ตอนที่ 8

หลิงหลินเล่าให้เธอฟังว่า ปีนี้ฤดูหนาวไม่ค่อยรุนแรง ปกติหิมะจะขาวโพลนทั่วทุกพื้นที่ ความหนาของมันทำให้ออกไปไหนมาไหนได้ยาก โชคดีจริงๆที่ปีนี้ไม่ได้เป็นแบบนั้น ไม่อย่างนั้นเธอที่อยู่ในร่างของฟางซิน คงจะปรับตัวไม่ได้แน่

“ข้าบอกเจ้าว่ายังไงฟางซิน!”

ใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตาหันไปมอง ร่างใหญ่โตยืนหอบหายใจอยู่ริมขอบสระ ใบหน้าสวยหันกลับมาทิศทางเดิมอย่างไม่สนใจใยดี เพราะเขาหายไปก่อนนั่นแหละ ส่วนเธอก็แค่กลับมาอาบน้ำล้างคราบต่างๆที่ทำร่วมกับเขาก็เท่านั้น

หมับ!

“เจ้ารับปากข้าแล้วว่าจะไม่ดื้ออีก”

คลุกเข่าลงบนพื้นไม้หนึ่งข้าง ใช้มือบังคับใบหน้าถือดีให้หันกลับมา มองใบหน้าสวยหวานพลางกัดฟันแน่น ฟางซินเป็นสตรีที่พูดดีด้วยไม่ได้เลยหรือไร ใยพูดดีแล้วนางถึงไม่ยอมฟัง

“ข้าดื้อกับท่านตอนไหน ข้าก็แค่กลับอาบน้ำ ข้าปวดเมื่อยไปทั้งตัวเพราะท่าน”

ดวงตาหวานช้อนขึ้นมองด้วยแววออดอ้อน มือหนาคลายออกจากใบหน้าเล็กทันที ร่างสูงใหญ่หยัดตัวลุกขึ้นยืน ถอดชุดออกไปจากตัวจนหมด หย่อนตัวลงในน้ำ ดึงรั้งร่างกายที่แช่อยู่ในน้ำมาก่อนเข้ามาชิดแผ่นอก แบ่งปันไออุ่นของตัวเองให้ร่างบอบบาง

“ท่านไม่คิดเลยเหรอ ว่าข้าจะอาย ไม่คิดสินะ”

“ข้าเห็นเรือนร่างเจ้าหมดแล้ว”

ตอบหน้าตายจนคนในอ้อมกอดมองค้อน อีตาหลิวหยางนี่ก็หน้าด้านเหมือนกันแฮะ แต่ช่างเถอะ เธอก็เห็นของเขาหมดแล้ว ถือว่าเจ๊าๆกันไปละนะ

ดวงตาสีน้ำทะเลลึก กดมองผู้หญิงในอ้อมกอดด้วยสายตาแปลกแปร่ง ใบหน้าเย็นชาอยู่ตลอดขยับเป็นรอยยิ้มเหี้ยม ในตอนที่คนในอ้อมกอดซุกซบใบหน้าเข้ากับอก ขยับมือลูบไล้เบาๆบนผิวขาวเนียน ก่อนจะเพิ่มแรงมากขึ้น เมื่อเลื่อนขึ้นมาถึงทรวงอกคู่งาม

“อ๊ะ หลิวหยาง ข้าเจ็บนะ!”

“ข้ายังไม่พอเลยฟางซิน เจ้าเป็นภรรยาข้า ช่วยทำงานของเจ้าให้คุ้มค่าหน่อยสิ”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองอย่างไม่เข้าใจ อิตานี่ผีเข้าผีออกจนเธอตามไม่ทันแล้วนะ แล้วที่ว่าทำงานให้คุ้มค่านี่หมายถึงอะไร แต่งเธอมาเป็นเมียเพื่อใช้งานหรือไง

“ข้าไม่เข้าใจที่ท่านพูด”

“พ่อกับแม่ของเจ้าได้เงินสินสอดจากข้าไปไม่น้อย เจ้าต้องปรนนิบัติสามีอย่างดีสิ เพราะก่อนหน้านี้เจ้ามาอยู่ที่จวนข้าเฉยๆ ไม่เคยทำหน้าที่ภรรยาที่ดีให้ข้าชื่นใจเลย”

อืม ก็พอเข้าใจเหตุผลแหละว่าทำไม ก็ได้ ในเมื่อเธอมาอาศัยชายคาบ้านเขาอยู่ เขาเองก็ดูแลการเป็นอยู่ของเธออย่างดี เธอจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีแทนฟางซินเอง

“ต่อไปข้าจะทำ แต่วันนี้ข้าไม่ไหว ข้าเหนื่อย ข้าง่วงแล้ว”

ขยับตัวออกห่าง หันไปอีกด้านดันแผ่นหลังเข้ากับแผ่นอกชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีแรงๆ หลับตาลงซึมซับความอบอุ่นที่ไม่ใช่ของตัวเอง

 ฉันจะทำให้เธอมีความสุขให้ได้นะฟางซิน เพราะฉะนั้นเธอก็อย่าไปไหนเลยนะ กลับมาตรงนี้ที่ๆเธอควรอยู่ ส่วนฉันจะกลับไปอยู่ในโลกที่ฉันควรอยู่เช่นกัน แม้โลกใบนั้นจะโดดเดี่ยวและอ้างว้างมากเหลือเกิน

หลายวันต่อมา

เป็นเวลาร่วมสัปดาห์แล้ว ที่เธอทำหน้าที่ภรรยาที่ดีในร่างของฟางซิน เธอเริ่มคุ้นชินกับร่างกายนี้มากขึ้น และเข้าใจเรื่องราวในโลกนี้มากกว่าเดิม ถ้าไม่มีเหตุการณ์สำคัญอะไร ตัวละครอื่นแทบจะไม่โผล่หน้ามาให้เห็น มีเพียงหลิงหลินและหลิวหยางเท่านั้น ที่เธอเจอบ่อยที่สุด

“ทำไมวันนี้ชุดของท่าน?”

ถามสามีที่เดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง ตั้งแต่บอกเขาว่าจะทำหน้าที่เมียให้ เขาก็ขยันมาใช้งานเธอทุกวัน เช้าและเย็น เว้นวางตอนกลางวันไว้ ช่วงเวลานั้นเขาจะอดอู้อยู่ในห้องทำงาน บางครั้งก็เข้าไปในเมืองหลวงที่อยู่ไม่ไกลจากจวนแม่ทัพ

“ข้าลืมบอกเจ้าสินะ ว่าวันนี้ที่จวนจะมีแขก เจ้าห้ามออกไปข้างนอก อยู่แค่ในห้องของเจ้า ขาดเหลืออะไรให้หลิงหลินจัดการ เข้าใจหรือเปล่าฟางซินว่าห้ามออกไป”

แม้จะเป็นสามีที่ผ่านการมีอะไรกันไปแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า คงเป็นเพราะสายตาที่อ่านไม่ค่อยออกของหลิวหยาง ทำให้เธอไม่มั่นใจ ว่าจะเขาจะดีกับเธอที่เป็นภรรยาจริงหรือเปล่า อาจจะแค่แสดงละครเหมือนที่เธอทำอยู่ก็ได้ ต้องอยู่ใกล้ชิดจนรู้ใจจริงเขาซะก่อน  เธอถึงจะยอมเขื่อใจในตัวเขา

“ข้าขอไปนั่งเล่นที่สวนได้ไหมหลิวหยาง”

พยายามต่อลองด้วยใบหน้าออดอ้อน เพราะอยากจะแอบไปส่องดูว่าแขกของสามีจะใช่คนที่เธอคิดหรือเปล่า

เธอมีรู้สึกว่า ต้องเป็นอ๋องเฉินกับเมียแน่ๆ แค่อยากรู้ว่ารูปโฉมของท่านอ๋องที่ฟางซินหลงนักหนานั้น จะหล่อเหลาเท่าสามีที่อยู่ตรงหน้าเธอหรือเปล่า

“ไม่ได้!”

“หลิวหยางข้าอยากจิบชาชมดอกไม้ ท่านจะใจร้ายกับข้าได้ลงคอเชียวหรือ”

ขยับเข้าไปจนร่างกายแนบชิด ช้อนออดอ้อนขึ้นมองสามี อยู่ใกล้ชิดกับหลิวหยางมานานหลายวัน ทำให้เธอรู้นิสัยเขาเพิ่มมาหลายอย่าง อีตาหมีเย็นชานี่แพ้ลูกอ้อนแหละ ถ้าทำตาปิ๊งๆใส่ทีไร เขาจะใจอ่อนให้เธอทุกที

“ตั้งแต่เจ้าหายป่วย เจ้าร้ายกาจขึ้นนะ”

“คนในจวนบอกว่าข้าทำตัวดีขึ้นนะ มีแต่ท่านนี่แหละ ที่ไม่เห็นว่าข้าทำดี”

พูดอย่างน้อยใจ ผละออกห่างจัดชุดเกาะของสามีให้เข้าที่เข้าทาง ใบหน้าไร้เครื่องสำอางแต่งแต้มค่อยๆขึ้นสีแดงระเรื่อ ยามลากมือเลื่อนผ่านชุดเกาะที่ผ่านสงครามมาอย่างโชกโชน

เหมือนว่าตัวเองจะวางฉากให้เขาไปทำสงครามด้วย เขาจะสามารถรอดกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือเปล่านะ ช่างเป็นมิชชั่นที่ยากจริงๆ  

“คงไม่ใช่ว่าท่านอ๋องมาพบท่าน เพื่อหารือเรื่องสู้รบหรอกใช่ไหม”

เงยหน้าขึ้นถามสามี ที่ไม่อยากจะบอกเรื่องนี้ให้รู้ เขาคงกลัวว่าฟางซินจะรีบตาลีตาเหลือกไปพบอ๋องเฉิน ถ้าเป็นฟางซินตัวจริงอาจจะทำอย่างนั้น แต่นี่เธอไม่ใช่ฟางซินคนนั้น บอกเธอบ้างก็ได้ ที่ผ่านมาเธอทำอะไรให้เขาไม่มั่นใจ หน้าที่ภรรยา เธอก็ทำมันได้อย่างดีไม่ใช่หรือไง