LOGINShare
บทที่ 14 (รีไรท์)
Last Updated:
2024-12-08 00:30:51ณ ศาลากลางสวน
หลินเข่อซิงนั่งเล่นอยู่ในศาลา พลางใช้ตะเกียบคีบขนมขึ้นมากินเพราะไม่อยากให้มือเลอะ หญิงสาวกินไปมองภาพตรงหน้าไปอย่างมีความสุข ‘โอ๊ย! ขี่ม้าเหนื่อยแทบตาย ตอนนี้ฉันขอเวลาพักฟื้นจิตใจหน่อยเถอะ!’ ขณะที่เธอกำลังจะกัดขนมชิ้นที่สองนั่งเอง... “คุณหนูหลิน” เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย เธอหันไปมอง และพบกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา บุคลิกสง่างามในอาภรณ์สีขาวสะอาดตา “…!!!” ‘เดี๋ยวนะ! นี่ใครอีกล่ะเนี่ย หล่อออร่าพุ่งมาแต่ไกลแบบนี้ โอ๊ย ฉันจะเป็นลมให้ได้เลย' “ท่านเป็นใครเจ้าคะ?” แม้ในใจจะชื่นชมความหล่อเหลาจนแทบอยากจะกรี๊ดดัง ๆ แต่หลินเข่อซิงก็ปกปิดไว้มิดชิด และเอ่ยปากถามออกไปอย่างสุภาพที่สุด ชายหนุ่มยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะโค้งตัวให้เล็กน้อย “ข้าคือ เสิ่นหรงจิ่น บุตรชายของเสนาบดีฝ่ายซ้าย” “…!!!” ‘อ๋อ! คุณพระรองนี่เอง แหม แต่ถ้าไม่ติดว่าต้องทำให้เรื่องจบแบบเดิม ฉันก็ยินดีหนีไปกับเขาดีกว่าอยู่กับอีตาขี้เก๊กที่นี่’ ขณะที่เสิ่นหรงจิ่นกำลังพูดคุยกับหลินเข่อซิง สายตาคู่หนึ่งก็กำลังมองมาทางนี้จากระเบียงเรือนใหญ่อย่างเงียบ ๆ อวิ๋นเฟยหลงยืนกอดอกมองลงไปยังศาลาเบื้องล่าง เขาเห็นหลินเข่อซิงกำลังหัวร่อต่อกระซิกกับชายอีกคนหนึ่ง "...!!!" ทำไมนางถึงดูมีความสุขเวลาคุยกับชายผู้นั้นกัน เขาขมวดคิ้ว ทำไมข้าถึงไม่ชอบใจเลย "ข้าได้ยินว่าท่านมีความรู้เรื่องสมุนไพร" เสิ่นจิ่นหรงกล่าวพร้อมรอยยิ้มสุภาพ "เช่นนั้น ท่านคงสนใจเรื่องการแพทย์พอสมควรสินะ?" หลินเข่อซิงรีบยิ้มแห้ง ๆ ‘โอ๊ย! อย่าพูดเรื่องนี้เลย! ฉันมันหมอยากำมะลอ!’ "เอ่อ... ข้าก็แค่มีความรู้พื้นฐานเล็กน้อยเท่านั้นเจ้าค่ะ!" เสิ่นหรงจิ่นหัวเราะเบา ๆ "เช่นนั้นหรือ? ถ้ามีโอกาส ข้าอยากแลกเปลี่ยนความรู้กับท่านบ้าง" "...!!!" กรี๊ด! พระรองคนนี้สุภาพสุด ๆ! ถ้าฉันเป็นนางเอกสายรักสงบ ฉันคงเลือกเขาไปแล้วล่ะ! "คุณหนูหลิน" เสียงทุ้มต่ำเย็นชาแทรกขึ้นมาท่ามกลางบทสนทนา หลินเข่อซิงสะดุ้งก่อนจะหันไปมองก็พบว่าอวิ๋นเฟยหลงเดินตรงเข้ามาทางศาลาที่เธอและเสิ่นหรงจิ่นนั่งอยู่ ดวงตาของเขานิ่งสนิทแต่กลับแฝงไปด้วยบางอย่างที่อ่านไม่ออก ‘เขามาทำไมกัน ไม่ใช่ว่าต้องฝึกซ้อมกับเหล่าทหารหรอกเหรอ' หลินเข่อซิงกะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "ไม่ทราบว่าคุณชายมีอะไรหรือเจ้าคะ?" อวิ๋นเฟยหลงมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปทางเสิ่นจิ่นหรง "ท่านเสิ่น ดูเหมือนท่านจะสนใจเรื่องสมุนไพรไม่น้อย" อวิ๋นเฟยหลงไม่ตอบคำถามของหลินเข่อซิง แต่กลับหันไปถามเสิ่นหรงจิ่นแทน เสิ่นจิ่นหรงยิ้มบาง ๆ "ใช่แล้ว ข้ามีความรู้ด้านนี้อยู่บ้าง และข้าเห็นว่าคุณหนูหลินก็สนใจเช่นกัน" "...!!!" หลินเข่อซิงรู้สึกถึงแรงกดดันในอากาศ เธอรีบโบกมือหัวเราะแห้ง ๆ "เอ่อ... ข้าแค่สนใจเล็กน้อยเท่านั้นเจ้าค่ะ ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญอะไรขนาดนั้น" อวิ๋นเฟยหลงยังคงจ้องเสิ่นจิ่นหรงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ "คนที่มีท่านปู่เป็นถึงหมอยาพเนจรที่ช่วยรักษาผู้คนจนเป็นที่สรรเสริญไปทั่วแคว้นอย่างเจ้า มีหรือจะรู้เรื่องเช่นนี้เพียงผิวเผิน" อวิ๋นเฟนหลงหรี่ตามองหลินเข่อซิง "...!!!" เสิ่นจิ่นหรงหัวเราะเบา ๆ "ท่านแม่ทัพพูดเช่นนี้ ข้าก็ไม่อาจเถียงได้" ฮือ พระรองก็สุภาพเกินไป! พระเอกก็เย็นชาเกินไป! ฉันต้องทำตัวยังไงดี!? "เอ่อ... พวกท่านคุยกันไปก่อนนะเจ้าคะ ข้าขอตัวก่อน!" หลินเข่อซิงรีบลุกขึ้น หวังจะหนีจากสถานการณ์อึดอัดนี้ ‘โอ๊ย! ฉันไม่อยากติดอยู่ตรงกลางระหว่างศึกสายตาของพระเอกกับพระรองนะ’ แต่ทันทีที่เธอกำลังจะเดินออกจากศาลา หมับ! มือแกร่งของอวิ๋นเฟยหลงคว้าข้อมือของเธอไว้แน่น! "...!!!" เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตกใจ อวิ๋นเฟยหลงจ้องเธอ ดวงตาของเขานิ่งสนิท แต่กลับแฝงไปด้วยแรงกดดันบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน "ข้ายังไม่ได้บอกให้เจ้าไป" "...!!!" โอ๊ย! เดี๋ยวนะ! นายต้องการอะไร!? นายปล่อยฉันไปเถอะ ร่างเล็กหัวเราะแห้ง ๆ "เอ่อ... คุณชายมีอะไรหรือเจ้าคะ?" ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสียงเรียบ "ข้าจะให้เจ้าตรวจอาการของข้า" "...หา?" ‘โอ๊ย! นายจะเอาอะไรมาให้ฉันตรวจ!? ฉันมันหมอยากำมะลอนะ! นายอย่าท้าทายสกิลโกหกของฉันสิ!’ หลินเข่อซิงอ้าปากพะงาบ ๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เสิ่นจิ่นหรงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ "อาการของท่านแม่ทัพอวิ๋นหรือ ข้าไม่เคยได้ยินว่าท่านมีปัญหาด้านสุขภาพมาก่อน" "...!!!" ‘โอ๊ย! พระรอง นายอย่ามองพระเอกแบบนั้น! บรรยากาศมันตึงเครียดขึ้นมาทันทีเลยนะ!’ แต่แทนที่อวิ๋นเฟยหลงจะสนใจเสิ่นจิ่นหรง เขากลับจ้องหลินเข่อซิงด้วยดวงตานิ่งสนิท "เจ้าจะตรวจให้ข้าหรือไม่?" "...!!!" เธอยิ้มเจื่อน ๆ ก่อนจะพยักหน้ารัว ๆ โอเค! ฉันแสดงบทหมอยาต่อไปก็ได้! อย่างน้อยก็เพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้! "เอ่อ... เช่นนั้น ขอข้าตรวจชีพจรท่านก่อนนะเจ้าคะ" เธอยื่นมือไปจับข้อมือของอวิ๋นเฟยหลงเบา ๆ โอ๊ย! มือเขาใหญ่กว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ! ทันทีที่ปลายนิ้วของเธอแตะกับผิวของเขาหัวใจของเธอก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง! ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! "...!!!" โอ๊ย! ฉันเป็นคนตรวจชีพจร แต่ทำไมฉันถึงเป็นฝ่ายที่รู้สึกแปลก ๆ ไปเองล่ะ!? "เป็นอย่างไร?" อวิ๋นเฟยหลงถามเสียงเรียบ หลินเข่อซิงรีบกระแอม โอ๊ย! ฉันต้องเล่นบทหมอยาให้เนียน! ต้องเนียนเข้าไว้! "เอ่อ... ชีพจรท่าน... ค่อนข้าง... เอ่อ..." เธอพูดอ้ำอึ้งไปมา เพราะเธอไม่ได้รู้เรื่องชีพจรอะไรเลย! แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรมั่ว ๆ ออกไป เสิ่นหรงจิ่นก็หัวเราะเบา ๆ "คุณหนูหลิน อาการของท่านแม่ทัพไม่สู้ดีหรือ คุณหนูถึงได้ดูเคร่งเครียดเช่นนั้น" เธอรีบแสร้งทำเป็นไอเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้ "ท่านอวิ๋น... เอ่อ... ท่านไม่มีปัญหาสุขภาพเจ้าค่ะ! ร่างกายท่านฟิตมาก ยังปึ๋งปั๋งเตะปี๊บดังเหมือนเดิม แต่ท่านต้องระวังอย่าหักโหมกับการฝึกมากเ" อวิ๋นเฟยหลงมองเธอเงียบ ๆ ก่อนจะพยักหน้า "เข้าใจแล้ว" เธอถอนหายใจโล่งอก โอ๊ย! ฉันรอดมาได้แล้ว! หลังจากที่เธอ ‘ตรวจชีพจร’ เสร็จ หลินเข่อซิงพยายามดึงมือกลับ... แต่ทำไมอวิ๋นเฟยหลงถึงยังจับมือเธอไว้แน่น!? "...!!!" เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาตกใจ โอ๊ย! นี่มันอะไรอีกล่ะ!? นายปล่อยฉันไปเถอะ เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ คลายมือออก... แต่ช้าเหลือเกิน! เสิ่นจิ่นหรงที่ยืนมองอยู่ก็ยิ้มบาง ๆ โอ๊ย! พระรอง นายต้องสังเกตใช่ไหมว่าพระเอกกำลังทำตัวแปลก ๆ!? "วันนี้หรงจิ่นได้เปิดหูเปิดตาแล้ว เช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวก่อน" เสิ่นจิ่นหรงโค้งศีรษะให้หลินเข่อซิง ก่อนจะเดินจากไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากศาลา เขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหมายบางอย่าง "ท่านแม่ทัพ... รีบเข้าเถอะ ขืนชักช้าเกรงว่ากระต่ายน้อยจะหนีไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นก็อาจถูกหมาป่าตัวอื่นคาบไป" "...!!!" อวิ๋นเฟยหลงหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบอะไร หลังจากเสิ่นหรงจิ่นจากไปแล้ว อวิ๋นเฟยหลงก็เดินกลับไปยังเรือนของตนเช่นกัน ทิ้งให้หญิงสาวอีกคนยืนเพียงลำพัง หลินเข่อซิงได้แต่มองทั้งสองคนสลับกันไปมา ภายในห้องหนังสือฟ ‘ทำไมข้าถึงไม่อยากให้เจ้าอยู่ใกล้ชายผู้นั้น ทำไมข้าถึงไม่อยากให้เจ้าหัวเราะต่อหน้าผู้อื่น’ เขาขมวดคิ้ว นี่มันอะไรกัน...? เขาหลับตาลง แล้วพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง "นี่ข้า... หวงนางหรือ?"
Latest chapter
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทสุดท้าย
“เฮือก…” เสียงสูดลมหายใจเข้าลึกดังขึ้น ทำเอาทรวงอกของหญิงสาวยกขึ้นสูง ขนตางอนยาวเรียงตัวสวยเริ่มขยับไหว ในที่สุดเปลือกตาก็คอยๆเลิกขึ้น ปรากฎดวงตากลมโตสดใสที่มองไปมารอบๆ แสงไฟสีขาวนวลสว่างขึ้นในห้องเล็กๆ ของเธอมาจากหลอดฟลูออเรสเซนต์บนเพดานห้องสี่เหลี่ยมที่คุ้นเคย เมื่อมองไปตรงมุมห้องขวามือ ก็มีโต๊ะเขียนหนังสือรกๆ ที่มีหนังสือและแก้วน้ำวางอยู่ โทรศัพท์มือถือวางแน่นิ่งบนหัวเตียง สายชาร์จรวมถึงสายสมอลทอร์คพันกันยุ่งเหยิงเป็นก้อนกลม หลินเข่อซิงค่อยๆลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง“เรากลับมาแล้วเหรอ…” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ราวกับไม่แน่ใจว่านี่คือความจริงหรือเพียงอีกหนึ่งความฝันอันยาวนานนางลูบอกตัวเองเบาๆ เพื่อปลอบใจว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเผชิญมา เป็นเพียงฝันร้ายยาวนานเท่านั้น แต่มันช่างสมจริงเหลือเกิน ความรู้สึกของสายลมในป่าลึก กลิ่นดินหลังฝนตก เสียงหัวเราะของหลิงเฉิน หรือแม้แต่สัมผัสอันอบอุ่นของอวิ๋นเฟยหลง...“เฟยหลง…”เพียงเอ่ยชื่อเขา น้ำตาก็เอ่อคลอเบ้า ราวกับหัวใจถูกบีบรัด เธอรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก พยายา
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 103
นับจากโศกนาฏกรรมนองเลือดวันนั้น ก็ผ่านมาได้หนึ่งปีแล้ว อวิ๋นเฟยหลงไม่ยอมรับตำแหน่ง เขาทำเพียงรักษาการณ์แทน และให้เหล่าเสนาบดีเป็นที่ปรึกษาคอยชี้แนะแก่เขาย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อน หลังได้รับชัยชนะ เข้ากอบกู้วังหลวงจากคนชั่ว และทวงแค้นจากหานเจี๋ย เขากลับไม่รู้สึกยินดีเลยแม้แต่น้อย อวิ๋นเฟยหลงประกาศต่อหน้าที่ประชุมขุนนางและแม่ทัพนายกองทั้งหลาย“ข้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้”คำพูดนั้นสร้างความตกตะลึงไปทั่วห้องประชุม เฟยหลงก้าวออกมายืนกลางห้อง สายตาแน่วแน่“ตลอดชีวิตของข้า ข้าเกิดมาเพื่อรับใช้แผ่นดินและต่อสู้ในสนามรบ ข้าไม่เคยมีความปรารถนาจะครอบครองบัลลังก์มังกร ข้าเชื่อว่าแคว้นนี้สมควรมีผู้นำที่ดีกว่า”นับจากวันนั้นอวิ๋นเฟยหลงก็ทำหน้าที่ได้ดีมาตลอดไม่ขาดตกบกพร่องอันใด จนราษฎรต่างแซ่ซ้องสรรเสริญ ในใจทุกคนอวิ๋นเฟยหลงคือฮ่องเต้ พ่อของแผ่นดินของพวกเขา คอยปกปักคุ้มครองให้แคว้นฉางจีอยู่รอดปลอดภัย บุ๋นก็ชำนาญ บู๊ก็คือเทพเซียนมาจุติและแล้วข่าวดีที่เขารอคอยก็มาถึง เจิ้งจู่ได้รายงานข่าวสำคัญที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เขาค้น
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 102
ก่อนที่อวิ๋นเฟยหลงจะได้ปัดป้องตอบโต้ ก็มีเสียงกังวานใสของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น“หยุดนะ!” หยางเฟยฮุ่ยยืนอยู่เบื้องหลังของฮ่องเต้ โดยมีทหารองครักษ์ผู้หนี่งใช้ดาบพาดคอของหานเจี๋ย“หากท่านละเว้นอวิ๋นเฟยหลง ข้าก็จะไว้ชีวิตท่าน!” สตรีผู้ได้ชื่อว่าฮองเฮา แม่ของแผ่นดิน ก้าวขึ้นหน้ามาอีกก้าว หยุดยืนมองหานเจี๋ยนิ่ง“เจ้า!... นี่เจ้ากล้าก่อกบฏหรือ ดีนี่ฮองเฮา ดี … ดียิ่งนัก ทหาร! กุดหัวนางหญิงชั่วนี่ให้ข้าเดี๋ยวนี้!”เงียบ มีเพียงความเงียบงันเป็นคำตอบ ไม่มีทหารคนใดขยับ ต่างมองไปทางอวิ๋นเฟยหลงอย่างรอฟังคำสั่ง“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น?!” หานเจี๋ยตื่นตระหนกแล้ว เหตุใดจึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้“ราชโองการในฮ่องเต้พระองค์ก่อน มาถึงแล้ว! อวิ๋นเฟยหลง รับราชโองการ!”ถึงตอนนี้ทหารที่จ่อปลายดาบคุมตัวหานเจี๋ยได้เตะดาบในมือเขาจนกระเด็น ก่อนลากตัวหานเจี๋ยให้ออกห่างจากอวิ๋นเฟยหลง“กระหม่อมอวิ๋นเฟยหลงพ่ะย่ะค่ะ” อดีตแม่ทัพหนุ่มหันกายคุกเข่ามาทางกงกงที่ยืนถือพระราชโองการสีทองอร่ามในมือ“ด้วยโองการสวรรค์ ข้าโอรสสวรรค์ผู้คร
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 101
เสียงอาวุธกระทบกันดังไม่หยุด อวิ๋นเฟยหลงหอบหายใจเสียงดัง หลินเข่อซิงมองเสี้ยวหน้าของชายอันเป็นที่รักด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ท่านพี่ ทิ้งข้าไว้เถอะ หากไม่มีข้าท่านก็จะทำศึกได้อย่างเต็มที่ และปกป้องพวกเราทั้งหมดได้”“เหลวไหล! ข้าไม่มีทางทิ้งเจ้ากับลูกแน่ อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่าน และข้าจะไม่มีวันแพ้! เจ้าอดทนไว้ก่อนนะ” อวิ๋นเฟยหลงปวดใจนักเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆนั่นพูด ประกอบกับบาดแผลที่ไหล่ของนาง เขายิ่งอยากจบศึกนี้ให้เร็วที่สุด กระบวนท่าของอดีตแม่ทัพใหญ่แกว่งไกวดาบเข้าห้ำหั่นศัตรู ร่างกายพลิ้วไหว มือเท้าผสานกัน แม้มือซ้ายจะโอบกอดหลินเข่อซิง แต่นั่นกลับไม่อาจสร้างปัญหาให้ชายหนุ่มได้“เหล่าพี่น้องของข้า จงฟัง! พวกเจ้าทุกคน วันนี้เราจะเด็ดหัวฮ่องเต้ทรราชนั่นซะ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อพ่อแม่ญาติพี่น้องของพวกเจ้า ราษฎรแคว้นฉางเยว่ และเพื่อฮ่องเต้องค์ก่อนที่ต้องสวรรคตอย่างมีเงื่อนงำ จงตามข้ามา!”“เฮๆ ๆ ๆ” เหล่าทหารฝ่ายอวิ๋นเฟยหลงต่างส่งเสียงร้องกู่ก้องไปทั่วลานด้วยการนำของอวิ๋นเฟยหลง ตอนนี้พวกเขาบุ
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 100
‘ท่านพี่ เมื่อท่านได้รับสารฉบับนี้ หวังเพียงว่าท่านจะยังไม่กระทำการรุนแรงกับท่านหมอประจำตัวข้าหรอกนะ’ อวิ๋นเฟยหลงเลิกคิ้วสูง ก่อนเหลือบมองไปยังใบหน้าช้ำดำเขียว และเปรอะด้วยโลหิตของหมอหนุ่ม ก่อนจะก้มหน้าอ่านต่อ‘ข้าได้ยินมาว่าท่านได้ยกทัพมาประชิดประตูเมืองแล้ว คืนนี้ยามโหย่ว (17.00น. - 19.00น. โดยประมาณ) ข้าจะแอบมารอท่าน ขอท่านพี่ช่วยมารับข้าด้วย ข้าจะไปรอที่ประตูเมืองด้านทักษิณ หลิงเฉินบอกว่าประตูด้านนั้นค่อนข้างหละหลวม เพราะทหารไปรวมกันที่ประตูหน้าเสียส่วนใหญ่ ข้าจะรอท่านนะ’อวิ๋นเฟยหลงหรี่ตามองไปยังหมอหนุ่มที่ยังนั่งแหงนหน้ามองฟ้า ดูท่ากำเดาคงจะใกล้หยุดไหลแล้วกระมัง อวิ๋นเฟยหลงทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วต่ำ“ข้าต้องขออภัยท่านหมอแทนทหารของข้าด้วย ฝากบอกซิงเอ๋อร์ว่า ไม่ต้องกังวล ข้าจะไปตามนัดหมาย”เวินสือชูมองบุรุษร่างใหญ่บึกบึนตรงหน้าด้วยความยำเกรง ก่อนจะยิ้มออกมาหน่อยๆ“มิเป็นไร ข้าเข้าใจว่านั่นคือหน้าที่ของพวกเขา หากมิมีอันใดแล้ว ข้าขอตัวก่อน หากมานานเกินไป อาจถูกสงสัยได้”อวิ๋นเฟยหลงพยัก
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ บทที่ 99
แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบกับดาบของเหล่าทหารหาญที่ตั้งทัพอย่างเป็นระเบียบอยู่เบื้องหน้าประตูเมือง เมื่ออวิ๋นเฟยหลงประสานสายตากับเหล่าทหารกล้าที่เขารวบรวมมา พวกเขาคือผู้ที่ยังภักดีต่อแผ่นดินและเชื่อมั่นในศักดิ์ศรีของแม่ทัพผู้เคยกอบกู้แผ่นดิน“วันนี้มิใช่เพียงการทวงคืนวังหลวง” อวิ๋นเฟยหลงประกาศเสียงกร้าว “แต่คือการทวงคืนความยุติธรรม ทวงคืนอนาคตของบ้านเมือง และนำแสงสว่างกลับสู่แคว้นฉางจีอีกครั้ง”เสียงโห่ร้องดังกระหึ่มจากทหารนับหมื่นที่เข้าร่วม ขบวนธงสีดำลายมังกรทองสะบัดปลิวไสว เสียงอาวุธกระทบกันดังก้อง ขับเคลื่อนจิตใจอันห้าวหาญของนักรบทุกคนเหล่าทหารที่คอยรักษาการณ์ประจำตำแหน่งประตูหน้าต่างตื่นตัวและคอยจับตามองทัพของอดีตแม่ทัพอวิ๋นเฟยหลง อดีตรองแม่ทัพหยางซึ่งในขณะนี้ได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ทองลงไปยังอดีตผู้ที่เคยมีตำแหน่งใหญ่กว่าตน ในสายตามีทั้งความกริ่งเกรง และหวาดกลัวอยู่หน่อยๆ“ท่านแม่ทัพขอรับ” นายทหารหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมารายงานกับแม่ทัพหยาง“ว่ามา”“ข้าได้รายงานให้กับฝ่าบาททราบแล้วขอรับ ตอนนี้ยังไม่มีคำสั่งใหม่ เห็นว่าฝ่าบา
You may also like
5/B โรงเรียนร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก288 viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา377 viewsซวยแล้ว ฉันดันเผลอมีลูกกับตัวร้าย
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า1.2K viewsฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)
จิงจิงน่ารัก410 viewsพันธะสัญญาของผู้กลืนกิน
Abyssgloom519 viewsทะลุยุคพร้อมมิติห้างระดับโลก ภาค 1
อตวสัตถา1.3K viewsสวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin749 viewsนักสืบจากต่างแดน
ตะวันสีเพลิง1.5K views
