ติดใจ

ติดใจ

last updateLast Updated : 2025-04-05
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
24Chapters
99views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

อรวิภา...เคยติดใจความหอมหวานจากแฟนสาวหล่อจนคิดว่านั่นล่ะ คือความสุขของชีวิต กระทั่งได้ลองอะไรใหม่ๆ ความคิดของเธอก็เปลี่ยนไป

View More

Chapter 1

EP1.สาวแว่นที่ซ่อนความแซ่บ

Saat Clara Hermosa tiba di bandara Negara Latvin, waktu sudah menunjukkan pukul 9 malam.

Hari ini adalah hari ulang tahunnya.

Begitu dia membuka ponselnya, dia menerima sekelompok ucapan selamat ulang tahun.

Semuanya dari teman dan rekan kerjanya.

Tapi tidak ada kabar sama sekali dari Edward Anggasta.

Senyum Clara pun memudar.

Ketika dia tiba di vila, sudah jam 10 lebih.

Saat Bibi Sari melihatnya, dia tertegun sejenak: “Bu Clara, kenapa Ibu... bisa datang ke sini?”

“Di mana Edward dan Elsa?”

“Pak Edward belum pulang, Nona Elsa masih main di dalam kamar.”

Clara pun memberikan barangnya pada Bibi Sari, tapi saat di lantai atas dia melihat Elsa Anggasta yang memakai baju tidur, tampak duduk di meja kecil, entah sedang memukul apa, tapi dia sangat serius, hingga bahkan tidak tahu ada orang yang masuk ke kamarnya.

“Elsa?”

Saat Elsa dengar suara ini, dia langsung berbalik dan menyebut dengan riang: “Mama!”

Lalu, dia kembali membalikkan badan dan lanjut memukul barang di tangannya.

Clara lalu mendekat dan memeluknya, saat dia hampir menciumnya, dia didorong oleh Elsa: “Mama, aku lagi sibuk.”

Clara sudah dua bulan tidak bertemu anaknya, jadi dia rindu padanya, tentu saja ingin menciumnya, dan berbicara dengan putrinya itu.

Melihatnya begitu serius, dia juga tidak mau mengganggunya: “Seminggu lagi, Tante Vanessa berulang tahun, ini hadiah yang aku dan Ayah siapkan untuk dia! Kulit kerang ini buatan aku dan ayah sendiri pakai mesin, cantik ‘kan?”

Clara merasa tenggorokannya tercekat, sebelum dia menjawab, putrinya yang masih memunggunginya pun lanjut berkata: “Ayah juga sudah siapkan hadiah lain untuk Tante Vanessa, besok—“

Hati Clara tercekat, dia tidak tahan lagi, “Elsa... masih ingat ulang tahun Ibu?”

“Ha? Apa?” Elsa menatapnya, lalu tunduk kembali dan menatap untaian manik-manik, sambil menggerutu: “Sudah kubilang jangan bicara denganku dulu, susunan manik-manikku jadi berantakan—“

Clara melepaskan tangan yang tadi sedang memeluk putrinya, dan tidak berbicara lagi.

Dia berdiri diam begitu lama, melihat putrinya bahkan tidak melihatnya, Clara mengatup erat bibirnya, lalu pergi dalam diam.

Bibi Sari melihatnya, lalu berkata: “Bu Clara, tadi aku sudah telepon Pak Edward, dia bilang malam ini dia ada urusan, jadi dia minta Anda tidur duluan.”

“Oke.”

Clara menjawab pendek, teringat perkataan putrinya tadi, dia tertegun, dan menelepon Edward.

Setelah berdering sejenak telepon itu diangkat, tapi suaranya terdengar begitu tenang: “Aku masih ada urusan, besok saja—“

“Edward, ini sudah malam, siapa itu?”

Itu suara Vanessa Gori.

Clara menggenggam ponselnya erat-erat.

“Nggak apa.”

Sebelum Clara selesai bicara, Edward langsung mematikan telepon.

Mereka sudah 3 bulan tidak ketemu, hari ini akhirnya dia pulang ke Negara Latvin, tapi Edward malah tidak mau segera pulang, bahkan dengar teleponnya pun, dia tidak mau.

Setelah nikah begitu lama, Edward selalu gini padanya, dingin, menjauh, dan tidak sabar.

Sebenarnya dia sudah terbiasa.

Kalau dulu, dia pasti akan telepon Edward lagi, lalu dengan sabar menanyakan keberadaannya, dan apa dia bisa pulang.

Akan tetapi mungkin hari ini dia kelelahan, jadi tidak ada tenaga untuk melakukan ini.

Keesokan paginya begitu bangun, dia berpikir sejenak, lalu memutuskan untuk menelepon Edward lagi.

Negara Latvin dan Negara Marola memiliki perbedaan 17 hingga 18 jam, jadi di Negara Latvia, hari ini barulah ulang tahunnya.

Kali ini tujuannya pulang ke Negara Latvin, selain ingin bertemu Edward dan Elsa, dia juga berharap di hari yang spesial ini, mereka bisa berkumpul, dan makan bersama.

Ini adalah doanya dalam ulang tahun kali ini.

Edward tidak mengangkat teleponnya.

Setelah begitu lama, dia baru mengirim sebuah pesan.

[Ada apa?]

Clara: [Siang ini ada waktu? Aku bawa Elsa, kita makan bareng yuk?]

[Oke, beri tahu aku setelah tahu lokasinya.]

Clara: [Oke.]

Setelah itu, Edward tidak membalas lagi.

Dia tidak teringat hari ini ulang tahunnya.

Meski Clara sudah mempersiapkan hatinya, tapi dia tetap merasa kecewa.

Setelah mandi, dia bersiap turun ke bawah, tapi saat ini dia mendengar suara putrinya dan Bibi Sari.

“Bu Clara sudah pulang, Nona Elsa nggak senang?”

“Aku dan Ayah sudah setuju mau main di pantai bersama Tante Vanessa, tapi ibu mendadak pulang, kalau dia mau ikut kami pergi, suasananya pasti nggak enak.”

“Ibu juga jahat banget, selalu nggak suka Tante Vanessa—“

“Nona, Bu Elsa itu ibumu, nggak boleh bilang gitu, nanti Bu Clara jadi sedih oke?”

“Aku tahu, tapi aku dan Ayah memang lebih suka sama Tante Vanessa, apa Tante Vanessa nggak bisa jadi ibuku saja?”

“...”

Jawaban Bibi Sari selanjutnya, tidak terdengar Clara lagi.

Itu adalah putri yang dibesarkannya sendiri, tapi setelah bersama ayahnya selama 2 tahun, dia malah jadi lebih dekat pada ayahnya, tahun lalu Edward datang ke Negara Latvin untuk buka cabang, tapi putrinya malah mau ikut juga.

Dia tidak rela, dia tentu ingin putrinya tetap di sisinya.

Tapi dia tidak tega lihat anaknya sedih, jadi dia setuju.

Tidak disangka...

Seperti dipaku di lantai, Clara berdiri tegak, wajahnya pucat, tidak bisa bergerak sama sekali.

Kali ini dia melepaskan pekerjaannya untuk datang ke Negara Latvin, karena dia ingin menemani putrinya.

Tapi tampaknya, tidak perlu lagi.

Clara kembali ke kamarnya, lalu menyimpan kembali hadiah yang dia bawa dari Negara Marola, ke dalam kopernya.

Beberapa saat kemudian, Bibi Sari meneleponnya, mengabari bahwa dia bawa Elsa keluar main, meminta Clara meneleponnya kalau ada urusan.

Clara duduk di atas tempat tidur, merasa hampa dan bingung.

Dia secara khusus melepaskan pekerjaannya untuk kemari, tapi akhirnya tidak ada yang benar-benar butuh dia.

Kedatangannya, membuatnya terlihat bodoh.

Setelah beberapa saat, dia keluar rumah.

Dia berjalan tanpa arah di negara yang asing tapi familier ini.

Saat mendekati siang, dia baru teringat, sebelumnya dia mengajak Edward makan siang.

Dia lalu teringat perkataan yang dia dengar tadi pagi, saat dia sedang ragu apakah mau pergi jemput putrinya, dia tiba-tiba menerima pesan dari Edward.

[Siang ini ada urusan, makan siangnya batal.]

Clara menatapnya lama, tidak terkejut sama sekali.

Karena dia sudah terbiasa.

Di hari Edward urusan kantor ataupun janji dengan temannya... semuanya lebih penting dari istrinya.

Walau sudah janji dengannya, Edward bisa membatalkannya sesuka hati.

Sama sekali tidak memikirkan perasaannya.

Lalu apa dia merasa kecewa?

Dulu mungkin iya.

Tapi sekarang dia sudah kebal, tidak ada rasa sama sekali.

Clara makin bingung.

Dia datang dengan senang, tapi baik suaminya, ataupun putrinya, semua dingin padanya.

Tanpa disadari, mobil yang dia kendarai tiba di sebuah restoran yang sering dikunjunginya bersama Edward.

Saat dia baru mau masuk, dia melihat Edward, Vanessa dan Elsa di dalam restoran itu.

Vanessa dan putrinya duduk di sisi yang sama dengan mesra.

Sembari bicara dengan Edward, dia bermain dengan Elsa.

Elsa tampak mengayunkan kakinya dengan senang, bermain dengan Vanessa, sambil memakan kue bekas gigitan Vanessa.

Edward menyendokkan makanan untuk mereka sambil tersenyum, tatapannya terus tertuju pada Vanessa yang ada di depannya, seakan di matanya hanya ada dia.

Inilah urusan yang dibilang Edward.

Ini juga adalah putri yang dia lahirkan dengan susah payah setelah mengandung selama 9 bulan.

Clara tersenyum getir.

Dia hanya bisa berdiri menatap mereka.

Setelah setengah jam, dia memalingkan wajahnya, membalikkan badan dan pergi.

Setelah kembali ke vila, Clara menyiapkan sebuah surat cerai.

Edward adalah impiannya saat dia masih muda, tapi Edward tidak mau menikahinya.

Dirinya yang dulu dengan bodohnya mengira, asalkan dia berusaha keras, dia pasti bisa masuk ke dalam hatinya.

Tapi kenyataan malah menghantamnya dengan keras.

Sudah hampir 7 tahun.

Ini saatnya sadar.

Dia memasukkan surat cerai itu ke dalam amplop, meminta Bibi Sari memberikannya pada Edward, lalu menarik kopernya ke dalam mobil, dan memerintahkan supirnya: “Ke bandara.”
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
24 Chapters
EP1.สาวแว่นที่ซ่อนความแซ่บ
อรวิภาทำงานเป็นพนักงานฝ่ายบัญชีที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งมาแปดปีแล้ว ประสบการณ์และความขยันมุ่งมั่นทำให้เธอได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีด้วยอายุเพียง 30 ปีเท่านั้น บริษัทที่จ้างเธอในอัตตราเงินเดือนเกือบหนึ่งแสนบาท เป็นบริษัทสัญชาติญี่ปุ่น มีเจ้านายเป็นคนญี่ปุ่นวัยห้าสิบเอ็ดปีนามว่า ‘มิยาซากิ’ หรือ คุณซากิ และมีผู้จัดการใหญ่เป็นคนไทย วัยสี่สิบห้าชื่อว่า ‘โอฬาร’ ส่วนพนักงานของบริษัทนับร้อยชีวิตซึ่งเป็นคนไทยทั้งหมด ทำงานกันอย่างขยันขันแข็งภายในตึกสูงชั้นสามสิบเอ็ดซึ่งเป็นออฟฟิศส่วนกลางที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานครอรวิภา หรือ อร...ในวัยสามสิบปีที่ดูภูมิฐานราวกับหญิงวัยสี่สิบจนใครต่างก็แซวเธอว่าป้า ด้วยความที่เป็นคนแต่งตัวเชย เฉิ่ม เบ๊อะ ราวกับยังอยู่ในยุค 60...สวมแว่นสายตาหนาเหมือนผู้คงแก่เรียนที่วัน ๆอยู่แต่กับหนังสือและเอกสารกองโต ไม่แต่งหน้าแต่งตา เปลือยปากโล้นจนเป็นนิสัย แถมยังยิ้มยาก ขี้บ่นและเป็นคนค่อนข้างดุ จนเหล่าพนักงานในบริษัทมักเกรงใจเธอ ราวกับว่าเธอเป็นเจ้านายอีกคนด้วยไสตล์ป้าของเธอ จึงทำให้ทุกคนมองผ่านเธอไป ทั้งที่อรวิภาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร เพราะถ้าหากถอดแ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP2.เธอคบผู้หญิง
“ก็มีบ้าง งอนเล็ก ๆ น้อย ๆตามประสาคู่รักทั่วไปน่ะแหละ เพราะต่างฝ่ายต่างทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาให้กัน หมูเค้าเป็นวิศวะกรที่บริษัทใหญ่ บางทีไปอบรมต่างจังหวัด ไปอบรมต่างประเทศหลายวัน ก็เลยมีงอนบ้าง ส่วนมากพี่นี่แหละที่งอน”อรวิภาเล่าถึงแฟนทอมด้วยสายตาเปล่งประกาย ล้นเหลือความสุขเหมือนหญิงสาวที่เพิ่งถูกขอแต่งงาน“พี่อรดูมีความสุขจัง แล้วจะแต่งงานกันรึเปล่า?”“ก็คงแต่งมั้ง แต่คิดว่าอาจจะอีกห้าหรือหกปีโน่น ที่คิดกันไว้อยากไปเปิดกิจการเล็ก ๆ ที่เชียงใหม่ด้วยกัน เพราะบ้านหมูเค้าอยู่เชียงใหม่ เค้าเองก็อยากกลับไปอยู่บ้าน เค้าเป็นห่วงพ่อแม่น่ะ เป็นคนกตัญญูมาก ส่วนพี่ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เพราะพ่อแม่มีลูกค่อนข้างเยอะ ตอนนี้มีพี่ ๆดูแลอยู่ ไม่มีอะไรน่าห่วง พี่ก็เลยคิดว่าจะหนีตามหมูไปอยู่เชียงใหม่ในอนาคต”“พ่อแม่พี่โอเคกับแฟนพี่ใช่มั้ย?”“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ พี่เคยพาหมูไปเที่ยวที่บ้านทุกคนก็โอเค พี่น้องทุกคนก็ยอมรับได้ หลาน ๆนี่ติดหมูกันใหญ่เลย”“ดีจังพี่ อย่างหนูคบกับผู้ชายมาสามคนแล้ว แต่ไม่ได้เรื่องสักคน แถมยังเจ้าชู้เหมือนกันทุกคนด้วย สงสัยหนูต้องลองเปิดใจคุยกับสาวหล่อเหมือนพี่อรบ้างแล้ว”“ก็ลองดู
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP3.เวลาห้าโมงเย็น
สองสาวนั่งเม้ามอยด์กันจนกระทั่งกินข้าวเสร็จ ทั้งคู่จึงกลับเข้าออฟฟิศ ด้วยความพร้อมสำหรับการทำงานในบ่ายวันนี้ อรวิภาเข้าประจำโต๊ะก็เริ่มทำงานทันที อย่างกระตือรือร้นและมีความสุข เอกสารเหล่านี้ทำให้เลือดลมเธอสูบฉีดได้ดีเสมอ “จะทำงานแล้วหรือพี่ ยังไม่ถึงเวลาเลย” ราณีเอ่ยทักขณะกำลังรื้อเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้าเพิ่ม หลังจากลิปสติกจางไปเพราะมื้อเที่ยง หากปากไม่แดง เธอจะไม่มีแรงทำงานสักเท่าไหร่“เอกสารของช่วงเช้าน่ะ อยากเคลียร์ให้เสร็จ ตอนเย็นจะได้ไม่มีงานกองเป็นภูเขาอยู่บนโต๊ะ”“พี่อรขยันที่สุดในบริษัทเลย” วิมาลาซึ่งเป็นลูกน้องอีกคนแสดงความชื่นชมอย่างจริงใจ “ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดนี้ เงินเดือนถึงได้ขึ้นเอา ๆ”“เงินเดือนเยอะขนาดนี้แต่ยังนั่งรถเมย์นะยะ” ราณีอดแซวความมัธยัสถ์ของรุ่นพี่ไม่ได้ “ไม่เหมือนพวกเรา เงินเดือนกระจิ๋งเดียว แต่ผ่อนรถคันเป็นล้าน ผ่อนบ้านชานเมือง” “ก็พี่ไม่ได้คิดจะปักหลักอยู่กรุงเทพฯนี่นา ก็เลยเอาเงินไปลงทุนที่เชียงใหม่ซะเยอะ อย่างคอนโดถ้าไม่อยู่แล้วก็ให้เช่าหรือขายได้ เห็นพี่ประหยัดแบบนี้นะ แต่เวลาซื้อของ พี่ซื้อแต่ของใหญ่ทั้งนั้น ตอนนี้เงินเก
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP4.คนที่เคยรัก
“เฮ่อ...ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลย” แต่เธอก็ควรจะกลับคอนโดได้แล้ว เพราะเวลาก็ล่วงเลยมาพอสมควรแล้ว“หกโมงแล้วเหรอเนี่ย เร็วจัง” เธอคิดจะไปห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนออกจากออฟฟิศ แต่ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะทำงาน เพื่อนรักของเธอส่งคลิปมาให้ทางไลน์“ยัยสุเหรอ ส่งอะไรมา” พอเธอเปิดออกดูเท่านั้นล่ะ เธอตกใจมาก เพราะมันเป็นคลิปที่เพื่อนของเธอกำลังโดนผู้ชายเอาอย่างหนัก หน้าตาของเพื่อนรักเหยเกเต็มไปด้วยอารมณ์กำหนัดร่าน พร้อมเสียงครางดังลั่นราวกับลูกหมูถูกเชือด“เฮ๊ย ยัยสุ! บ้าจริง” เธอตกใจมากรีบปิดคลิปทันที ด้วยใจสั่นเทา “มีอะไรกับผู้ชายแล้วส่งมาให้เพื่อนดูเนี่ยนะ ทุเรศ!”หลังจากนั้นไม่เกินสามวินาที สุภาวดีเพื่อนรักของเธอก็ส่งข้อความมาว่า...“โทษทีอร ส่งผิดน่ะ”“โอ้...หรา...” เธอถอนหายใจอย่างเอือมระอาก่อนจะกดส่งสติ๊กเกอร์ปวดหัวไป“ยัยสุเอ๊ย แกมันร้าย” เธออดนึกถึงช่วงสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันไม่ได้ เธอกับสุภาวดีเป็นคู่ซี๊ปึ๊กที่ต่างกันสุดขั้วสุดสไตล์ คนหนึ่งโคตรเปรี้ยว ส่วนอีกคนโคตรจืด แต่กลับคบหากันได้อย่างสนิทใจ และถึงแม้จะชอบอะไรที่ไม่เหมือนกันเลย แต่ทั้งคู่กลับชอบผู้ชายคนเดียวกัน นั
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP5.ร้อนจนทนไม่ไหว
“อ่า...อืม...ใจสั่นจัง” เธอรู้ดีว่าไม่เพียงแค่ใจเท่านั้นที่สั่น แต่อารมณ์ใคร่อันเบาบางก็ไหวความรู้สึกของเธอให้ลู่ตามไปด้วย เธอพยายามห้ามตัวเองแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเปิดดูคลิปนั้นอีกหน...“วิน....ของเขาเหรอ?” ดวงตากลมใสอยากรู้อยากเห็นจับจ้องท่อนเอ็นขนาดเขื่องของผู้ชายที่กำลังสอดใส่ในช่องสวาทของเพื่อนสาวอย่างฮึกเหิม...“โอว...” นั่นคือของเขา...ของผู้ชายที่เธอเคยแอบชอบมาก่อน เอ็นอุ่นสีสวยที่กำลังป้อนความสุขเสียวให้แก่เพื่อนสาวของเธออย่างดุดัน ร้ายกาจ “วิน...นี่ของวินจริงเหรอเนี่ย”ยิ่งมอง ใจเธอก็ยิ่งสั่นรัว เลือดลมสูบฉีด ขนลุกซู่ตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ความรู้สึกเร่าร้อนกระจายไปทั้งตัวอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อเผลอคิดว่ามันกำลังสอดใส่อยู่ในรูเสียวของเธอแทน“อะ....เราคิดอะไรของเราอยู่เนี่ย” เธอรู้สึกไม่ดีเลยที่อยู่ๆก็รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับคลิปนั้น เธอรู้สึกผิดกับแฟนทอมของเธอและรู้สึกผิดกับสุภาวดีมาก แต่กระนั้น ความพยายามระงับอารมณ์ของเธอมันล้มเหลวทันทีที่เห็นเอ็นถอนพรวดออกมาแล้วฉีดน้ำใคร่จนกระจายไปทั่วเนินเหน่าของเพื่อนสาว “อ่า...” อรวิภาต้านแรงราคะจากภายใน
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP6.ความลับในห้องน้ำ
“อูย...” เธอสาวนิ้วแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเสียงกระแทกดังจ๊อกๆๆ ผสมกับเสียงร้องครางแว่วหวานอย่างกลมกลืน“อูยเสียว...อ๋อย...เสียวค่ะผัวขา...ฮือ” เมื่อกล้ามเนื้อบีบรัดดูดตอดนิ้วอย่างแรงไม่กี่วินาที เธอก็กระตุกซ้ำ ๆอย่างเสร็จสม ปลดปล่อยน้ำคาวสวาทออกมาจนเต็มร่อง ไหลเยิ้มซึมซับจนเป้ากางเกงเปียกแฉะ “อ่า...อ่าห์...อูย....ซี๊ดส์” เธอผ่อนคลายความเงี่ยนด้วยการหายใจอย่างสม่ำเสมอ ความสุขที่ได้รับจากนิ้วมือของตัวเอง มันเป็นความสุขที่ช่วยให้เธอหายเครียดจากการทำงานได้ไม่น้อย ซึ่งเธอทำมันบ่อยครั้งเมื่อแฟนไม่อยู่ห้อง แต่ก็ไม่เคยคิดทำในที่ทำงาน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทนไม่ไหว“โอย...นี่เราทำให้ออฟฟิศได้ไงเนี่ย” วันนี้เธอรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลย เธอก๋ากั๋นกว่าปกติไปมาก เพราะเธอเป็นคนค่อนข้างเคร่งครัดกับกฎระเบียบพอสมควร แต่กลับปล่อยตัวปล่อยใจให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล“หืม กระโปรงเลอะด้วยอ่ะ” เธอรีบหยิบกระดาษทิชชู่ในกระเป๋าสะพายออกมาแล้วจัดการเช็ดคราบใคร่บนเป้ากางเกงในและส่วนที่ไหลละลงมาตามต้นขาและลำน่องจนสะอาด จากนั้นก็นำมันไปทิ้งลงในถังขยะอรวิภาทำธุระในห้องน้ำหญิงเสร็จแล้วก็เดินออกมาอย่างรู้สึกโล่งสบ
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP7.แบล็กเมย์
เดชายิ้มร้าย สายตารุกรนปนหื่น ขณะเดินกลับไปที่ห้องน้ำหญิงของออฟฟิศ แล้วตรงไปเปิดถังขยะ หยิบกระดาษชำระที่หญิงสาวเพิ่งใช้ขึ้นมาดูด้วยสายตาพราว “อือ....หอมมาก หอมจริงๆ” เขาจูบหอมกระดาษชำระที่เปื้อนไปด้วยน้ำสวาทของหญิงสาวราวกับกำลังหอมกลิ่นกุหลาบหรือกลิ่นอาหารโปรดอย่างนั้นล่ะ...“คุณอรนะคุณอร ทำไมทำให้ผมมีอารมณ์ขนาดนี้”เขาหายใจแรงและเร็วขณะเก็บกระดาษชำระพวกนั้นใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วเปิดดูคลิปที่เขาแอบถ่ายตอนที่อรวิภากำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำ ด้วยสายตาหื่นกระหาย กลัดมัน อารมณ์คลั่งสวาทเต็มขั้นจนแทบจะทนไม่ไหว“โอว....เสียงร้องสุดยอด ครางเก่งมากอีหนูเอ๊ย เห็นเรียบร้อย ๆ ไม่คิดเลยว่าจะครางเร้าใจขนาดนี้...อืม...นั่นแหละ อย่างนั้น...อ่า...” เดชารูดซิปกางเกงแล้วควักท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของตัวเองออกมาแล้วสาวมันอย่างบ้าคลั่ง รูดเน้นทั่วลำตัวไปพร้อมกับเสียงครางกระสันของหญิงสาวในคลิป พร้อมจินตนาการว่ากำลังทำเธอไปด้วยอย่างถึงใจ “อือ...อ่า...โอว...คุณอร...อรจ๋า...ผมจะเสร็จแล้ว ผมไม่ไหวแล้ว อรจ๋า...อ๊า”เขาร้องครางอย่างสุขสม สาวมือเร็วรี่ถี่ยิบจนเอ็นแข็งชูชันต
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP8.เงื่อนไขอันตราย
อรวิภากุมขมับ คิดภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าจะทำงานท่ามกลางสายตาของผู้คนที่เคยเห็นคลิปนี้ได้ยังไง “ลุงจะเอายังไง” “ก็ให้ผมเอาสิ รับรองว่าคุณอรติดใจจนลืมไม่ลงแน่”“นี่เมียลุงรู้รึเปล่าว่าลุงเป็นคนแบบนี้” “เมียผมอยู่ต่างจังหวัดโน่น คุณอรไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมแค่อยากทำให้คุณอรหายเงี่ยนเท่านั้น” เธออยากจะบ้ากับข้อเสนอของตาแก่มากตัณหา อายก็อายที่มีคนเห็นความลับของเธอ แถมยังเครียดจนหัวจะระเบิดเมื่อคิดถึงหน้าพ่อแม่และญาติพี่น้องที่อาจได้เห็นคลิปของเธอกระจายไปตามโซเชี่ยล เธอเพิ่งรู้ในวินาทีนี้เองว่าการอยากฆ่าคนตายมันเป็นยังไง เธอล่ะอยากจะฆ่าลุงเดชนัก“แล้วถ้าอร...ยอม...ลุงจะลบคลิปใช่มั้ย” “ลบสิ ผมลบอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วง”ถึงเขาไม่ลบ เธอก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้ เธอไม่ต้องการให้ใครเห็นเธอในสภาพนั้น โดยเฉพาะเจ้านายของเธอ ที่ชื่นชมความสามารถของเธอมาตลอด ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็ตาม แต่เธอก็ไม่ควรทำในห้องน้ำของบริษัท เพราะมันหมายถึงความมักง่าย ไม่รู้จักกาลเทศะ“ไม่น่าเลยเรา...บ้าจริง!” อรวิภาลงจากรถเมย์ก่อนจะถึงป้ายหน้าปากซอยคอนโดมิเนียม แล้วยืนเคว้งอยู่ตรงป้ายรถเมย์เหมือนคนหาท
last updateLast Updated : 2025-02-25
Read more
EP9.เดชลุงยาม
“ตอนนี้เลยเหรอ แล้วในออฟฟิศเนี่ยนะ ลุงจะบ้าเหรอ วงจรปิดเต็มไปหมดแบบนี้ ถ้าใครมาเห็นเข้า...”“จุ๊ ๆ ไม่ต้องห่วงครับ ผมปิดกล้องไว้หมดแล้ว ตอนนี้เราสองคนสามารถทำกันตรงไหนก็ได้ บนโต๊ะทำงานของบอสก็ยังได้เลยครับ ถ้าคุณอรต้องการ”ไอ้บ้าโรคจิต...เธออยากจะตะโกนด่านายเดชาให้มันหายแค้น แต่ก็คงไม่ทำให้เขาสำนึกได้“ก่อนที่จะทำ...ฉันจะแน่ใจได้ไงว่าลุงยังไม่ได้ส่งคลิปให้ใครอีก นอกจากฉัน ฉันขอดูโทรศัพท์หน่อย”“อย่าคิดว่าผมโง่น่า ขืนให้โทรศัพท์คุณไป คุณก็ลบคลิปของผมสิ ไม่เอาน่า บอกแล้วไงว่าเชื่อใจผมได้ ผมขอแค่ครั้งเดียว แล้วผมจะไม่ยุ่งกับคุณอรอีกเลย เว้นแต่คุณอรจะต้องการ”“เลว! ฉันไม่มีวันต้องการคนอย่างแกหรอก สารเลว ครั้งนี้ฉันจะถือว่าทำบุญให้หมามันละกัน”“ผมยอมเป็นหมา ถ้าได้เอากับคุณ ยังไงคุณก็อย่าลืมแล้วกันว่าเคยเอากับหมา!”เสียงหัวเราะเย้ยหยันของนายเดชมันทำให้เธอเจ็บจี๊ดเข้าไปถึงทรวงใน แต่ก็ยังไม่เจ็บใจเท่ากับการต้องพลีร่างกายให้แก่ชายแก่วัยห้าสิบที่เป็นเพียงยามของบริษัท“ผมก็แค่หมาไทยขี้เรื้อน ๆ ครับ แต่รับรองว่าดุกว่าล็อตไวเลอร์ กัดเก่งกว่าพิตบูลแน่นอน”นายเดชาตาวาววิบ แลบลิ้นเลียริมฝีปากจนมันวาว
last updateLast Updated : 2025-04-05
Read more
EP10.ฮือ...อย่า....โอย...อย่าลุง
“อือ...อื้อ....อย่า...โอย...เบา ๆหน่อยสิ” ปากลิ้นดูดเลียเต้าโตข้างขวาอย่างเอร็ดอร่อย ขณะอีกเต้าโดนฝ่ามือใหญ่หนาของมันตะกุยตะกายขยำบีบบดคลึงไม่หยุดมือ นิ้วชี้แสนสากปาดไล้หัวนมจนมันขึ้นเม็ดแข็งแน่นเป็นไต “โอว....” เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าภายในของเธอจะปั่นป่วนและเสียวซ่านไปกับการใช้ลิ้นของมัน ลิ้นสากแสนโสโครกที่กำลังย่ำยีหน้าอกและร่างกายของเธออย่างกับเปรตขอส่วนบุญ หรือไม่ก็อีกาที่กำลังรุมทึ้งศพ“อือ...ลุง...เดช...อย่า...อย่า...พอ...พอเถอะ...ขอร้อง ขอร้อง หยุดซะที” เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อไม่ให้มีอารมณ์ร่วมไปกับมัน พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ตอบสนองการเล้าโลมอันหยาบคายแสนป่าเถื่อนของมัน...แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน...ปลายลิ้นสากแสนอุ่นที่เจือกลิ่นบุหรี่ราคาถูก ยามตวัดวนบนยอดถันแล้วไล้เลียไปทั่วเต้า จนทำให้ทรวงอกเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายแห่งราคะใคร่ ความเหนียวหนืดและสุดโสโครกของมันกลับทำให้เธอรู้สึกถึงการกระตุ้นที่รุนแรง “ร้องสิหนู ร้องเลย ครางออกมา” เขาจ้องมองใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านของเธออย่างพึงพอใจ พลางเลียปากมันแผล่บของมันอย่างเร้าอารมณ์ ดวงตากลัดมันและแรงหายใจที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ ราว
last updateLast Updated : 2025-04-05
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status