ไม่อยากหย่าก็แยกบ้าน

หลี่เย่าฟางไปแล้ว   ดูแล้วยายแก่นั่นคงหาเรื่องอาเล็กขอสามีอีกเพราะว่าวันนี้ขาดรายได้มาให้นาง   ซูเว่ยหรานมองปลากว่าห้าสิบตัวที่เดิมคือรายได้ของบ้าน ถึงจะตายแต่ก็ยังสดเพราะวิญญาณเพิ่งจะออกจากร่าง  ก่อนจะเอ่ยขำๆ 

"วิญญาณพวกเจ้าออกจากร่างแล้วไปสิงร่างปลาตัวอื่นไหม  แบบทะลุมิติไปอยู่ในร่างของปลาที่อยู่ในกระชังหรือเปล่า  หรืออยู่ในร่างตะพาบน้ำ  เอ่อไม่ได้สิ  ข้ามสายพันธ์ท่าว่ายน้ำก็ไม่เหมือนกันด้วย  แต่ฉันนี่สิ  ฉันเคยเป็นคนสวยนะ  ทำไมต้องมาอยู่ในร่างยายอ้วนอัปลักษณ์ที่แสนร้ายกาจด้วย  แปดสิบเก้าสิบโลเลยมั้ง  ต้องอดข้าวกี่เดือนถึงจะผอมได้"

หลี่จื่อหานเดินมาถึงพอดีที่นางบ่นงุ้งงิ้งๆ  แต่เขาไม่เข้าใจอะไรก่อนจะเดินไปหาแล้วเอากะละมังไม้มาจากนางพร้อมกับเอ่ยปาก

"ข้าทำเอง  เจ้าไม่เคยทำหากกินไม่ได้ท่านย่าจะว่าเอาอีก  ข้าสงสารท่านปู่น่ะ"

ซูเว่ยหหรานมองหน้าเขาก่อนจะกระชากกะละมังกลับมาแล้วเอ่ยยียวน

"โย่ว...สงสารท่านปู่ก็หัดสงสารลูกตัวเองเมียด้วย  ดูสิห้าขวบตื่นแต่เช้าไปหารับจ้างได้เงินมาก็ถูกยายแก่นั่นเอาไปหมด  หลี่จื่อหานเรื่องหย่ากับท่านข้าจริงจังนะ"

หลี่จื่อหานมองหน้านางอย่างพินิจอีกที  คำก็หย่าสองคำก็หย่า  เมื่อคืนเขากลับมาไม่ทันเพราะพายุแรงมากจึงหลบอยู่ที่ถ้ำใต้ชะง้อนผา  ได้ยินว่าเพราะเหตุนี้ท่านย่าจึงเอามาอ้างลงโทษนางและช่วยกันกับอาสามทุบตีนาง  หรือเพราะนางถูกทำร้ายจึงทนไม่ได้แล้วอยากหย่าหลี่จื่อหานเอ่ยกับนางอย่างใจเย็น

"ตอนเจ้าปีนเตียงข้า  ทำให้ข้าพลาดโอกาสเข้าเพราะสอบชื่อเสียงเสียหาย    มายามนี้เอ่ยปากจะหย่าง่ายดายเจ้าเห็นข้าเป็นตัวอะไรซูเว่ยหราน"

เมื่อเขาเอ่ยจบก็หันหลัง  ซูเว่ยหรานตะโกนเอ่ยตามไป

"ไม่หย่าก็แยกบ้าน   มีสองทางเลือกที่สำคัญลูกต้องเป็นของข้าไม่ว่าเจ้าเลือกทางไหน"

หลี่จื่อหานหันหลับมาจ้องหน้านางเขม็งแยกบ้านหรือ  นางกล้าเอ่ยคำนี้ทั้งที่รู้ว่าเขามีเพียงท่านปู่เพราะท่านพ่อจากไปแล้ว  หลี่จื่อหานเดินกลับมาหานางก่อนจะคว้า ลำคอนางแล้วเอ่ยลอดไรฟัน

"เจ้าก็รู้ว่าข้ามีแค่ท่านปู่  เจ้าอยากให้ข้าอกตัญญูทั้งที่ท่านปู่มีเมตตาต่อเจ้ามากกว่าใครในบ้านเช่นนั้นรึ"

ฟันซูเว่ยหรานไม่สนใจ   ใช้แรงที่มีของเจ้าของร่างเหวี่ยงหลี่จื่อหานออกไปก่อนจะเอ่ยกับเขา

"หากเจ้าไม่พอใจข้ามีวิธีที่ดีกว่านั้น"

"เจ้ายังมีคำพูดเหลวไหลอะไรอีกซูเว่ยหราน"

"ข้าไม่หย่าเจ้า  ส่วนเจ้าไม่ยอมแยกบ้านงั้นก็ให้ปู่เจ้าหย่ากับนางปีศาจเฒ่านั่นแทน  ถ้าเจ้าตกลงข้ายินดีทำให้เกิดเรื่องนี้  ว่าอย่างไรหลี่จื่อหาน"

หลี่จื่อหานสะบัดแขนเสื้อเดินจากไปทันที  คุยกับนางแล้วยิ่งโมโห  นางอยากทำอะไรก็ทำไปเลยสตรีน่าตาย  มื้อเช้าเขาจะไปซื้อที่ตลาดในหมู่บ้านให้ท่านปู่กับคู่แฝดและอาเล็กเอง

ซูเว่ยหรานจัดการขอดเกล็ดปลาเรียบร้อยก็ไปหาเครื่องปรุงในครัว  ไม่มีสักอย่างนอกจากเกลือจะทำอะไรได้อีกเนี่ยยังดีที่บ้านหลังนี้ติดภูเขาเปิดหลังบ้านออกไปก็เจอตีนเขา   ทางขึ้นมีแต่หญ้ารกๆ  แปลว่าพวกเขาไม่เคยขึ้นหรือขึ้นน้อยมาก  ซูเว่ยหรานนำเกลือทั้งกระปุกมาเตรียมเอาไว้

 จากนั้นก็คว้ามีดถากหญ้าที่ขึ้นรก  แหวกให้เป็นทางเพื่อเดินขึ้น   เนื่องจากร่างนี้อ้วนจึงทำให้นางเหนื่อยง่าย  ทำให้หยุดพักบ่อยๆเดินมาสักพักก็เจอต้นปาล์ม   นางอยากหาสมุนไพรอื่นๆอีก  เห็นพริกไทยอยู่หนึ่งต้นก็ดีใจรีบเก็บทันที  เดินไปอีกหน่อยเจอต้นอ้อยหลายกอ  ซูเว่ยหรานลองตัดมาปอกก่อนจะกัดกิน

"อืม...อ้อยนี่หวานมาก....ไม่น่าเชื่ออยู่ติดทะเลดินควรจะกร่อยหรือเค็ม  แต่พืชที่นี่กลับเติบโตได้อย่างไม่น่าเชื่อ   ต้นปาล์มเหล่านี้มีมากกว่าร้อยต้นน่าจะได้หลายร้อยทลาย    ปาล์มพวกนี้หากเอามาสกัดทำน้ำมันน่าจะทำเงินได้"

สายตาเหลือบไปเห็นก้อนสีขาวๆตามพื้นเต็มไปหมด  ซูเว่ยหรานดีใจก่อนจะรีบลุกไปดู   นี่มันของดี  นางรู้แล้วว่าจะทำอย่างไรให้อาเล็กสามารถส่งปลาถึงมือลูกค้าได้โดยที่ปลายังสดใหม่  ซูเว่ยหรานเก็บเจ้าก้อนสีขาวนั้นกองๆเอาไว้  อย่างไรเสียก็ไม่มีใครรู้ว่ามันใช้ทำอะไรนางเก็บกองไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาเอาทีหลัง  จากนั้นก็ไปตัดใบสนปิดบนปากตะกร้าแล้วเดินลงเขา   แวะเก็บพริกกับขุดเผืกตรงริมน้ำมาได้สามหัว

  ที่บ้านไม่มีข้าวสารแต่มีแป้งสาลีอยู่คงทำได้แค่บะหมี่   ลองไปซื้อไข่ในหมู่บ้านมาทำบะหมี่ไข่ก็แล้วกัน    สายตาเหลือบไปเห็นต้นมะพร้าวอยู่เรียงรายไกลออกไปไม่มาก   เคยไปเที่ยวแถวๆทะเลทางใต้ของประเทศไทย  มีข้าวผัดหอมๆใส่ในลูกมะพร้าวด้วย   เอาเป็นว่าหาเงินซื้อข้าวก่อน

  เรื่องนี้ต้องคุยจริงจังกับไอ้คนแซ่หลี่นั่น  เงินทองที่หามาได้ต้องมาเลี้ยงทั้งบ้านหรือ  บุตรชายยายแก่นั้นอายุไม่น้อยแต่กลับไม่ทำงานเอาแต่นอนแล้วก็ไปเล่นพนัน  พอเสียก็ตบตีลูกเมีย   สงสารก็สงสารแหละแต่เรื่องครอบครัวคนอื่นหากยังยอมทนใครก็ช่วยไม่ได้     ไอ้คนแซ่หลิวนั่นเคยลงมือกับร่างนี้ครั้งหนึ่งตอนที่หลี่จื่อหานไม่อยู่  ต่อจากนี้ไปลองมาแหยมกับแม่สิ  จะเอาไห้กระดูกหักทิ่มปอดตายเลยไอ้คนไม่เอาไหน