Masukเสียงครางของกันต์ธีร์ดังอย่างต่อเนื่อง เพราะช่วงล่างคับแคบของเธอและบีบรัดแก่นกายใหญ่เขาเอาไว้แน่น แท่งเหล็กแกร่งชนเข้ากับผนังด้านในของโพรงอุ่นนุ่มในร่องกุหลาบอันคับแน่น
“กะ-กันต์ ฉะ-ฉัน อ๊า!” เสียงคนตัวเล็กครวญครางระงมเมื่อความเสียวซ่านไต่ไปถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ มือบางดึงทึ้งผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ปลายเท้าจิกเกร็ง หัวใจสูบฉีดเต้นรัว
“อึ้ม เนย์ โอ๊ะ!”ความเสียวซ่านทะยานไปที่ปลายกระบอกแท่งร้อนที่ถูกตอดรัดเอาอย่างระรัว ร่างกำยำสั่นสะท้าน ยิ่งเร่งความเร็วมากเท่าไหร่ร่องรักของเธอยิ่งบีบรัดดุ้นใหญ่เอาไว้แน่น!
“อ๊า! อ๊ะ! ฉันไม่ไหวแล้วกะ-กันต์ อ๊า! อ๊ะ! อร๊ายยยย์!”
เสียงกรีดร้องแห่งความสุขสม ความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เมื่อแท่งใหญ่ขับเคลื่อน ในกายโถมกระหน่ำเข้าออกถี่ยิบติดๆ จนทำให้หยาดหยดของความปรารถนาแตะถึงจุดสุขสม ร่างบางกระตุกเกร็งเบื้องล่างตอดรัดอย่างระรัว...
“โอวว์ แกชอบมั้ย นะ-เนย์ โอ๊ะ!”
แท่งเหล็กร้อนเร่งเครื่องเดินหน้ากระแทกอย่างดุเดือดเมื่อส่งหญิงสาวถึงปลายทางฝั่งฝัน ชายหนุ่มเร่งขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงอย่างไม่ยั้งกระแทกกระทั้นเข้ากับร่องกุหลาบอย่างไม่ปราณี แก่นกายใหญ่จ้วงลึก เสียงหอบหายใจกระเส่า
“โอววว์ ซีสสส์ อื้มมม์ โอ๊ะ! โอ๊ะ!!” เอวหนาเร่งทะยานความเร็วเมื่อใกล้ถึงที่หมาย เสียงหอบหายใจปนเสียงครวญครางกระเส่า ตามท่วงทำนองอันเร้าใจของสะโพกเพรียวสอบที่เร่งจังหวะเร็วส่ง เพื่อไปให้ถึงขอบสวรรค์ เสียงคนตัวใหญ่ร้องคำรามอย่างซาบซ่าน ภูเขาไฟลูกใหญ่ปะทุแตกระเบิดลาวาออกมาเมื่อพบกับความสุขสมหรรษา น้ำขุ่นข้นแตกทะลักพวยพุ่งออกมาชโลมความชุ่มฉ่ำจนล้นปลายกระบอก...
“อึ้ม...” เสียงครวญครางห้วงสุดท้ายของบทรักอันแสนดุเดือดดังขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าความปรารถนาของเขานั้น ได้บรรลุและปลดปล่อยไปจนหมดสิ้น ใบหน้าคมซุกซบลงซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากหนาจูบไปที่ขมับขวาของหญิงสาวหนึ่งที
“...” ลัลน์ลลิตนิ่งไม่ไหวติง เธอกำลังทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างหนัก ‘กันต์ธีร์บอกว่าจะป้องกัน...แล้วมันคือตอนไหนกันนะ’
“แกมีความสุขมั้ย...เนย์” เสียงทุ้มกระซิบถามข้างหู
“แกจะถามทำไมกันต์...ในเมื่อแกเองก็ต้องการสิ่งนี้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
หญิงสาวเบี่ยงหน้าเฉไปทางอื่น เพื่อไม่ต้องการให้อีกฝ่ายเห็นสีหน้าของเธอตอนนี้ ซึ่งมันร้อนฉ่าและแดงไปหมด
“ฉันเห็นแกร้องครางไม่หยุด”
“แกเลิกพูดแบบนี้ได้มั้ย...โอเค เสร็จแล้ว ฉันจะกลับบ้าน”
“ยังไม่ให้กลับ...แกนอนที่นี่กับฉันสิเนย์”
เสียงทุ้มออดอ้อน กันต์ธีร์รู้สึกอย่างที่เขาพูดจริงๆ เขารักเธอมานานเกือบยี่สิบปี แต่เธอเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะรักเขาเลยสักนิด ในเมื่อเธอไม่รักเขาสักที กันต์ธีร์ก็จะใช้วิธีนี้กับเธอ โดยไม่สนว่าเธอจะยินยอมหรือไม่
“ไหนแกบอกฉันว่า ถ้าฉันมีอะไรกับแกแล้ว เราจะหายกันไง แกจะผิดคำพูดเหรอกันต์”
ดวงตากลมโตหันไปจ้องใบหน้าคม เพื่อต้องการเห็นสีหน้าและแววตาของอีกฝ่าย
“ฉันบอกว่าจะมีอะไรกับแกแล้วหายกัน แต่ฉันไม่ได้บอกนี่ ว่าฉันจะเอาแกกี่ครั้ง เพราะฉะนั้น ตอนนี้ฉันยังไม่อิ่มในตัวแกเลย”
ริมฝีปากหนากำลังซุกไซร้ไปทั่วลำคอขาวเนียนแทนคำอธิบาย
“แกขี้โกงนี่...ถ้าพราวมุกรู้เรื่องนี้ แกจะทำยังไงกันต์”
ลัลน์ลลิตงัดไม้เด็ดขึ้นมาเพื่อต้องการหยุดการกระทำของเขา เมื่อเธอรู้สึกว่าขาของเธอนั้น ชนเข้ากับวัตถุบางอย่าง คล้ายแท่งเหล็ก ‘อย่าบอกนะ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ กำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง’
“แกก็มีความสุข ไม่เห็นจะต้องคิดว่าเป็นเรื่องโกงเลยเนย์ และแกเลิกเอาพราวมุกมาอ้างกับฉันซะที เพราะต่อจากนี้ แกเองต่างหากที่จะต้องเจอหน้ากับพราวมุก ไม่ใช่ฉัน”
“แกหมายความว่าไง กันต์!” ร่างบางดีดตัวขึ้นทันที เมื่อประโยคกำกวมของเขาถูกเอ่ยออกมา
“เฮ้อ...นี่แกไม่รู้ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่...หือ...เนย์”
กันต์ธีร์มองดวงหน้าขาวใส อย่างรู้สึกขบขันกับท่าทีของเธอเหลือเกิน
“อะไร! แกพูดมาให้จบสิ จะมาให้ฉันเดาทำไม”
“ฉันไม่ได้รักพราวมุก แกก็รู้...เนย์”
“แต่แกก็หมั้นกันแล้ว และอีกไม่นาน แกก็จะแต่งงานกันแล้วนี่ ทำไมแกมาพูดแบบนี้กันต์ และไหนจะมาทำเรื่องแบบนี้อีก”
“ฉันถามแก ว่าแกมีความสุขมั้ย แกยังไม่ตอบฉันเลย เนย์”
“แกถามบ้าๆ อะไรไม่รู้นี่” ใบหน้าขาวร้อนผ่าว
“แกตอบฉันมาสิ ว่าเมื่อกี้ แกมีความสุขกับฉันหรือเปล่า”
“แกจะต้องการรู้ไปทำไม”
“ฉันถามแก...เนย์”
“ก็...เอ่อ...ใช่! ฉันมีความสุข แล้วจะทำไมกัน ในเมื่อตัวแกเองก็ครางเสียงดังเหมือนกัน แหม ว่าแต่ฉัน ตัวเองก็ไม่เบา”
“ยัยบ๊องส์เอ้ย! แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ”
“ฉันก็คือคนเดิม แกเองต่างหากที่เปลี่ยนไป”
“ก็ถ้าแกมีความสุขกับฉันแบบนี้แล้ว ทำไมแกไม่เลือกฉัน หือ เนย์ ทำไมแกไม่รักฉัน”
“นั่นมันอดีต แกจะเอามาพูดทำไมอีก ในเมื่อตอนนี้ มันไม่สามารถที่จะกลับมาได้แล้ว แกจะรื้อฟื้น แล้วมันได้อะไร หือ กันต์!”
“อ่อ...สรุปแล้ว แกก็แค่มีความสุขกับฉัน ก็แค่นั้นใช่มั้ย สำหรับแก ฉันไม่ได้อยู่ในสายตาแกอยู่แล้วนี่ ได้! ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า ฉันกับแกเอากัน แค่ความสนุกก็เท่านั้น! จริงมั้ย!”
“แกต้องการอะไรกันต์!”
“ต้องการแกไงเนย์ ฉันยังเอาแกยังไม่หนำใจเลย แค่คืนนี้เท่านั้น หลังจากนี้ ฉันจะไม่ยุ่งกับแกอีก!”
“แกพูดอะไรอีก กันต์ อุ๊บ!!” ปากบางถูกกระแทกอย่างรวดเร็ว ตามแรงอารมณ์ของผู้กระทำ จูบร้อนบดขยี้อย่างรุนแรงและดุเดือดโดยไม่มีเสียงโต้กลับอีกต่อไป
.....................
ต่อให้ชรินทร์ทิพย์จะต้องเดิมพันด้วยชีวิต เธอก็ยอม ไม่มีวันที่เธอจะยอมให้ศัตรูหัวใจของเธอได้สมหวังแน่นอน เมื่อก่อนเธออาจจะใจดีกับมันเกินไป แต่ตอนนี้ชรินทร์ทิพย์จะไม่ยอมเด็ดขาด! “จะให้เรย์ทำยังไงครับ ว่ามาเลย” “จัดการกับมัน! ด้วยวิธีการของเรย์” “วิธีของเรย์ ระดับไหนล่ะครับ” “จัดหาผู้ชายไปข่มขืนมัน ทำให้มันอับอาย และอย่าลืมอัดคลิปมันมาเพื่อประจานมันด้วยค่ะ” “โอ๊ะ! ทำไมโหดร้ายจังเลยครับคุณผู้หญิง งานขนาดนี้คุกเลยนะครับ...ถ้าจะทำ งั้นเรย์ขอเบิกค่าจ้างล่วงหน้าก่อนเลยล่ะกัน” “เท่าไหร่ ว่ามาได้เลยค่ะ พราวมุกพร้อมจ่าย” “แน่ใจนะครับ ว่าพร้อมจ่าย” “แน่ใจค่ะ ขอให้อีนังนั่นมันออกจากชีวิตของกันต์ได้พราวมุกยอมทุกอย่างค่ะเรย์” “อืม ไม่อ้อมค้อมเลยล่ะกัน เรย์ขอพราวมุกสักคืน แลกกับงานครั้งนี้” “ห๊ะ! อะไรนะ หนึ่งคืน! เรย์หมายความว่ายังไงคะ?” “หนึ่งคืน! และเป็นคืนนี้ด้วย พราวมุกมาหาเรย์ที่โรงแรมภายในคืนนี้ แลกกับที่เรย์จะทำงานให้ ถ้าไม่ตกลง ก็ไม่เป็นไรครับ” “นี่! เรย์ มันจะมากเกินไปแล้ว
[คฤหาสน์กิจธนะวรกุล] เพี้ยะ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น! จากห้องโถง ทำให้เหล่าบรรดาสาวใช้ที่แอบดูเหตุการณ์อยู่ก่อนแล้ว รีบเอามืออุดปากตัวเองไม่ให้เปล่งเสียงร้องอันตกใจออกมา “อุ้ย! มะ-แม่คะ!” กัญญ์วราร้องอย่างตกใจ มือบางกุมไปที่แก้มนวลทันที “แกไปพูดอะไรกับตากริช ห๊า! ยัยกิม!”คุณหญิงกานต์รวีทราบเรื่องจากว่าที่ลูกเขยของเธอ ว่าต้องการยกเลิกเรื่องงานแต่งงาน เหตุผลให้เธอมาถามความจาก ลูกสาวของเธอเอง กานต์รวีร้อนเป็นไฟ เพราะนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่ลูกสาวตัวดีของเธอทำแบบนี้ “หนูไม่ได้พูดอะไรค่ะแม่” “ไม่พูด! แล้วตากริชขอยกเลิกงานแต่งกับแกทำไม! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นวันนี้ฉันเอาแกตายแน่!” “หนูแค่บอกให้เขา เลื่อนงานแต่งไปสักสามเดือนค่ะ ไม่ได้ยกเลิกนี่คะ”กัญญ์วรารู้เรื่องราวของเขาผ่านเพื่อนของเธอ ว่าคมกริชคู่หมั้นของเธอนั้น มีพฤติกรรมอันฉาวโฉ่ ในเรื่องเพศสัมพันธ์ เขามักจะมีพฤติกรรมที่รุนแรง ทรมานคู่นอน อีกทั้งยังเป็นคนมักมากในเรื่องนี้อีกด้วย กัญญ์วรากลัวเป็นอย่างมาก เลยตัดสินใจเจรจาเพื่อขอเลื่อนงานแต่งไปก่อน โดยเธอไม่คิดว่าเรื
เสียงครางของกันต์ธีร์ดังอย่างต่อเนื่อง เพราะช่วงล่างคับแคบของเธอและบีบรัดแก่นกายใหญ่เขาเอาไว้แน่น แท่งเหล็กแกร่งชนเข้ากับผนังด้านในของโพรงอุ่นนุ่มในร่องกุหลาบอันคับแน่น “กะ-กันต์ ฉะ-ฉัน อ๊า!” เสียงคนตัวเล็กครวญครางระงมเมื่อความเสียวซ่านไต่ไปถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ มือบางดึงทึ้งผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น ปลายเท้าจิกเกร็ง หัวใจสูบฉีดเต้นรัว “อึ้ม เนย์ โอ๊ะ!”ความเสียวซ่านทะยานไปที่ปลายกระบอกแท่งร้อนที่ถูกตอดรัดเอาอย่างระรัว ร่างกำยำสั่นสะท้าน ยิ่งเร่งความเร็วมากเท่าไหร่ร่องรักของเธอยิ่งบีบรัดดุ้นใหญ่เอาไว้แน่น!“อ๊า! อ๊ะ! ฉันไม่ไหวแล้วกะ-กันต์ อ๊า! อ๊ะ! อร๊ายยยย์!”เสียงกรีดร้องแห่งความสุขสม ความเสียวกระสันที่ไม่อาจอดกลั้นไว้ได้ เมื่อแท่งใหญ่ขับเคลื่อน ในกายโถมกระหน่ำเข้าออกถี่ยิบติดๆ จนทำให้หยาดหยดของความปรารถนาแตะถึงจุดสุขสม ร่างบางกระตุกเกร็งเบื้องล่างตอดรัดอย่างระรัว... “โอวว์ แกชอบมั้ย นะ-เนย์ โอ๊ะ!”แท่งเหล็กร้อนเร่งเครื่องเดินหน้ากระแทกอย่างดุเดือดเมื่อส่งหญิงสาวถึงปลายทางฝั่งฝัน ชายหนุ่มเร่งขยับสะโพกอย่างเร็วและแรงอย่างไม่ยั้งกระแทกกระทั้นเข้ากับร่องกุหลาบอ
“ฉันอายนะ แกจะบ้าเหรอ” “งั้น...ฉันถอดเป็นเพื่อนแกละกัน”สิ้นประโยคชายหนุ่มก็ทึ้งเสื้อผ้าพันธนาการของตัวเอง ในระหว่างที่เขากำลังปลดกระดุมเสื้อนั้น สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างอันงดงามตลอดเวลา ใครจะมองว่ากันต์ธีร์เป็นคนเห็นแก่ตัว เขาก็ยอมและไม่สนใจ ขอให้เขาได้ทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจก็พอ เรื่องที่เขาอุปโลกน์ขึ้นมาก่อนหน้านั้นเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ความจริงกันต์ธีร์มีแผนที่จะผูกมัดเธอไว้กับเขาตลอดกาลต่างหาก “กันต์...แกต้องป้องกันนะ”ลัลน์ลลิตย้ำเตือนชายหนุ่มขึ้นมาทันที เมื่อเธอเหลือบมองเห็นบางสิ่งที่กำลังผงาดชูชัน ใบหน้าสวยร้อนจัด ‘ถึงเธอจะเคยเห็นและลองมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ลัลน์ลลิตก็ไม่ชินอยู่ดี’ “อึ้ม...” เสียงทุ้มแหบพร่าครางอย่างเจ็บปวดกับภาพที่อยู่ตรงหน้า ครั้งนี้เธอจะไม่มีโอกาสหลุดเงื้อมือของเขาไปได้ ต่อให้มันเป็นวิธีสกปรกขนาดไหน กันต์ธีร์ก็จะทำ “กันต์...” เสียงคนตัวเล็กร้องเรียก เมื่อร่างกำยำทับทาบลงบนร่างบางอีกครั้ง ปากบางถูกปิดเพื่อลิ้มลองรสหวานในโพรงปากนุ่ม ปลายลิ้นดูดดูนไปมาอย่างดุเดือด ประกอบกับนิ้วเรียวแกร่งสะกิดตะขอบราที่ห่อหุ้มอกอวบ เต
“...” ลัลน์ลลิตตกตะลึงยืนตัวแข็งทื่อ เธอไม่คิดว่าคนอย่างกันต์ธีร์ เพื่อนที่เคยแสนดีกับเธอมาตลอด จะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ความลับของเธอ มันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไปงั้นหรือ เรื่องนี้แม้แต่นิชาภัทรเอง เธอก็ไม่เคยปริปากบอกเลยด้วยซ้ำ แล้วถ้าเพื่อนของเธอรู้เรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ “อ่าว เนย์ แกกับกันต์กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ แล้วนี่ยังไง ทำไมกันต์มันออกไปก่อนล่ะ”นิชาภัทรยิงคำถามเพื่อนทันที เมื่อเธอเห็นกันต์ธีร์เดินออกจากร้านไป “อือ ไม่กินแล้ว ฉันกับกันต์ทะเลาะกันหลิว”ลัลน์ลลิตทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง เธอกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก กันต์ธีร์ทิ้งบอมม์ให้เธอแล้วจากไป ลัลน์ลลิตจะทำอย่างไรดี “ห๊ะ แกทะเลาะอะไรกัน มิน่าล่ะ ไอ้กันต์มันถึงเดินหน้าบูดออกไป ฉันทักก็ไม่ตอบ ฉันล่ะตามอารมณ์มันไม่ทันเลยจริงๆ” “เรื่องเก่าๆ หลิว กันต์มันคงแค้นฉันมาก เรื่องที่ฉันไปคบกับเรย์ไม่เลือกมันน่ะ” “ฉันว่ากันต์มันบ้าไปแล้ว สี่ปีที่มันไปเรียนต่อ มันคงไม่เคยเสพข่าวคราวเพื่อนฝูงเลยสิ ถึงไม่รู้ว่า ระหว่างแกกับไอ้เรย์ ไม่ได้คบกันอย่างที่มันคิดเลย” “แกก็รู้อยู่ว่ากันต์มันเป็นคน
“ในเมื่อคุณจำผมได้แล้ว คุณก็ต้องจำได้สินะ ว่าคุณเคยทำอะไรไว้กับผมบ้าง” “เลิกแทนตัวเองแบบนั้นซะที ฉันฟังแล้วมันเหมือนไม่ใช่ตัวแกเลย กันต์”ลัลน์ลลิตรู้สึกหมั่นไส้ผู้ชายตรงหน้าเธอเต็มแก่ ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ถ้าอยากเลิกความเป็นเพื่อนกับเธอก็พูดให้ชัดเจน หรือมีปัญหาคาใจกับเธอเรื่องอะไร ก็พูดกับเธอได้ ไม่ใช่มาเล่นสงครามประสาทกับเธอแบบนี้ “จะให้ผมแทนตัวเองว่าไงครับ สถานะไหนดี เพื่อน หรือว่า อดีตคนเคยมีอะไรกัน! อืม...เรียกว่าอะไรนะ คู่นอน หรือว่าผัวเมียดี ล่ะ หรือว่าจะแค่เอากันฟรีๆ ดีนะ” “ไอ่กันต์! แก!” ลัลน์ลลิตอารมณ์ขึ้นสูงปรี๊ดทันที “อะไรครับ คุณลัลน์ลลิต ผมพูดไม่ตรงใจ หรือขัดใจคุณตรงไหนถึงดูเหมือนไม่พอใจผมครับ อย่าลืมนะครับ ว่าตอนนี้คุณเป็นดาราตัวท็อปของเมืองไทย ไม่ได้เป็นสาวนั่งดริ้งก์เหมือนเมื่อก่อนแล้ว” กันต์ธีร์ยังคงยียวนกวนอารมณ์ของเธอต่อ “โอเค งั้น ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน ธุระของแกมีแค่นี้ใช่มั้ย”ลัลน์ลลิตเลี่ยงที่จะไม่ปะทะ เธอรู้ว่ากันต์ธีร์แค่ต้องการเอาคืนจากเธอเท่านั้น “อืม ยังสิ ฉันยังมีเรื่องที่ต




![สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


