ILANG SULYAP ANG iginawad pa ni Bethany kay Gavin na tahimik na nakaupo sa dining table habang pinapanood siya sa kanyang ginagawa. Nakahalumbaba pa ito at titig na titig pa rin sa bulto niya. Maliit pa siyang napangiti. Ang tanawing iyon ay nagdulot na ng kakaibang ligaya sa dalaga. Feeling niya, tipikal na mag-asawa na sila ng binata at hinihintay nito ang niluluto niyang pagkain nila. Nag-init ang mukha niya. Masyado siyang ilusyunal sa parteng iyon. Lulutuan lang naman niya ito ng hinihiling na pagkain niya.โSeryoso ka na ito lang ang gusto mong kainin, Gavin?โ pang-ilang beses niya ng tinanong ang binata dahil magaan lang ang lugaw sa tiyan, โBaka may iba ka pang gusto. Sabihin mo at lulutin ko para sa'yo.โโHmm, wala akong panlasa at wala akong gana. Iyan na lang para mabilis lunukin. Marahil kapag luto mo ay paniguraddong gaganahan ako. Basta damihan mo lang ng luya para malasahan ko ang anghang.โTumango lang si Bethany bilang tugon sa kanya at muling hinarap ang kaserola ng
SANDALING NAG-ISIP SI Gavin sa naging katanungan ni Bethany at kapagdaka ay marahan siyang umiling. Hindi niya pa rin pwedeng balewalain ang obligasyon sa kanyang trabaho kahit masama ang pakiramdam.โPupunta pa rin ako, Thanie...โ Sumeryoso ang mukha ni Bethany, gusto pa rin niyang igiit sa binata ang kanyang punto. Kalusugan naman niya iyon at hindi pipitsuging dahilan lang kung kaya niya ito pinipigilan. Saka nag-aalala siya.โGavin naman, hindi ba talaga pwedeng ipagpaliban moโโโSamahan mo na lang ako doon kung nag-aalala ka sa akin.โ kagyat na putol ng binata sa sasabihin niya.Walang nagawa doon si Bethany kundi ang sumang-ayon dito na sasama siya dahil nag-aalala siya sa kalagayan ng binata. Nang matapos sa kanyang ginagawa sa kusina ay nagpahinga lang ang dalaga ng ilang segundo at saka nagpalit na ng damit. Subalit sa kanyang paglabas ng kwarto ay sinabi ni Gavin na hindi na raw siya pupunta. Bagay na ikinagaan agad ng pakiramdam ni Bethany kung kaya napangisi na.โPinapasa
NAITIKOM NA NANG mariin ni Bethany ang kanyang bibig. Dama niya kasi ang pagkagulat at the same time ay pagtatampo sa tinig ng abogado. Pumasok sa isip niya na mukha yatang sumobra ang sinabi niya sa binata kung kaya naman ganun na lang ang reaction nito. Kusa rin naman kasing lumabas ang salitang iyon sa kanyang bibig. Hindi niya intensyon na muli itong tawagin ng pormal after ng mahabang panahon.โSabagay, sa tingin ko rin ay mabuti para sa isang babae na kagaya mo na magkaroon ng sariling karera.โ tanging nasambit ni Gavin nang makita ang pananahimik ng dalaga, ayaw niyang isipin nito na hadlang siya sa mga pangarap nito kung saan siya magaling. โDiyan ka magaling, diyan ka sanay eh.โGumaan na ang pakiramdam ni Bethany nang marinig iyon dahil parang hinahayaan na siya ng binata sa kanyang mga naging desisyon sa buhay. Hindi nga siya nagkamali na ang supportive ng abogado. Sa iba, paniguradong katakot-takot na maraming katanungan ang ibabato sa kanya hanggang sa maasar na siya. โ
SANDALING NATIGILAN NA ang secretary sa sinabing iyon ni Gavin. Taliwas iyon sa inaasahan niyang sasabihin ng abogado na may kinalaman sa bank statement ng nagastos noon ni Bethany Guzman.โPara saan po ang store front, Attorney Dankworth?โ hindi niya mapigilang usisain ito, โMagbubukas ka po ba ng shop?โ biro pang dagdag nito na hindi naman pinansin ni Gavin.Sumandal si Gavin sa likod ng leather chair. Kumislap na ang mga mata niya sa saya. โGustong magtayo ng sariling music center ni Bethany, tinutulungan ko lang siya na maghanap ng space dahil nahihirapan siya sa part na iyon. Iyong pinapahanap ko sa'yo ang ibibigay ko sa kanya.โNoon lang naisip ng secretary na ang bank statement na pina-check nito kanina ay walang kinalaman sa pag-aaway nila. Mali ang hula niya. Oo nga naman, walang dahilan para mag-away sila na bagay na bagay sa bawat isa. Hindi iyon sumagi sa isipan ng secretary na naikiling na ang kanyang ulo habang nangingiti.โTitingnan ko po Attorney kung mayroon.โ tugon
PINUNASAN NI BETHANY ang kamay sa suot na apron bago nagmamadaling tinungo na ang pintuan, kung saan nakatayo ang bulto ng isang matandang babae. Mamahalin ang suot niyang damit at halatang kagalang-galang ang postura at hitsura. Sa tabi nito ay nakatayo ang kanilang driver. May bitbit na basket ng mga prutas at paperbag ng mga herbal na vitamins. Ang taong iyon na dumating ay walang iba kung hindi ang ina ni Gavin; si Mrs. Dankworth na panay ang linga sa harapang paligid ng penthouse ng anak.โHi, hijaโฆโ malapad ang ngiting taas ng isang kamay ng Ginang sa nagulat na mukha ni Bethany kaya naman na-estatwa siya ng ilang segundo na walang kakurap-kurap ang mga mata. โLong time no seeโฆโNarinig ng Ginang buhat sa bunsong anak niyang si Briel na may kinakasama raw na babae ang kanyang panganay na anak na si Gavin, hindi naman nito binanggit na ang babaeng nakilala niya pala iyon sa hospital. Hindi rin siya naniniwala dito na may ka-live in na ang anak kung kaya naman minabuti niyang suma
SA TINURAN NG ina ni Gavin ay dahan-dahang pinunasan ng binata ang pawis sa kanyang mukha gamit ang maliit na bimpo na pa-simpleng ini-abot sa kanya ni Bethany. Hindi kasi matiis ng dalaga na makitang ganun ang itsura ni Gavin na nanlilimahid sa pawis sa harapan niya. Hindi naman nakaligtas iyon sa mapanuring mga mata ng Ginang na naging dahilan upang lihim na magdiwang ang kanyang kalooban. Sigurado siyang ito na ang babaeng nakatadhana sa kanyang anak. Muling tumingin si Gavin sa ina at pagkatapos ay inilipat naman niya ang mga mata kay Bethany na lubos pang binalot ng labis na kahihiyan ang buo niyang katauhan. โO-Okay, MomโฆโSa harapan ng ina ay walang pakundangan na hinawakan ni Gavin ang isang kamay ni Bethany at marahang iginiya na ito patungo ng master bedroom na kanilang inuokupa. Sinundan lang iyon ng mas kuminang na mga mata ng Ginang na kulang na lang ay mapapalakpak at sambahin ang manghuhula na kanyang nakausap tungkol sa buhay pag-ibig ng kanyang anak na ang sabi ay na
NABALOT NG KAKAIBANG paghihinala ang isipan ni Bethany nang makita niya ang envelope. Naisip niya na hindi naman siguro siya nito bibigyan ng house and lot bilang regalo dahil hindi naman din nito alam kung kailan ang kanyang birthday na natapos na. Ganunpamam ay tinanggap niya iyon at sinunod niya ang utos nito matapos na kunin ang envelope at inilabas ang mga dokumentong dito ay nakapaloob. Kontrata iyon sa paggamit ng space ng building, ang taunang upa para sa 400-square-meter na gusali ng opisina sa matao at pangunahing lokasyon ay higit na mababa sa inaasahan niya na kulang na lang ay halos ipa-renta iyon ng libre. Hindi lang iyon, may kasama rin itong ilang mga larawan ng space na sa tingin niya ay tamang-tama sa kanyang itatayong music center at saka laman din noon ang susi. Hindi mapigilan ni Bethany na mapaawang na ang bibig habang nanlalaki na ang mga mata na ini-angat na kay Gavin ang mga mata. Sa binatang aliw na aliw na sa emosyon na ipinapakita ngayon ni Bethany.โIs thi
MAKAHULUGANG NAGKATINGINAN NA sina Bethany at Gavin habang kapwa na namumula ang kanilang mukha. Hindi na sila bata para hindi maintindihan ang sinasabi ng Ginang. Inasikaso sila ng Ginang kahit pa sinabi nilang sila na ang bahalang kumuha ng kanilang pagkain para sa kanilang plato. โMommy, sabayan mo na kaya kamiโฆโ โNaku, hindi na. Kakatapos ko pa lang kumain bago ako magtungo dito.โ Sobrang naiilang sa kanya si Bethany ngunit iwinaglit na lang niya iyon sa kanyang isipan. Hindi naman nakaligtas sa paningin ni Gavin na mahal na mahal ng kanyang ina ang dalaga dahil asikasong-asikaso ito to the point na medyo nag-aalangan na ang dalaga. Lihim na siya doong napangiti. Nai-imagine na niya na maging parte ng pamilya si Bethany na panigurado โring walang tututol. โS-Sabay na po kayo sa aming kumain, T-Titaโฆโ โTita? Mapipilitan akong kumain kung tatawagin mo na akong Mommy.โ biro ng Ginang na nagpasamid sa iniinom na tubig ni Gavin. โMom?!โ protesta agad ng binata na namula na ang l
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.โAno โto?!โ nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.โWait lang, Brielโฆhuwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko saโyong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?โBurnham Park? Anong gagawin natin dito?โ puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, โGaling na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.โ dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.โHa? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?โ natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.โOo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!โ singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.โOo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.โWala kang gagawing trabaho?โ harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.โBriel!โ bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. โTigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!โ asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, โMamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.โ taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.โAno bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!โ nagta