ภาคิน(จบ)

สินธรละสายตาจากภาคิน เมื่อหันกลับมาสนใจกับของที่กองอยู่บนเบาะหลัง จังหวะนั้นร่างเล็ก ๆ ของลำธารก็เปิดประตูรถออกไป

“ลุงจ๋า อุ้ม ๆ” ลำธารร้องเรียกภาคินพร้อมกับกางแขนออก ภาคินรีบจอดรถแล้วเดินไปรับร่างเล็ก ๆ เข้าสู่วงแขน แล้วหอมลงบนแก้มสีชมพูฟอดใหญ่

“ไปไหนมาครับคนสวยของลุง”

“ไปซื้อปุ๋ยค่า” ลำธารบอกอย่างไร้เดียงสา เพราะจำคำพูดของพ่อมา

“โอ้โฮ! เก่งจังครับ ตัวแค่นี้ไปซื้อปุ๋ยได้ด้วย ไหนครับปุ๋ย ขอลุงดูหน่อย”

“ปุ๋ยคนสิไม่ว่า ดูสิแวะร้านขนมทีไรแทบหมดตัว” สินธรบ่นเมื่อขนของลูกลงจากรถ ขากลับเขาพายายตัวเล็กแวะร้านสะดวกซื้อ      ใครจะคิดว่าคนตัวเล็กจะใจดีขนาดนี้ ซื้อของตัวเองไม่พอ ยังหอบขนมและของเล่นมาฝากคะนิ้งกับต้นน้ำด้วย ซื้อเยอะแค่ไหนเขาไม่เคยว่า แต่ตอนนี้ร้านสะดวกซื้อไม่ใส่ถุงให้ เขาเลยต้องหอบของเหมือนคนบ้า ไหนจะลูก ไหนจะของ วันหลังต้องพาแม่ไปด้วยแล้ว จะได้มีคนบอกให้ลูกพอ เวลาที่หยิบของหลาย ๆ ชิ้น

“หัวไปโดนอะไรมา” สินธรถามเมื่อเห็นผ้าพันแผลบนหัวภาคิน

“ไปถามนายหญิงเถอะ ขี้เกียจเล่า” ภาคินตอบปัดก่อนจะหันมาสนใจคุณหนูต่อ

“นั่นรถใคร” สินธรถาม เมื่อมองไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่ภาคิน   จอดทิ้งไว้

“ไม่รู้จริง ๆ หรืออยากจับผิดครับ” คำตอบของภาคินทำให้คนถามหน้าตึง 

“ไอ้เข้ม!” สินธรตวาดเมื่อลูกน้องคู่ใจชักเริ่มกวนโมโห ภาคิน  ลอบเบะปาก มีหรือที่สินธรจะไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของรถคันนี้ หูตาเจ้านายอย่างกับสับปะรด

“เรื่องมันยาวครับ กลับมาจะเล่าให้ฟัง”

“วิวรู้ยังว่ามึงไปหาเด็กนั่นมา” สินธรถามด้วยน้ำเสียงจริงจังจนคนถูกถามต้องถอนหายใจ

“ไม่ได้ตั้งใจไปหรอกครับ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย เดี๋ยวกลับมาเล่า ไปแว้นกับลุงไหมครับ” ภาคินตอบสินธร แล้วถามคนในอ้อมแขน

“พอ ๆ วางลูกกูลงเลย ไม่ต้องเสือกเอาลูกกูไป ลูกกูจะเป็นลิงเพราะมึงนี่แหละ”

สินธรร้องห้าม เพราะกลัวภาคินจะพาลำธารไปด้วย แค่คะนิ้งกับต้นน้ำก็พอแล้ว เขาไม่อยากให้ภาคินมายุ่งกับลำธารอีก เพราะลูก    ของเขาเริ่มนิสัยเหมือนเข้มเข้าไปทุกวัน ต้นน้ำไม่เท่าไร เพราะเป็นเด็กผู้ชาย แต่คะนิ้งนี่สิน่าห่วงเพราะเป็นเด็กผู้หญิง

ภาคินวางลำธารลงกับพื้น แล้วหอมบนศีรษะเล็กฟอดใหญ่   ก่อนจะเดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์ 

สินธรมองตาม นี่คงเป็นสาเหตุทำให้กระถินเดินไปทำงาน        ภาคินเอารถเธอมานั่นเอง แล้วทำไมเข้มต้องเอารถกระถินมา รถของภาคินไปไหน สินธรเก็บคำถามไว้ในใจเมื่อร่างอวบของคุณแม่ลูกสามกำลังเดินมาทางเขา เรื่องที่ภาคินจะคบกับกระถินเขาไม่ได้ขัด แต่เขาก็ไม่อยากให้ภัทรทิราไม่สบายใจ ถ้ากระถินเป็นเมียภาคินจริง ๆ ก็คง   หนีกันไม่พ้น

“คูมแม่ขา ลำธารซื้อขนมมาด้วยค่า”

ร่างกลมป้อมวิ่งเข้าหาอกแม่ ก่อนจะคุยโวเรื่องขนม หนูน้อยจะรู้บ้างไหมว่าคำพูดที่เธอกำลังโอ้อวดกับมารดานั้น มีผลกับชีวิตของคนเป็นพ่อ เพราะภัทรทิราสั่งไว้ว่าให้ลูก ๆ หยิบของในร้านสะดวกซื้อได้แค่คนละสามชิ้นเท่านั้น แล้วที่เขากำลังหอบอยู่ในมือมันคืออะไร ร่างสูงหันมองซ้ายทีขวาที จะซุกไว้ใต้กระสอบปุ๋ยท้ายรถก็ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้เหลือแต่กระบะโล่ง ๆ เมื่อบรรดาคนงานช่วยกันยกกระสอบปุ๋ยลงจากท้ายรถเขาหมดแล้ว