LOGINShare
#17 คำสาปในเกาะลึกลับ
Last Updated:
2025-06-18 19:06:23แสงจันทร์ส่องลงมากระทบลานหินกลางป่าลึก เงาไม้โยกไหวตามแรงลม คืนนี้เงียบผิดปกติ—เงียบเสียจนได้ยินเสียงลมหายใจของผู้ถูกจับ
ไอล่าและรัฟเฟอร์นั่งอยู่กลางวงพิธี แขนทั้งสองข้างถูกมัดด้วยเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยอักขระโบราณ พวกเขาไม่ได้ถูกทำร้าย ไม่แม้แต่รอยขีดข่วนบนร่างกาย...แต่หัวใจกลับสั่นสะท้านด้วยสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะรอบตัวพวกเขา...ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอยู่เลย มีเพียง "เงา" — เงาบางเบาของสิ่งที่เคยมีชีวิต เสียงสวดมนต์ต่ำ ๆ ดังขึ้นจากทุกทิศ เสียงนั้นไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่สัตว์ แต่เป็นเสียงกระซิบของลมหายใจในอดีต เสียงของวิญญาณที่เคยมีเลือดเนื้อ และบัดนี้...หลงเหลือเพียงเศษความตายที่ยังไม่สงบ "พวกมัน...ไม่มีร่าง" รัฟเฟอร์กระซิบเบา ไอล่าหันมามอง สีหน้าซีดเผือด "แต่ยังมีเจตจำนง" จู่ ๆ อากาศรอบกายเย็นวาบ ลมหอบหนึ่งพัดผ่าน ก่อนที่แสงสีฟ้าหม่นจะก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่างของหญิงชราโบราณ ใบหน้าซีดเผือดดั่งกระดูก ห้อยลอยอยู่เหนือพื้นเพียงนิ้วเดียว ดวงตาขาวขุ่นไร้แววชีวิต แต่มองตรงมาราวกับมองทะลุหัวใจ “เจ้าจะเป็นสะพาน...” เสียงนั้นดังกังวานโดยไม่มีปากขยับ “สะพานเพื่อพวกข้า...จะกลับมาอีกครั้ง” แท่นหินตรงกลางลานพิธีเริ่มเปล่งแสงจาง ๆ เสาไม้รอบข้างค่อย ๆ ลุกเป็นไฟเงียบ ๆ โดยไม่มีเชื้อเพลิง ควันสีดำค่อย ๆ ไหลออกจากเสาแต่ละต้น ลอยคละคลุ้งกลางอากาศ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้ร่างของรัฟเฟอร์ “รัฟเฟอร์! อย่าหลับตา!” ไอล่าร้องเตือน น้ำเสียงสั่นระรัว “อย่าให้พวกมันเข้าไปในใจเจ้า!” แสงสีดำพลันปะทุจากดวงตารัฟเฟอร์ เงาไร้รูปร่างค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นด้านหลังเขา คล้ายสิ่งมีชีวิต แต่ก็ไม่ใช่ ลมหายใจหายไปชั่วขณะ ทุกอย่างเหมือนถูกกลืนลงหลุมมืด แต่ก่อนที่พิธีจะสำเร็จ—เสียงฟันดาบจากป่าเบื้องล่างก็ดังขึ้น เสียงฝีเท้ากระทบพื้น และเสียงตะโกนอันคุ้นเคยของชายคนหนึ่ง “ไอล่า!!” อีธานพุ่งเข้ามาพร้อมดาบในมือ ดวงตาเต็มไปด้วยโทสะและความกลัว วิญญาณเงามืดหันขวับมาทางเขา พร้อมเปล่งเสียงกรีดร้องบาดแก้วหู จุดเริ่มของความมืด ปีที่ 78 เรือโจรสลัดกลุ่มแรกนำโดย “กัปตันเฮนรี่ เบรนเดล” เทียบท่าที่อาเรซุน เขาไม่ได้มาค้าขาย หากแต่นำ “สิ่งของต้องสาป” มาด้วย — หีบเงินที่ภายในบรรจุ หัวใจของผู้ทรยศ ซึ่งเขาได้มาจากการปล้นเกาะหนึ่งที่ว่ากันว่าไม่มีใครออกมาได้ เผ่าซาเร ผู้ไม่เคยรู้จักคำว่า “คำสาป” นำหีบนั้นไปไว้ในวิหารด้วยความเคารพ เพราะมันเปล่งแสงประหลาดคล้ายผลึก แต่แล้ว...ภัยพิบัติก็เริ่มขึ้นในคืนจันทราสีเลือด เด็กเกิดมาร้องไห้เป็นเสียงกรีดร้องของหญิงแก่ สัตว์ที่เลี้ยงไว้เริ่มหายตัว และคนแรกที่ตาย...กลับฟื้นขึ้นมาด้วยดวงตาสีดำสนิท และเสียงกระซิบจาก "เทพที่ไม่รู้จัก" --- คำสาป วิญญาณที่อยู่ในหัวใจต้องสาป กลืนกินพลังของเกาะด้วยความหิวกระหาย มันสัญญา "ชีวิตนิรันดร์" ให้แก่ผู้นำเผ่าหากยอมถวายจิตวิญญาณแก่ตน หลายคนต่อต้าน แต่ก็ล้มตาย ส่วนผู้ที่ยอม...กลายเป็นเงา กลายเป็น ผู้กินเนื้อวิญญาณ ผู้คงอยู่ในความมืดตลอดกาล เมื่อเวลาผ่านไป ร่างเนื้อของเผ่าทั้งหมดก็ผุพัง เหลือเพียงเสียง กระซิบ ความทรงจำที่สาปแช่งตัวเอง พวกเขาไม่ตาย...แต่ไม่อาจมีชีวิต --- การล่มสลาย กัปตันเฮนรี่ เบรนเดล ผู้เป็นต้นเหตุ กลับมาพร้อมกองเรืออีกครั้ง หวังจะชิงสมบัติในวิหาร แต่เขาไม่เคยได้กลับออกไป.. เพราะเกาะได้กลืนกินเขาไปแล้ว นับแต่นั้น ไม่มีเรือลำใดเทียบท่าที่อาเรซุนอีก แผนที่ถูกฉีกทำลาย ชื่อเกาะหายไปจากบันทึกของทุกประเทศ แต่คำสาปยังคงอยู่... รอเหยื่อใหม่ รอ “สะพานวิญญาณ” ที่จะนำพวกมันกลับมามีร่างเนื้ออีกครั้ง... เสียงกรีดร้องของพวกมัน...ไม่ใช่เพียงแค่เสียง มันคือแรงสั่นสะเทือนในอากาศ คือเสียงของความตาย ความโกรธ และความหิวกระหาย ...ที่อัดแน่นอยู่ในความมืดมาเนิ่นนานเกินไป อีธานกระโจนเข้ากลางลานพิธี เสียงดาบในมือเขาฟันฉับใส่เถาวัลย์ต้องสาปที่มัดร่างไอล่า พริบตาเดียวเชือกหลุดกระเด็น “ลุกขึ้น! ไปกับข้า!” เสียงเขาเข้มแต่ไม่สั่น ไอล่าหน้าเปื้อนน้ำตา พยักหน้าทันที นางแทบไม่เชื่อว่าเขามาถึงได้จริง ๆ แต่ยังไม่ทันก้าวหนี แสงดำพลันพวยพุ่งจากแท่นหินกลางพิธี เงามืดรวมตัวกันเหมือนงูพันรอบศีรษะรัฟเฟอร์ ร่างของเขายืดตรงขึ้น ดวงตาที่เคยเป็นมนุษย์กลายเป็นหลุมลึกสีเทาดำ เสียงจากลำคอเขาไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป... > “หนีไม่ได้... ไม่มีใครหนีจากข้าได้…” “รัฟเฟอร์…?” ไอล่ากระซิบ แต่เขาไม่ตอบ วิญญาณเงามืดแผดกรีดร้องออกมา เสียงนั้นบีบหูจนแทบทรุด และร่างของรัฟเฟอร์...พุ่งใส่อีธาน ฉัวะ! อีธานยกดาบขึ้นกันไว้ได้ทัน ใบดาบกระแทกกับกรงเล็บสีดำที่ยืดยาวจากมือเพื่อนของเขา...หรือสิ่งที่เคยเป็นเพื่อน "เขาไม่ใช่รัฟเฟอร์แล้ว!" อีธานตะโกน เสียงกรีดร้องรอบลานดังลั่นอีกครั้ง เงาดำบนพื้นเริ่มลุกไหม้ราวกับแผ่ขยายเป็นไฟเงา ทุกอย่างกำลังพังพินาศ ลานพิธีสะเทือนด้วยแรงสาปโบราณที่ถูกปลุกขึ้นมาจากการถูกรบกวน อีธานหันไปคว้าแขนไอล่าแน่น “เราต้องไป!” “แต่รัฟเฟอร์—!” “ไอล่า!! ถ้าพวกเราตาย ใครจะหยุดพวกมันได้!” เธอกัดฟันแน่น น้ำตาไหล แต่สุดท้ายก็พยักหน้า ทั้งสองคนวิ่งพ้นขอบลาน ข้ามผ่านแนวเสาไม้ต้องสาป ทันใดนั้นเงามืดพลันถูกดีดกลับ เสียงร้องของรัฟเฟอร์กลายเป็นเสียงคำราม เงาที่พุ่งไล่ตามถึงขอบลาน...กลับลอยค้างและสลายไปกับอากาศราวถูกขังไว้ในขอบเขตพิธี แค่ก้าวข้ามเส้นเขตแดนได้...นางกับอีธานก็ทรุดลงหอบหายใจ ในความมืดเงียบ มีเพียงเสียงลมหอบกระชั้น และหัวใจที่ยังเต้นแรง ไอล่าหันไปมองลานเบื้องหลังอีกครั้ง ตรงแท่นกลาง...ร่างของรัฟเฟอร์ยืนนิ่ง ราวรูปสลักดำคล้ำ ตาไร้แวว แต่บางสิ่งในใจนางบอกว่า เขายังอยู่ในนั้น... ถูกขัง รอการช่วยเหลือ หรือ...รอเวลาที่จะถูกกลืนจนหมดสิ้น
Latest chapter
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #62 กำเนิดราชินีองค์ใหม่
อุโมงค์หินใต้ดินคดเคี้ยวและแคบจนแทบต้องคลาน รอยสลักเวทมนตร์เรืองแสงสีน้ำเงินริบหรี่เป็นระยะ แสงจากเปลวไฟพกพาทำให้เงาทั้งสามยาวยืดบนผนังเหมือนปีศาจในตำนานคาเอลหอบเบาๆ ขณะคลานตามหลังดราน “อย่าเข้าใจผิดนะ ข้าไม่กลัวที่มืด...แค่ไม่ค่อยถูกกับที่ที่ มีอะไรดุกว่าข้าอยู่ข้างหน้า เท่านั้นเอง”“เงียบหน่อย” ดรานสบถเบาๆ “เสียงสะท้อนมันดังไกลมากที่นี่”“โอเค โอเค ข้าจะเงียบ…หลังจากบอกว่าเข่าข้าไปบี้หอยที่พื้นนี่เข้าแล้วแน่ๆ มันแหลมเหมือนมีความแค้น!”นีร่าอดหัวเราะไม่ได้ “นี่ถ้าติดเกราะเหมือนเงือกที่เมืองใต้น้ำ คงรอดหอยได้ล่ะมั้ง”คาเอลยักคิ้วให้ทั้งคู่ แม้ในความมืด “พวกนั้นเกล็ดหนา ฉันแค่...บางกว่า นุ่มกว่า เรียกได้ว่าเป็นเงือกฉบับขนมปังปิ้ง”ดรานหลุดขำจมูก “เงือกขนมปังปิ้งเนี่ยนะ”“ใช่ และขนมปังปิ้งจะพาคุณรอดจากความตายได้ทันใดนั้น แผ่นหินใต้เท้าพังครืดลง! ทั้งสามร่วงลงไปในโพรงเบื้องล่าง ก่อนจะกระแทกพื้นน้ำตื้นเสียงดัง ซ่า!นีร่าดีดตัวลุกขึ้นก่อน มือลูบน้ำออกจากตา “ทุกคนปลอดภัยไหม!?”“ขาอยู่ แขนอยู่” ดรานคราง“ข้าเจอน้ำ...แล้วก็หอยอีก” คาเอลพูดพลางดีดเปลือกหอยออกจากคอเสื้อ “เอาจริงนะ—ข้าเริ่มคิด
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #61ห้องขังเเห่งคำตัดสิน
ทางเดินหินแคบเริ่มกว้างออกเป็นโถงใต้ดินสูง เสาแกะสลักเป็นรูปคล้ายสัตว์ทะเลยักษ์เรียงรายอยู่สองข้าง เสียงหยดน้ำสะท้อนก้องคล้ายเสียงหัวใจเต้นช้าๆ ลึกลงไปในพื้นดินคาเอลเดินช้าๆ พิงไหล่นีร่า บางครั้งเขาสะดุดเพราะบาดแผลที่ยังไม่หาย ดรานเดินนำ ถือคบไฟไว้ในมือแต่แล้ว...พรึ่บ!เปลวไฟดับลงกะทันหัน เหลือเพียงความมืดสนิทและลมเย็นเฉียบพัดผ่านเสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากรอบทิศ ก่อนที่แสงจากโคมเวทมนตร์สีน้ำเงินจะลอยขึ้นเป็นวงรอบตัวพวกเขา ส่องให้เห็นร่าง บุรุษและสตรีในผ้าคลุมสีเทาอมน้ำเงิน หน้ากากเรียบไร้อารมณ์ ตรงกลางหน้าผากมีเครื่องหมายสลักเป็นเกล็ดปลากลับหัว“หยุดอยู่ตรงนั้น” เสียงหนึ่งกล่าว—ราบเรียบแต่น่าเกรงขามดรานชักดาบ แต่มือแข็งค้างกลางอากาศ ราวกับถูกตรึงไว้ด้วยเวทบางอย่าง นีร่าก้าวไปขวางหน้า“เรามาเพื่อตามหาความจริง ไม่ได้หมายจะทำลายอะไรทั้งนั้น!”ชายผู้สวมหน้ากากยกมือขึ้น—และพื้นใต้เท้าก็เปิดวูบ---ห้องขังใต้โถงพิพากษาแสงเพลิงเย็นสีฟ้าจุดขึ้นตามซอกหิน พวกเขาถูกขังในห้องหินทรงกลม มีประตูเหล็กสูงกว่าเกือบสามเมตร คาถาป้องกันซับซ้อนจนดรานไม่กล้าแตะต้องคาเอลนั่งซบผนัง ดวงตาหลับลงครู่หนึ่ง
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #60 มนุษย์ที่ถูกเปลี่ยนสภาพ
หมู่บ้านริมผา – เวลาสองยามเพลิงจากแนวคบไฟถูกจุดขึ้นรอบหมู่บ้าน เสียงเปลวไฟแตกพรึ่บพรับแข่งกับเสียงคลื่นที่เริ่มโหมกระหน่ำ พื้นดินสั่นเล็กๆ จนเด็กเล็กบางคนเริ่มร้องไห้ไอล่าคาดแหลงไว้ข้างเอว เดินตรวจแนวป้องกันกับอีธาน ก่อนหยุดตรงจุดที่น้ำทะเลเริ่มซึมเข้ามา“ครีบพวกมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ...” ไอล่าพึมพำเสียงหวีดเบาๆ ดังแทรกอากาศ ราวเสียงไวโอลินขูดสายอย่างไม่ประสาน เสียงนั้นมาจากเรือดำที่ลอยเข้ามาใกล้จนเห็นได้ชัด — ไม่มีคนขับ ไม่มีเสียงฝีพาย แต่ค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาฝั่งเหมือนถูกดูดเข้ามาทันใดนั้น เสียงคล้ายแตรเป่า — แต่ทุ้มต่ำและสะท้อนก้องเหมือนเปลือกหอยยักษ์ — ดังขึ้นจากทะเล“พวกมันเริ่มพิธีแล้ว!” อีธานร้อง “ถ้าเราไม่ขัดจังหวะตอนนี้ มันจะเปิดประตูขึ้นมาจริงๆ!”“ประตูที่พวกเงือกเผ่าเก่าเคยผนึกไว้?” ไอล่าขมวดคิ้วอีธานไม่ตอบ แต่วิ่งไปหยิบคันศรประดิษฐ์พิเศษจากศาลาไม้ที่เก็บอาวุธกลางหมู่บ้าน หัวลูกศรทำจากหินสีฟ้า...เป็นของที่นีร่าเคยทิ้งไว้เขาหันไปหาไอล่า “ถ้านีร่ายังอยู่ เธอคงรู้ว่าจะทำยังไง...แต่ตอนนี้เราต้องลองเสี่ยง”ไอล่าหยิบคันธนูขึ้นมา “งั้นยิงไปที่เรือนั่นเลย?”อีธานพยักหน้าฟิ้ว!ลูกศ
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #59 เเผนที่
เปลวไฟจากคบไฟกระพริบสั่นไหวตามแรงลมทะเล ชาวบ้านกำลังช่วยกันกางแผงไม้เสริมแนวป้องกันรอบหมู่บ้าน หลายคนขุดดินทำคูน้ำหรือผูกตาข่ายลวดไว้กับทุ่นลอยตามแนวชายป่าไอล่าใช้มีดเล็กฝนปลายไม้แหลมอยู่ตรงลานหน้าบ้านอีธาน เสียงขูดเบาๆ ฟังแล้วเหมือนเสียงลมหอบ“ข้างศาลนั่น มีอะไรไหม?” เธอถามขณะตัดไม้โดยไม่มองหน้าเขาอีธานเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบ “มีเศษเปลือกหอย...แบบที่ไม่ควรอยู่บนฝั่ง และก็มีสิ่งนี้”เขายื่นชิ้นไม้แตกหักที่มีลวดลายแกะสลักคล้ายเกล็ดปลามนุษย์ บางส่วนถูกเผาจนดำ ไอล่ารับมาแล้วขมวดคิ้ว“นี่เป็นสัญลักษณ์ของเทพแห่งสมดุล” เธอพึมพำ “แต่กลับหัว”“เหมือนมีใครเจตนาให้คำอวยพรกลับกลายเป็นคำสาป” อีธานว่าเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่เสียงฝีเท้าเบาๆ จะดังขึ้นจากแนวพุ่มไม้เด็กชายตัวเล็กๆ วิ่งเข้ามาหอบหายใจ หน้าเปื้อนฝุ่นดิน“อีธาน! ข้า...ข้าฝันแปลกๆ”อีธานลุกขึ้นทันที “ฝันอะไร ไค?”เด็กชายชื่อไคส่ายหน้าแล้วพูดเสียงสั่น “มีหญิงคนหนึ่ง...ผมยาวถึงเอว ตัวสีน้ำเงินเหมือนเงาในน้ำ เธอร้องเพลงเรียกข้า บอกให้...บอกให้กลับไปที่ทะเล”ไอล่ากับอีธานสบตากันโดยไม่พูด เด็กชายยังพูดไม่หยุด“ข้าตื่นขึ้นมาเจอน้ำเปียกที่ปลา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #58 ผู้คนจากเมือง
เสียงฝีเท้าดังสวบสาบของไอล่าหยุดลงหน้าประตูไม้ผุบ้านหลังหนึ่งที่ปลายหมู่บ้าน ท่ามกลางแสงยามเย็นสีทองอ่อน เธอยืนมองแผ่นไม้ที่เคยมีตราครอบครัวตรึงอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่รอยไหม้ดำสนิทเป็นรูปนิ้วมือทั้งห้า“ที่นี่มันเคย...?” ไอล่าถามเสียงเบาอีธานพยักหน้า “บ้านของฉันเอง ถูกเผาเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่พวกโจรสลัดบุกมาปล้นครั้งใหญ่”ไอล่าหยุดหายใจไปครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้าลงช้าๆ “ขอโทษที่ถาม...”“ไม่เป็นไร ฉันชินแล้ว” เขายิ้มบางๆอย่างฝืน ก่อนหันกลับเดินไปยังลานกลางหมู่บ้านชาวบ้านเริ่มออกมารวมตัวกันหลังเสียงระฆังเตือนภัยเงียบสงบลง เด็กๆ วิ่งเล่นกันตามซอกทางแคบที่ปูด้วยหินเรียงตัวไม่เสมอ ผู้ใหญ่ต่างจับกลุ่มกระซิบกระซาบถึงข่าวลือเรื่องเรือโจรสลัดที่มีครีบปลาแหลมยื่นออกจากใต้ท้องเรือ“พวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้ว...” ชาวประมงแก่คนหนึ่งกระซิบ “ฉันเห็นเองกับตา! มันว่ายอยู่ใต้น้ำ แล้วขึ้นมายืนบนเรือเหมือนผีทะเล!”“บ้าแล้ว แกเมาเหล้าต่างหาก!” ชาวบ้านอีกคนแย้ง แต่ก็ไม่มีใครหัวเราะตาม ทุกคนสีหน้าหนักเครียด ไม่เหมือนครั้งก่อนจู่ๆ เสียงเคร้งคร้างของโลหะก็ดังขึ้นที่ชายป่าด้านนอกหมู่บ้าน แล้วมีใครบางคนเดินโผล่ออกมาจา
SiRen เงือกสาว ผจญภัย #57 พ่อค้าหาบเร่
กลางคืนในหมู่บ้านชาวประมงที่พักชั่วคราวของพวกอีธาน ทะเลเบื้องหน้าเงียบสงัด ลมพัดโชยกลิ่นเค็มของเกลือ อีธานนั่งอยู่นิ่ง ๆ ริมฝั่ง จุดไฟไว้ข้างตัว เสียงเปลวไม้แตกดังเบา ๆ เคล้ากับเสียงคลื่นซัดฝั่งที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ“ยังไม่หลับเหรอ?” ไอล่าเดินเข้ามาช้า ๆ ชุดของเธอเปียกน้ำเล็กน้อย ดูเหมือนเพิ่งล้างตัวจากทะเลอีธานหันไปมองแล้วผงกหัวให้ เขาเคลื่อนตัวออกเล็กน้อยเป็นเชิงชวนให้นั่งด้วยกัน “นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ?”“ก็ใช่…” ไอล่าพูดเสียงเบา เธอนั่งลงข้าง ๆ ห่างจากเขานิดหน่อย “วันนี้ทั้งวันมันเงียบแปลก ๆ เหมือนพายุจะมา...แต่พอเงยหน้ามองท้องฟ้า กลับไม่มีเมฆเลย”“พายุที่เราไม่เห็น… มันน่ากลัวกว่าที่เราคิดนะ” อีธานพูดช้า ๆ ดวงตาสะท้อนเปลวไฟ เขาดูนิ่งมากกว่าปกติ“พูดเหมือนนักปรัชญาเลย” ไอล่าหัวเราะนิด ๆ พลางกอดเข่าตัวเอง “นายเคยมีคนรักไหม?”คำถามนั้นทำเอาอีธานชะงักไปครู่หนึ่ง เขาไม่ตอบในทันที ไอล่าเห็นเขาเงียบไปก็ก้มหน้าหลบสายตา รีบพูดกลบเก้อ “เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะล้วงอะไรส่วนตัว”“มี…” เขาตอบเบา ๆ แต่ออกมาในโทนเสียงที่อบอุ่นอย่างประหลาด “เธอชื่อ…นีร่า”ไอล่าเงียบไปชั่วครู่ หัวใจเธอรู้ส
You may also like
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี58.8K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย28.7K viewsประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่194.3K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn29.9K viewsแผนร้ายพ่ายบ่วงรัก
ปังจัง151 viewsNC20+ (3P) สัมพันธ์ร้าย กับ ฝาแฝดวิศวะจอมคลั่ง!
Peach Poyy2.6K viewsคนในความลับ ที่คุณ(ไม่)เคยรัก
อาภาลดา272 viewsลองรักอีกสักครั้ง Last Love
Alisha_Lanna246 views
