Library
Maghanap
Home / Romance / Unexpectedly Yours, Doctor / Chapter 2: “Two Lines”

Share

Chapter 2: “Two Lines”

Author: SiaSays
last update Huling Na-update: 2025-06-01 20:57:14

Hindi ko maalala ang pangalan niya.

Wala akong mahanap na kahit anong iniwan niya—no note, no message, not even a stupid room service bill. Pero ang pinaka-hindi ko makalimutan?

Yung halik niya sa batok ko habang hinihila niya pababa ang strap ng dress ko.

Celeste, stop.

Naglakad ako palabas ng hotel room na para bang hindi ako kagabi ‘yung babaeng ‘yon. Suot ang heels ko habang bitbit ang pride kong durog-durog. It was just one night. One reckless, impulsive, out-of-character night. Tapos na ‘yun. Period.

Back to real life. Back to the chaos of the ward.

—

“Tangina, Cel, para kang multo,” bungad ni Jessa habang sinusuot ko ang PPE ko sa locker area.

“Pagod lang,” sagot ko habang sinusubukan kong ayusin ang buhok ko sa ilalim ng surgical cap.

“Sure ka? Or hangover pa rin from Mr. No-Name?”

Hindi ako sumagot.

Tumitig siya sa akin. “Girl. Don’t tell me—”

“I don’t remember his name. Or kung may sinabi ba siyang name. Parang blur lahat after nung hinalikan niya ako sa hallway.”

“Celeste!” napasigaw siya kaya kinurot ko agad ang braso niya. “Hoy! Boses mo!”

“Wala ‘to. Wala na ‘yon. Isang gabi lang ‘yon. Tapos na.”

“Sure ka?”

“Sobrang sure.”

Pero hindi ko alam kung bakit ang bigat sa dibdib ko habang sinasabi ko ‘yon.

—

Lumipas ang mga araw.

Normal shifts. Normal rounds. Normal chartings.

Pero hindi normal ang pakiramdam ko.

Una, parang lagi akong pagod kahit eight hours lang shift ko. Pangalawa, may days na parang nasusuka ako kahit wala pa akong kinakain. Akala ko stress lang o kulang sa tulog. Pero nang tatlong araw na akong delayed, saka lang ako kinabahan.

No. No. No.

Bumili ako ng pregnancy test sa pinakamalayong pharmacy sa hospital. ‘Yung tipo ng lugar na walang nurse na makakakilala sa akin. Naglakad ako pauwi habang sobrang kabado. Pagdating sa apartment ko, nagsara ako ng pinto at dumiretso sa CR.

Tumitig ako sa test habang nanginginig ang kamay ko.

Isang linya.

Okay.

Huminga ako.

Tapos… unti-unting lumitaw ang pangalawa.

Dalawang linya.

Positive.

Tumigil ang mundo ko.

Pinikit ko ang mga mata ko. Hindi ako agad nakagalaw. Parang may sumabog sa dibdib ko—hindi galit, hindi saya… takot. Matinding takot.

“This can’t be happening,” bulong ko. “Isa lang ‘yon. Isang gabi lang…”

Lumuhod ako sa tiles ng banyo, yakap ang sarili ko. Gusto kong tawagan si Jessa pero hindi ko kaya. Baka kung ano pa ang masabi niya. Baka mas lalo lang akong mabaliw.

Hindi ko siya kilala. Hindi ko alam kung sino siya. Paano ko siya hahanapin? Sabihin ko ba, “Hi, ako nga pala yung girl na kasama mong nag-check in sa hotel pagkatapos mo akong i-smirk-an sa bar. Tatay ka na.”

P*****a.

Hindi pwede ‘to.

Wala ‘to sa plano.

Wala akong time para dito. Hindi ako ready. Hindi ako pwedeng mawalan ng trabaho. Hindi ako pwedeng tumigil sa pagiging nurse. May bills, may nanay, may buhay akong binubuo.

Tumayo ako at humarap sa salamin.

Pale. Magulo ang buhok. Namumugto ang mata. Pero ang masakit? Hindi ko alam kung sino ‘tong nasa salamin.

It took me two hours bago ko kinaya maghanap online.

“Discreet private clinic for women. Confidential abortion services. By appointment.”

Nag-book ako. Kinabukasan. Sa isang lugar sa Makati na may closed parking, no walk-ins, by referral lang. Pinikit ko ang mata ko pagkatapos kong i-confirm ang schedule.

“Sorry,” bulong ko sa sarili ko. “Pero hindi ako ready maging nanay.”

Nag-ring ang phone ko. Jessa.

Hindi ko sinagot.

Hindi pa ako ready magsalita.

Mas lalo akong hindi ready mabuhay na may alaala ng isang lalaking hindi ko kilala… at ang resulta ng isang gabing hindi ko dapat ginawa.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 33 –Glamour in Disguise

    Tahimik ang buong biyahe namin ni Damian papunta sa hotel ballroom kung saan gaganapin ang recognition dinner ng hospital board. Ayon sa email na natanggap niya kaninang umaga, ito raw ay para parangalan ang mga “frontliner volunteers” na tumulong sa gitna ng bagyo. Pero alam ko sa loob-loob ko, hindi iyon purely recognition. Parte ito ng damage control ng ospital. They needed to polish their reputation after suspending two of their own doctors — lalo na’t kumalat na rin online ang ilang larawan naming dalawa sa evacuation center.Naka-gown ako ngayon, simpleng itim na may maliliit na beadwork sa neckline. Damian insisted na ipagamit ang stylist na kilala niya, pero tumanggi ako. Ayokong dumating na parang pinilit ipasok sa mundong hindi ko naman kinalakihan. Kaya ito, understated, elegant, pero hindi nakaka-intimidate. Damian, on the other hand, looked effortlessly commanding in his tuxedo. His presence alone demanded attention — kahit wala pa kami sa venue, ramdam ko na ang titig n

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 32 – Ang Bigat ng Timbang

    Kinabukasan matapos ang nakakapagod na pagvolunteer sa ospital noong kasagsagan ng bagyo, halos hindi pa ako nakabawi ng lakas. Magkahalong pagod at kaba ang bumabalot sa dibdib ko habang nakaupo sa gilid ng sofa. Si Damian, naka-upo sa dining table, nakasandal habang hawak ang tasa ng kape. Tahimik siya, pero alam kong pareho kami ng iniisip: ang tawag ng HR kagabi.“Celeste,” malamig pero mahinahon ang boses niya, “handa ka ba sa board hearing mamaya?”Humugot ako ng malalim na hininga. “Hindi ko alam kung may sapat na lakas ako, pero wala naman tayong choice, hindi ba?”Alam kong mali ang ginawa namin—sumugod kami sa ospital kahit suspended. Pero paano mo pipigilan ang sarili mo kung buhay na ng tao ang nakataya?Pagdating namin sa conference room ng ospital, ramdam ko agad ang bigat ng atmospera. Mahaba ang mesa, puno ng executives at board members. Nasa gitna kami ni Damian, parang mga akusadong inaantay ang hatol.“Dr. Damian Alcantara,.Ms.Celeste Ramirez,” panimula ng chairman.

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 31 – Raindrops

    Pagod na pagod ako. Para akong piniga—hindi lang sa katawan kundi pati sa puso. Hindi ko alam kung paano ako nakalabas sa ER kanina. Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang bigat ng maliit na katawan ng batang sinubukan naming i-revive, ang malamig niyang balat, at ang mga huling iyak ng nanay niyang hindi na bumitaw hanggang sa huli.Nakatulala lang ako habang nakaupo sa passenger seat ng kotse ni Damian. Umuulan pa rin sa labas. Kumakalog ang bubong ng sasakyan sa lakas ng bagsak ng ulan. Wala kaming imikan mula nang lumabas kami ng ospital. Pareho kaming basang-basa, pareho ring duguan at pawisan ang mga uniporme namin.Humigpit ang hawak ko sa bag ko. Parang gusto kong sumigaw, pero wala akong boses na lumalabas.“Celeste,” basag ni Damian sa katahimikan. Mababa, halos paos ang boses niya. “You shouldn’t have been there. You’re pregnant. You put yourself and the baby at risk.”Dahan-dahan akong lumingon sa kanya. Kita ko ang pagod sa mukha niya—ang pulang mga mata, ang mahigpit na p

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 30 – Between Breath and Silence

    Pagkabukas ng mata ko, ramdam ko pa rin ang init ng labi niya sa akin. Damian was asleep beside me on the couch, his head tilted back, chest rising and falling steadily. Hindi ko alam kung paano nangyari—isang saglit lang ng kahinaan, ng pagkakahulog, at nadala na kami ng init ng sandali. Hindi iyon biro. Hindi iyon aksidente. I let him kiss me. I kissed him back.My lips tingled as I brushed them with the back of my hand. A whisper of shame mixed with something terrifyingly sweet curled inside my chest. Celeste, what did you just do?Before I could sink further into the thought, Damian stirred, eyes blinking open. His gaze immediately found mine. Walang salitang kumawala, pero ramdam ko ang bigat ng katahimikan. Then—like a reflex—he reached forward, brushing a loose strand of hair behind my ear. Simple. Intimate. My heart slammed against my ribs.Before either of us could speak, my phone buzzed violently on the coffee table. I snatched it up, expecting Clarice or maybe Jessa. Instea

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 29 – Storms Inside and Out

    Tahimik ang kwarto ni Damian, tanging kaluskos lang ng pages at tik-tak ng wall clock ang naririnig ko. Nasa opisina siya sa condo, nakaupo sa harap ng desk, habang ako naman ay nakasandal sa gilid ng shelf, hinihigpitan ang yakap sa sarili.Kanina pa kami nagbubukas ng folders at files na iniwan ng abogado. Statements, properties, records. Puro dokumento ng yaman ni Papa. Yaman na parang bigla na lang sumulpot.“Hindi ko maintindihan,” mahina kong bulong. “Nung bata ako… normal lang kami. Public school. Simpleng bahay. Kahit ang panggatas minsan, hirap pa si Mama. Then suddenly, years later… eto. Mansion. Company shares. How?”Damian glanced at me, may konting ngisi. “Maybe he was a secret genius in investments. Or… he hired someone like me in senior high school. Don’t underestimate my computer skills, Celeste. I could’ve built him an empire with just Excel and pirated Wi-Fi.”Napapailing ako pero napatawa kahit papaano. “Excel daw. Huwag mo kong pinaglalaruan.”“Serious ako.” Tumayo

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 28 – Bloodlines and Fault Lines

    Parang nawala ang dugo ko sa katawan ko. Hindi ko marinig ang sarili kong paghinga, pero ramdam ko ang matinding kaba na kumakain sa sikmura ko. Papa… collapsed? Critical?“Hello? Hello?!” halos pasigaw kong tanong, pero wala nang sagot. Dead line.Nabitawan ko ang phone ko sa sahig, at agad akong sinapo ni Damian bago pa ako tuluyang bumagsak.“Celeste, hey, look at me.” Mahigpit ang hawak niya sa balikat ko. “What did they say?”“Papa…” halos hindi lumabas ang boses ko. “Critical. They want me at the hospital. Now.”Mabilis siyang tumayo, kinuha ang susi ng kotse. “Let’s go.”Ang biyahe papuntang ospital parang multo—tahimik pero puno ng alingawngaw. Paulit-ulit sa utak ko ang huling beses kong nakita si Papa, kung paano siya tumingin sa akin na parang estranghero, kung paanong pinili niyang manatili sa bagong pamilya niya.And now he’s dying. And I have to face them.Pagdating namin sa ospital, sinalubong agad kami ng malamig na corridor at amoy antiseptic na masyadong pamilyar. Pe

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status