로그인공유
บทที่ 4 เคี้ยวกิ่งไม้
최신 업데이트:
2025-06-09 23:38:09"นายท่าน ได้โปรด ข้าเป็นหมอ ข้าพอจะมีความรู้ บนตัวของท่านและของหมอหญิงก่อนหน้า มีกลิ่นยาจางๆ ข้างบนคงกำลังเกิดโรคเกี่ยวกับสตรีบางอย่าง ข้าเดินท่องไปมาหลายที่ ข้าพอจะรู้วิธี ให้ข้าได้ช่วย ขอเพียงให้ข้าได้ออกไป โรคของข้าไม่ติดต่อหากไม่ถูกเนื้อต้องตัว ท่านไม่ต้องกลัว โรคที่พวกท่านเจอ หากไม่ใช้รากเหล่งเอี๊ยงในขนาดที่พอดีผสมกับตัวยาอื่นๆ มันจะลามไปที่ผู้อื่นด้วย" เจ้าคนชั่วอยากออกไปให้ได้ ไม่สนศักดิ์ศรีของตัวเองแล้ว
หลี่เฟิ่งเซียนรู้สึกสมเพชยิ่ง จึงเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แต่ผู้มาใหม่ก็ไม่สนใจ สะบัดเสื้อรีบเดินออกไป เจ้าคนชั่วกลับรีบไปเก็บแป้งแข็งสองแผ่นนั้น เอามาเช็ดเสื้อสกปรกของตัวเอง หลี่เฟิ่งเซียนมองเห็นทางหางตาว่ามันยัดแผ่นแป้งเข้าปาก นางจึงหันมาส่งสายตารังเกียจเต็มที่ไปยังเจ้าคนชั่ว
แต่เขากลับเดินมาใกล้ ยื่นแผ่นแป้งแข็งให้นางแผ่นหนึ่ง ดูแล้วคล้ายว่าจะเป็นแผ่นที่เปื้อนน้ำสกปรกเล็กน้อย ส่วนแผ่นที่เขาเพิ่งกัดไป ไม่มีส่วนใดที่ไม่เปื้อนน้ำสกปรกเลย นางได้แต่เบะหน้า ไม่ยอมอ้าปากกิน
"ท่านต้องรักษาชีวิตไว้ กองทัพกำลังจะเดินทางผ่านมาทางนี้ พวกมันถึงได้ไม่กล้าฆ่าคนส่งเดช ข้าจะหาทางออกไป และส่งข่าวให้กองทัพ ถึงตอนนั้นก็มีคนมาช่วยท่านแน่นอน"
เขายืนแผ่นแป้งสกปรกให้นางกินอีกครั้ง คราวนี้หันด้านที่ไม่สกปรกให้ หลี่เฟิ่งเซียนจึงอ้าปากกัดมาคำหนึ่ง ยังต้องอาศัยเขาช่วยดึงกว่าแผ่นแป้งกว่าจะขาดจากกัน นางเคี้ยวไปน้ำตาไหลไป
ชั่วชีวิตของนาง ไม่เคยต้องกินแผ่นแป้งแข็ง ซาลาเปาไส้ผักนางยังไม่กิน นางได้กินแต่อาหารดีๆ ท่านพ่อของนางมักจะเอาใจนางเสมอ แค่ครั้งนี้ไม่ยอมให้นางไปด้วย นางกลับดื้อดึงจนต้องมาลงเอยที่นี่ ต้องมากินแผ่นแป้งที่เคี้ยวแทบไม่ได้ นางยังโง่ เดินทางไม่เป็น หลงทางจนกระทั่งล่วงหน้ากองทัพแล้วก็ยังไม่รู้ตัว ได้แต่เจ็บใจตัวเอง
"ข้าว่าแล้วเชียว เหตุใดข้ารีบเดินทางตั้งหลายวันก็ยังไม่ถึงขบวนกองทัพใหญ่ ข้าเดินทางอ้อมจนอ้อมไปล่วงหน้า จนป่านนี้กองทัพเพิ่งจะตามมาถึง" ตอนนี้นางพอจะพูดได้บ้างแล้วไม่เจ็บคอมากเท่าช่วงแรก
นางต่อว่าตัวเองทั้งที่ยังอมแผ่นแป้งในปาก เสียงจึงฟังอู้อี้ไม่ชัด มีน้ำตาไหลเต็มสองแก้ม จะว่าเป็นภาพที่น่าขบขันแต่ก็ยังน่าสงสารมากด้วย
"พอข้าออกไปแล้ว ท่านอยู่คนเดียว มันอาจจะมืด ท่านอาจจะกลัว แต่ท่านต้องอดทนไว้ เข้าใจหรือไม่" คนชั่วพูด แต่หลี่เฟิ่งเซียนไม่อยากสนใจ
คืนนั้นทั้งสองได้แผ่นแป้งแข็งรองท้อง หลังจากที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่ถูกจับตัวมา พวกเขาจึงไม่หิวมาก ยังพอนอนหลับไปได้
หลี่เฟิ่งเซียนลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะมีเสียงดังมาจากทางเข้าคุกใต้ดิน เห็นว่าบนช่องหน้าต่างเริ่มมีแสงสว่างส่องเข้ามาแล้วบ้าง บางทีอาจจะผ่านไปอีกคืนแล้ว
ผู้มาคือชายผู้ที่มีท่าทางคล้ายหัวหน้าคนนั้น มันเข้ามาได้ก็ไม่พูดพร่ำ ในมือถือกระบี่ก็ฟาดทั้งฝักกระบี่ลงไปบนตัวของเจ้าคนชั่ว จนเขาสะดุ้งตื่นตกใจ หลี่เฟิ่งเซียนคาดว่าคงจะเจ็บไม่น้อย
"รีบลุก แล้วตามข้ามา" พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไปทันที
เจ้าคนชั่วตะเกียกตะกายลุกขึ้น รีบวิ่งมากอดหลี่เฟิ่งเซียน นางทั้งตกใจทั้งรังเกียจ
"ข้าต้องไปก่อนนะเมียรัก" เจ้าคนชั่วพูดเช่นนั้นแต่มือกลับแกะเชือกมัดมือให้กับนาง เสร็จแล้วก็รีบวิ่งตามหัวหน้าผู้นั้นออกไป
หลี่เฟิ่งเซียนต้องอยู่ในคุกใต้ดินเพียงลำพัง ยังดีที่นางไม่ต้องทนเจ็บเพราะมือถูกมัดไพล่หลังอีก นางลุกขึ้นเดินสำรวจไปรอบๆ คุกใต้ดิน ถึงที่นี่จะคล้ายคุกใต้ดินของจวนแม่ทัพ แต่ดูแล้วทั้งสกปรกและคุณภาพก็แย่กว่ามาก กำแพงก็ดูจะหนาไม่เท่า ดูจากช่องแสงเข้ามาก็น่าจะอยู่ลึกไม่เท่าไหร่
หลี่เฟิ่งเซียนเริ่มฝึกร่างกาย ถึงนางจะเป็นหญิงแต่อย่างไรก็เป็นลูกของแม่ทัพ ท่านพ่อย่อมต้องเคยสอนให้บ้าง โชคร้ายที่นางไม่รักดีจึงไม่ได้ฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ แต่กับโจรไม่กี่คนนางก็ยังพอรับมือไหว นางคิดเข้าข้างตัวเอง
อยู่เช่นนั้นคนเดียว นางก็ลุกขึ้นมาฝึกร่างกายไม่นั่งเฉยๆ ฝึกเพลงหมัดมวย ร่ายรำวรยุทธตามที่เคยร่ำเรียน พอหิวก็หยิบก้อนแป้งแข็งมากัดหนึ่งคำ นางเก็บก้อนแป้งแข็งเอาไว้ตามคำของเจ้าคนชั่ว เขาบอกให้นางไม่ต้องกินจนหมด เขาจะพยายามหาอาหารดีๆ มาให้นาง นางต้องอดทนรอ
ผ่านไปสองสามวัน แผ่นแป้งนั้นหมดไปนานแล้ว เรี่ยวแรงจะฝึกหมัดมวยก็แทบไม่มี เจ้าคนชั่วก็ยังไม่กลับมา หลี่เฟิ่งเซียนเริ่มคิดว่าตัวเองอาจถูกหลอกแล้ว คนเลวนั่นก็ไม่ได้รู้จักนาง เหตุใดจะต้องช่วยนาง ตัวมันหนีไปได้แล้วก็คงจะหนีไปไกลแล้ว จะต้องเสี่ยงชีวิตกลับมาในคุกใต้ดินอีกเพื่ออันใด นางโกรธแค้นที่ตัวเองโง่เง่า
จนกระทั่งคืนนั้น เจ้าคนชั่วก็กลับเข้ามาในคุกใต้ดิน พร้อมกับหมั่นโถวนุ่มๆ และแผ่นแป้งแข็ง เขายังเอาน้ำสะอาดมาให้นางด้วย เขาบอกนางว่าให้รักษาชีวิตไว้ อีกสองสามวันเขาจะลงมาอีกครั้ง แล้วเขาก็รีบกลับไป ปล่อยให้นางอยู่คนเดียวอีกครั้ง นางยังไม่ทันด่าเขาเลย
สองวันต่อมา เขาก็ลงมาอีกตามสัญญา ครั้งนี้ไม่มีสิ่งใด มีเพียงน้ำและกิ่งไม้แห้ง หลี่เฟิ่งเซียนโกรธจนตัวสั่น คนเลวนี่! จะให้นางเคี้ยวกิ่งไม้หรือ!!!! นางยังไม่ทันอ้าปากด่า เขาก็รีบติดบางอย่างบนแก้มของนาง และรีบวิ่งออกไปจากคุกใต้ดิน ถึงนางจะอยากด่าเขา แต่นางก็รู้สึกอุ่นใจเล็กๆ ที่เขาไม่ได้ทิ้งนางแล้วแอบหนีไป
หลี่เฟิ่งเซียนใช้มือลูบคลำบริเวณแก้ม คล้ายว่าจะเป็นยางไม้บางชนิดที่ติดกับก้อนดินเหนียว มันตะปุ่มตะป่ำและขรุขระ หากมองในบริเวณที่มีแสงสว่างกว่านี้มันอาจจะคล้ายกับตุ่มหนองใสและแผลถลอกบนหลังมือของเจ้าคนชั่ว
최신 챕터
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 6 คนสองใจ
ฮูหยินรองรับรู้ว่าเขากำลังเล่นสนุกกับร่องชมพูของนาง แต่นางขยับตัวไม่ไหว ได้แต่อ้าปากร้อง อ้ะอ้ะ ตามปลายนิ้วมือของเขา เมื่อนางตัวสั่นใกล้จะแตกดับอีกครั้งเขาก็สอดใส่มังกรตัวเขื่อนเข้ามา กระแทกกระทั้นไม่กี่ทีนางก็สูดปากด้วยความเสียวสั่นสะท้านเขารู้ว่านางไปถึงฝั่งแล้ว จึงกระแทกรัวๆไม่ยั้งเพื่อพาตัวเองไปยังจุดที่นางพานพบบ้าง เขาจับสะโพกของนางไว้แน่น ปรนเปรอภรรยาเด็กด้วยแรงทั้งหมดของแม่ทัพใหญ่ เสียวซ่านจนไม่มีเวลาคิดว่านางจะรับความรุนแรงนี้ไหวหรือไม่เมื่อพายุความหฤหรรษ์หยุดลง สองสามีภรรยาต่างเหน็ดเหนื่อยแทบสิ้นใจ เขาก้มลงจูบปลอบประโลมภรรยาอย่างอ่อนโยน แต่ก็ขบคอระหงของนางจนเป็นรอยด้วย นางร้องเบาๆแต่เขาไม่ใส่ใจ อาจเพราะเขาไม่ได้เข้าหอมานานจึงมีความต้องการสูงมาก เขาพลิกตัวฮูหยินรองและขึ้นไปขย่มนางบนเตียงต่อไป“ข้าไม่อยากรักท่าน” เสียงอ่อนแรงของเซี่ยอิงเอ่ยขึ้นระหว่างที่เขากำลังกอดกกนางอย่างหลงใหล“เพราะเหตุใด” เขาถามเสียงกระเส่า ไม่ได้ใส่ใจมาก“เพราะข้าไม่อาจแย่งชิงท่านกับท่านหญิงเจียงที่แม่น้ำไน่เหอ นางจะโดดเดี่ยว นางรอท่านมานานมาก” หญิงสาวพูดถึงชีวิตหลังความตายที่คู่รักจะรอกันและกันเพื่อข
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 5 เสียเหลี่ยมคนแก่
ปัง! แม่ทัพหลี่ตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง ฮูหยินรองสะดุ้งหลับตาแน่น แต่ไม่ขยับหนีไปไหน และทำแค่ก้มหน้ามากกว่าเดิม เขาหงุดหงิดอยู่สักครู่ คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น “ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าอิงเอ๋อร์ เจ้าก็ควรเรียกข้าว่าท่านพี่ได้แล้ว อย่างไรข้าก็แต่งตั้งเจ้าเป็นฮูหยินของข้าแล้ว ไม่ใช่อนุ” เขาเสียงเบาลง“เจ้าค่ะ ..ท่านพี่” นางยังถือเสื้อในมือก้มหน้าอยู่ข้างเขาเช่นเดิม แต่หายดื้อแล้ว หลี่เหยาพอใจ จึงลุกขึ้นยืน กางแขนออกให้นางใส่เสื้อให้แต่เพราะนางตัวเล็กถึงจะพยายามเอื้อมมือเพื่อใส่เสื้อให้เขา ท่วงท่าในตอนนี้จึงคล้ายนางกอดเอวเขาอยู่ และเขารู้สึกว่ายังคงอยากกระแทกใส่นางอยู่ จึงโอบกอดนางไว้ในอ้อมแขน“ข้าจะเข้าหอกับเจ้า ให้บุตรแก่เจ้าสักคน เอาไว้วันหน้าหากข้าตาย เจ้าจะได้ไม่โดดเดี่ยว แม้เฟิ่งเซียนของข้าจะไม่ใจดำกระทั่งปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว แต่อย่างไร หากเจ้ามีบุตรของเจ้าเองย่อมดีกว่า” เขาตัดสินใจ“ไม่เจ้าค่ะ!” นางปฏิเสธทันที เงยหน้ามองเขา ส่งสายตาแน่วแน่ว่านางไม่ต้องการจริงๆ “เพราะอะไร!” หลี่เหยาโกรธจนเส้นเลือดข้างหัวเต้นตุบๆ นี่เขาถึงขั้นเอ่ยปากจะเข้าหอ แต่นางกลับปฏิเสธแทบจะทันทีไม่ต้องคิดด้วยซ้
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 4 ถูไถ
พอนางไม่หนีและหอบหายใจถี่ให้เขาพึงพอใจ เขาก็เริ่มเบามือและปรนเปรอความเสียวซ่านให้นางด้วยสองมือ หญิงสาวบิดตัวไปมาตามแรงบดขยี้ของฝ่ามือแกร่ง เขาขยับฝ่ามือให้เร็วขึ้นนางก็สั่นตามแรงขยับนั้น จนนางเริ่มทนความสุขสมที่เขาปรนเปรอไม่ไหว จึงเริ่มดิ้นไปมา อ้าปากส่ายหัวอย่างน่ารักน่าเวทนา แต่เขาก็ทำเพียงกอดนางแน่นขึ้น และเร่งให้นางไปสู่ยอดเขาแห่งความสุขสมเร็วขึ้นด้วยการขยี้สะบัดปลายนิ้วไปมาแรงขึ้น“อา อา ซี๊ดดดด...ฮะ...ฮา..” นางกระตุกและสุดปากอย่างควบคุมไม่ได้ หมดแรงอยู่ตรงหน้าอกของเขาหลี่เหยารู้สึกร้อนลวกตรงแท่งหยกที่ใกล้ปริแตกของตัวเอง เพราะมันแนบอยู่กับผิวลื่นๆของนาง แต่เขาไม่ใส่ใจ ทำเพียงจ้องมองร่างที่สั่นเทาอยู่บนอกด้วยความพึงพอใจ เขาเห็นแล้วว่านางสุขสมจนแทบไม่มีแรงขยับ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบเหนื่อย แต่เขาอยากกลั่นแกล้งนางให้มากขึ้นจึงเอ่ยออกไป“ลุกขึ้น อย่ามานอนอยู่บนตัวข้า”ร่างของฮูหยินรองลืมตามองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าเขายังต้องการอะไรอีก เป็นเขาที่ดึงนางให้แนบกับอกแม้นางจะพยายามหนี ยามนี้กลับทำเป็นรังเกียจที่นางนอนบนอกนี่หรือแม้นางไม่พอใจ แต่ฮูหยินรองกลับกัดฟันจับขอบถังและพยุงขาสั่นๆให้ลุ
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 3 ทำโทษ
ระหว่างเดินทาง ท่านแม่ทัพไม่ได้จับแท่งเนื้อยัดใส่ปากนางอีก แต่ก็กอดนางนอนทุกคืน ก่อนจะนอนมักจะถอดเสื้อผ้าของนาง เล่นกับหน้าอกนุ่มนิ่มและยอดชมพูของนาง ทำจนนางตัวสั่นไปหมดเขาถึงจะพอใจ แรกๆฮูหยินรองรู้สึกอายมาก เพราะเขาจะทำเช่นนั้นและมองนางทุรนทุรายทรมานอย่างพึงพอใจ แต่หลังๆนางชักจะโมโหที่ถูกกลั่นแกล้งเสมอ จึงเริ่มไม่ยอมให้เขาจับหน้าอกเล่นแล้ว นางค้นพบว่าหากแกล้งบีบน้ำตาเขาจะเบามือขึ้น หรือไม่ก็ไม่รังแกนางอีกแต่ถึงอย่างไร แม่ทัพหลี่ก็ยังคงเป็นแม่ทัพหลี่ เขาไม่ปรานีฮูหยินรอง ไม่จับหน้าอก ไม่เขี่ยยอดถันของนางเล่น แต่กลับจับก้นสะโพกและเขี่ยกลีบดอกไม้ตรงหว่างขาของนางเล่นแทน ทำจนนางร้องไห้เอ่ยปากบอกว่าทนไม่ไหวแล้วเขาถึงจะหยุดมือ เขาบอกว่าเป็นการทำโทษที่นางไม่รู้จักปรนนิบัติสามีมาหลายปีฮูหยินรองแม้จะร้องในใจว่าเป็นเขาที่ไม่ยอมมองนาง ทำตัวเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง แต่ใครจะกล้าพูดออกไปกัน แค่เขามองด้วยสายตาไม่พอใจ นางก็ต้องยินยอมให้เขาทุกอย่างแล้วกระทั่งไปถึงชายแดน มีพื้นที่สะดวกมากขึ้น นางนอนอีกห้อง แม่ทัพหลี่นอนอีกห้อง ฮูหยินรองถึงได้หายใจหายคอนอนหลับได้บ้าง แต่เพียงผ่านไปไม่กี่คืน หลังจากท
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 2 ฮูหยินรองเซี่ยอิง
เวลาท่านแม่ทัพโมโห บางครั้งน่ากลัวราวกับเทพอสนีบาตก็ไม่ปาน บางคราวเย็นยะเยือกจนไม่มีผู้ใดกล้าขยับ มีแต่ฮูหยินรองที่ต้องรองรับอารมณ์ร้ายของท่านแม่ทัพฮูหยินรองไม่อยากอยู่ใกล้ท่านแม่ทัพนัก แต่จนใจเพราะท่านแม่ก็ป่วยและชรา ส่วนคุณหนูใหญ่ ถูกท่านเขยขังตัวอยู่ในห้องหอตลอดเช้าค่ำ อย่างไรก็ต้องเป็นนางที่ได้ดูแลเขาเสมอ ก่อนหน้านั้นที่นางได้รับอนุญาตให้ดูแลท่านแม่ทัพ นางดีใจอย่างโง่งมที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูใหญ่แล้ว แต่ยามนี้นางเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอันใด ท่านแม่ทัพน่ากลัวยิ่งฮูหยินรองเฝ้ารอให้ถึงเวลาที่ท่านแม่ทัพจะกลับไปยังชายแดน เฝ้ารอให้ช่วงเวลาอันแสนสงบของนางกลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อใกล้ถึงเวลานั้นจริง ท่านแม่กลับจะให้นางไปอยู่ชายแดนกับท่านแม่ทัพ และดูคล้ายว่าท่านแม่ทัพจะยินยอมด้วย ส่วนคุณหนูใหญ่ที่เคยขัดขวางนางกับท่านแม่ทัพเสมอถึงขั้นเห็นดีเห็นงาม ขอร้องให้ท่านแม่ทัพมาพูดดีกับนางด้วยฮูหยินรองยังจำได้ดี เรื่องของคืนนั้น เมื่อคุณหนูใหญ่อุตส่าห์ขอร้องท่านแม่ทัพให้พูด ‘คำพูดดีๆ’ กับนาง เมื่อนางเข้ามาในห้อง เขาไม่พูดสักคำ เอาแต่จ้องนางสายตาว่างเปล่า คราแรกฮูหยินรองยังนึกว่าเขา
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 1 แม่ทัพหลี่เหยา
หลังจากแม่ทัพหลี่และหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากวังหลวง เดินเข้าประตูจวนเข้ามาแล้ว แม่ทัพหลี่ถึงจะยอมแสดงความอ่อนแอออกมา เขามีทั้งแผลโดนแทงและแผลถูกเกาทัณฑ์ยิง สาหัสชนิดที่ถ้าเป็นผู้อื่นคงยืนอยู่ไม่ไหว แต่เขายังเสแสร้งว่าแข็งแกร่งยืนค้ำฟ้าในท้องพระโรงได้อยู่นานสองนานหลังจากมู่เฉินรักษาบาดแผลให้ท่านแม่ทัพแล้วก็กำชับฮูหยินรองว่าท่านแม่ทัพอาการสาหัสยิ่ง บาดแผลไม่ลึกถึงขั้นเอาชีวิตได้ แต่ท่านแม่ทัพคงหนีตายพร้อมแผลพวกนั้นมาหลายวัน ไม่มีเวลาดูแลรักษาให้ดี ตอนนี้แผลได้ติดเชื้อลุกลามไปมากแล้ว จำเป็นต้องมีคนดูแลใกล้ชิดคอยทำความสะอาดแผลให้ทุกครึ่งชั่วยามท่านแม่ทัพนอนหลับไปเพราะพิษบาดแผลและฤทธิ์ยาที่มู่เฉินจัดให้ ก่อนหลับไปท่านแม่ทัพรู้สึกชื่นชมเขยคนนี้มาก และชื่นชมตัวเองที่ตัดสินใจไม่ผิด จากนี้ถึงเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องห่วงลูกสาวแล้วกลางดึก แม่ทัพหลี่ได้ยินเสียงคนกระซิบกระซาบบางอย่าง ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความวิงเวียนและรู้สึกอยากอาเจียน“เจ้าเบาเสียงลงอีก นายท่านเป็นทหารที่หูดีมาก เขาต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาจึงทำให้หลับไม่สนิท ถึงเขาจะป่วยอยู่ แต่เจ้าอาจทำให้เขาตื่นได้” “ได้เจ้าค่ะ ..ท่
다른 추천
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน104.7K 조회수ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน116.9K 조회수ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ30.8K 조회수หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.7K 조회수เจ้าสาวของท่านพี่
นักเขียนบ้านนา275 조회수ทะลุมิติมารับบทพี่สาวของเจ้าสองแฝดพร้อมกับมิติห้างสรรพสินค้า
ซินเสวี่ย688 조회수พี่สาวจอหงวนไม่ง่าย
ประดับดิน2.7K 조회수หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา
Bunmeebooks452 조회수
