Share

ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
Автор: เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้

บทที่ 1

last update Последнее обновление: 2025-04-01 10:50:51

เยว่อวิ๋นรู้ดีว่าตัวเองกำลังจะตาย…

นางไม่นึกเสียใจทว่าเพียงแต่คิดเสียดาย…

นางถูกบิดาที่เคารพหลอกใช้เป็นหมาก มารดาที่รักทอดทิ้งอย่างไม่สนใจไยดี กระทั่งน้องชายที่ให้ความเอ็นดูกลับหมางเมินไม่แยแสต่อความเป็นความตายของนาง

หลายปีนับจากเติบใหญ่ เยว่อวิ๋นก็จับดาบมุ่งเข้าสู่สนามรบ นางดำรงตำแหน่งแม่ทัพหญิงเพื่อปกป้องแผ่นดินจนถูกเรียกขานอย่างยกย่องว่าวีรสตรี ทว่าเพียงพริบตาเดียวนางกลับกลายเป็นสตรีบาปของแคว้น ไม่ว่าผู้ใดได้ยินชื่อล้วนเป็นต้องถ่มน้ำลายใส่

หญิงสาวปิดตาลงปลดปล่อยตัวเองไปกับความว่างเปล่าอันมืดมิด ในใจดุจคนขาดจิตวิญญาณ สูญสิ้นเรี่ยวแรงไร้ความมุ่งมั่นไม่ปรารถนาจะมีชีวิตอยู่

นางเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน…

“ฉงอวิ๋นมีเพียงความปรารถนาหนึ่งเดียวเท่านั้นที่ต้องการ หวังว่าท่านแม่ทัพจะช่วยสงเคราะห์ให้เป็นจริง”

ชั่วขณะนั้นเสียงทุ้มต่ำรื่นหูของบุรุษพลันดังขึ้นในความคิด น้ำเสียงนั้นเสนาะกังวานใสปานเสียงหยกกระทบกัน ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้าตัวผุดขึ้นมาในสมอง

“ความปรารถนาของท่านกุนซือนั้นข้าเข้าใจ ทว่าน่าเสียดายที่ข้าเยว่อวิ๋นกลับมิใช่สตรีทั่วไป ถ้าหากท่าน…รอได้ วันหน้าสงครามสิ้นสุดใต้หล้าสุขสงบ ส่งมอบกำลังทหารในมือคืนแก่ฮ่องเต้ พวกเราสองคนละทิ้งตำแหน่งแม่ทัพและกุนซือ ออกท่องไปทั่วหล้าชมขุนเขา สายน้ำ แลหิมะขาว ท่านคิดว่าอย่างไร”

“ตกลง”

“สัญญามั่นร้อยปีมิเปลี่ยนแปลง”

นับจากวันนั้น สัญญาหวานล้ำระหว่างนางกับฉงอวิ๋น ก็เป็นเสมือนแสงส่องสว่างนำทางหนึ่งเดียวในชีวิตของเยว่อวิ๋น บ่อยครั้งที่นางหวนคิดถึงวันคืนเหล่านั้นแล้วอมยิ้มมีความสุข

ในฐานะบุตรีคนโตของวังอ๋อง เพื่อช่วยเหลือเสด็จพ่อที่เป็นท่านอ๋องไร้อำนาจ นางยินยอมละทิ้งความสบายทุ่มเทฝึกฝนตนอย่างหนัก จนในที่สุดก็ได้เข้าร่วมกองทัพ

ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากอันยาวนาน ผันตัวเองกลายเป็นเม็ดหมากอันทรงคุณค่าในพระหัตถ์ฮ่องเต้ ก้าวข้ามวันคืนที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อและเศษซากศพในสนามรบ

น่าเสียดายสัญญาไม่สามารถเป็นจริงได้ หลังจากสงครามสิ้นสุด นางกลับถึงเมืองหลวงยังไม่ทันได้ตั้งตัว บิดาที่อยู่เขตปกครองก็ลั่นธงประกาศก่อกบฏขึ้นเสียแล้ว

เยว่อวิ๋นถูกจับกลายเป็นนักโทษในทันที ยามนั้นนางจึงตระหนักได้ ที่แท้เสด็จพ่อจงใจใช้นางเป็นหมากเพื่อให้ฮ่องเต้ตายใจนั่นเอง ตัวนางแท้จริงเป็นเพียงคนที่ถูกทอดทิ้ง…

โทสะทั้งหมดของฮ่องเต้ถูกนำมาระบายลงกับนาง เยว่อวิ๋นลืมตาเหม่อมองลานประหารที่รายล้อมไปด้วยผู้คนพลางยิ้มขื่น

“ฉงอวิ๋น ขออภัยด้วย…” สัญญามิอาจรักษา วันพรุ่งนี้ที่เฝ้าฝันของนางกับเขาไม่มีวันเป็นจริงตลอดกาล

เพียงแต่ว่าคนคนนั้นสุขภาพย่ำแย่นัก หากรู้ข่าวการตายของนางร่างกายจะทรุดหรือเปล่านะ

ภายใต้ผืนฟ้าสีครามและหิมะขาวโพลน ร่างบอบบางในชุดขมุกขมัวนั่งตัวตรง ดวงตาคู่งามยังคงกระจ่างใสราบเรียบเหมือนดั่งวันวาน หญิงสาวมองภาพทิวทัศน์ตรงหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะปิดเปลือกตาลงช้าๆ

ประกายดาบสีเงินสะท้อนแสงวูบหนึ่ง นำพาศีรษะของสตรีที่เคยได้ชื่อว่าเป็นเทพพิทักษ์แห่งต้าเยว่หลุดร่วงลงจากบ่า

ปีเต๋อเซวียนที่ยี่สิบสอง…

นักโทษเยว่อวิ๋นอดีตแม่ทัพใหญ่ถูกประหารโทษฐานก่อกบฏ ฮ่องเต้ออกราชโองการสั่งให้จับกุมตัวนักโทษเหออ๋องและครอบครัว…

สายลมหนาวเย็นพัดโหมกระหน่ำ ปุยหิมะเต้นระบำในพายุ ท่ามกลางความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด เยว่อวิ๋นคล้ายได้ยินเสียงบุรุษที่ไพเราะเสนาะหูราวกับหยกเนื้อดีดังขึ้นเลือนราง

“ท่านแม่ทัพ คราวหน้าที่พวกเรากลับมาพบกัน ฉงอวิ๋นขอเรียกท่านว่าอาอวิ๋นได้หรือไม่”

ขออภัย… นางผิดสัญญาเสียแล้ว…
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 371

    “น้องรองเจ้าพูดเกินไปแล้ว ที่เหว่ยเอ๋อร์บาดเจ็บเช่นนี้ก็เพราะทำตามคำสั่งของท่านพ่อ เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือจงใจคิดบิดเบือนเรื่ิงราวกัน”“นี่… นี่” สวีหย่วนพูดไม่ออก เขาย่อมรู้อยู่แล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะคำสั่งของบิดา แต่จะให้เขากล่าวโทษท่านพ่อมันมันก็ไม่ได้ใช่ไหมเล่า อีกทั้งนี่ยังเป็นครั้งแรกที

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 370

    “ฉงเอ๋อร์มาแล้วหรือ มานั่งก่อนสิ” ถึงจะโตมาเป็นบุรุษหน้าเหม็นเหมือนบิดา แต่อย่างไรก็เป็นบุตรชายตน มู่หรงเซียนย่อมไม่ละเลยเซี่ยฉงอวิ๋น รอจนอีกฝ่ายมานั่งข้างเยว่อวิ๋น ฉิงฮวนที่รู้ใจผู้เป็นนายก็ยกน้ำและของว่างที่เตรียมไว้ออกมามู่หรงเซียนชักชวนให้บุตรชายรับของว่างรองท้อง ก่อนจะหันไปชวนสะใภ้ของตนสนทนาต่

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 369

    การเริ่มต้นทักทาย…ทักทายผู้ใดกันเล่า!หลีจวินขบคิดอยู่นาน หลังจากพบว่าตนเองไม่สามารถเข้าใจคำพูดที่เซี่ยฉงอวิ๋นเอ่ยออกมาเลย เด็กหนุ่มก็ปล่อยวางพลางกล่าวน้ำเสียงอ่อนลง“ช่างเถอะ แค่ท่านไม่เสียเปรียบก็พอแล้ว”ฟังมาถึงตอนนี้มุมของสือจิ่วที่ฟังอยู่เงียบๆ พลันกระตุกถี่รัวอย่างควบคุมไม่อยู่ องครักษ์มองหน้

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 368

    เพียงแต่… สวีจ้าวเหว่ยนั้นไม่รู้เลยว่าต่อให้เป็นตัวเขาไปเอง ก็ยังไม่อาจปกปิดความต้องการของตัวเองต่อหน้าเซี่ยฉงอวิ๋นได้เลย“ข้าบอกแล้วนี่ สองแสนตำลึงถ้วน ขาดแม้แต่อีแปะเดียวก็เลิกพูดกันไปได้เลย” เซี่ยฉงอวิ๋นที่รอคอยตอบกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ในกระแสเสียงเจือแววบังคับเผด็จการอย่างผู้เหนือกว่าอยู่ในที

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 367

    “ท่านคือเถ้าแก่ร้านซินเยว่ เจ้านายของเซี่ยเฉิงจริงหรือ” บุรุษวัยกลางคนถาม ใบหน้าปกปิดไม่มิดถึงความแปลกใจ ไม่คิดว่าเจ้านายกับลูกน้องคู่นี้จะอายุน้อยเพียงนี้ ทำเอาคนคาดไม่ถึงจริงๆ“ข้าคือเซี่ยฉงอวิ๋น ทำไมพวกเจ้าถึงผิดนัดหมายเมื่อวาน ควรให้คำอธิบายเรื่องนี้แก่ข้ามากกว่าหรือไม่” เซี่ยฉงอวิ๋นตอบคำถาม ก่อ

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 366

    แน่นอนว่าความคิดนี้ของเซี่ยฉงอวิ๋น ผู้เป็นภรรยาของเขานั้นไม่ได้รับรู้ด้วยเลยแม้แต่น้อย กว่าที่เยว่อวิ๋นจะลืมตาตื่นจากความอ่อนเพลียและฤทธิ์ยา ก็พบว่าในบ้านว่างเปล่าเหลือเพียงแค่ตนเองกับแม่สามีสองคนเสียแล้ว“หลีจวินไม่ได้ไปสำนักศึกษากับพวกต้าเป่า แต่ถูกคุณชายใหญ่พาออกไปอย่างนั้นหรือ” เยว่อวิ๋นทวนคำของ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status