Kabanata 13

Unang araw

Naalimpungatan ako nang marinig ang napalakas na tunog ng bell sa buong dormitoryo.

Ayaw ko pang gumising.

Reklamo ko nang maalalang alas tres ng madaling araw na ako nakatulog. Marami kasing tumatakbo sa isip ko kaya nahihirapan akong ipikit ang mata at matulog nang mahimbing. Ganun ako palagi. Hindi makakatulog kakaisip sa mga bagay bagay tulad ng kung anong mangyayari kinabukasan. Isa pa, namamahay din ako. Hindi ako sanay na matulog sa malambot na higaang ito. Tapos maiisip ko na naman ang kalagayan ni Ina, kung natutulog ba siya nang maayos, kumakain nang marami at iba pa. Sa loob ng ilang oras lahat ng yan ang bumabagabag sa isipan ko hanggang sa tumilaok na ang manok at sumilip na ang haring araw.

Tinakpan ko ng unan ang tenga ko upang mabawasan ang ingay ng bell ngunit wala iyong kuwenta dahil rinig na rinig ko parin!

Inis akong umupo mula sa pagkakahiga at papungas pungas na tiningnan ang oras sa gilid ng aking kama.

Alas singko palang! Bakit ang aga aga naman