LOGINShare
ปฏิบัติหน้าที่ครั้งสุดท้าย
Last Updated:
2025-02-17 22:53:14“หน่วยวิถีเรียกวิหคเพลิง”
“วิหคเพลิงรับทราบ”
“วิหคเพลิง ขณะนี้มีไฟป่าบนภูเขา มีชาวบ้านติดอยูเราต้องการเฮลิคอปเตอร์ด่วน”
“รับทราบหน่วยวิถี หน่วยวิหคเพลิงแสตนด์บายๆ”
หวังอันหัวหน้าหน่วยวิถีรับทราบถึงไฟป่าที่กำลังลุกไหม้อยู่ในขณะนี้ และมีชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่ของโครงการวิจัยติดอยู่ที่นั่นหลายสิบชีวิต
“กัวชาง..เอาฮอขึ้นเราต้องไปขนย้ายชาวบ้านที่ติดอยู่บนเขาก่อนที่ไฟจะลามไปถึงพวกเขา”
“หัวหน้าครับ..ฮอไปปฏิบัติงานหมดแล้วเพลือเพียงลำเดียว ที่สำคัญไม่มีใครขับลำนี้ได้เลยครับนอกจากเจินเจิน”
“วิทยุไปเรียกเจินเจินมา ด่วนเลยนะเจชราต้องอพยพก่อนที่ทิศทางลงจะเปลี่ยน”
“วันนี้อาเจินหยุดครับ”
“หยุดนานก็โทรตามสิ ไวไวด้วย บ้านพักอาเจินนอยู่ไม่ไกลไม่ใชหรือ”
“ครับๆๆ”
กัวชางหรือหมูน้อยที่ไป๋เจินเจินตั้งให้รีบกดมือถือโทรหาเธอทันที เฮลิคอปเตอร์ลำที่เหลืออยู่มีเพียงไป๋เจินเจินเท่านั้นที่สามารถเอามันขึ้นฟ้าได้
Rrrrrr. Rrrrr. Rrrrr.
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไป๋เจินเจินงัวเงียๆรีบสาย นี่มันตีสองนะใครโทรมา อีกอย่างคืนนี้เธอไม่ได้เข้าเวรนี่นา ก่อนจะหยิบมาดูก็เห็นเบอร์ของหมูน้อยโชว์หน้าจอ ไป๋เจินเจินกดรับสายทันที
“อืม..ว่าไงฉันง่วงนะ”
“อาเจิน..มีไฟป่าบนเขาไกลออกไป300กิโลหัวหน้าต้องการเฮลิคอปเตอร์ไปรับคนที่ติดอยู่บนเขา มีทั้งชาวบ้านในพื้นที่ นักวิจัย ศาสตราจารย์หลายคนเลย”
“หา..อืมๆๆจะไปเดี๋ยวนี้ แล้วฮอออกไปแล้วกี่ลำ”
“ออกไปหมดแล้ว ทุกลำไปทำหน้าที่ดับไฟป่า มีแต่เธอที่ต้องไปลำเลียงผู้คนลงมา อาเจินฮอลำที่เหลืออยู่คือลูกรักเธอ นอกจากเธอคนอื่นขับไม่ได้”
“ได้ๆ ฉันวางสายแล้วจะรีบไป”
ไป๋เจินเจินอยู่กับคุณพ่อแค่สองคน แม่จากไปตอนเธออายุ14 ตอนนี้อายุ28แล้วเธอไม่แต่งงานไม่มีครอบครัว ตอนที่อายุ20เธอกำลังกลับจากมหาลัยก้ได้รับข่าวร่ายว่าพ่อของเธอเสียวชีวิตจากแก๊สระเบิด ไฟลุกลามไปทั่วโรงงงาน พ่อเธอเป็นวิศวกร เพื่อช่วยพนักงานออกมาจนหมดแต่สุดท้ายตัวเองกลับออกมาไม่ได้ ติดอยู่ในนั้นจนกระทั่งไฟลุกลาม เจ้าหน้าที่รีบมาทันทีแต่กลับควบคุมเพลิงไม่ได้เนื่องจากเป็นโรงงานที่ผลิตเกี่ยวกับเคมี เธอเสียงคุณพ่อไปจากโศกนาฏกรรมครั้งนั้น
จากนั้นหลังจากเรียนจบเธอก็ได้ไปเรียนการบินอีกสามปีและมาสอบเป็นนักผจญเพลิง เพราะไม่อยากให้อีกหลายๆคนสูญเสียเหมือนที่เธอเคยได้รับ
ไป๋เจินเจินรีบขับรถมาถึงหน่วยงาน ก่อนจะเช็คความพร้อมของเครื่องบิน รันเวย์เคลียร์พร้อมแล้ว ไป๋เจินเจินนั่งประจำตำแหน่ง เครื่องบินค่อยๆวิ่งจนเกือบสุดรันเวย์ก่อนจะเชิดหัวขึ้นแล้วตรงไปยังสถานที่ๆเกิดไฟป่า
มองจากด้านบนไฟป่าแรงมากเธอต้องหาจุดจอดที่ปลอดภัย ไป๋เจินเจินเห็นที่จอดจึงวิทยุกลับไปให้คนภาคพื้นมารอ ไม่นานก็มีชาวบ้านและเจ้าหน้าที่โครงการวิจัยกว่าสามสิบชีวิตมายืนรอ ไป๋เจินเจินต้องรับส่งสองรอบจึงจะหมด
“เจินเจิน พวกเขาบอกว่ามีเครืองมือและไดรฟ์ติดอยู่ที่นั่น เป็นไฟล์ดิบไม่ได้เอามา และมันสำคัญ “
“ หัวหน้าหวัง..มันสำคัญมากนะครับเพราะว่าเราใช้เวลาทุ่มเทไปมากกว่าจะได้ข้อมูลนี้มา”
หัวหน้าฝ่ายวิจัยเอ่ยขึ้น แต่หวังอันไม่ยอม เขาถึงกับโมโหทันที
“พวกคุณห่วงแต่งานตนเอง แล้วลูกน้องผมล่ะ เครื่องบินไปกลับสี่รอบแล้ว หากขึ้นบินอีกผมก็ไม่มั่นใจ ผมต้องเอาชีวิตลูกน้องไปเสี่ยงเพียงเพื่อข้อมูลเฮงซวยที่พวกคุณกล่าวอ้างหรือ”
“นี่คุณหวัง งานวิจัยนี้มีรัฐบาลสนับสนุน คุณจะพูดอะไรก็ระวังปากคุณด้วย”
ไป๋เจินเจินที่เห็นว่าหัวหน้าอาจถูกพวกเขาเล่นงานได้จึงบอกไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไรค่ะหัวหน้าหวัง เดี๋ยวฉันบินไปอีกรอบก้ได้ เครื่องน่าจะไหวอยู่”
“อาเจิน จุดที่ลงจอดรับพวกเขามันใกล้จุดที่เพลิงโหมกระหน่ำมาก ฉันกลัวว่าเครื่องจะขัดข้องหากขึ้นบินอีก”
“ฉันจะระมัดระวังค่ะ หากมีเรื่องขัดข้องฉันจะดีดตัวออกมา หัวหน้าเก็ยอารมณ์เถอะค่ะ ฉันรู้วส่าคุณเป็นห่วงแต่ว่ามีเรื่องกับพวกเขาคุณจะเสียเปรียบเอาได้”
หวังอันมองหน้าบุคลากรของโครงการวิจัยนี้ ไฟป่าเกิดจากพวกเขาหรือเปล่านะ หากหาหลักฐานมาได้จะให้ติดคุกให้หมดเลย ไป๋เจินเจินเอาเฮลิคอปเตอร์ขึ้ขนอีกรอบ เธอบินไปยังจุดที่พวกเขาลืมกระเป๋าเครื่องมือ ที่จริงเธอเห็นแล้วตอนที่พวกเขาถือเอาไว้ ความจริงวัสดุนั่นทนไปมากนักทำไม่ไม่รอให้ไฟสงบก่อน หรือในกระเป๋ามีอะไรมากกว่าข้อมูลวิจัยหรือเปล่า
ไป๋เจินที่ตอนนี้ลงจอดเรียบร้อยก้รีบคว้ากระเป๋ยอุปกรณืทันทีก่อนจะเอาเครื่องขึ้นฟ้า เธอบินสูงไม่ถึงหนึ่งพันฟุต อยู่ๆเครื่องก็ขัดข้อง ไป๋เจินเจินคว้ากระเป๋าก่อนจะพยายามดีดตัวออกจากเครื่องบินแต่กลับติดขัด เครื่องถูกความร้อนมากเกินไป กระแสลมเปลี่ยนทิศ ไปโหมกลับมายังฝั่งเธอ
ไป๋เจินเจินพยายามเชิดหัวขึ้นแต่กลับไม่สามารถทำได้ สุดท้ายเครื่องก็สั่น ปลายหางเริ่มมีไฟลุก ห้องเครื่องควันขึ้น ไม่ทันได้คิดร่ำลาใครในใจเครื่องก็ดิ่งลงกลางกองเพลิงทันที ระเบิดตูมใหญ่ที่บนเขาทำให้หวังอันและคนอื่นๆที่มารวมตัวกันแล้วต่างก็รีบมาดู ควันสีดำพวยพุ่งสูงเสียดฟ้า พวกเขาภาวนาให้ไป๋เจินเจินดีดตัวออกมาได้ทัน
Latest chapter
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า อยากแตะต้องนางมีปัญญาเจ้าก็มาสิ
นี่หรือคนที่ไม่ชอบสตรี นี่คือคนที่ไม่ไยดีผู้หญิงจริงๆหรือ สามสิบเจ็ดแล้วเขายังไม่เคยหลับนอนกับสตรีคนไหน จนมีข่าวลือว่าเป็นพวกตัดแขนเสื้อ ไป๋เจินเจินขยับเอี้ยวตัวไปหาเขาก่อนจะยิ้มให้แล้วตอบตกลง"เจ้าค่ะ แต่ห้ามอาจารย์แช่น้ำนานเกินไปนะเจ้าคะ อีกอย่าพวกเรายังไม่แต่งกันสักหน่อยคำว่าผัวเมียท่านเรียกบ่อยเกินไปแล้ว"หึ หึ หึ จ้าวหย่งเฉิงหัวเราะในลำคอจากนั้นก็อุ้มนางออกทางหลังเรือน พาดีดขึ้นยอดไม้ไปยังเขตต้องห้ามสำหรับเขาเท่านั้น เมื่อมาถึงก็วางร่างบางลง ไป่เจินเจินนั่งบนโขดหินรอเขาแช่น้ำ แต่คนตัวโตกลับไม่ยอม"ลงแช่น้ำกับอาด้วยเด็กดี""ห๊ะ ห๊า ไม่ดีกระมังเจ้าคะ ข้ามิได้เอาเสื้อผ้ามา ท่านอาตามสบายเถอะเจ้าคะ""ก็ไม่ต้องใส่ถอดเถอะ ยังมีอะไรที่ไม่เคยเห็นอีก อาเจินตั้งแต่เห็นเจ้าเดินขึ้นมาจากบ่อน้ำพุคราวนั้น อาก็ลืมภาพเย้ายวนเจ้าไม่ได้สักวัน"ไป่เจินเจินมองหน้าเขาทันที หรือว่าวันนั้นเขาเห็นงั้นหรือ ใบหน้าหวานแดงซ่านก่อนจะเอ่ยโมโหกลบเกลื่อนความเขินอาย"คนบ้า ท่านเป็นถึงราชครูแห่งแคว้น เป็นอาจารย์สำนักศึกษาเหตุใดไม่สำรวม ช่างหน้าหนายิ่งนักแอบดูข้าหรือคนหน้าไม่อาย"จ้าวหย่งเ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ขอราชโองการแต่งงานให้บุตรสาว
เมืองหลวงหยางตงชิงที่ยามนี้กำลังกราดเกรี้ยวใส่คนของตน เขาต้องการสังหารพระชายาและองค์ชายน้อยเหตุใดทั้งคู่จึงไม่ตาย ดีที่เขารอบคอบตอนที่วางเพลิงไม่มีคนพบเห็นเพราะเป็นจังหวะเดียวกับที่สำนักศึกษาพาลูกศิษย์มาไหว้พระและศึกษาพระธรรมจึงทำให้คนพลุกพล่านเหมาะแก่การลงมือ"แต่ละคนไม่ได้เรื่องทั้งนั้น""องค์ชาย ตอนนั้นหากไม่ใช่เพราะลูกศิษย์สำนักศึกษาที่ชื่อไป๋เจินเจินคนนั้นเข้าไปพาทั้งสองออกมาก็คงจะสำเร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ไป๋เจินเจินงั้นหรือ""ทูลองค์ชาย ไป๋เจินเจินคือบุตรสาวหัวหน้าองครักษ์หลวงไป๋จิ้งหยวน เขาเพิ่งกลับมารับตำแหน่งเมื่อไม่นานนี้พ่ะย่ะค่ะ"หยางตงชิงปาจอกชางงพื้นจนแตกกระจาย ไป๋จิ้งหยวนเป็นเจ้าอีกแล้ว สองปีก่อนถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าข้าสังหารหยางมู่เฉินสำเร็จไปแล้ว ไอ้สารเลว"องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ ท่านตาของพระองค์กำลังหาทางให้องค์ชายสิบสองผูกสัมพันธ์กับคณะทูตที่จะมาถึงเดือนหน้าพ่ะย่ะค่ะ""ท่านตาของข้างช่างทุ่มเทเสียจริงๆ หยางหลิงเทียนหรือจะนั่งบัลลังก์ ฝันเฟื่อง"หยางตงชิงเสแสร้งว่าตนเองไม่ฝักใฝ่ในอำนาจ ตำแหน่งรัชทายาทไม่ใชสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด ทำตัวราวกับองค์ชายเกียจคร้านเรื่องกา
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า เรียกอาว่าสามีสักคำนะ
วันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านม่านหน้าต่างผืนบางเข้ามาภายในห้อง กลิ่นยาสมุนไพรอ่อนๆ ยังลอยตลบอยู่ในอากาศ ไป๋เจินเจินก้มลงจัดห่อสัมภาระใบเล็กอย่างคล่องแคล่ว แต่สายตายังไม่วางจากบุรุษที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงจ้าวหย่งเฉิงยังคงมีสีหน้าอิดโรย แม้ไข้จะลดลงแล้ว แต่แผลที่ไฟลวกกลางหลังซึ่งถูกคานไม้ที่ไหม้ไฟหล่นทับยังไม่หายดี เพียงขยับตัวนิดเดียวก็ยังต้องเม้มปากกลั้นความเจ็บ เมื่อวานเขาฝืนมาหานางเพราะเกรงว่านางจะเสียเปรียบผู้อื่น ไป๋เจินเจินมองไปที่คนตัวโตที่ยังไม่ตื่น เมื่อคืนเขามีไข้ช่วงดึก แต่ยามนี้ไข้ลดลงมากแล้ว ไม่นานชายหนุ่มก็ตื่นขึ้นมา ของมองมาตามเสียงกุกกักที่ได้ยินเมื่อเห็นภรรยาที่ยังไม่แต่งของเขากำลังเก็บข้าวของก็เอ่ยขึ้น"ฮูหยิน... แผลของอามิไม่ได้หนักหนา เจ้าอย่ากังวลนักเลย" เสียงของจ้าวหย่งเฉิงยังคงทุ้มนุ่ม แผ่วเบาแต่มั่นคงพอจะปลอบใจหญิงสาวที่กำลังเก็บของ ไป๋เจินเจินมองอาจารย์กึ่งคู่หมั้นก่อนจะเอ่ย"ท่านอา เรายังไม่ได้เขาพิธีกันสักหน่อย คำเรียกนี้ท่านกล่าวเร็วเกินไปหรือไม่ อีกอย่างพ่อจะไม่อยู่ พวกเราผัวเมียไปอยู่เรือนไผ่ของท่านอย่างน้อยก็ปลอดภัย ท่านบาดเจ็
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ทำร้ายสามีข้าใครให้ความกล้าพวกเขากัน
หยางมู่เฉินกับหยางเทียนกลับไปแล้ว ไป๋จิ้งหยวนคอยดูแลความสงบของวังหลวงจึงต้องกลับไป ก่อนหน้าเขาไม่ปรากฏตัวเพราะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่ยามนี้องค์ชายห้าผู้สันโดษก็เปิดหน้าออกมาแล้ว ถ้าหากมิใช่เพราะบุตรสาวเขาเอาตัวไปเสี่ยงเพื่อช่วยชีวิตบุตรชายและพระชายาองค์รัชทายาท และทั้งสองพระองค์เกิดเป็นอะไรขึ้นมารัชทายาทจะต้องจมอยู่กับความเศร้าโศก เช่นนั้นก็อาจเข้าทางพวกเขา คนที่เหมาะสมกับตำแหน่งก็เหลือเพียงองค์ชายห้ากับองค์ชายสี่และองค์ชายหก ได้ยินว่าเมื่อเจ็ดวันนก่อนองค์ชายสิบสองทรงพลัดตกจากหลังม้าที่ทรงขี่ประจำ ดูเหมือนว่าการตกจากหลังม้าครั้งนี้น่าจะไม่ใช่อุบัติเหตุเสียแล้ว ขนาดสายเลือดเดียวกันยังลงมือ หยางตงชิงนั้นล้ำลึกเสียจริงๆ จ้าวหย่งเฉิงไม่อยากให้ไป๋เจินเจินต้องมาพัวพันเขามองหน้าว่าที่พ่อตา ไป๋จิงหยวนรู้ดีจึงพยักหน้าก่อนจะเอ่ย"อาเจิน ลูกดูแลท่านราชครูให้ดี พ่อต้องกลับวังหลวงก่อน ต้องดูแลความสงบในวัง ทางนี้ก็ฝากลูกแล้ว""ท่านพ่ออย่าห่วงเลยเจ้าค่ะ ข้าสั่งรถม้าแล้วพวกเราจะกลับบ้านท่านอาที่ป่าไผ่วันรุ่งขึ้น ที่นั่นมีน้ำพุร้อนสามารถช่วยรักษาแผลได้เจ้าค่ะ"ไป๋จิ้งหยวนพยั
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า คนที่คาดไม่ถึง
จ้าวหย่งเฉิงเดินมาหาร่างบางที่กำลังมองไปยังคุณหนูสกุลหนานและสกุลหยุนด้วยสายตาอำมหิต นางโกรธเกลียดเด็กสาวสองคนนี้เพียงใดกันนะ เขารู้มาว่าวันที่เจอกับนางครั้งแรกตอนที่ถูกบังคับให้แช่น้ำในสระเด็กสองคนนี้มีส่วนร่วมด้วยเท่านั้น แต่จากสายตาของนางเหมือนกับว่าหนานซวงซวงกับหยุนเสี่ยวหว่านนั้นไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ ร่างสูงเดินไปหานางมือหนาโอบรอบเอวรั้งนางเข้ามาหาไม่สนใจสายตาของอาจารย์และลูกศิษย์รวมถึงคนที่ยืนอยู่ก่อนจะเอ่ยถามไถ่"ฮูหยิน มีเรื่องอันใดหรือ"ไป๋เจินเจินที่เห็นหน้าเขาก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะกอดเขาแน่นไม่สนใจสายตาของใคร"ท่านอา..ท่านมาทำไมท่านยังบาดเจ็บอยู่เลยฮือๆๆ""อาไม่เป็นไร เด็กดีไม่ร้องนะอาอยู่ตรงนี้แล้ว"ฮูหยินหรือ งั้นข่าวลือที่ว่าราชครูจ้าจะแต่งงานกับไป๋เจินเจินก็เป็นยเรื่องจริงน่ะสิ สายตาทุกคู่มองมายังทั้งสองคนพร้อมกับอ้าปากค้าง จ้าวหย่งเฉิงค่อยๆประคองร่างบางที่กำลังร้องไห้เอาไว้ เขาได้รับบาดเจ็บที่หลัง เมื่อสามวันก่อนเกิดไปไหม้อารามที่พระชายารัชทายาททรงไปพักผ่อนกับองค์ชาย นางเข้าช่วยสุดท้ายกลับติดอยู่ในนั้น จ้าวหย่งเฉิงเข้าไปพานางกับองค์ชายออกมาก่อนที่จะถูกคา
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า เริ่มเอาคืน
ทันทีที่ไป๋เจินเจินเอ่ยจบ หนานเฉาเหว่ยก็หน้าซีด นางเด็กนี้รู้อะไรมาหรือ เขาจึงเอ่ยกลับไปไม่ยอมรับ"เงินทองจวนข้ามีมากพอ อาหารเหล่านั้นไม่ได้แพงมากมาย เจ้าจะไปรู้อะไร"ไป๋จิ้งหยวนมองหน้าหนานเฉาเหว่ยทันที ดูเหมือนบุตรสาวของตนจะรู้อะไรมา ไม่นานชายที่สวมชุดสีม่วงใช้พัดปิดบังใบหน้าที่เพิ่งเดินมาถึงก็เอ่ยขึ้นมา"เงินเดือนเจ้ากรมหนึ่งร้อยยี่สิบตำลึง มีเมียรองสองคน อนุสี่คน ไปร่ำรวยมาจากไหนกัน"หนานเฉวเหว่ยหันไปทางเสียงที่เอ่ยมาก่อนจะชี้หน้า"เจ้า ไอ้บัณฑิตกระจอก เรื่องของบ้านข้าเจ้าจะไปรู้อะไร"ไป่เจินเจินปรบมือให้กับหนานเฉาเหว่ยก่อนที่นางจะเอ่ย" เมียรองก็มีสินเดิม อนุก็มีสินเดิม อาหารมื้อละสองร้อยตำลึง ใต้เท้าหนานเจ้าแต่งภรรยากับอนุมาเลี้ยงดูตนเองเช่นนั้นหรือ"ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆเสียงหัวเราะดังลั่นสำนักศึกษา หนานเฉาเหว่ยโบกมือเพื่อให้คนของตนสั่งสอนไป๋เจินเจิน แต่ไป๋จิ้งหยวนกดเขาลงกับพื้นนก่อนจะเอ่ย"อยากแตะต้องบุตรสาวข้า ไปเอาความกล้ามาจากที่ใดกัน"หนานเฉาเหว่ยพยายาที่จะลุกไม่นานองครักษ์หลวงก็มาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่ วั่นกงกงถือม้วนผ้าสีทองมาด้วยก่อนจะเอื้อนเอ่
You may also like
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู802.2K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ23.4K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย221.5K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.8K viewsแม่ทัพร้ายโหยหารัก
จ้าวฮุ่ยอิง4.0K viewsThe White Hood - หนูน้อยหมวกขาว
ภูผาสีน้ำเงิน213 viewsเจ้าสาวประมุขหุบเขามืด
ประตูฟ้ายั่งยืน1.2K viewsสตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน
องค์หญิงโนเนม2.4K views
