ตอนที่ 1 - ดามใจด้ามใหญ่

“เรื่องของเรามันจะจบเพราะแบบนี้หรอ ม่อน?” น้ำเสียงของหญิงมาดแมนกำลังหงุดหงิดกับสิ่งตรงหน้า เมื่อหญิงคนรักของตน กำลังจะไปกับชายที่รักของเธอ เจมี่รู้สึกน้อยใจนัก เธอรักม่อนน้อยไปรึ หรือเพราะว่าเธอให้ความสุขกับม่อนไม่ได้เท่า “ชายแท้”

“เจมี่ไม่ได้ผิดอะไรนะ ม่อนแค่ต้องการในสิ่งที่ม่อนคิดว่ามันถูก” หญิงสาวพยายามบอกกับแฟนคนรักที่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ได้เข้าใจว่าจริงๆ แล้วเธอต้องการอะไรกันแน่ แต่สีหน้าของเจมี่รู้ดีว่า เธอไม่มีอะไรเหมือนชายแท้แน่นอน เพราะเธอรู้สึกว่า การเป็นหญิงนั้นอ่อนแอเหลือเกิน

แววตาของเจมี่หันไปมองชายคนรักใหม่ของม่อน เขาเป็นชายมาดแมนมีความเป็นชายเต็มร้อย มากกว่าเจมี่ทำได้เพียงแค่ลักษณะภายนอก แต่เธอไม่ได้มีความลักษณะเป็นชายแท้เลย นอกจากยังมีเสียงของความเป็นหญิงอยู่บ้าง จะดัดยังไงก็ยังไม่เป็นชายแท้อยู่ดี

“มันคงเป็นสิ่งที่ม่อนต้องการ เจมี่เข้าใจละ ไปเถอะ ไปกับเขาเลย! ถึงเจมี่จะยื้อม่อนยังไง ถ้าใจไม่ได้อยู่กับเจมี่ มันก็ไม่มีค่าอะไร...” เป็นคำประกาศยอมแพ้ที่เจมี่ผิดเองที่เลือกม่อนมาเป็นเมีย เธออยากมีคนที่รักเธอด้วยความรักจริงๆ ไม่ใช่เพราะเธอเป็นเพียงชายปลอมที่อยากมีแฟนเป็นหญิงที่รักเธอ

“เจมี่ ม่อนขอโทษ แต่ม่อนจะไม่ลืมว่าเคยรักเจมี่นะ” แม้หญิงคนรักจะไปมีชายอื่น เพราะเขาสามารถทำให้เธอมีความสุขได้อิ่มเต็มรัก แต่สำหรับเจมี่เธอทำได้เพียงแค่ของเล่นที่มาทดแทนในสิ่งที่เธอไม่มี และตอนนี้เธอก็ไม่มีม่อนอีกต่อไปแล้ว...

******

เจมี่นั่งซดเหล้าอยู่เงียบๆ ในร้านบาร์ขายเหล้าเพียงคนเดียว กำลังพยายามทำใจกับการจากไปของม่อน แล้วตอนนี้เธอก็ไม่มีใครอยู่ข้างกาย มีแต่ความเศร้าและเหงามากแล้วเธอจะมีความสุขได้อย่างไร นอกจากงานที่ทำอยู่เป็นคนขายรถอยู่หน้าที่ศูนย์บริการแห่งหนึ่ง

ข้างๆ ก็มีชายอีกคนกำลังดื่มเหล้าอยู่ เขายังคงดื่มอยู่เงียบๆ พลางเหลือบมองมายังเจมี่ซึ่งกำลังนั่งดื่มเหล้า เขามองออกว่าเธอเป็นทอม และก็อยู่เพียงลำพัง เขาเดาว่าบางทีทอมอาจโดนแฟนทิ้งไปมีรักใหม่กับชายแท้ เขาจึงไม่ได้สนใจนอกจากเหล้าในมือ เพราะเขาก็คิดเหมือนกันว่า ก็โดนแฟนทิ้งไม่ต่างกันจากเขา...

“ผมเลี้ยงเหล้าให้เขานะ” ชายผู้มีน้ำใจ เข้าใจหัวอกคนโดนหญิงคนรักทิ้ง นึกอยากจะเลี้ยงเหล้าปลอบใจทอมคนข้างๆ ทำให้เจมี่หันมาด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตร

“ขอบใจ ไม่ต้อง!!!” เจมี่คิดว่าเธอไม่ได้อ่อนแอถึงขนาดต้องมีผู้ชายแต่งตัวเนียบข้างๆ มาเลี้ยงเหล้า เธอแสดงความเป็นแมนออกมาอย่างเต็มตัวว่า เรื่องแค่นี้ไม่ต้องการความเห็นใจจากใคร หรือผู้ชายคนหนึ่งที่เต็มร้อยกว่าเธอ เพราะผู้ชายแบบนี้แหละ ถึงได้แย่งคนรักของเจมี่ไป

“ผมเลี้ยง รับไว้เถอะ อกหักมาล่ะสิ!” เหมือนเป็นคำตอกย้ำจนเจมี่นึกอยากจะปัดแก้วเหล้า แต่เธอไม่อยากมาเสียเงินค่าแก้วแตกหรอก หัวใจเธอแตกสลายมาก็เจ็บพอดูอยู่แล้ว แววตาเมินแก้วเหล้าที่ถูกส่งมาให้เป็นคำปลอบใจจากชายข้างๆ ที่มาดื่มน้ำเมาไม่ต่างจากเจมี่

“นึกยังไงมาเลี้ยงเหล้า อกหักมาล่ะสิ!” ราวกับได้ยอกย้อนกลับไปบ้าง เธอคิดว่าก็โดนคนรักทิ้งไปเหมือนกัน ท่าทางก็ไม่ต่างจากเธอ แววตาเริ่มจะมองออกว่า เขาก็มีแววตาเสียใจพอตัว และก็พยายามมาทำใจด้วยน้ำเมาให้มันคลายความเจ็บปวดในใจไปบ้าง

“นี่โดนผู้ชายแย่งแฟนไปหรอ?” เขาย้อนกลับมาถามทอมข้างๆ โดยไม่ได้ถามชื่อเจมี่ รู้สึกว่าจะเจอคนอักหักมาเหมือนกัน และน่าจะเข้าใจความรู้สึกช้ำหัวใจก็ตอนนี้

“แล้ว...แฟนโดนใครแย่งไป ผู้ชายด้วยกันหรอ?” ทอมหล่อถามด้วยความสนใจบ้างว่า ผู้ชายด้วยกันยังเสียแฟนให้คนอื่นไปได้อีก... เธอนี่น่าจะดูแย่กว่าเขาตั้งเยอะ

“เจอเลสเบี้ยนแย่งแฟนไป มันไม่น่าเชื่อว่าเมียผมจะไปกับคนอื่นจริงๆ ดันสวยกว่าแฟนผมอีก” เขาพูดแบบอึ้งสุดๆ ที่เมียเขาที่รักกันตั้งแต่สมัยม.ปลาย ดันไปกับผู้หญิงที่สวยมากๆ แต่เขาคิดว่าเธอไปเพราะคนสวยๆ อย่างนั้นเขามีเงินเยอะกว่าเขา

“น่ากลัวนะ โชคดีที่ผมไม่ได้หล่อขนาดนั้น หรือหลงรักคนสวยจนน่ากลัว” เจมี่รู้สึกขนลุกเล็กๆ ที่ชายผู้เลี้ยงเหล้า เสียเมียให้ผู้หญิงสวยแบบนั้น เธอเริ่มจะนึกภาพออก

“ชนแก้วมั๊ย?” เขายกแก้วขึ้นมา เพื่ออยากจะฉลองความอกหักกับทอมข้างๆ อย่างน้อยก็มีเพื่อนที่เจ็บช้ำหัวใจเหมือนกัน ทอมจึงอยากจะเห็นใจในความสุภาพและก็เข้าใจความรู้สึกของคนข้างๆ ตอนนี้ เธอจึงหยิบแก้วเหล้าที่เขาเลี้ยงมาชนกับเขา...

******