ตอนที่ 31 ยอมเพื่อแก้ปัญหา Nc+

“...” ลัลน์ลลิตตกตะลึงยืนตัวแข็งทื่อ เธอไม่คิดว่าคนอย่างกันต์ธีร์ เพื่อนที่เคยแสนดีกับเธอมาตลอด จะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ความลับของเธอ มันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไปงั้นหรือ เรื่องนี้แม้แต่นิชาภัทรเอง เธอก็ไม่เคยปริปากบอกเลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าเพื่อนของเธอรู้เรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ

          “อ่าว เนย์ แกกับกันต์กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ แล้วนี่ยังไง ทำไมกันต์มันออกไปก่อนล่ะ”

นิชาภัทรยิงคำถามเพื่อนทันที เมื่อเธอเห็นกันต์ธีร์เดินออกจากร้านไป

          “อือ ไม่กินแล้ว ฉันกับกันต์ทะเลาะกันหลิว”

ลัลน์ลลิตทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง เธอกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก กันต์ธีร์ทิ้งบอมม์ให้เธอแล้วจากไป ลัลน์ลลิตจะทำอย่างไรดี

          “ห๊ะ แกทะเลาะอะไรกัน มิน่าล่ะ ไอ้กันต์มันถึงเดินหน้าบูดออกไป ฉันทักก็ไม่ตอบ ฉันล่ะตามอารมณ์มันไม่ทันเลยจริงๆ”

          “เรื่องเก่าๆ หลิว กันต์มันคงแค้นฉันมาก เรื่องที่ฉันไปคบกับเรย์ไม่เลือกมันน่ะ”

          “ฉันว่ากันต์มันบ้าไปแล้ว สี่ปีที่มันไปเรียนต่อ มันคงไม่เคยเสพข่าวคราวเพื่อนฝูงเลยสิ ถึงไม่รู้ว่า ระหว่างแกกับไอ้เรย์ ไม่ได้คบกันอย่างที่มันคิดเลย”

          “แกก็รู้อยู่ว่ากันต์มันเป็นคนยังไง หยิ่ง ผยอง มั่นใจในตัวเองตลอด เฮ้อ ฉันจะทำยังไงดีหลิว”

ลัลน์ลลิตกำลังชั่งใจตัวเอง ว่าควรที่จะเล่าเรื่องนี้ให้กับ     นิชาภัทรดีไหม ถ้าเพื่อนเธอรู้ความจริงเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไรนะ

          “อืม นั่นสิ โอเค งั้นกลับกันเถอะ เรามีคิวงานต่ออีกงานนะ เรื่องกันต์ปล่อยมันเถอะ แกออกมาจากมันน่ะดีแล้วเนย์ ตอนนี้ฉันรู้จากคุณปานวาดเมื่อกี้ ว่าพราวมุกมาหากันต์ที่บริษัท ถ้าพราวมุกรู้ว่าแกกับกันต์มากินข้าวด้วยกัน เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก ไปเหอะ็หสวกส”

          “อือ” ลัลน์ลลิตจะทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้ ถ้ากันต์ธีร์ทำอย่างที่เขาพูดไว้ล่ะ เธอจะอธิบายเรื่องนี้กับเพื่อนๆ ว่าอย่างไร หรือถ้ายอมกันต์ธีร์อีกครั้งเรื่องทุกอย่างมันจะจบใช่ไหม...เธอควรจะตัดสินใจเรื่องนี้แบบไหนกัน

.........................

 [ณ โรงแรมหรูใจกลางเมืองกรุง]

          ‘ถ้าอีกสิบนาที แกไม่มาล่ะก็ ฉันจะกลับแล้วนะ’ ลัลน์ลลิตตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอคิดว่า นี่คือทางออกที่ดีที่สุด โดยการตอบตกลงข้อเสนอของกันต์ธีร์ เธอไม่อยากให้เพื่อนๆ เข้าใจเธอผิดเรื่องระหว่างกันต์ธีร์กับเธอ ทั้งที่มันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม

          5 นาทีผ่านไป...

          แกร๊ก! เสียงประตูถูกเปิด ดวงตากลมโตจ้องไปยังจุดหมายทันที เธอกำลังลุ้นเวลาต่ออีกห้านาทีแค่นั้น

          “อืม มาตรงเวลาดีนี่”

          “แกล้อฉันเล่นใช่มั้ยกันต์ เรื่องที่แกนัดฉันมาที่นี่”

ลัลน์ลลิตพยายามโน้มน้าวให้กันต์ธีร์ทบทวนเรื่องที่จะเกิดขึ้นในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ใหม่ เธอคิดว่ากันต์ธีร์โกรธเธอและต้องการจะเอาคืนเธอก็เท่านั้นเอง

          “แกคิดว่าฉันเป็นเด็กหรือไงเนย์ ถ้าแกไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่บังคับแก”

กันต์ธีร์ยักไหล่ พร้อมกับเอี้ยวตัวทำทีจะหันหลังเดินกลับไปยังประตู

          “เดี๋ยว! โอเค ฉันตกลง ถ้าแกอยากมีอะไรกับฉันเพื่อพิสูจน์เรื่องนั้นล่ะก็ ฉันยอมกันต์”

ลัลน์ลลิตพูดพร้อมกับสาวเท้าเข้าไปหากันต์ธีร์อย่างใจกล้า ร่างบางหยุดยืนในระยะเกือบประชิด เธอเงยหน้าจ้องมองใบหน้าคม ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหน ผู้ชายคนนี้ก็ยังมีเสน่ห์อยู่เหมือนเคย ‘นี่สินะ ที่พราวมุกหวงนักหวงหนา’

          “...” กันต์ธีร์มองลัลน์ลลิตราวกับต้องมนต์สะกด สายตาคมกวาดไปทั่วดวงหน้าเนียนใส ‘ฉันแค่คิดถึงแก...เนย์’

          “จูบฉันสิ...กันต์”

ดวงหน้าหวานยื่นเข้าไปใกล้ จนลัลน์ลลิตได้ยินเสียงหัวใจของใครบางคน เต้นระทึกราวกับเสียงกลอง ความรู้สึกต่างๆ มันกำลังพรั่งพรูออกมา

          “ทำไมแกถึง...”

กันต์ธีร์ชะงักกับท่าทีของอีกฝ่าย เขาไม่คิดว่าลัลน์ลลิตจะกล้าขนาดนี้ เธอพร้อมที่จะเป็นของเขางั้นหรือ?

          “แกลังเลอะไรอีกกันต์ แกต้องการฉันไม่ใช่เหรอ ฉันพร้อม และเต็มใจที่จะเป็นของแก...อุ๊บ!!”

ปากบางถูกปิดอย่างรวดเร็วโดยยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบประโยค ลัลน์ลลิตชาไปตลอดทั้งเรือนร่างของเธอ เมื่อถูกโจมตีแบบกะทันหัน แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เธอเต็มใจที่จะเป็นของกันต์ธีร์ สิ่งนี้อาจจะชดเชยในสิ่งที่เธอติดเขาได้

          ปลายลิ้นหนาควานเข้ามาภายในโพรงปากนุ่มของเธอ ดูดเม้มเกี่ยวรัดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ ด้วยความรู้สึกที่ทะลักเข้ามาในอก ระยะเวลาสี่ปีไม่ทำให้กันต์ธีร์ลืมสิ่งนี้ได้เลย มือของเขาตะปบลงมาที่อกอวบของเธอที่มีอาภรณ์กั้นอยู่ บีบเคล้นมันอย่างรุนแรงเพื่อระบายอารมณ์ปรารถนาที่ถูกเก็บกักไว้มาเนิ่นนานออกมา

          “กะ-กันต์ อุ๊บ!”

ร่างอวบอิ่มอ่อนระทวย เมื่อริมฝีปากบางโดนประกบ และถูกรุกรานอย่างดุเดือด ราวกับพายุที่กำลังพัดพาเอาทุกสิ่งกระเจิง สัมผัสร้อนจากชายหนุ่มทำให้ใจลัลน์ลลิตเต้นรัว ความรู้สึกวาบหวามกำลังหนักหน่วงตรงช่องท้องของเธอ

“อึ้ม…”

เสียงครางของชายหนุ่มแสดงความพึงพอใจ เมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่เขาเชยชมนั้นมันแสนหวานเพียงใด ปลายลิ้นหนาสำรวจไปทั่วโพรงปากเล็ก ลิ้นใหญ่รัดลิ้นนุ่ม ดูดดุน เกี่ยวกวัดไปมา จากช้าและเร็วขึ้นตามลำดับ ในขณะที่มือใหญ่กำลังกอดรัดร่างอวบอิ่มเอาไว้ และอีกข้างหนึ่งกำลังฟ่อนเฟ้นเต้าใหญ่อย่างหนักหน่วง

          “กะ-กันต์”

ลัลน์ลลิตพยายามประท้วงคนตัวใหญ่ เมื่อเธอรู้สึกเหมือนกำลังโดนสูบลมหายใจของเธอไปจนเกือบหมดสิ้น

          “เนย์...แก จะเปลี่ยนใจ...งั้นหรือ”

เสียงทุ้มแหบพร่าพึมพำกับริมฝีปากนุ่ม มีร่องรอยสะกดกลั้นอารมณ์ ภายในกายร้อนรุ่มขึ้นมา อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างอวบอิ่มตรงหน้าทำให้กายกำยำปวดหนึบ เบื้องล่างเขาเริ่มตื่นขยายตัว ความต้องการของบุรุษเพศแผ่กระจายไปทั่วร่างและเต็มไปด้วยความปรารถนา กันต์ธีร์ไม่สามารถมีความสัมพันธ์ทางกายกับใครคนไหนได้เลย นอกจากเธอเท่านั้น

          “ไม่! ฉะ-ฉันอยากมีอะไรกับแก อื้อ...”

ร่างอวบอิ่มเบียดแซะหาร่างหนาแทนคำตอบ ทำให้จูบของชายหนุ่มเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นใหญ่ชอนไชเข้าไปยังโพรงปากนุ่ม ดูดดุนเกี่ยวพันเรียวลิ้นเล็กที่สอดอยู่ในช่องปากไปมา พร้อมกับดันร่างของเธอล้มลงบนเตียงกว้าง โดยมีร่างของเขาทับทาบอยู่บนเรือนร่างอันเย้ายวน

          ชายหนุ่มปลดพันธนาการของเธอออก ชุดสวยถูกดึงทึ้งอย่างร้อนใจ ร่างอันงดงามปรากฏอยู่ตรงหน้า กันต์ธีร์ตะลึงไปชั่วขณะ สายตาคมที่แฝงไปด้วยเสน่หากวาดมองอย่างถือสิทธิ์ ร่างงามสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าสวยแดงจัดเห่อร้อนลามถึงใบหูเล็ก ก่อนที่มือบางจะยกขึ้นมาปิดบังสองเต้าที่โผล่ล้นบราอย่างเขินอาย

          “กันต์! แกปิดไฟเถอะ”

          “ปิดทำไม...แกสวยมาก...เนย์”

ความงดงามอันผุดผ่องของเรือนร่างอวบอิ่มตรงหน้า ทำให้กันต์ธีร์แทบลืมหายใจเลยทีเดียว