KABANATA 15

TINIGIL ko 'yong pag-iisip kasi mas lalo lang lumalala ang pakiramdam ko at ayokong mauwi ito sa sobrang sakit na naman ng ulo ko. I fell asleep during the ride.

I can't imagine I was in a deep sleep and didn't wake up during the whole ride. Ilang oras ang biyahe pero gano’n ang nangyari. Nagising ako na papasok na kami sa tower.

Nahihiya ako kay Sandler na nagmukha talaga siyang driver ko pero sa sobrang bait niya hindi niya pinaramdam sa akin na nakaistorbo talaga ako. He didn't mentioned what happened earlier too.

Monday came, and we saw each other again. Hindi siya bumisita sa akin kahapon dahil may lakad silang pamilya pero tumawag naman siya para mangamusta.

Saglit lang kaming nagkita ngayong araw dahil may lalakarin sila ni Louise sa Manila. Nahihiya naman akong magtanong at hindi naman sila nagsasabi sa akin kung anong rason.

I feel better now. Hindi ako inaatake ng migraine except kapag na-s-stress talaga.

"Pagod na pagod ka. Okay ka lang?"

Ngumiti ako sa kasamahan ko at tuma