로그인공유
บทที่ 82 เข้าวังพร้อมหอก
최신 업데이트:
2025-07-05 03:04:19"ที่เหลือเจ้าต้องจัดการเองแล้วนะเฟิ่งเอ๋อร์" มู่เฉินหันไปพูดกับภรรยา
"เจ้าต้องระวังตัวด้วย" เขาเตือนนางด้วยความห่วงใย จับมือนางมาบีบเบาๆ ก่อนจะเดินไปทางห้องยา
"ข้าต้องรีบเข้าวัง ไปเตรียมหอกประจำตระกูลมา" เสียงของคุณหนูใหญ่ทั้งแหบแห้งทั้งเด็ดขาด
"คุณหนูใหญ่!" พ่อบ้านตกใจ เพราะต้องเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเท่านั้นถึงจะนำเอาหอกประจำตระกูลออกมา
"คุณหนูใหญ่!" ฮูหยินรองเพิ่งจะวิ่งมาถึง เห็นคุณหนูใหญ่ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดเหม็นกลิ่นคาวคละคลุ้งไปหมด นางก็แทบจะเข่าอ่อน
"เตรียมน้ำให้ข้าล้างหน้าด้วย ข้าต้องรีบเข้าวัง" หลี่เฟิ่งเซียนหันไปบอกฮูหยินรอง
"เจ้าค่ะ" นางรีบร้อนจนลืมไปว่าตัวเองเป็นฮูหยินรองแล้ว เผลอตอบออกไปอย่างสาวใช้ผู้หนึ่ง
"เหลวไหล! เจ้าเป็นฮูหยินรองแล้ว ไม่ใช่สาวใช้ ไปสั่งใครเตรียมให้ข้าก็พอ" หลี่เฟิ่งเซียนดุ ฮูหยินรองขอบตาแดงก่ำด้วยความตื้นตัน รีบพยักหน้ารับ และวิ่งออกไปสั่งสาวใช้เตรียมน้ำให้คุณหนูใหญ่
ในท้องพระโรง ขณะที่เหล่าอำมาตย์ขุนนางทุกคนกำลังถกเถียงกันเสียงดัง ฮ่องเต้บนบัลลังก์ก็ได้แต่ใช้มือบีบหน้าผากทำสิ่งใดไม่ได้ จู่ๆ ก็มีขันทีเข้ามารายงานว่าคุณหนูใหญ่ หลี่เฟิ่งเซียน จวนแม่ทัพหลี่ขอเข้าเฝ้า
"อนุญาต" ฮ่องเต้กำลังหาบางอย่างหรือบางคนเพื่อมาคลี่คลายสถานการณ์ตรงหน้าอยู่พอดี
ทุกคนเงียบและมองดูทางประตูทางเข้า เมื่อหลี่เฟิ่งเซียนเดินเข้ามา ไม่มีใครไม่ตกใจกับภาพตรงหน้า หลี่เฟื่องเซียน มีคราบเลือดเต็มตัว มือหนึ่งถือหอกของอดีตฮ่องเต้ ตั้งตรงอย่างสง่างาม ทั้งที่หอกนั่นหนักกว่ายี่สิบจิน และสูงมากกว่าสิบฉื่อ
อีกมือของนางยังลากร่างของคนผู้หนึ่งที่น้ำลายฟูมปาก ตัวสั่นราวกับเพิ่งออกมาจากบ่อน้ำในฤดูเหมันต์ ครั้งได้มองดูดีๆ เหล่าอำมาตย์ต่างตกใจเพราะคนที่ถูกลากมาคือขันทีหลงอี้ ข่าวลือเมื่อวานที่บอกว่าคุณหนูใหญ่จวนแม่ทัพหลี่หายตัวไปก็ไม่ใช่เรื่องจริง
"บังอาจ เจ้านำอาวุธเข้ามาในท้องพระโรงได้อย่างไรกัน" ขันทีผู้หนึ่งร้องเตือน แต่หลี่เฟิ่งเซียนกระแทกหอกที่พื้นเสียงดังกึกก้อง ทุกคนในที่นั้นต่างเงียบสนิท ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ย
"ข้ามีหนังสือคำสารภาพผิดของขันทีหลงอี้" หลี่เฟิ่งเซียนประกาศ นางปล่อยร่างของหลงอี้ และหยิบกระดาษที่ประทับลายนิ้วมือของหลงอี้ออกมาชู
กระดาษแผ่นนั้นถูกส่งไปจนถึงมือของฮ่องเต้ เพียงอ่านไปได้ไม่มากฮ่องเต้ถึงกับโกรธเกรี้ยวตบโต๊ะเสียงดัง
ปัง!
"บังอาจนัก! เจ้าถึงกับใส่ร้ายไทเฮา สมควรตาย" โอรสสวรรค์ชี้หน้าหลี่เฟิ่งเซียนด่าทอเป็นครั้งแรก
นางเองก็ตกใจไม่น้อย
'ไทเฮาหรือ นี่มันอะไรกัน..เจ้าคิดจะทำสิ่งใดกันมู่เฉิน!!' นางด่าสามีในใจ เพราะตั้งแต่รับกระดาษแผ่นนั้นมา นางยังไม่ได้อ่านดีๆ นางเพียงมองดูลายนิ้วมือของหลงอี้ผ่านๆ เท่านั้น
"ทุกคำที่เขียนคือคำสารภาพของหลงอี้ ข้าเขียนตามความจริงเจ้าค่ะ" แม้ในใจจะเริ่มหวาดหวั่น แต่นางยังเชื่อใจสามี ตีหน้านิ่งขรึมราวกับนางเป็นผู้ซักถามหลงอี้ทุกคำ
"เจ้าหลานไม่รักดี ไทเฮาไม่ดีกับเจ้าหรือ" ฮ่องเต้ยังคงชี้หน้าหลี่เฟิ่งเซียน ต่อว่าน้อยใจ
"ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแผ่นดิน พระองค์ต้องเชิญไทเฮามาสอบสวนให้แน่ชัดพ่ะย่ะค่ะ"
หลี่เฟิ่งเซียนหันไปมองผู้พูดและแปลกใจเล็กน้อย เพราะขุนนางผู้นั้น ใครไม่รู้บ้างว่าเขาเป็นคนของฮ่องเต้ ยามนี้ถึงขั้นยกเรื่องแผ่นดินมาขู่ฮ่องเต้แล้ว แต่นางเลือกจะเงียบ เพราะในหนังสือสารภาพของมู่เฉินมีการเขียนถึงไทเฮาจริงๆ
หลังเชิญไทเฮามาถึง จัดเก้าอี้ให้นั่ง ฮ่องเต้ทำความเคารพเรียบร้อยแล้ว การสอบสวนก็ดำเนินไปตามปกติ ระหว่างนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไทเฮายังคงมีความสุขุมและมารยาทงดงาม ไม่ว่าจะคำถามใด ไทเฮาตอบได้อย่างหมดจด แม้จะมีเสียงกรีดร้องน่าหวาดกลัวจากร่างหลงอี้ที่กำลังสั่นอย่างรุนแรงเป็นบางครั้งก็ตาม
ต่อมา หลี่เฟิ่งเซียนเริ่มไม่รู้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ ต้องมานั่งฟังพวกผู้มีอำนาจทำเป็นอวดเบ่ง ข่มกันไปมาเพราะกลัวว่าตัวเองอาจเสียผลประโยชน์ แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่ายระหว่างฝ่ายที่เข้าข้างไทเฮา กล่าวหาว่าหลี่เฟิ่งเซียนโกหก ใช้กลอุบายจนหลงอี้ต้องประทับลายนิ้วมือ
และอีกฝ่ายที่เข้าข้างฮ่องเต้ แต่อ้างบ้านเมือง พวกเขาไม่อาจยอมรับความอยุติธรรม เพราะสิ่งที่ไทเฮากระทำช่างเลวร้าย สั่งให้หลงอี้จับตัวหญิงสาวไปย่ำยีไม่พอ ยังจงใจใช้เรื่องนี้เพื่อบีบบังคับฮ่องเต้ ทำให้สวรรค์พิโรธ ทำให้แม่ทัพหลี่หายตัวไป จนเกิดเรื่องที่ชายแดนขึ้น ยามนี้มีทั้งศัตรูและชาวบ้านลุกขึ้นต่อต้านราชวงศ์ นี่คือการตั้งใจก่อกบฏ และมีขุนนางผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะแม่ทัพหลี่ไม่อยู่ทำหน้าที่ หลายคนก็เริ่มคล้อยตาม
"สามหาว พวกเจ้ากินดีอยู่ดีได้ทุกวันนี้ก็เพราะท่านพ่อของข้ายอมอดทนนอนกลางดินกินกลางทรายปกป้องบ้านเมือง ไม่เคยบ่นว่าเหน็ดเหนื่อย ยามนี้ ท่านพ่อของข้าเพียงหายไปไม่กี่วัน พวกเจ้าถึงกับลืมว่าเขาเป็นเช่นไร ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะละทิ้งหน้าที่ และไม่เชื่อว่าเขาจะถูกลอบฆ่า" หลี่เฟิ่งเซียนตะโกนออกมาด้วยโทสะ
“จวนแม่ทัพหลี่ยังไม่สิ้น ข้ายังยืนตรงนี้ หากผู้ใดมีปัญหาก็เชิญก้าวออกมา เรื่องชายแดน ข้าจะรีบเดินทางไปสืบสวนข้อเท็จจริง จะไม่ปล่อยให้พวกนอกด่านก้าวเข้ามาในแผ่นดินนี้ได้แม้แต่ชีวิตเดียว!!”
แม้หลี่เฟิ่งเซียนจะเป็นเพียงหญิงสาวนางหนึ่ง แต่ภาพที่นางจับหอกศักดิ์สิทธิ์และป่าวประกาศจะปกป้องดินแดนแทนขุนนางเฒ่าและเหล่าบุรุษในท้องพระโรง อย่างไรก็น่าเกรงขามและดูยิ่งใหญ่จนไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยปากทัดทาน
"พะ พอ พอแล้ว ข้า..ไม่..ไหว..แล้ว" เสียงสั่นสะท้านแหบพร่าของหลงอี้ดังออกมา
최신 챕터
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 6 คนสองใจ
ฮูหยินรองรับรู้ว่าเขากำลังเล่นสนุกกับร่องชมพูของนาง แต่นางขยับตัวไม่ไหว ได้แต่อ้าปากร้อง อ้ะอ้ะ ตามปลายนิ้วมือของเขา เมื่อนางตัวสั่นใกล้จะแตกดับอีกครั้งเขาก็สอดใส่มังกรตัวเขื่อนเข้ามา กระแทกกระทั้นไม่กี่ทีนางก็สูดปากด้วยความเสียวสั่นสะท้านเขารู้ว่านางไปถึงฝั่งแล้ว จึงกระแทกรัวๆไม่ยั้งเพื่อพาตัวเองไปยังจุดที่นางพานพบบ้าง เขาจับสะโพกของนางไว้แน่น ปรนเปรอภรรยาเด็กด้วยแรงทั้งหมดของแม่ทัพใหญ่ เสียวซ่านจนไม่มีเวลาคิดว่านางจะรับความรุนแรงนี้ไหวหรือไม่เมื่อพายุความหฤหรรษ์หยุดลง สองสามีภรรยาต่างเหน็ดเหนื่อยแทบสิ้นใจ เขาก้มลงจูบปลอบประโลมภรรยาอย่างอ่อนโยน แต่ก็ขบคอระหงของนางจนเป็นรอยด้วย นางร้องเบาๆแต่เขาไม่ใส่ใจ อาจเพราะเขาไม่ได้เข้าหอมานานจึงมีความต้องการสูงมาก เขาพลิกตัวฮูหยินรองและขึ้นไปขย่มนางบนเตียงต่อไป“ข้าไม่อยากรักท่าน” เสียงอ่อนแรงของเซี่ยอิงเอ่ยขึ้นระหว่างที่เขากำลังกอดกกนางอย่างหลงใหล“เพราะเหตุใด” เขาถามเสียงกระเส่า ไม่ได้ใส่ใจมาก“เพราะข้าไม่อาจแย่งชิงท่านกับท่านหญิงเจียงที่แม่น้ำไน่เหอ นางจะโดดเดี่ยว นางรอท่านมานานมาก” หญิงสาวพูดถึงชีวิตหลังความตายที่คู่รักจะรอกันและกันเพื่อข
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 5 เสียเหลี่ยมคนแก่
ปัง! แม่ทัพหลี่ตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง ฮูหยินรองสะดุ้งหลับตาแน่น แต่ไม่ขยับหนีไปไหน และทำแค่ก้มหน้ามากกว่าเดิม เขาหงุดหงิดอยู่สักครู่ คิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น “ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าอิงเอ๋อร์ เจ้าก็ควรเรียกข้าว่าท่านพี่ได้แล้ว อย่างไรข้าก็แต่งตั้งเจ้าเป็นฮูหยินของข้าแล้ว ไม่ใช่อนุ” เขาเสียงเบาลง“เจ้าค่ะ ..ท่านพี่” นางยังถือเสื้อในมือก้มหน้าอยู่ข้างเขาเช่นเดิม แต่หายดื้อแล้ว หลี่เหยาพอใจ จึงลุกขึ้นยืน กางแขนออกให้นางใส่เสื้อให้แต่เพราะนางตัวเล็กถึงจะพยายามเอื้อมมือเพื่อใส่เสื้อให้เขา ท่วงท่าในตอนนี้จึงคล้ายนางกอดเอวเขาอยู่ และเขารู้สึกว่ายังคงอยากกระแทกใส่นางอยู่ จึงโอบกอดนางไว้ในอ้อมแขน“ข้าจะเข้าหอกับเจ้า ให้บุตรแก่เจ้าสักคน เอาไว้วันหน้าหากข้าตาย เจ้าจะได้ไม่โดดเดี่ยว แม้เฟิ่งเซียนของข้าจะไม่ใจดำกระทั่งปล่อยให้เจ้าโดดเดี่ยว แต่อย่างไร หากเจ้ามีบุตรของเจ้าเองย่อมดีกว่า” เขาตัดสินใจ“ไม่เจ้าค่ะ!” นางปฏิเสธทันที เงยหน้ามองเขา ส่งสายตาแน่วแน่ว่านางไม่ต้องการจริงๆ “เพราะอะไร!” หลี่เหยาโกรธจนเส้นเลือดข้างหัวเต้นตุบๆ นี่เขาถึงขั้นเอ่ยปากจะเข้าหอ แต่นางกลับปฏิเสธแทบจะทันทีไม่ต้องคิดด้วยซ้
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 4 ถูไถ
พอนางไม่หนีและหอบหายใจถี่ให้เขาพึงพอใจ เขาก็เริ่มเบามือและปรนเปรอความเสียวซ่านให้นางด้วยสองมือ หญิงสาวบิดตัวไปมาตามแรงบดขยี้ของฝ่ามือแกร่ง เขาขยับฝ่ามือให้เร็วขึ้นนางก็สั่นตามแรงขยับนั้น จนนางเริ่มทนความสุขสมที่เขาปรนเปรอไม่ไหว จึงเริ่มดิ้นไปมา อ้าปากส่ายหัวอย่างน่ารักน่าเวทนา แต่เขาก็ทำเพียงกอดนางแน่นขึ้น และเร่งให้นางไปสู่ยอดเขาแห่งความสุขสมเร็วขึ้นด้วยการขยี้สะบัดปลายนิ้วไปมาแรงขึ้น“อา อา ซี๊ดดดด...ฮะ...ฮา..” นางกระตุกและสุดปากอย่างควบคุมไม่ได้ หมดแรงอยู่ตรงหน้าอกของเขาหลี่เหยารู้สึกร้อนลวกตรงแท่งหยกที่ใกล้ปริแตกของตัวเอง เพราะมันแนบอยู่กับผิวลื่นๆของนาง แต่เขาไม่ใส่ใจ ทำเพียงจ้องมองร่างที่สั่นเทาอยู่บนอกด้วยความพึงพอใจ เขาเห็นแล้วว่านางสุขสมจนแทบไม่มีแรงขยับ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบเหนื่อย แต่เขาอยากกลั่นแกล้งนางให้มากขึ้นจึงเอ่ยออกไป“ลุกขึ้น อย่ามานอนอยู่บนตัวข้า”ร่างของฮูหยินรองลืมตามองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าเขายังต้องการอะไรอีก เป็นเขาที่ดึงนางให้แนบกับอกแม้นางจะพยายามหนี ยามนี้กลับทำเป็นรังเกียจที่นางนอนบนอกนี่หรือแม้นางไม่พอใจ แต่ฮูหยินรองกลับกัดฟันจับขอบถังและพยุงขาสั่นๆให้ลุ
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 3 ทำโทษ
ระหว่างเดินทาง ท่านแม่ทัพไม่ได้จับแท่งเนื้อยัดใส่ปากนางอีก แต่ก็กอดนางนอนทุกคืน ก่อนจะนอนมักจะถอดเสื้อผ้าของนาง เล่นกับหน้าอกนุ่มนิ่มและยอดชมพูของนาง ทำจนนางตัวสั่นไปหมดเขาถึงจะพอใจ แรกๆฮูหยินรองรู้สึกอายมาก เพราะเขาจะทำเช่นนั้นและมองนางทุรนทุรายทรมานอย่างพึงพอใจ แต่หลังๆนางชักจะโมโหที่ถูกกลั่นแกล้งเสมอ จึงเริ่มไม่ยอมให้เขาจับหน้าอกเล่นแล้ว นางค้นพบว่าหากแกล้งบีบน้ำตาเขาจะเบามือขึ้น หรือไม่ก็ไม่รังแกนางอีกแต่ถึงอย่างไร แม่ทัพหลี่ก็ยังคงเป็นแม่ทัพหลี่ เขาไม่ปรานีฮูหยินรอง ไม่จับหน้าอก ไม่เขี่ยยอดถันของนางเล่น แต่กลับจับก้นสะโพกและเขี่ยกลีบดอกไม้ตรงหว่างขาของนางเล่นแทน ทำจนนางร้องไห้เอ่ยปากบอกว่าทนไม่ไหวแล้วเขาถึงจะหยุดมือ เขาบอกว่าเป็นการทำโทษที่นางไม่รู้จักปรนนิบัติสามีมาหลายปีฮูหยินรองแม้จะร้องในใจว่าเป็นเขาที่ไม่ยอมมองนาง ทำตัวเป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง แต่ใครจะกล้าพูดออกไปกัน แค่เขามองด้วยสายตาไม่พอใจ นางก็ต้องยินยอมให้เขาทุกอย่างแล้วกระทั่งไปถึงชายแดน มีพื้นที่สะดวกมากขึ้น นางนอนอีกห้อง แม่ทัพหลี่นอนอีกห้อง ฮูหยินรองถึงได้หายใจหายคอนอนหลับได้บ้าง แต่เพียงผ่านไปไม่กี่คืน หลังจากท
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 2 ฮูหยินรองเซี่ยอิง
เวลาท่านแม่ทัพโมโห บางครั้งน่ากลัวราวกับเทพอสนีบาตก็ไม่ปาน บางคราวเย็นยะเยือกจนไม่มีผู้ใดกล้าขยับ มีแต่ฮูหยินรองที่ต้องรองรับอารมณ์ร้ายของท่านแม่ทัพฮูหยินรองไม่อยากอยู่ใกล้ท่านแม่ทัพนัก แต่จนใจเพราะท่านแม่ก็ป่วยและชรา ส่วนคุณหนูใหญ่ ถูกท่านเขยขังตัวอยู่ในห้องหอตลอดเช้าค่ำ อย่างไรก็ต้องเป็นนางที่ได้ดูแลเขาเสมอ ก่อนหน้านั้นที่นางได้รับอนุญาตให้ดูแลท่านแม่ทัพ นางดีใจอย่างโง่งมที่ได้รับความไว้วางใจจากคุณหนูใหญ่แล้ว แต่ยามนี้นางเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องน่ายินดีอันใด ท่านแม่ทัพน่ากลัวยิ่งฮูหยินรองเฝ้ารอให้ถึงเวลาที่ท่านแม่ทัพจะกลับไปยังชายแดน เฝ้ารอให้ช่วงเวลาอันแสนสงบของนางกลับมาอีกครั้ง แต่เมื่อใกล้ถึงเวลานั้นจริง ท่านแม่กลับจะให้นางไปอยู่ชายแดนกับท่านแม่ทัพ และดูคล้ายว่าท่านแม่ทัพจะยินยอมด้วย ส่วนคุณหนูใหญ่ที่เคยขัดขวางนางกับท่านแม่ทัพเสมอถึงขั้นเห็นดีเห็นงาม ขอร้องให้ท่านแม่ทัพมาพูดดีกับนางด้วยฮูหยินรองยังจำได้ดี เรื่องของคืนนั้น เมื่อคุณหนูใหญ่อุตส่าห์ขอร้องท่านแม่ทัพให้พูด ‘คำพูดดีๆ’ กับนาง เมื่อนางเข้ามาในห้อง เขาไม่พูดสักคำ เอาแต่จ้องนางสายตาว่างเปล่า คราแรกฮูหยินรองยังนึกว่าเขา
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์ ตอนพิเศษ 1 แม่ทัพหลี่เหยา
หลังจากแม่ทัพหลี่และหลี่เฟิ่งเซียนออกมาจากวังหลวง เดินเข้าประตูจวนเข้ามาแล้ว แม่ทัพหลี่ถึงจะยอมแสดงความอ่อนแอออกมา เขามีทั้งแผลโดนแทงและแผลถูกเกาทัณฑ์ยิง สาหัสชนิดที่ถ้าเป็นผู้อื่นคงยืนอยู่ไม่ไหว แต่เขายังเสแสร้งว่าแข็งแกร่งยืนค้ำฟ้าในท้องพระโรงได้อยู่นานสองนานหลังจากมู่เฉินรักษาบาดแผลให้ท่านแม่ทัพแล้วก็กำชับฮูหยินรองว่าท่านแม่ทัพอาการสาหัสยิ่ง บาดแผลไม่ลึกถึงขั้นเอาชีวิตได้ แต่ท่านแม่ทัพคงหนีตายพร้อมแผลพวกนั้นมาหลายวัน ไม่มีเวลาดูแลรักษาให้ดี ตอนนี้แผลได้ติดเชื้อลุกลามไปมากแล้ว จำเป็นต้องมีคนดูแลใกล้ชิดคอยทำความสะอาดแผลให้ทุกครึ่งชั่วยามท่านแม่ทัพนอนหลับไปเพราะพิษบาดแผลและฤทธิ์ยาที่มู่เฉินจัดให้ ก่อนหลับไปท่านแม่ทัพรู้สึกชื่นชมเขยคนนี้มาก และชื่นชมตัวเองที่ตัดสินใจไม่ผิด จากนี้ถึงเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องห่วงลูกสาวแล้วกลางดึก แม่ทัพหลี่ได้ยินเสียงคนกระซิบกระซาบบางอย่าง ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความวิงเวียนและรู้สึกอยากอาเจียน“เจ้าเบาเสียงลงอีก นายท่านเป็นทหารที่หูดีมาก เขาต้องคอยระวังตัวตลอดเวลาจึงทำให้หลับไม่สนิท ถึงเขาจะป่วยอยู่ แต่เจ้าอาจทำให้เขาตื่นได้” “ได้เจ้าค่ะ ..ท่
다른 추천
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น15.8K 조회수เมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.9K 조회수องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้131.3K 조회수ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน116.0K 조회수วาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง346 조회수พลิกชะตาฮูหยินจวนแม่ทัพ
Lovedee507 조회수ย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก
วันว่างว่างของหญิงใหญ่1.3K 조회수เขาวานให้ข้าเป็นสาย(รัก)ลับ
moonlight -mini699 조회수
