บทที่ 10

วันต่อมา

เจียงซู่ตื่นขึ้นมาพร้อมด้วยดวงตาที่มีอาการบวม

ข้าง ๆ ที่นอนเรียบและไร้ความอบอุ่น ชัดเจนว่าโจวซือเหย่ไม่ได้กลับบ้านตลอดทั้งคืนอีกแล้ว

เธอตื่นขึ้นมาแล้วใช้น้ำแข็งประคบตา เพราะเป็นวันอาทิตย์ เจียงซู่จึงอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน

ตอนเที่ยง เธอได้รับโทรศัพท์จากแม่สามี บอกว่ามีเรื่องให้เธอไปที่บ้านใหญ่ น้ำเสียงของเธอดูไม่ดีนัก

เจียงซู่ไม่กล้าถามอะไรมาก และขับรถไปทันที

โจวหว่านซินก็อยู่ที่บ้านด้วย ไม่เพียงแต่เธอเท่านั้น แต่ยังมีผู้หญิงแปลกหน้าอีกสองคน ซึ่งเจียงซู่ไม่เคยเจอมาก่อนเลย

เจียงซู่พูดอย่างนอบน้อม “แม่คะ”

เวินเหยาฉินเปิดปากถามทันที “วันประชุมผู้ปกครองของซินซิน เธอไปทำร้ายใครหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงซู่ก็หันไปมองโจวหว่านซิน และเห็นว่าเธอมีสายตาที่ยั่วยุ ราวกับกำลังดูละครสนุก ๆ

เมื่อมองดูผู้หญิงแปลกหน้าสองคนนั้น เจียงซู่ก็จำเด็กสาวคนนั้นได้ทันที เธอคือนักเรียนที่ทำให้เจียงซู่มีเลือดออก

เจียงซู่ไม่ได้ปฏิเสธ “ใช่ค่ะ”

เรื่องนี้เธอไม่ปฏิเสธ

“ฉันทำไปเพราะมีเหตุผล...”

เธอยังอธิบายไม่ทันจบ ก็ถูกผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เด็กสาวคนนั้นขัดขึ้น “ฉันไม่สนว่าเธอจะมีเหตุ