din ang babae sa kanya at agad din siyang nakita. Katulad ni Janus ay napatulala rin ito.

Bakas ang pagkabigla sa maamong mukha. Hindi maaaring magkamali si Janus.

Iisang babae lamang ang kilala niyang nag mamay-ari ng pinakamagandang pares ng mata sa buong daigdig.

Walang iba kundi si Anna Eleonora Azures-Madera. Ito ang babaeng dahilan ng kanyang kaligayahan at kalungkutan.

Dahil sa babaeng ito, nagkakulay ang dati niyang malamlam na mundo.

Si Anna, ang kanyang TOTGA, ang hinahanap-hanap niyang ex-lover!

Sila ang dalawang maswerteng nanalo sa Grand Jackpot!